I woke when a shadow passed over me

I woke when a shadow passed over me. It was early evening, and
Lorna Doone was standing between me and the sun.
'John Ridd, are you mad?' she said, taking my hand to pull
me up.
'Not mad, but half asleep,' I answered, wanting to keep her
hand in mine.
'Come away, come away, if you care for your life. The guards
will be here soon. Be quick, John Ridd, and let me hide you.'
But I said, 'I won't move a step, unless you call me John.'
'Well, John, then - John Ridd, be quick if you want to save
your life.'
Without another word, she led me to the hole in the rocks,
and I remembered again how I had escaped through it seven
years ago. There were some low, thick bushes beside it. Lorna
pushed the bushes to one side and showed me a small, narrow
path through the rocks.
I followed her as well as I could, but because of my great size I
hit my knees and arms very often. We soon came to an open
space inside the rock, a little room with high walls of rock all
round it and the blue sky for the ceiling. Lorna had covered the
rock floor with grass and flowers, and it looked very pretty.
'Where are the fresh eggs you promised me, John Ridd?'
she asked.
She thought I had forgotten them, but I had them in my bag. I
took them out one by one and laid twenty-four eggs on the floor.
'Count them,' I said to her.
Lorna looked at them in surprise and began to cry.
'How have I made you cry?' I asked anxiously. 'What have
I done?'
'You haven't done anything,' she answered proudly. 'I just cry
sometimes.You've been very kind — they're not kind to me here.'
Her tears embarrassed me and I said nothing. Lorna walked
away from me. Then she turned, sat down and started to tell me
about her life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อฉันตื่นเงาผ่านฉัน มันเป็นช่วงเย็นและ
ลอร์นา Doone กำลังยืนอยู่ระหว่างฉันและดวงอาทิตย์.
'จอห์น Ridd, คุณบ้า?' เธอกล่าวว่าการจับมือของฉันที่จะดึง
ฉันขึ้น.
'ไม่โกรธ แต่ครึ่งหลับ' ผมตอบว่าอยากจะให้เธอ
มือในเหมือง.
'มาไปมาอยู่ถ้าคุณดูแลชีวิตของคุณ ยามที่
จะอยู่ที่นี่เร็ว ๆ นี้ ได้อย่างรวดเร็ว, จอห์น Ridd และแจ้งให้เราซ่อนคุณ.
แต่ผมบอกว่าผมจะไม่ย้ายขั้นตอนจนกว่าคุณจะเรียกฉันว่าจอห์น '.
' ดีจอห์นแล้ว - จอห์น Ridd ต้องรวดเร็วถ้าคุณต้องการที่จะบันทึก
ชีวิตของคุณ.
โดยไม่ต้องคำอื่นเธอทำให้ฉันหลุมในหิน
และผมจำได้อีกวิธีการที่ฉันได้หลบหนีผ่านมันเจ็ด
ปีที่ผ่านมา มีบางต่ำพุ่มไม้หนาด้านข้าง ลอร์นา
ผลักพุ่มไม้ไปข้างหนึ่งและแสดงให้ฉันเห็นขนาดเล็กแคบ
เส้นทางผ่านโขดหิน.
ผมทำตามเธอเช่นเดียวกับที่ฉันสามารถทำได้ แต่เนื่องจากขนาดที่ดีของฉันฉัน
ตีหัวเข่าและแขนของฉันบ่อยมาก เร็ว ๆ นี้เรามาเปิด
พื้นที่ภายในหินห้องเล็ก ๆ ที่มีกำแพงสูงของหินทุก
รอบและสีฟ้าสำหรับเพดาน ลอร์นาได้ปกคลุม
พื้นหินที่มีหญ้าและดอกไม้และมันดูสวยมาก.
'อยู่ที่ไหนไข่สดคุณสัญญากับฉัน, จอห์น Ridd? ​​"
เธอถาม.
เธอคิดว่าฉันได้ลืมพวกเขา แต่ฉันมีพวกเขาในกระเป๋าของฉัน ผม
เอาพวกเขาออกหนึ่งโดยหนึ่งและวางยี่สิบสี่ไข่บนพื้น.
