Incidence and Severity of Duodenal

Incidence and Severity of Duodenal Lesions in 13-Week
Studies
The incidence and severity of duodenal lesions in selected dose
groups of female mice from Thompson et al. (2011) and male
and female mice from NTP (2007) were reevaluated (by J.M.C.
and J.M.W.), and the results are summarized in Table 2 and
illustrated in Figure 1A–C. In the highest dose groups of each
study (*80–90 mg/kg SDD), there was 100% incidence of histiocytic
infiltration and atrophy/blunting of duodenal villi.
Female mice from Thompson et al. (2011) and male mice from
NTP (2007) exhibited high incidences of villus enterocyte
vacuolation; however, this effect was not present in female
mice from NTP (2007). Single-cell necrosis (possibly apoptosis)
was evident in 6/10 female mice from Thompson et al.
(2011), 4/10 male mice from NTP (2007), and only 1/9 female
mice from NTP (2007). In the crypt compartment, epithelial
hyperplasia was present in 5/10 male mice (NTP 2007), 9/9
female mice (NTP 2007), and 7/10 female mice from Thompson
et al. (2011). With the exception of villus enterocyte vacuolation
and single-cell necrosis, the incidences of lesions at
comparable milligram per kilogram SDD doses were similar
in male and female mice from the NTP (2007) and Thompson
et al. (2011) studies (Figure 2).
The incidence and severity of duodenal lesions in select
dose groups in female rats from Thompson, Proctor, et al.
(2012) and male and female rats from NTP (2007) were reevaluated
(by J.M.C. and J.M.W.) and the results are summarized in
Table 3 and illustrated in Figure 3A–D. In the highest dose
groups of each study (*60 mg/kg SDD), the incidence of villus
histiocytic infiltration was 90–100%. Villus atrophy/blunting
was evident in 8/10 female rats from Thompson, Proctor, et
al. (2012) but not in rats from NTP (2007). Villus enterocyte
vacuolation was not evident in any rats from either study. One
of 10 male rats (NTP 2007) and 3/10 female rats (Thompson,
Proctor, et al. 2012) exhibited villus single-cell necrosis. Crypt
epithelial hyperplasia was evident in 7/10 male rats (NTP
2007) and only 3/10 female rats from NTP (2007) and 2/10
female rats from Thompson, Proctor, et al. (2012). Crypt
epithelial hyperplasia was also observed in male rats exposed
to 32 mg/kg SDD (5/10; NTP 2007), and female rats exposed
to 20 mg/kg SDD (3/10; Thompson, Proctor, et al. 2012). Overall,
the prevalence and severity of histiocytic cellular infiltrates
and crypt epithelial hyperplasia were comparable between the
NTP (2007) and Thompson, Proctor, et al. (2012) studies. Atrophy/
