The Story Undertaker: Laughter is..

The Story Undertaker: Laughter is... Me poor soul was tortured by a ridiculous private tutor. By God, his rules were so strict, I was hardly even allowed to smile. Me father brought him to fix up me rotten behavior I was indeed a tough customer, I must say. Didn't much like obeying anyone's rules. But boy, did obey his. That tutor was as fearsome as a rabid beast, but only when me pop's head was his punishments for acting out weren't what you'd thought I learned never to smile, be happy or laugh, for l knew what would always come next. He'd violate me for his own twisted pleasure, touch me here, touch me there, put the fear of God in me with ugly threats to make sure kept me mouth shut. I was but a scared little boy what was l to do? I was much too frightened to tell me pop; every time the thought crossed me mind, I knew that if I did tell, he'd make me regret it. learned those damn manners,but me pop merely thought the man was doing his job. I dreaded seeing that bastard's face every day. I could do nothing but cringe and take all he was impulsed to give me. loathed him: his face, his voice, those sin- hands, and I grew to hate me-self. It taught me never accept a moment's joy l had nothing to be joyful about anyway. I took me dark secret to the grave, when at the fresh age of nineteen, I stuck a dagger through me gut. I did it in front of the bedroom mirror... Me bloody reflection was hilarious. I died in a pool of it, filled with hatred for me own self image nothing coulda' prevented such a tragic end. Now, I am legendary, but l try not to flaunt that quality too much. Me mediocre job as London's one and only undertaker suits me quite well if I do say so me-self. I'm only able to stand the horrid sights in me office every day because of the mutilation I once knew. If you want me service, you've gotta tell me something as laughable as the pitiful reflection that stared so emptily back at me that day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อันเดอร์เทเกอร์เรื่อง: เสียงหัวเราะเป็น... ฉันไม่ดีวิญญาณถูกทรมาน โดยการอนุบาลเอกชนไร้สาระ พระเจ้า กฎของเขาถูกเข้มงวดดังนั้น ฉันได้รับอนุญาตแม้แทบไม่ยิ้ม ฉันนำพ่อเขาเพื่อแก้ไขค่าฉันเน่าลักษณะการทำงานได้แน่นอนลูกค้ายาก ต้องบอกว่า มากไม่ชอบเชื่อฟังกฎของทุกคน แต่ ไม่เชื่อฟังของเขา Tutor ที่พิลึกเป็นเป็นสัตว์รุนแรง แต่เมื่อฉันป๊อป ของหัว