'นับพวกเขา "ผมพูดกับเธอ.
ลอร์นามองที่พวกเขาในความประหลาดใจและเริ่มที่จะร้องไห้.
' ได้ผมทำวิธีที่คุณร้องไห้? ' ผมถามอย่างใจจดใจจ่อ 'สิ่งที่
ฉันทำ?'
'คุณไม่ได้ทำอะไร "เธอตอบอย่างภาคภูมิใจ 'ฉันเพิ่งร้องไห้
sometimes.You've รับใจดีมาก -. พวกเขาไม่ได้ใจดีกับฉันที่นี่'
น้ำตาของเธออายผมและผมไม่ได้พูดอะไร ลอร์นาเดิน
ออกไปจากฉัน จากนั้นเธอก็หันมานั่งลงและเริ่มที่จะบอกฉัน
เกี่ยวกับชีวิตของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันตื่นขึ้นมาเมื่อเงาผ่านฉัน มันเช้าเย็นลอร์น่า ดูนคือยืนอยู่ระหว่างผม กับ ดวงอาทิตย์" จอห์น ridd , คุณบ้ารึเปล่า ? " เธอบอกว่า ถ่ายมือดึงฉันขึ้นไม่ได้โกรธ แต่ครึ่งหลับ ผมตอบ อยากเก็บเธอไว้ในมือของฉัน" ออกมา ออกมา ถ้าคุณดูแลชีวิตของคุณ ยามจะมาที่นี่ในไม่ช้า ได้อย่างรวดเร็ว , จอห์น ridd และให้ฉันปิดบังคุณแต่ผมบอกว่า ผมจะไม่ไปจนกว่าคุณจะเรียกผมว่าจอห์น ." อืม จอห์น , จอห์น ridd ได้อย่างรวดเร็ว ถ้าคุณต้องการบันทึกชีวิตของคุณ . . .ไม่มีคำพูดอื่น เธอนำฉันไปยังหลุมในหินและผมจำได้อีกว่าผมได้ผ่านเซเว่นปี ที่ผ่านมา มีบางน้อย หนาพุ่มไม้ข้างๆ ลอร์นาผลักพุ่มไม้ด้านหนึ่งและให้ฉันเล็กๆ แคบๆเส้นทางผ่านหินฉันตามเธอได้เช่นกัน แต่เพราะขนาดของฉันตีเข่าและแขนบ่อย ไม่นานเราก็มาเปิดพื้นที่ภายในหิน ในห้องเล็ก ๆน้อย ๆที่มีกำแพงสูงของหินมันกลมและท้องฟ้าสีฟ้าสำหรับเพดาน ลอร่าได้ครอบคลุมหินปูพื้นด้วยหญ้าและดอกไม้ มันดูสวยมาก" ที่ไหนมีไข่ไก่สดคุณสัญญากับฉัน จอห์น ridd ?เธอถามเธอ คิดว่าฉันลืมเขา แต่ฉันมีพวกเขาในถุงของฉัน ฉันพาพวกเขาไปทีละคน แล้ววางยี่สิบสี่ไข่บนพื้น" นับ " ผมพูดกับเธอลอร่ามองมันอย่างประหลาดใจและเริ่มที่จะร้องไห้" ฉันทำเธอร้องไห้ ? ฉันถามอย่างร้อนรน . . . สิ่งที่มีฉันทำอะไรลงไป ?" คุณยังไม่ได้ทำอะไรเลย " " เธอตอบอย่างภาคภูมิใจ ฉันแค่ร้องไห้บางครั้ง คุณใจดีมาก - พวกเขาไม่ได้ชนิดที่ฉันมาที่นี่ .น้ำตาของเธอทำให้ผมอาย ผมบอกว่าไม่มีอะไร ลอร่าเดินไปจากฉัน แล้วเธอก็หันมา นั่งลงและเริ่มที่จะบอกฉันเกี่ยวกับชีวิตของเธอ