Madness and Jealousy"Shit! Shit! Wh

Madness and Jealousy


"Shit! Shit! What's with this! What kind of joke is this!"

It was midnight. Inside a park located on the outskirts of the post town, Hol-ad, one boy was cursing in a hushed voice, punching one of the trees repeatedly. It was Hiyama Daisuke. Hiyama's eyes were shaking intensely in hatred, agitation, and impatience. Those were truly ugly and impure eyes, from which it was not an exaggeration to they were full of madness.

"As I thought, you really did lose your temper... well, I know it can't be helped though. After all, your precious, precious princess Kaori was snatched by another man before your eyes, right?"

A voice filled with scorn and slight sympathy rang out from behind such a Hiyama. Fwip, Hiyama immediately turned around. Next, he momentarily raised an expression of relief when he recognized the other person was the one he meeting in secret, and, following that, with his fists clenched, he replied with a voice that was just like a beast's howl.

"Shut up! Shit! This... this shouldn't have happened! Why, why is that bastard alive!? Just why did he did that..."

"Don't be distracted by yourself, I want to have a talk, you know? Also, it will become a serious matter if someone sees us meeting in secret."

"... I, I don't have anymore reasons to go along with you... my Kaori is already..."

In between the trees' shadows created by the moonlight was a person's silhouette, to whom Hiyama bitterly spoke as he pummeled his fists on the tree.

Hiyama cooperating with this person was only because he heard that he would be able to make Kaori his own. That's why, with Kaori leaving, he had lost his reason to cooperate, and it was too late to threaten him with exposing his attempt to kill Hajime as the victim could have said it himself.

However, the person in the darkness smiled as its mouth turned curved into a crescent at such a Hiyama, and it once again tempted him just like the devil.

"If she is snatched then just snatch her back. Is it wrong? Fortunately, we have good bait here."

"...Bait?"

Not knowing what it meant, Hiyama dubiously tilted his head which made that person grinned and nodded.

"That's right, bait. Even if she puts priority on her feelings and parts from those comrades of hers... her best friends that were always by her side, her childhood friends... do you think she can just leave them be? Especially if she knows they are in a predicament."

"You..."

"It is easy to call her back. So, there's no need to be pessimistic about it. Especially in this case, even I got a chill... but I am glad that it resulted in something convenient for me. Yup, it could be said as a godsend. Shall we finish everything once we return to the Imperial Capital? Then... you will surely obtain what you desire, you know?"

"..."

Though knowing it was useless, Hiyama glared at his accomplice that stayed in the shadow. Even receiving his gaze, the person before Hiyama laughed normally.

Though he didn't know all of this person's plan, from their previous words, Hiyama could have guessed that it'd involve injuring the other classmates. For their own objective, they could easily betrayed their comrades, with whom they shared joy and sorrow with. Following that, a chill ran down in his spine as he couldn't feel any guilt from that person.

(A nasty person as always... but, I also cannot back down anymore... I must do it to get my Kaori back... that's all. There's nothing to hesitate about. This is for Kaori. I am the justice here.)

Hiyama only thought of himself and his confusion had already been disappeared. Because of his accomplice, he was made to look away from the thing he must see, believing that his action was justified, while it all stemmed from his desire for Kaori.

The silhouette turned silent as it understood Hiyama's feelings. Smiling, it waited for Hiyama's answer.

"... Okay. Just like before, I will lend you a hand. However..."

"Aah, I understand. I will obtain what I desired, and you will obtain yours. Give and take, isn't that a nice word? From now on is crucial. The case in the Imperial Capital too, can I leave that to you?"

Without minding Hiyama's distorted expression, that person turned on their heels and disappeared, as if merging with the space between the trees. Afterwards, what was left was the fallen boy whose eyes were filled with darkness.

* * *


On the other hand, at the time the suspicious meeting happened in the outskirts of the town, another boy and girl were also standing under the moonlight.

They weren't in the location where the secret meeting happened, they were on a small, arched bridge, above one of the waterways that passed through between the shops and back alleys of the town. A lot of waterways were built for the large number of restaurants and service buildings, and the boy on the bridge was looking down on the flowing water's surface as it reflected the moon above it, under the moonlight.

More accurately, he wasn't looking but "drooping his head", moreover, his expression was dark, far from its usual shine. The boy's appearance was just like that a person whose company bankrupted, incurred large amount of debt, and was now despairing about his future as he looked far into the distance, into the twilight. It was our hero, Amanogawa Kouki.

"... Do you not want to talk?"

A voice called out to Kouki who didn't look away from the moon reflected on the water surface. It was his childhood friend for ten years, the pair of the girl that went away, Yaegashi Shizuku.

