Purposive sampling represents a gro

Purposive sampling represents a group of different non-probability sampling techniques. Also known as judgmental, selective or subjective sampling, purposive sampling relies on the judgement of the researcher when it comes to selecting the units (e.g., people, cases/organisations, events, pieces of data) that are to be studied. Usually, the sample being investigated is quite small, especially when compared with probability sampling techniques.

Unlike the various sampling techniques that can be used under probability sampling (e.g., simple random sampling, stratified random sampling, etc.), the goal of purposive sampling is not to randomly select units from a population to create a sample with the intention of making generalisations (i.e., statistical inferences) from that sample to the population of interest [see the article: Probability sampling]. This is the general intent of research that is guided by a quantitative research design.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุ่มตัวอย่าง purposive แทนกลุ่มเทคนิคการสุ่มตัวอย่างไม่มีความแตกต่างกัน เรียกอีก อย่างว่า judgmental เลือก หรือตามอัตวิสัยสุ่ม สุ่มตัวอย่าง purposive อาศัยของนักวิจัยเมื่อมันมาถึงการเลือกหน่วย (เช่น คน กรณี/องค์กร กิจกรรม ชิ้นส่วนของข้อมูล) ที่จะสามารถศึกษา ปกติ ตัวอย่างการตรวจสอบจะค่อนข้างเล็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับเทคนิคการสุ่มตัวอย่างความน่าเป็นซึ่งแตกต่างจากเทคนิคการสุ่มตัวอย่างต่าง ๆ ที่สามารถใช้ได้ภายใต้ความน่าเป็นสุ่มตัวอย่าง (เช่น สุ่มอย่างง่ายสุ่มตัวอย่าง stratified สุ่มตัวอย่างแบบสุ่ม ฯลฯ), เป้าหมายของ purposive สุ่มเป็นการ สุ่มเลือกหน่วยจากประชากรการสร้างอย่างตั้งใจทำ generalisations (เช่น สถิติ inferences) จากตัวอย่างที่ประชากรน่าสนใจ [ดูบทความ: สุ่มความน่าเป็น] นี่คือจุดประสงค์ทั่วไปของงานวิจัยที่แนะนำ โดยการออกแบบการวิจัยเชิงปริมาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลุ่มตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของกลุ่มของเทคนิคการสุ่มตัวอย่างที่ไม่น่าจะแตกต่างกัน หรือที่เรียกว่าการตัดสินการสุ่มตัวอย่างเลือกหรืออัตนัยการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจงขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของนักวิจัยเมื่อมันมาถึงการเลือกหน่วย (เช่นคนกรณี / องค์กร, กิจกรรม, ชิ้นส่วนของข้อมูล) ที่จะศึกษา โดยปกติแล้วการตรวจสอบตัวอย่างที่มีขนาดเล็กมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับเทคนิคการสุ่มตัวอย่างความน่าจะเป็น. ซึ่งแตกต่างจากวิธีการเก็บตัวอย่างต่าง ๆ ที่สามารถนำมาใช้ภายใต้การสุ่มตัวอย่างความน่าจะเป็น (เช่นการสุ่มอย่างง่าย, การสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น ฯลฯ ) เป้าหมายของการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง ไม่ได้เพื่อเลือกหน่วยสุ่มจากประชากรในการสร้างตัวอย่างที่มีความตั้งใจในการทำ generalizations (เช่นการหาข้อสรุปสถิติ) จากตัวอย่างที่ประชากรที่น่าสนใจ [ดูบทความ: การสุ่มตัวอย่างความน่าจะเป็น] นี่คือความตั้งใจทั่วไปของการวิจัยที่ถูกนำโดยการออกแบบการวิจัยเชิงปริมาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลุ่มตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของกลุ่มที่แตกต่างกันบนความน่าจะเป็นเทคนิคการสุ่มตัวอย่าง หรือที่เรียกว่า ตัดสินใจเลือก หรืออัตนัย สุ่มกลุ่มตัวอย่าง ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้วิจัย เมื่อมันมาถึงการเลือกหน่วย ( เช่น , คน , กรณี / องค์กร , กิจกรรม , ชิ้นส่วนของข้อมูลที่ต้องศึกษา โดยปกติ ตัวอย่างการสอบสวนค่อนข้างเล็กโดยเฉพาะเมื่อเทียบกับความน่าจะเป็นการสุ่มตัวอย่าง .

ไม่เหมือนตัวอย่างเทคนิคต่างๆที่สามารถใช้ภายใต้ความน่าจะเป็น ( เช่น สุ่มตัวอย่างแบบง่ายได้ การสุ่มแบบแบ่งชั้น , ฯลฯ ) , เป้าหมายของกลุ่มตัวอย่างไม่ได้สุ่มเลือกหน่วยตัวอย่างจากประชากรเพื่อสร้างด้วยความตั้งใจของการรวม ( เช่นสถิติอนุมาน ) จากตัวอย่างประชากรที่น่าสนใจ [ ดูบทความ : ความน่าจะเป็นการสุ่มตัวอย่าง ] นี่คือจุดประสงค์ของงานวิจัยที่เป็นแนวทางทั่วไป โดยการออกแบบการวิจัยเชิงปริมาณ