blunting and single-cell necrosis were not observed in NTP
female rats

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อุบัติการณ์และความรุนแรงของ Duodenal ได้ในสัปดาห์ที่ 13การศึกษาอุบัติการณ์และความรุนแรงของ duodenal ได้ในยาที่เลือกกลุ่มของหนูหญิงจาก al. et ทอมป์สัน (2011) และเพศชายและหนูหญิงจาก NTP (2007) ได้ reevaluated (โดย J.M.C.และ J.M.W.), และผลลัพธ์ได้สรุปไว้ในตารางที่ 2 และแสดงในรูปที่ 1A-ซี ในกลุ่มยาสูงสุดของแต่ละศึกษา (* 80-90 mg/kg SDD), มีอุบัติการณ์ 100% ของ histiocyticแทรกซึมและ ฝ่อ/blunting ของ duodenal villiหนูหญิงจากทอมป์สันและ al. (2011) และหนูชายจากNTP (2007) จัดแสดง incidences สูงของ villus enterocytevacuolation อย่างไรก็ตาม นี้คือไม่อยู่ในเพศหญิงหนูจาก NTP (2007) เซลล์เดียวการตายเฉพาะส่วน (อาจ apoptosis)ได้ชัดในเพศหญิงหนู 6/10 จากทอมป์สัน et al(2011), 4/10 เพศหนูจาก NTP (2007), และเพศหญิงเท่านั้น 1/9หนูจาก NTP (2007) ในช่อง crypt, epithelialการเจริญเกินมีใน 5/10 ชายหนู (NTP 2007), 9/9หนูหญิง (NTP 2007), และ 7/10 หนูหญิงจากทอมป์สันal. ร้อยเอ็ด (2011) ยกเว้น villus enterocyte vacuolationและการตายเฉพาะ ส่วนเซลล์เดียว incidences ของได้ที่milligram เทียบต่อปริมาณ SDD กิโลกรัมได้เหมือนกันในชาย และหญิงหนูจาก NTP (2007) และทอมป์สันal. ร้อยเอ็ด (2011) การศึกษา (รูปที่ 2)อุบัติการณ์และความรุนแรงของ duodenal ได้ในยากลุ่มหนูหญิงจากทอมป์สัน Proctor, et al(2012) และมี reevaluated ชาย และหญิงหนูจาก NTP (2007)(โดย J.M.C. และ J.M.W.) และมีสรุปผลในตาราง 3 และภาพประกอบในรูป 3A – d ในปริมาณสูงการศึกษาแต่ละกลุ่ม (* 60 mg/kg SDD), อุบัติการณ์ของ villusแทรกซึม histiocytic ได้ 90-100% Villus ฝ่อ/bluntingเห็นได้ชัด 8/10 หนูหญิงจากทอมป์สัน Proctor ร้อยเอ็ดal. (2012) แต่หนูไม่ได้อยู่ในจาก NTP (2007) Villus enterocytevacuolation ในหนูจากการศึกษาใด ๆ ไม่ได้ หนึ่งหนูชาย 10 (NTP 2007) และหนูหญิง 3/10 (ทอมป์สันProctor, et al. 2012) จัดแสดง villus เซลล์เดียวการตายเฉพาะส่วน Cryptการเจริญเกิน epithelial ถูกในหนูเพศชาย 7/10 (NTP2007) และหนูหญิงเฉพาะ 3/10 จาก NTP (2007) 2/10หนูหญิงจากทอมป์สัน Proctor, et al. (2012) Cryptการเจริญเกิน epithelial ยังถูกสังเกตในหนูเพศที่เปิดเผยถึง 32 มิลลิกรัม/กิโลกรัม SDD (5/10 NTP 2007) และหนูหญิงสัมผัสถึง 20 มิลลิกรัม/กิโลกรัม SDD (3/10 ทอมป์สัน Proctor, et al. 2012) โดยรวมชุกและความรุนแรงของมือถือ histiocytic infiltratesการเจริญเกิน epithelial crypt เปรียบเทียบได้ระหว่างการNTP (2007) และทอมป์สัน Proctor, et al. (2012) การศึกษา ฝ่อ /การตายเฉพาะส่วน blunting และ เซลล์เดียวไม่สุภัค NTPหนูหญิง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อุบัติการณ์และความรุนแรงของโรคลำไส้ในรอบ 13 สัปดาห์การศึกษาอุบัติการณ์และความรุนแรงของแผลที่ลำไส้เล็กส่วนต้นในปริมาณที่เลือกกลุ่มของหนูเพศหญิงจากธ อมป์สันและอัล (2011) และชายและหญิงจากหนูNTP (2007) ได้รับการทบทวน (โดย JMC และ JMW) และผลที่ได้สรุปไว้ในตารางที่ 2 และแสดงในรูปที่1A-C ในกลุ่มปริมาณสูงสุดของแต่ละการศึกษา (* 80-90 mg / kg SDD) มีอุบัติการณ์ 100% ของ histiocytic แทรกซึมและฝ่อ / ลดทอนของ villi ลำไส้. หนูหญิงจาก ธ อมป์สันและอัล (2011) และหนูชายจากNTP (2007) แสดงอุบัติการณ์สูงของ villus enterocyte vacuolation; แต่ผลกระทบนี้ไม่ได้ถูกนำเสนอในเพศหญิงหนูจาก NTP (2007) เนื้อร้ายเซลล์เดียว (อาจ apoptosis) เห็นได้ชัดใน 6/10 หนูหญิงจาก ธ อมป์สัน et al. (2011), 4/10 หนูชายจาก NTP (2007) และมีเพียง 1/9 หญิงหนูจากNTP (2007) ในช่องฝังศพใต้ถุนโบสถ์, เยื่อบุผิวhyperplasia ถูกนำเสนอใน 5/10 หนูชาย (NTP 2007) 9/9 หนูเพศหญิง (NTP 2007) และ 7/10 หนูหญิงจาก ธ อมป์สันและอัล (2011) ด้วยข้อยกเว้นของ vacuolation villus enterocyte และเนื้อร้ายเซลล์เดียวที่อุบัติการณ์ของรอยโรคที่มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมเทียบเคียงปริมาณ SDD มีความคล้ายคลึงกันในเพศชายและเพศหญิงหนูจากNTP (2007) และ ธ อมป์สันและอัล (2011) การศึกษา (รูปที่ 2). อุบัติการณ์และความรุนแรงของแผลที่ลำไส้เล็กส่วนต้นในการเลือกกลุ่มยาในหนูเพศเมียจาก ธ อมป์สันพรอคเตอร์, et al. (2012) และหนูชายและหญิงจาก NTP (2007) ได้รับการทบทวน(โดย JMC และ JMW) และผลที่ได้สรุปไว้ในตารางที่3 และแสดงในรูปที่ 3A-D ในปริมาณสูงสุดในกลุ่มของการศึกษาในแต่ละ (* 60 mg / kg SDD) อุบัติการณ์ของ villus แทรกซึม histiocytic เป็น 90-100% ฝ่อ villus / ลดทอนเห็นได้ชัดใน8/10 หนูเพศเมียจาก ธ อมป์สันพรอคเตอร์, และอัล (2012) แต่ไม่ได้อยู่ในหนูจาก NTP (2007) villus enterocyte vacuolation ไม่ได้ที่เห็นได้ชัดในหนูใด ๆ จากการศึกษาทั้ง หนึ่ง10 หนูเพศ (NTP 2007) และ 3/10 หนูเพศเมีย (ธ อมป์สันพรอคเตอร์, et al. 2012) แสดง villus เนื้อร้ายเซลล์เดียว Crypt hyperplasia เยื่อบุผิวเห็นได้ชัดใน 7/10 หนูเพศ (NTP 2007) และมีเพียง 3/10 หนูเพศเมียจาก NTP (2007) และ 2/10 หนูเพศเมียจาก ธ อมป์สันพรอคเตอร์, et al (2012) Crypt hyperplasia เยื่อบุผิวยังพบว่าในหนูเพศสัมผัสถึง32 mg / kg SDD (5/10; NTP 2007) และหนูเพศเมียสัมผัสถึง20 mg / kg SDD (3/10. ธ อมป์สันพรอคเตอร์, et al 2012) โดยรวม, ความชุกและความรุนแรงของโทรศัพท์มือถือที่แทรกตัวเข้าไป histiocytic และ hyperplasia เยื่อบุผิวห้องใต้ดินถูกเปรียบเทียบระหว่างNTP (2007) และ ธ อมป์สันพรอคเตอร์, et al (2012) การศึกษา ลีบ / ลดทอนและเนื้อร้ายเซลล์เดียวไม่ได้ถูกตั้งข้อสังเกตใน NTP หนูเพศเมีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อุบัติการณ์และความรุนแรงของแผลในลำไส้ศึกษา 13 สัปดาห์

อุบัติการณ์และความรุนแรงของแผลในลำไส้ของหนูหญิงกลุ่มที่เลือกใช้
จาก Thompson et al . ( 2011 ) และชายและหญิง
หนูจาก NTP ( 2007 ) ( และพวก j.m.c.
j.m.w. ) และทำการสรุปได้ในตารางที่ 2 และ
แสดง ในรูปที่ 1A –องศาเซลเซียสปริมาณสูงสุดของกลุ่มแต่ละ
ศึกษา ( * 80 - 90 มก. / กก. SDD )มี 100 % การแทรกซึมและ histiocytic
เสื่อม / กระทือของวิลไลลำไส้ .