ของเขาลงโทษสำหรับการแสดงออกไม่ได้สิ่งที่คุณมีความคิดรู้ไม่เคยจะยิ้ม มีความสุข หรือ หัวเราะ สำหรับ l รู้อะไรเสมอมาถัดไป เขาจะถือว่าละเมิดฉันเพื่อความสุขของตัวเองบิด สัมผัสฉันที่นี่ ผม ใส่ความกลัวพระเจ้าฉันกับภัยคุกคามที่น่าเกลียดเพื่อให้แน่ใจเก็บไว้ฉันปากสัมผัสปิด ผม แต่เด็กน้อยกลัว l จะทำคืออะไร ผมมากเกินไปกลัวจะบอกป๊อป ทุกครั้งที่คิดข้ามใจ ฉันรู้ว่า หากผมบอก เขาจะทำให้ฉันเสียใจมัน เรียนรู้มารยาทไอ้เหล่านั้น แต่ฉันป๊อปเพียงคิดว่า คนทำงานของเขา ผมอนาคตเห็นใบหน้าลูกครึ่งที่ทุกวัน ไม่อะไร แต่ประจบประแจง และนำทั้งหมดเขาก็ impulsed ไปให้ได้ loathed เขา: เติบโตหน้า เสียงของเขา มือที่บาป และฉันจะเกลียดฉันเอง มันสอนผมไม่เคยยอมรับทันทีความสุข l ไม่มีอะไรจะสุขเกี่ยวกับต่อไปนี้ ผมกลับมาความลับมืดเมื่อหลุมฝังศพ อายุสดนัด ติดกริชทางเราลำไส้ ฉันไม่ได้อยู่หน้ากระจกห้องนอน... ฉันสะท้อนเลือดถูกเฮฮา ฉันตายในสระของมัน เต็มไป ด้วยความเกลียดชังฉันเองรูปภาพตัวเองอะไรไม่ได้ ' ป้องกันจุดสิ้นสุดดังกล่าวน่าเศร้า ตอนนี้ ฉันตำนาน แต่ l อย่าพยายามอวดคุณภาพที่มากเกินไป ผมปานกลางงานเป็นหนึ่งของลอนดอนและอันเดอร์เพียงชุดค่อนข้างดีถ้าฉันบอกว่า ฉันดังนั้นฉันตัวเอง ผมเพียงเพื่อจะฉันรักเที่ยว office ทุกวัน เพราะตัดครั้งเดียวรู้ว่า ถ้าคุณต้องการฉันบริการ คุณ gotta บอกบางสิ่งบางอย่างที่เป็น laughable เป็นเงาสะท้อนที่น่าสงสารที่จ้อง emptily ดังนั้นกลับไปที่ฉันวันนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องสัปเหร่อ: เสียงหัวเราะเป็น ... ฉันจิตวิญญาณที่น่าสงสารถูกทรมานโดยครูสอนพิเศษส่วนตัวที่ไร้สาระ โดยพระเจ้ากฎระเบียบที่เข้มงวดของเขาเป็นเช่นนั้นผมก็แทบจะไม่ได้รับอนุญาตแม้แต่จะยิ้ม ฉันพ่อนำเขาไปสู่การแก้ไขปัญหาขึ้นฉันพฤติกรรมเน่าผมก็ย่อมเป็นลูกค้าที่ยากลำบากผมต้องบอกว่า ไม่เหมือนการเชื่อฟังกฎของทุกคน แต่เด็กไม่เชื่อฟังเขา ครูสอนพิเศษที่เป็นที่น่ากลัวเป็นสัตว์บ้า แต่เมื่อฉันหัวป๊อปก็คือการลงโทษของเขาสำหรับการทำหน้าที่ออกไม่ได้สิ่งที่คุณต้องการคิดว่าผมได้เรียนรู้ที่จะยิ้มไม่เคยมีความสุขหรือหัวเราะสำหรับ L รู้ว่าสิ่งที่จะมาเสมอต่อไป เขาต้องการละเมิดฉันเพื่อความสุขบิดของตัวเองสัมผัสฉันที่นี่สัมผัสฉันมีใส่ความเกรงกลัวพระเจ้าในตัวผมกับภัยคุกคามที่น่าเกลียดเพื่อให้แน่ใจว่าเก็บไว้ฉันปิดปาก แต่ผมก็กลัวเด็กน้อยสิ่งที่เป็น L จะทำอย่างไร? ผมก็กลัวมากเกินไปที่จะบอกฉันปรากฏ; เวลาคิดข้ามใจฉันทุกฉันรู้ว่าถ้าผมไม่บอกว่าเขาต้องการทำให้ฉันเสียใจมัน เรียนรู้มารยาทแช่งเหล่านั้น แต่ฉันคิดว่าป๊อปเพียงชายคนทำหน้าที่ของตน ฉันหวั่นเห็นใบหน้าของไอ้ว่าทุกวัน ฉันจะทำอะไร แต่ประจบประแจงและใช้เวลาทั้งหมดที่เขาได้รับการ impulsed ให้ฉัน เกลียดเขาใบหน้าของเขาเสียงของเขาเหล่านั้นมือบาปและฉันเริ่มจะเกลียดฉันด้วยตนเอง