Results indicated that children’s a

Results indicated that children’s anxious, but not positive or depressed, selfstatements significantly predicted anxiety in children with and without AD.
For children with AD, changes in anxious self-statements mediated treatment gains, replicating a previously reported finding.
A states of mind ratio mediated only 1 outcome measure, and positive and depressive cognitions served no mediating role.
The impact of anxious self-talk on children’s adjustment and implications for cognitive theory of anxiety in children are discussed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลระบุว่า เด็กกังวล แต่ไม่บวก หรือ หดหู่ selfstatements ทำนายความวิตกกังวลในเด็กที่มี และไม่ มีโฆษณามาก สำหรับเด็กที่มีการโฆษณา การเปลี่ยนแปลงในตนเองกระตือรือร้นสื่อรักษากำไร จำลองการค้นหารายงานก่อนหน้านี้ รัฐของสมใจสื่อวัดผลเพียง 1 และบทบาท mediating เสิร์ฟ cognitions บวก และซึมเศร้า มีการกล่าวถึงผลกระทบของกังวลตัวเองพูดคุยผลกระทบความรู้ความเข้าใจทฤษฎีของความวิตกกังวลในเด็กและการปรับปรุงสำหรับเด็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการวิจัยพบว่าเด็กกังวล แต่ไม่บวกหรือหดหู่ selfstatements อย่างมีนัยสำคัญที่คาดการณ์ความวิตกกังวลในเด็กที่มีและไม่มี AD.
สำหรับเด็กที่มีการโฆษณา, การเปลี่ยนแปลงในงบตัวเองกังวลพึ่งกำไรรักษาจำลองรายงานก่อนหน้านี้หา.
รัฐอัตราส่วนใจไกล่เกลี่ย เพียง 1 การวัดผลและ cognitions บวกและซึมเศร้าทำหน้าที่บทบาทไกล่เกลี่ย.
ผลกระทบของความกังวลที่ตัวเองพูดในการปรับตัวของเด็กและความหมายสำหรับทฤษฎีองค์ความรู้ของความวิตกกังวลในเด็กที่จะกล่าวถึง