Prescriptive grammars, on the other

Prescriptive grammars, on the other hand, assume the existence of better authorities than the usage and judgment of native speakers. People who write prescriptive grammars adduce better language users (educated speakers, high-class speakers, great writers), better languages (usually Latin) and better information systems (mathematics or predicate calculus) as authorities for preferring one usage over another. Prescriptive rules exist only to express a preference for one structure or usage or linguistic item over another. A prescriptive grammar will not contain rules that tell you to put articles before nouns, rather than after, because no native speakers of English put articles after nouns. Prescriptive rules are reserved for places where speakers have choices and they exist to limit those choices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Prescriptive grammars คง สมมติการดำรงอยู่ของหน่วยงานที่ดีกว่าการใช้งานและการวินิจฉัยของเจ้าของภาษา คนที่เขียน prescriptive grammars adduce ผู้ใช้ภาษาดีขึ้น (ศึกษาลำโพง ลำโพงสูง เขียนดี) ดีกว่าภาษา (ปกติละติน) และดีกว่าระบบข้อมูล (คณิตศาสตร์หรือแคลคูลัสเพรดิเคต) เป็นหน่วยงานสำหรับการเลือกใช้กว่าอีก เหมาะกับกฎที่มีอยู่เท่านั้นเพื่อแสดงค่าสำหรับโครงสร้าง หรือการใช้สินค้าทางภาษากว่าอีก ไวยากรณ์แบบ prescriptive จะไม่ประกอบด้วยกฎที่บอกจะใส่บทความ ก่อนคำนาม แทนหลัง จาก เนื่องจากไม่มีลำโพงพื้นเมืองของอังกฤษวางบทหลังคำนาม กฎที่ชัดเจนที่ถูกสำรองไว้สำหรับสถานที่ลำโพงมีให้เลือก และมีอยู่เพื่อจำกัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไวยากรณ์ที่กำหนดบนมืออื่น ๆ ที่ถือว่าการดำรงอยู่ของหน่วยงานที่ดีกว่าการใช้งานและการตัดสินใจของเจ้าของภาษา คนที่เขียนไวยากรณ์กำหนดอ้างผู้ใช้ที่ดีกว่าภาษา (ลำโพงศึกษาลำโพงชั้นสูงนักเขียนที่ดี) ภาษาที่ดีกว่า (ปกติละติน) และดีกว่าระบบสารสนเทศ (คณิตศาสตร์หรือแคลคูลัส) ในฐานะหน่วยงานสำหรับการเลือกใช้อย่างใดอย่างหนึ่งมากกว่าอีก กฎระเบียบที่กำหนดอยู่เฉพาะในการแสดงการตั้งค่าสำหรับหนึ่งในโครงสร้างหรือการใช้งานหรือรายการภาษามากกว่าอีก ไวยากรณ์ที่กำหนดจะไม่ได้มีกฎที่บอกให้คุณใส่บทความก่อนคำนามมากกว่าหลังจากเพราะไม่มีเจ้าของภาษาภาษาอังกฤษใส่บทความหลังจากคำนาม กฎระเบียบที่กำหนดจะถูกสงวนไว้สำหรับสถานที่ที่มีทางเลือกลำโพงและพวกเขามีอยู่เพื่อ จำกัด ตัวเลือกเหล่านั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไวยากรณ์คําในมืออื่น ๆถือว่าการดำรงอยู่ของหน่วยงานที่ดีกว่าการใช้งานและวิจารณญาณของเจ้าของภาษา ผู้เขียนไวยากรณ์คําอ้างอิงดีกว่าภาษาผู้ใช้ ( การศึกษา ลำโพง , ลำโพงชั้นสูง , นักเขียนที่ดี ) , ภาษาดีกว่า ( ปกติละติน ) และระบบข้อมูลที่ดีกว่า ( คณิตศาสตร์และแคลคูลัสภาคแสดง ) เป็นหน่วยงานสำหรับการเลือกหนึ่งมากกว่าอีก กฎอายุความมีเพียงแสดงการตั้งค่าสำหรับโครงสร้างเดียวหรือการใช้ภาษาหรือมากกว่ารายการอื่น ไวยากรณ์ อายุความจะไม่ประกอบด้วยกฎที่บอกคุณเอาบทความมาก่อนคำนามมากกว่าหลัง เพราะไม่ใช่เจ้าของภาษาของภาษาอังกฤษเอาบทความหลังคำนาม กฎคําสงวนไว้สำหรับสถานที่ที่ผู้พูดมีตัวเลือกและพวกเขามีอยู่เพื่อ จำกัด ตัวเลือกเหล่านั้น