Unlike Kouki, Shizuku was entrusting her back to the bridge's railing, looking up at the moon in the sky. Towards the railing, her trademark ponytail was swaying, playing in the wind. Without looking at his childhood friend, and Shizuku who also not looking at him, Kouki replied as he continued to look at the moon.

"Is there something you want to say?"

"..."

There was no answer, no, Kouki just could not answer her. Even though he was looking at the moon reflected on the water's surface, what was in his mind was the spectacle of Kaori speaking her feelings. Within her anxiety and rejoice, as if praying, she spoke her feelings without any hint of a lie, which even convinced Kouki, whose denseness was at the level of a chronic disease.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ้าและพระ"คน ขี้ สิ่งนี้ เล่นอะไรนี่"เที่ยงคืนได้ ภายในสวนที่อยู่รอบนอกของเมืองลง Hol-โฆษณา เด็กผู้ชายคนหนึ่งถูก cursing ในเสียง hushed เจาะต้นไม้อย่างใดอย่างหนึ่งซ้ำ ๆ กัน ไดซุเกะ Hiyama ได้ ตาของ Hiyama ถูกสั่นความชัง อาการกังวลต่อ และความอดทน นั้นเป็นการน่าเกลียดอย่างแท้จริง และตา impure ซึ่งไม่ใช่การพูดเกินไปพวกเขาก็เต็มไปด้วยความบ้า"ฉันคิดว่า คุณจริง ๆ ไม่ได้เสียอารมณ์...ดี ฉันรู้ว่า ไม่สามารถช่วยแต่ หลังจากที่ทุก ของมีค่า มีค่าเจ้าหญิงริถูกกระชาก โดยคนอื่นก่อนตา ขวา"เสียงที่เต็มไป ด้วยชนและเห็นใจเล็กน้อยรังออกพอ Hiyama ดังกล่าว Fwip, Hiyama ทันทีหันไปรอบ ๆ ถัดไป เขาข้ามยกนิพจน์อย่างโล่งอกเมื่อเขารับรู้บุคคลอื่นถูกเขาหนึ่งประชุมลับ และ ตามที่ ด้วยหมัดของเขากัด เบิกบาน ด้วยเสียงที่เหมือน howl ของสัตว์"หยุดพูด ขี้ นี้...นี้ไม่ควรเกิดขึ้น ทำไม ทำไมเป็นลูกครึ่งที่มีชีวิตอยู่ เพียงได้เขาทำไมที่...""ไม่ต้องคอยกังวล ด้วยตัวเอง ฉันต้องการพูดคุย คุณรู้หรือไม่ มันจะกลายเป็นเรื่องร้ายแรงถ้าคนเห็นเราประชุมลับ""... ไม่มีอีกเหตุผลที่จะไปพร้อมกับคุณ...ริของฉันอยู่แล้ว... "ระหว่างสร้าง โดยแสงจันทร์เงาของต้นไม้เป็นรูปเงาดำของคน การที่ Hiyama พิรี้พิไรพูด ตามเขา pummeled หมัดของเขาบนต้นไม้Hiyama ร่วมมือกับบุคคลนี้เป็น เพราะเขาได้ยินว่า เขาจะสามารถทำให้ริของเขาเอง ที่เป็นเหตุ กับ Kaori ออก เขาได้แพ้เหตุผลของเขาให้ความร่วมมือ และก็สายเกินไปคุกคามเขา ด้วยการเปิดเผยของเขาพยายามที่ฆ่า Hajime เป็นเหยื่อไม่ได้กล่าวว่า ตนเองอย่างไรก็ตาม คนในความมืดยิ้มปากของเปิดโค้งเข้าเป็นเครสที่ Hiyama ดังกล่าว และก็อีกยั่วเขาเหมือนปีศาจ"ถ้าเธอจะกระชาก แล้วเพียงแนเธอกลับ ไม่ถูกต้องหรือไม่ โชคดี เรามีเหยื่อดีนี่""... เหยื่อ"ไม่ทราบว่าอะไรหมายความว่า Hiyama dubiously ยืดศีรษะของเขาซึ่งทำให้ผู้ grinned และพยักหน้า"ถูกต้อง เหยื่อ แม้ว่าเธอให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเธอ และชิ้นส่วนจากเหล่าสหายของเธอ...