หญิงหนูจาก Thompson et al . ( 2011 ) และชายหนูจาก
NTP ( 2007 ) มีอุบัติการณ์สูงของวิลลัส enterocyte
เซลล์ อย่างไรก็ตาม ผลกระทบนี้ไม่ได้อยู่ในหนูเพศเมีย
จาก NTP ( 2007 ) เซลล์เนื้อร้าย ( อาจจะพบได้ชัดเจนใน )
6 / 10 ( เพศหญิงจาก Thompson et al .
( 2011 )4 / 10 ( เพศชายจาก NTP ( 2007 ) , และ 1 / 9 หญิง
หนูจาก NTP ( 2007 ) ในช่องฝังศพใต้ถุนโบสถ์ , hyperplasia เยื่อบุ
อยู่ในหนูเพศผู้ 5 / 10 ( NTP 2550 ) , 9 / 9
หนูตัวเมีย ( NTP 2007 ) และ 7 / 10 หนูหญิงจาก Thompson
et al . ( 2011 ) ด้วยข้อยกเว้นของวิลลัสเซลล์เซลล์เดียว
enterocyte และพบอุบัติการณ์ของรอยโรคที่
มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม ซึ่งเทียบเท่ากับ SDD เหมือนกัน
ในเพศชาย และหนูตัวเมียจาก NTP ( 2007 ) และ ทอมป์สัน
et al . ( 2011 ) การศึกษา ( รูปที่ 2 ) .
อุบัติการณ์และความรุนแรงของแผลในลำไส้เลือกยาในกลุ่ม
หนูขาวเพศเมีย จาก ทอมสัน , ตัวแทน , et al .
( 2012 ) และชายและหญิงหนูจาก NTP ( 2007 )
( และพวก j.m.c. j.m.w. ) และผลลัพธ์ที่สรุปใน
ตารางที่ 3 แสดง ในรูปที่ 3A – D สูง dose
กลุ่มศึกษา ( * 60 มก. / กก. SDD ) , อุบัติการณ์ของวิลลัส
histiocytic แทรกซึมได้ 90 - 100% วิลลัสฝ่อ / กระทือ
เห็นได้ชัดใน 8 / 10 ตัวหญิงจาก ทอมสัน ตัวแทน และ
อัล ( 2012 ) แต่หนูจาก NTP ( 2007 ) วิลลัส enterocyte
เซลล์ที่ไม่ได้เห็นในหนู จากการศึกษา หนึ่ง
10 ตัว ตัวผู้ ( NTP 2007 ) และ 3 / 10 ตัวเมีย ( Thompson
Proctor , et al . 2012 ) วิลลัสเซลล์เดียวโดยตรง ฝังศพใต้ถุนโบสถ์
epithelial hyperplasia เห็นได้ชัดใน 7 / 10 ตัว ตัวผู้ ( NTP
2007 ) และ 3 / 10 หนูหญิงจาก NTP ( 2007 ) และ 2 / 10
หนูหญิงจากทอมป์สัน , ตัวแทน , et al . ( 2012 ) ฝังศพใต้ถุนโบสถ์
epithelial hyperplasia รวมทั้งพบในหนูเพศผู้เปิดเผย
32 มก. / กก. SDD ( 5 / 10 ; NTP 2007 )และหนูหญิงเปิดเผย
20 มก. / กก. SDD ( 3 / 10 ; Thompson , ตัวแทน , et al . 2012 ) โดย
ความชุกและความรุนแรงของ histiocytic เซลล์แทรกซึมและ epithelial hyperplasia
ใต้ดินแตกต่างกัน
NTP ( 2007 ) และทอมป์สัน , ตัวแทน , et al . ( 2012 ) การศึกษา และการตายของเซลล์เดียวเสื่อม /
กระทือนั้นไม่ได้สังเกตหนู NTP
หญิง