มันสอนให้ฉันไม่ยอมรับช่วงเวลาของความสุข L มีอะไรที่จะต้องมีความสุขเกี่ยวกับการอยู่แล้ว ฉันเอาฉันความลับดำมืดที่หลุมฝังศพเมื่อในวัยสิบเก้าสดผมติดอยู่กริชผ่านฉันลำไส้ ฉันไม่ได้อยู่หน้ากระจกในห้องนอน ... ฉันสะท้อนเลือดเฮฮา ฉันเสียชีวิตในสระว่ายน้ำของมันเต็มไปด้วยความเกลียดชังสำหรับผมเองไม่มีอะไรภาพตัวเองบ้า 'การป้องกันดังกล่าวสิ้นสุดที่น่าเศร้า ตอนนี้ผมเป็นตำนาน แต่ L พยายามที่จะไม่โอ้อวดมีคุณภาพที่มากเกินไป ฉันงานปานกลางลอนดอนหนึ่งและมีเพียงสัปเหร่อเหมาะกับผมค่อนข้างดีถ้าฉันไม่พูดอย่างนั้นฉันด้วยตนเอง ฉันเพียง แต่สามารถที่จะยืนสถานที่ท่องเที่ยวที่น่าเกลียดน่ากลัวในตัวผมสำนักงานทุกวันเพราะการตัดที่ผมเคยรู้ หากคุณต้องการให้ฉันบริการที่คุณต้องบอกฉันสิ่งที่เป็นบ้องแบ๊วเป็นภาพสะท้อนที่น่าสงสารที่จ้องดังนั้น emptily กลับมาที่ผมในวันนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องเล่าสัปเหร่อ : เสียงหัวเราะ . . . . . . . ฉันน่าสงสารถูกทรมานโดยไร้สาระ ติวเตอร์ส่วนตัว โดยพระเจ้า กฎของเขาเข้มงวดมาก ผมแทบจะไม่อนุญาติให้ยิ้ม พ่อพาเขาไปแก้ไขผมเน่าพฤติกรรมฉันแน่นอนลูกค้ายาก ฉันต้องพูด ไม่ชอบทำตามกฏของใคร แต่เด็กชายก็เชื่อฟังเขา ที่ติวเตอร์เป็นสัตว์น่ากลัวเป็นบ้า แต่เมื่อหัวผมก็ปรากฏเป็นโทษสำหรับการแสดงไม่ได้สิ่งที่คุณจะคิดว่าฉันได้เรียนรู้ไม่ยิ้ม มีความสุข หรือหัวเราะ เพราะฉันรู้ว่าสิ่งที่จะมาต่อไป เขาละเมิดผมเองบิดความสุข สัมผัสฉัน สัมผัสฉันตรงนั้น เอาความกลัวของพระเจ้าในตัวฉันกับภัยคุกคามที่น่าเกลียด เพื่อให้แน่ใจว่าทำให้ฉันหุบปาก ฉันได้แต่กลัวเด็กน้อยนี่ฉันทำอะไร ? ผมมากเกินไปกลัวที่จะบอกป๊อป ; ทุกครั้งที่คิดข้ามชั้นใจ ผมรู้ว่าถ้าผมบอก เขาจะทำให้ฉันต้องเสียใจ เรียนไอ้มารยาทแต่ฉันปรากฏเพียงว่าเขาทำหน้าที่ของเขาได้ ผมหวั่น เห็นหน้ามันทุกวัน ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่หงอและใช้เวลาทั้งหมดที่เขา impulsed ให้ฉัน รังเกียจเขา ใบหน้าของเขา เสียงของเขา บรรดาบาป - มือ และฉันก็เกลียดผมด้วยตนเอง มันสอนผมไม่เคยยอมรับ เวลาของความสุขที่ผมไม่ได้มีความสุขทุกๆเรื่อง ฉันเอาฉันลับมืดไปป่าช้า เมื่อตอนอายุสิบเก้า สด ผมก็แทงกริชผ่านฉันท้อง ฉันทำหน้าห้องนอนกระจก . . . . . . . ผมเลือดสะท้อนก็เฮฮา ฉันตายในสระว่ายน้ำ มันเต็มไปด้วยความเกลียดชังผมเองไม่มีรูปตนเองอาจ " ป้องกันดังกล่าวสิ้นสุดที่น่าเศร้า ตอนนี้ผมเป็นตำนาน แต่ผมพยายามที่จะไม่โอ้อวดว่าคุณภาพมากเกินไป ผมธรรมดางานลอนดอนคนเดียวสัปเหร่อเหมาะสมกับผมดี ถ้าจะให้ผมพูด ผมเอง ฉันทำได้แค่ยืนสถานที่น่ากลัวในที่ทำงานทุกวัน เพราะหลักฐานต่างๆที่ผมเคยรู้จัก ถ้าคุณต้องการให้ผมบริการ คุณต้องบอกอะไรฉันเป็นตลกที่น่าสงสาร สะท้อนว่า จ้องแล้วว่างเปล่ากลับมาที่ผมในวันนั้น