เพื่อนที่ดีที่สุดที่จะเคียงข้างเธอ เพื่อนวัยเด็กของเธอ... คุณคิดว่า เธอสามารถปล่อยให้พวกเขาได้หรือไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเธอรู้ว่า อยู่ในสภาพ""คุณ...""ก็จะเรียกเธอกลับ ดังนั้น มีไม่จำเป็นต้องเป็นในเชิงลบเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีนี้ แม้แต่ผมเย็น... แต่ดีใจที่ทำให้เกิดสิ่งที่สะดวกสำหรับผม ยุบ มันอาจจะกล่าวเป็นจากการ จะเราเสร็จทุกอย่างเมื่อเรากลับไปเมืองหลวงอิมพีเรียล จากนั้นคุณก็จะได้รับสิ่งที่คุณปรารถนา คุณรู้หรือไม่ ""..."แม้รู้ว่ามันมีประโยชน์ Hiyama glared ที่เขารู้ที่อยู่ในเงา คนก่อน Hiyama หัวเราะได้รับสายตาของเขา หรือปกติแต่ไม่ทราบทั้งหมดของคนนี้แผน จากคำของพวกเขาก่อนหน้านี้ Hiyama สามารถจะเดาได้ว่า มันจะเกี่ยวข้องกับเพื่อนร่วมชั้นอื่น ๆ ที่บาดเจ็บ สำหรับวัตถุประสงค์ของตนเอง พวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถทรยศสหายของพวกเขา ที่พวกเขาร่วมกันความสุขและความเสียใจด้วย ต่อว่า เย็นการวิ่งลงในกระดูกสันหลังของเขาเขาไม่รู้สึกผิดใด ๆ จากบุคคลที่(บุคคลน่ารังเกียจเสมอ...แต่ นอกจากนี้ยัง ไม่สามารถกลับมาลงอีก... ต้องทำให้กลับริของฉัน...ที่ทั้งหมด ไม่มีอะไรที่ต้องลังเลเกี่ยวกับ โดยสำหรับห้องสแตนดาร์ด ผมยุติธรรมนี่)Hiyama เท่านั้นคิดว่า ของตัวเอง และความสับสนของเขาได้หายตัวไป เพราะเขารู้ เขาทำให้ดูจากสิ่งเขาต้องดู เชื่อว่า การกระทำของเขาเป็นธรรม ในขณะที่มันดังจากความปรารถนาของเขาสำหรับห้องสแตนดาร์ดรูปเงาดำที่เปิดเงียบ ตามที่มันเข้าใจความรู้สึกของ Hiyama มันยิ้ม รอคำตอบของ Hiyama"... โอเควันนั้น เหมือนก่อน ฉันจะยืมมือ อย่างไรก็ตาม... ""Aah ผมเข้าใจ ฉันจะได้รับสิ่งที่ฉันต้อง และคุณจะได้รับของคุณ ให้ และใช้ ไม่ที่คำดี จากนี้เป็นสิ่งสำคัญ กรณีในอิมพีเรียล เกินไป ฝากได้ที่คุณ? "โดยการดูแลของ Hiyama เพี้ยนนิพจน์ บุคคลที่เปิดส้นเท้าของพวกเขา และหาย ไป ถ้ารวมกับช่องว่างระหว่างต้นไม้ สิ่งที่เหลือภายหลัง ถูกเด็กลดลงตาเต็มไป ด้วยความมืด* * *บนมืออื่น ๆ ในขณะการประชุมที่น่าสงสัยเกิดขึ้นในพื้นที่รอบนอกของเมือง เด็กชายและสาวอื่นได้ยังยืนใต้แสงจันทร์พวกเขาไม่ได้ในตำแหน่งที่ลับการประชุมเกิดขึ้น พวกเขาบนเล็ก มนสะพาน อยู่เหนือจุดที่ส่งผ่านระหว่างร้านค้าและสนามหลังของเมือง หนึ่ง สร้างมากการบ้านจำนวนร้านอาหารและบริการอาคารขนาดใหญ่ และเด็กบนสะพานถูกมองลงบนพื้นผิวของน้ำไหลมันสะท้อนดวงจันทร์เหนือ ใต้แสงจันทร์เพิ่มความถูกต้อง เขาไม่ได้มอง แต่ "drooping