psychology, in part by analogies su

psychology, in part by analogies suggested by art and nature , and in part by criteria elaborated by the intellectual virtues. The genus of the moral virtues is determined by a dialectical choice among the three things in the soul: they are not passions or faculties but habits. Their differentia is determined in two fashions, relative to the person of the agent and relative to rational criteria. For the first, Aristotle draws an analogy from natural and artistic excellence to moral excellence, inferring that virtue as habit disposes one to choose in the right way among actions and passions, and that the right way involves a
mean between extremes. Such a mean proportion may be determined in action by habit without explicit knowledge, but if it is to be stated it is made a rational rule and therefore subject in its second formulation to an intellectual virtue. The final definition therefore bears only a dialectical likeness to a scientific definition by genus and differentia: "Virtue, then, is a habit concerned with choice , lying in a mean, i.e.,
the mean relative to us, this being determined by a rational principle, and by that principle by which the prudent man would determine it." In its construction the four causes, which
are important also in determining the methods of metaphysics and physics, are all discernible. Physical definitions usually specify two of the causes, the matter and some formal determination of the matter. The virtues, however, are not themselves
actions but are oriented to actions: the genus of virtue is therefore found in the efficient cause of actions, namely, habit concerned with choice, and the differentia supplies the criteria for such action stated either in the formal onside ration of a proportion
or in the final determinations of a rational rule. Moreover, this definition of the moral virtues in turn serves as a genus, and further specifications are made by introducing into
the proportion the material causes-i.e., the passions and actions with which the virtues are concerned-to determine the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จิตวิทยาในส่วนของอุปมาแนะนำด้วยศิลปะและธรรมชาติและในส่วนของหลักเกณฑ์เพิ่มเติมโดยคุณธรรมทางปัญญา ประเภทของคุณธรรมจริยธรรมจะถูกกำหนดโดยเป็นทางเลือกวิภาษในสามสิ่งที่อยู่ในจิตวิญญาณของพวกเขาไม่ได้สนใจหรือคณะ แต่นิสัย ความแตกต่างของพวกเขาจะถูกกำหนดในสองแฟชั่นเทียบกับคนของตัวแทนและเมื่อเทียบกับเกณฑ์ที่มีเหตุผล
สำหรับครั้งแรกอริสโตเติลดึงเปรียบเทียบความเป็นเลิศจากธรรมชาติและศิลปะเพื่อความเป็นเลิศทางศีลธรรมคุณธรรมอนุมานว่าเป็นนิสัยพ้นหนึ่งในการเลือกในทางที่ถูกต้องในหมู่การกระทำและความสนใจและวิธีการที่เหมาะสมที่เกี่ยวข้องกับค่าเฉลี่ยระหว่างขั้ว ดังกล่าวมีสัดส่วนเฉลี่ยอาจได้รับการพิจารณาในการดำเนินการโดยนิสัยที่ไม่มีความรู้อย่างชัดเจน แต่ถ้ามันจะได้รับการกล่าวว่ามันถูกสร้างกฎและดังนั้นจึงมีเหตุผลในการกำหนดเรื่องที่สองไปยังอาศัยอำนาจทางปัญญา ความหมายสุดท้ายจึงหมีเพียงอุปมาวิภาษเพื่อความหมายทางวิทยาศาสตร์โดยประเภทและความแตกต่าง
"คุณธรรมนั้นเป็นนิสัยที่เกี่ยวข้องกับทางเลือกนอนอยู่ในค่าเฉลี่ยคือค่าเฉลี่ยเมื่อเทียบกับเรานี้ถูกกำหนดโดยหลักการเหตุผลและหลักการที่ว่าโดยที่คนที่ชาญฉลาดจะกำหนดมัน. "
ในการก่อสร้างสี่สาเหตุซึ่งมีความสำคัญในการพิจารณานอกจากนี้ยังมีวิธีการของอภิปรัชญาและฟิสิกส์ที่มองเห็นทั้งหมด คำจำกัดความทางกายภาพมักจะระบุทั้งสองสาเหตุเรื่องความมุ่งมั่นและบางอย่างเป็นทางการของเรื่อง คุณธรรม
แต่ไม่ได้ตัวเองกระทำแต่จะเน้นการกระทำ: ประเภทของคุณธรรมพบจึงเป็นสาเหตุที่มีประสิทธิภาพของการกระทำคือนิสัยที่เกี่ยวข้องกับทางเลือกและความแตกต่างเวชภัณฑ์เกณฑ์สำหรับการกระทำดังกล่าวที่ระบุไว้ทั้งในอย่างเป็นทางการ ปันส่วน onside
ของสัดส่วนหรือในการหาความสุดท้ายของกฎที่มีเหตุผล
นอกจากนี้ความหมายของคุณธรรมศีลธรรมในเทิร์นนี้ทำหน้าที่เป็นสกุลและข้อกำหนดต่อไปจะทำโดยการแนะนำเข้ามาในสัดส่วนสาเหตุเช่นวัสดุที่ความสนใจและการกระทำที่คุณธรรมมีความกังวลต่อการตรวจสอบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จิตวิทยา ในส่วนที่ใช้แนะนำด้วยศิลปะและธรรมชาติ และในส่วนของเกณฑ์ดังกล่าว โดยคุณธรรมทางปัญญา ชนิดของคุณธรรมจริยธรรมถูกกำหนดโดยทฤษฎีทางเลือกระหว่างสามสิ่งในชีวิตที่พวกเขาจะไม่ได้อารมณ์ หรืออาจารย์ แต่นิสัย differentia ของพวกเขาจะพิจารณาใน 2 แฟชั่น สัมพันธ์กับบุคคลของตัวแทนและเทียบกับเกณฑ์ที่มีเหตุผลครั้งแรก , อริสโตเติล วาดการเปรียบเทียบจากธรรมชาติและศิลปะเป็นเลิศเลิศคุณธรรม สรุปว่า อาศัยเป็นนิสัยนั้น กำจัดให้เลือกในทางที่ถูกต้องของการกระทำและอารมณ์ และวิธีการที่เหมาะสมที่เกี่ยวข้องกับ
หมายถึงระหว่างสุดขั้ว ใจร้าย สัดส่วนอาจจะมุ่งมั่นในการกระทำโดยนิสัยไม่มีความรู้ชัดเจนแต่ถ้าเป็นการระบุว่ามันเป็นกฏเหตุผล ดังนั้น เรื่องสูตรที่สอง เป็นคุณธรรมทางปัญญา นิยามสุดท้ายดังนั้นหมีเพียงทฤษฎีสิ่งความหมายทางวิทยาศาสตร์ โดยสกุล และ differentia : " คุณธรรม ก็เป็นนิสัยที่เกี่ยวข้องกับทางเลือกที่โกหกในหมายถึงเช่น
หมายถึงญาติเรานี้ถูกกำหนดโดยหลักการเหตุผลและโดยหลักการว่า ซึ่งคนรอบคอบจะพิจารณามัน " ในการก่อสร้าง 4 สาเหตุ ที่สำคัญยัง
ในการกำหนดวิธีการของอภิปรัชญาและฟิสิกส์ ทั้งหมดบอก . ความหมายทางกายภาพมักจะระบุสองสาเหตุ เรื่องบางอย่างเป็นทางการการหาเรื่อง คุณธรรม แต่ไม่ใช่ตัวเอง
การกระทำแต่จะเน้นการกระทำ :สกุลธรรม จึงพบสาเหตุที่มีประสิทธิภาพของการกระทำ คือ นิสัย เกี่ยวข้องกับ เลือก และ differentia วัสดุเกณฑ์สำหรับการกระทำดังกล่าวระบุไว้ให้ในส่วนของสัดส่วน
เป็นทางการตามอยู่ . หรือในวัดสุดท้ายของกฎที่มีเหตุผล นอกจากนี้ นิยามของคุณธรรมจริยธรรมในการเปิดให้บริการเป็นสกุล ,และข้อมูลเพิ่มเติมได้โดยการแนะนำใน
สัดส่วน causes-i.e. วัสดุ อารมณ์ และการกระทำที่เกี่ยวข้องตรวจสอบ
.