ศีรษะ" นอก นิพจน์ของเขาเป็นสีเข้ม จากนั้นขัดตามปกติ ลักษณะของเด็กได้เพียงเช่นเดียวกับที่คนบริษัท bankrupted จำนวนหนี้ที่เกิดขึ้น และมีตอนนี้ despairing เกี่ยวกับอนาคตของเขาเขามองการไกลเป็นระยะทาง ในยามอาทิตย์อัสดง ก็พระเอกของเรา Amanogawa Kouki"... คุณไม่ต้องการพูดคุยหรือไม่"เสียงร้องเรียก Kouki ที่ไม่ได้ดูจากดวงจันทร์สะท้อนบนผิวน้ำ มันเป็นเพื่อนวัยเด็กของเขา 10 ปี คู่ของหญิงสาวที่ไปรับ Yaegashiซึ่งแตกต่างจาก Kouki รับถูก entrusting ของเธอกลับไปที่ราวสะพาน หาที่ดวงจันทร์ในท้องฟ้า ต่อราว ponytail เครื่องหมายการค้าของเธอถูกห้อม เล่นลม โดยไม่มองที่เขาเพื่อนวัยเด็ก และรับ ที่ยัง ไม่ได้มองที่เขา Kouki ตอบขณะที่เขายังคงมองไปที่ดวงจันทร์"มีบางสิ่งบางอย่างที่คุณต้องการจะพูดหรือไม่""..."ไม่ตอบรับ ไม่มี Kouki เพียงอาจไม่ตอบเธอ แม้ว่าเขาได้มองที่ดวงจันทร์ปรากฏบนพื้นผิวน้ำ อะไรอยู่ในจิตใจของเขาน่าตื่นเต้นของริพูดความรู้สึกของเธอ ในความกังวลของเธอ และสิ่งมีชีวิต อธิษฐาน ว่าเธอพูดความรู้สึกของเธอโดยไม่ต้องแนะนำใด ๆ ของการโกหก ซึ่งแม้มั่นใจ Kouki, denseness ที่อยู่ในระดับของโรคเรื้อรัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความบ้าและความหึงหวง"อึ! Shit! อะไรกับเรื่องนี้สิ่งที่ชนิดของตลกนี้!" มันเป็นเวลาเที่ยงคืน ภายในสวนสาธารณะที่ตั้งอยู่บนชานเมืองโพสต์ Hol โฆษณาแบบเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกสาปแช่งด้วยเสียงแผ่วเบาเจาะหนึ่งของต้นไม้ซ้ำแล้วซ้ำอีก มันเป็น Hiyama ไดสุเกะ ตา Hiyama ถูกเขย่าอย่างเข้มข้นในความเกลียดชังความปั่นป่วนและความอดทน ผู้ที่มีสายตาที่น่าเกลียดอย่างแท้จริงและบริสุทธิ์จากการที่มันไม่ได้เกินจริงที่จะพวกเขาเต็มไปด้วยความบ้า. "ในขณะที่ฉันคิดว่าคุณจริงๆไม่เสียอารมณ์ของคุณ ... ดีฉันรู้ว่ามันช่วยไม่ได้แม้ว่า. หลังจากที่ทุก , มีค่าของคุณเจ้าหญิงที่มีค่าคาโอริถูกกระชากโดยคนอื่นก่อนที่ตาของคุณใช่มั้ย? " เสียงที่เต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจและดูถูกเล็กน้อยดังออกมาจากด้านหลังเช่น Hiyama อ่าน, Hiyama ทันทีหันไปรอบ ๆ ต่อมาเขาชั่วขณะยกการแสดงออกของความโล่งใจเมื่อเขาได้รับการยอมรับคนอื่น ๆ เป็นหนึ่งเขาได้พบในที่ลับและต่อไปนี้ที่มีหมัดของเขา clenched เขาตอบด้วยเสียงที่เป็นเหมือนเสียงหอนของสัตว์. "หุบปาก! ไอ้นี่ ... นี้ไม่ควรจะเกิดขึ้นทำไมทำไมไอ้ที่ยังมีชีวิตอยู่ !? เพียงแค่ว่าทำไมเขาไม่ทำอย่างนั้น ... " "อย่าฟุ้งซ่านโดยตัวเองผมต้องการที่จะมีการพูดคุยที่คุณรู้ว่า ? นอกจากนี้ก็จะกลายเป็นเรื่องที่ร้ายแรงถ้ามีคนเห็นเราประชุมลับ. " "... ฉันฉันไม่ได้มีเหตุผลอีกต่อไปพร้อมกับคุณ ... คาโอริของฉันอยู่แล้ว ... " ในระหว่างที่ เงาต้นไม้ที่สร้างขึ้นโดยแสงจันทร์เป็นภาพเงาของบุคคลซึ่ง Hiyama ขมขื่นพูดในขณะที่เขากระหน่ำหมัดของเขาบนต้นไม้. Hiyama ร่วมมือกับคนนี้เป็นเพียงเพราะเขาได้ยินว่าเขาจะสามารถที่จะทำให้คาโอริของเขาเอง นั่นเป็นเหตุผลที่มีคาโอริทิ้งเขาได้สูญเสียเหตุผลของเขาจะให้ความร่วมมือและมันก็สายเกินไปที่จะเป็นภัยคุกคามต่อเขาด้วยการเปิดเผยความพยายามที่จะฆ่าฮาจิเมะเป็นเหยื่อจะได้กล่าวว่าตัวเอง. แต่คนที่อยู่ในความมืดยิ้มเป็นปากของมัน หันเข้าโค้งเสี้ยวที่ Hiyama ดังกล่าวและจะล่อลวงเขาอีกครั้งเช่นเดียวกับมาร. "ถ้าเธอจะคว้าแล้วก็ฉกหลังของเธอ. มันผิดหรือเปล่า? โชคดีที่เรามีเหยื่อที่ดีที่นี่." "... เหยื่อ " ไม่ทราบว่าสิ่งที่มันหมาย Hiyama สงสัยเอียงศีรษะของเขาซึ่งทำให้คนที่ยิ้มและพยักหน้า. "ที่เหมาะสมเหยื่อ. แม้ว่าเธอทำให้ความสำคัญกับความรู้สึกและส่วนของเธอจากสหายเหล่านั้นของเธอ ... เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอที่มี เสมอโดยด้านข้างของเธอ, เพื่อนในวัยเด็กของเธอ ... คุณคิดว่าเธอก็สามารถปล่อยให้พวกเขาจะเป็นอย่างไรโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเธอรู้ว่าพวกเขาอยู่ในสถานการณ์. " "คุณ ... " "มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเรียกเธอกลับมา. จึงมี ไม่จำเป็นต้องเป็นในแง่ร้ายเกี่ยวกับเรื่องนี้. โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีนี้แม้ฉันได้เย็น ... แต่ฉันดีใจที่มันส่งผลให้ในบางสิ่งบางอย่างที่สะดวกสบายสำหรับฉัน Yup ก็อาจกล่าวได้ว่าเป็นสวรรค์ เราจะเสร็จสิ้นทุกอย่างเมื่อเรากลับไปที่อิมพีเรียลทุน? ... จากนั้นคุณก็จะได้รับสิ่งที่คุณต้องการคุณรู้หรือไม่ " "... " แม้รู้ว่ามันก็ไม่มีประโยชน์, Hiyama จ้องที่สมรู้ร่วมคิดของเขาที่อยู่ในร่มเงา. แม้จะได้รับการจ้องมองของเขาก่อนที่จะ Hiyama คนหัวเราะได้ตามปกติแม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้ทั้งหมดของแผนของบุคคลนี้จากคำพูดก่อนหน้านี้ Hiyama อาจจะเดาได้ว่ามันจะเกี่ยวข้องกับการทำร้ายเพื่อนร่วมชั้นอื่น ๆ . สำหรับวัตถุประสงค์ของตัวเองที่พวกเขาสามารถได้อย่างง่ายดายทรยศเพื่อนสนิทของเขากับคนที่พวกเขาร่วมกันมีความสุขและความเศร้าโศก กับ. ต่อไปนี้ที่เย็นวิ่งลงในกระดูกสันหลังของเขาในขณะที่เขาไม่สามารถรู้สึกผิดใด ๆ จากบุคคลนั้น. (คนที่น่ารังเกียจเช่นเคย ... แต่ผมยังไม่สามารถกลับลงมาอีกต่อไป ... ที่ฉันต้องทำเพื่อให้ได้ คาโอริของฉันกลับมา ... นั่นคือทั้งหมดที่. ไม่มีอะไรที่จะลังเลที่เกี่ยวกับการเป็น. นี้สำหรับคาโอริ. I am ความยุติธรรมที่นี่.) Hiyama คิดเพียงหนึ่งเดียวของตัวเองและความสับสนของเขาได้รับอยู่แล้วหายไป. เพราะการสมรู้ร่วมคิดของเขาถูกสร้างขึ้นมาให้มีลักษณะ ห่างจากสิ่งที่เขาต้องดูเชื่อว่าการกระทำของเขาได้รับการพิสูจน์ในขณะที่มันทั้งหมดเกิดจากความปรารถนาของเขาสำหรับ Kaori. เงาหันเงียบในขณะที่มันเข้าใจความรู้สึกของ Hiyama ยิ้มก็รอคำตอบของ Hiyama. "เอาล่ะ ... . เช่นเดียวกับก่อนที่ผมจะให้ยืมมือคุณ. แต่ ... " "อาผมเข้าใจ. ฉันจะได้รับสิ่งที่ฉันต้องการและคุณจะได้รับของคุณ. ให้ และใช้เวลาไม่ว่าคำดี? จากนี้เป็นสิ่งสำคัญ. ในกรณีที่อิมพีเรียลทุนเกินไปผมสามารถออกจากที่ให้คุณ? " โดยไม่รังเกียจการแสดงออกบิดเบี้ยว Hiyama ของคนที่เปิดบนส้นเท้าของพวกเขาและหายไปราวกับว่า การควบรวมกับช่องว่างระหว่างต้นไม้ หลังจากนั้นสิ่งที่เหลือเป็นเด็กลดลงมีตาที่เต็มไปด้วยความมืด. * * * * * * * * * * * * บนมืออื่น ๆ ในเวลาการประชุมที่น่าสงสัยที่เกิดขึ้นในเขตชานเมืองของเมืองเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงคนอื่นก็ยังยืนอยู่ใต้แสงจันทร์. พวกเขา ไม่ได้อยู่ในสถานที่ที่ประชุมลับที่เกิดขึ้นที่พวกเขาอยู่บนขนาดเล็กสะพานโค้งเหนือหนึ่งของน้ำที่ผ่านระหว่างร้านค้าและตรอกซอกซอยด้านหลังของเมือง จำนวนมากของน้ำที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับจำนวนมากของร้านอาหารและอาคารบริการและเด็กบนสะพานถูกมองลงบนพื้นผิวของน้ำที่ไหลเป็นมันสะท้อนให้เห็นดวงจันทร์ข้างต้นนั้นภายใต้แสงจันทร์. อื่น ๆ ได้อย่างถูกต้องเขาก็ไม่ได้มอง แต่ "หลบตาหัวของเขา" ยิ่งไปกว่านั้นการแสดงออกของเขาเป็นที่มืดห่างไกลจากความเงางามตามปกติ ลักษณะของเด็กที่ได้รับเช่นเดียวกับที่คนซึ่ง บริษัท ล้มละลายที่เกิดขึ้นจำนวนมากของหนี้และตอนนี้ความหวังเกี่ยวกับอนาคตของเขาขณะที่เขามองไกลในระยะทางที่เข้าไปในพลบค่ำ มันเป็นพระเอกของเรา Amanogawa Kouki. "... คุณไม่ต้องการที่จะพูดคุย?" เสียงที่เรียกว่าออกไป Kouki ที่ไม่ได้มองออกไปจากดวงจันทร์สะท้อนให้เห็นบนผิวน้ำ มันเป็นเพื่อนในวัยเด็กของเขาเป็นเวลาสิบปีที่ผ่านมาคู่ของหญิงสาวที่เดินออกไป Yaegashi ชิสุกะ. ซึ่งแตกต่างจาก Kouki, ชิสุกะได้รับมอบหมายให้เธอกลับไปราวสะพานเงยหน้าขึ้นมองไปที่ดวงจันทร์อยู่บนท้องฟ้า ในช่วงราวบันได, หางม้าเครื่องหมายการค้าของเธอถูกโยกเล่นในลม โดยไม่ได้มองที่เพื่อนในวัยเด็กของเขาและชิสุกะที่ยังไม่ได้มองไปที่เขา Kouki ตอบในขณะที่เขายังคงมองไปที่ดวงจันทร์. "มีสิ่งที่คุณต้องการที่จะพูด?" "... " มีคำตอบไม่ได้ไม่มี Kouki ก็ไม่สามารถตอบเธอ แม้เขาจะถูกมองไปที่ดวงจันทร์ปรากฏบนพื้นผิวของน้ำ, สิ่งที่อยู่ในใจของเขาเป็นภาพของคาโอริพูดความรู้สึกของเธอ ภายในความวิตกกังวลของเธอและชื่นชมยินดีเช่นถ้าอธิษฐานเธอพูดความรู้สึกของเธอโดยไม่ต้องคำใบ้ของความเท็จใด ๆ ที่เชื่อว่าแม้ Kouki ซึ่งมีความหนาแน่นอยู่ในระดับของการเป็นโรคเรื้อรัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความโง่เขลาและอิจฉา


" แม่ง ! แม่งเอ๊ย ! ! ! ! ! อะไรกันเนี่ย ! นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน ! "

มันเป็นเที่ยงคืน ภายในอุทยานตั้งอยู่ในเขตชานเมืองของเมืองโฆษณาโพสต์ ฮอล เด็กชายคนหนึ่งกำลังสาปแช่งในความเงียบเสียง เจาะต้นไม้ต้นหนึ่งซ้ำ ๆ มันฮิยามะ ไดสุเกะ ฮิยามะ สายตาสั่นอย่างแรงด้วยความเกลียดชัง ปั่นป่วน และใจร้อน . มันอย่างแท้จริงและน่าเกลียดครับตาซึ่งมันไม่ได้เป็นพูดเกินจริงเพื่อพวกเขาเต็มบ้า

" ฉันคิดว่าคุณทำอารมณ์เสีย . . . . . . . ผมรู้ มันก็ช่วยไม่ได้นะ หลังจากที่ทุกค่าของคุณ , ค่าเจ้าหญิงคาโอริ แต่ถูกชายอื่นต่อหน้าต่อตาของคุณ ใช่ไหม ?

เสียงเต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจและดูหมิ่นเล็กน้อยดังขึ้นจากเบื้องหลัง เช่น ฮิยามะ fwip ฮิยามะทันทีหันไปรอบ ๆ ต่อไปเขาไปเลี้ยงดู สีหน้าโล่งอก เมื่อเขารู้จักคนอื่นเป็นเขาในการประชุมลับ และ ตามด้วยกำปั้นแน่น เขาตอบกลับมาด้วยเสียงที่เหมือนเสียงหอนของสัตว์

" หุบปาก ! แม่งเอ๊ย ! ! ! ! ! . . . . . . นี้ไม่ควรเกิดขึ้น ทำไม ทำไมหมอนั่นยังมีชีวิตอยู่ ? ทำไมเขาถึงทำแบบนั้น . . . . . . . "

" อย่าฟุ้งซ่านคนเดียว ฉันต้องการจะพูดคุณรู้มั้ย ? นอกจากนี้ก็จะกลายเป็นเรื่องร้ายแรง ถ้าใครเห็นเราในการประชุมลับ "

" . . . . . . . ฉันไม่ได้อีกต่อไปเหตุผลไปพร้อมกับคุณ . . . . . . . ของผม คาโอริ . . . . "

ระหว่างต้นไม้เงาที่สร้างขึ้นโดย แสงจันทร์ เป็นคนที่เป็นเงา ซึ่งฮิยามะที่พูดเขาทุบกำปั้นบนต้นไม้

ฮิยามะ ร่วมมือกับคนๆ นี้เป็นเพียงเพราะเขาได้ยินว่า เขาจะสามารถทำให้คาโอริของเขาเอง นั่นทำไม กับ คาโอริไป เขาได้สูญเสียเหตุผลที่จะร่วมมือ และมันก็ช้าเกินกว่าที่จะขู่เขาด้วยการเปิดเผยของเขาพยายามที่จะฆ่า ฮาจิเมะเป็นเหยื่อจะเป็นคนพูดมันเอง

แต่คนในความมืดยิ้มที่ปากของมันหันไปโค้งเป็นเสี้ยวที่เช่น ฮิยามะและอีกครั้งที่ล่อลวงเขาเหมือนกับปีศาจ

" ถ้าเธอแย่งก็แย่งเธอกลับมา มันผิดด้วยเหรอ ? โชคดีที่เรามีดีเหยื่อที่นี่ "

" . . . . . . . เหยื่อ ?

ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ฮิยามะ เอียงหัวอย่างสงสัยซึ่งทำให้เขายิ้มจนเห็นฟัน แล้วพยักหน้า

" ใช่แล้ว เหยื่อ ถ้าเธอให้ความสำคัญกับความรู้สึกของเธอ และชิ้นส่วนจากบรรดาเพื่อนสนิทของเธอ . . . . . . .เพื่อนสนิทที่เคยอยู่ข้างเธอมาตลอด เพื่อนสมัยเด็กของเธอ . . . . . . . คุณคิดว่าเธอจะทิ้งพวกเขาไป ? โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเขารู้ว่าพวกเขาอยู่ในสถานการณ์ "

" คุณ . . . . . . . "

" มันง่ายที่จะเรียกเธอกลับมา ดังนั้น ไม่ต้องรู้สึกแย่เกี่ยวกับมัน โดยเฉพาะในกรณีนี้ ฉันก็ต้องเย็น . . . . . . . แต่ผมดีใจที่ทำให้สิ่งที่ง่ายสำหรับผม ใช่มันอาจจะกล่าวว่าเป็นสวรรค์ เราจะจบทุกอย่างเมื่อเรากลับไปยังเมืองหลวงของจักรพรรดิ ? แล้ว . . . . . . . คุณจะได้รับสิ่งที่คุณต้องการ คุณก็รู้ ?

" . . . . . . . "

ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ ฮิยามะถลึงตามองเขาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดที่อยู่ในเงา แม้ได้รับสายตาของเขา ก่อนที่ฮิยามะหัวเราะตามปกติ

ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้รู้เรื่องแผนการของคนๆนี้จากคำพูดของพวกเขาก่อนหน้านี้ ฮิยามะไม่สามารถจะเดาได้ว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับการทำลายที่โรงเรียนอื่น สำหรับวัตถุประสงค์ของพวกเขาเอง พวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถทรยศสหายของพวกเขาที่พวกเขาแบ่งปันสุขและทุกข์ด้วย หลังจากนั้น มีชิลวิ่งลงในกระดูกสันหลังของเขา เขาไม่ได้รู้สึกผิดอะไรจากคนๆนั้น

( ที่น่ารังเกียจคนเช่นเคย . . . . . . . แต่ฉันก็ยังไม่สามารถกลับมาลงอีกแล้ว . . . . . . .ฉันต้องทำมันให้ได้ คาโอริกลับของฉัน . . . . . . . นั่นคือทั้งหมด ไม่มีอะไรที่ต้องลังเลอีก นี้คือ คาโอริ ผมเป็นผู้พิพากษาครับ )

ฮิยามะ คิดแต่ตัวเอง และความสับสนของเขาได้หายตัวไป เพราะเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด เขาจึงละสายตาจากสิ่งที่เขาเห็น และเชื่อว่าการกระทำของเขามีเหตุผล ในขณะที่มันสืบเนื่องมาจากความปรารถนาของเขาให้คาโอริ .

เงาก็เงียบตามที่มันเข้าใจความรู้สึกของฮิยามะ . ยิ้ม มันรอคำตอบของฮิยามะ .

" . . . . . . . โอเค เหมือนก่อน ผมจะช่วย แต่ . . . . . . "

" อ๊าาาา ผมเข้าใจ ฉันจะได้รับสิ่งที่ฉันต้องการ , และคุณจะได้รับของคุณ ให้และรับ ไม่พูดดี จากนี้ไปเป็นสําคัญ กรณีในเมืองหลวงของจักรวรรดิด้วย ฉันให้คุณ ?

โดยไม่สนใจสีหน้าบิดเบี้ยวของฮิยามะ คนที่เปิดส้นเท้าของพวกเขาและหายตัวไป เช่นถ้าผสานกับช่องว่างระหว่างต้นไม้ หลังจากนั้น สิ่งที่ถูกทิ้งเป็นลดลง เด็กที่มีดวงตาที่เต็มไปด้วยความมืดมิด

* * *


บนมืออื่น ๆที่เวลาประชุมที่น่าสงสัยเกิดขึ้นในเขตชานเมืองของเมือง เด็กและผู้หญิงยังยืนอยู่ใต้แสงจันทร์

พวกเขาไม่ได้อยู่ในสถานที่ประชุมลับขึ้น พวกเขามีขนาดเล็ก , สะพานโค้ง , ข้างต้นเป็นหนึ่งในเส้นทางที่ผ่านระหว่างร้านค้าและตรอกซอกซอยของเมือง มากของเส้นทางที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับจำนวนมากของร้านอาหารและอาคารบริการ และเด็กบนสะพาน มองลงไปในน้ำไหลพื้นผิวที่สะท้อนดวงจันทร์เหนือภายใต้แสงจันทร์

แม่นมาก เขาไม่ได้มองแต่ " ห้อยหัวของเขา " นอกจากนี้ การแสดงออกของเขามันมืด ไกลจากปกติที่ส่องแสง ลักษณะของเด็กก็เหมือนกับว่า คนที่ บริษัท ล้มละลาย ทำให้จำนวนมากของหนี้ และตอนนี้กำลังสิ้นหวังเกี่ยวกับอนาคตของเขาที่เขามองไปสุดฟ้าไกลในทไวไลท์ มันคือพระเอกของเรา amanogawa โคคิ .

" . . . . . . .คุณไม่อยากพูด ?

เสียงเรียกออกมา โคคิ ที่ดูไม่ห่างจากดวงจันทร์ที่สะท้อนบนพื้นผิวน้ำ มันเป็นเพื่อนในวัยเด็กของเขามาเป็นสิบปี คู่ของผู้หญิงที่จากไป ยาเอกาชิ ชิซุคุ

ไม่เหมือนโคคิชิซึกุได้มอบหมายให้นางกลับไปที่รั้วของสะพาน มองไปที่ดวงจันทร์ในท้องฟ้า สู่รั้ว , ม้าประจำตัวคือ หวั่นไหวเล่นในลม โดยไม่ต้องมองเพื่อนในวัยเด็กของเขา และ ชิซุคุ ใครยังไม่ได้มองเขา โคคิตอบขณะที่เขายังคงมองไปที่พระจันทร์

" มีอะไรที่คุณต้องการจะพูด ?

" . . . . . . . "

ไม่ตอบ ไม่ โคคิก็ไม่สามารถตอบเธอ แม้เขาจะมองดวงจันทร์ที่สะท้อนบนพื้นผิวของน้ำสิ่งที่อยู่ในความคิดของเขาคือปรากฏการณ์ของคาโอริ เธอพูด ภายใน ความกังวลของเธอและดีใจราวกับสวดมนต์ เธอพูดความรู้สึกของเธอโดยไม่มีคำใบ้ของการโกหก ซึ่งแม้ว่าโคคิ ที่ denseness อยู่ในระดับของการเกิดโรคเรื้อรัง