We think of words as the basic unit

We think of words as the basic units of language. When a baby begins to
speak, the way the excited mother reports what has happened is: ‘Sally
(or Tommy) has said her (or his) first word!’ We would be surprised at
a mother who described little Tommy’s or Sally’s first utterance as a
sentence. Sentences come later, we are inclined to feel, when words are
strung together meaningfully. That is not to say that a sentence must
always consist of more than one word. One-word commands such as
‘Go!’ or ‘Sit!’, although they crop up relatively seldom in everyday conversation
or reading, are not in any way odd or un-English. Nevertheless,
learning to talk in early childhood seems to be a matter of putting words
together, not of taking sentences apart.
There is a clear sense, then, in which words seem to be the buildingblocks
of language. Even as adults, there are quite a few circumstances
in which we use single words outside the context of any actual or reconstructable
sentence. Here are some examples:
• warning shouts, such as ‘Fire!’
• conventional commands, such as ‘Lights!’, Camera!’, ‘Action!’
• items on shopping lists, such as ‘carrots’, ‘cheese’, ‘eggs’.
It is clear also that words on their own, outside sentences, can be sorted
and classified in various ways. A comprehensive classification of English
words according to meaning is a thesaurus, such as Roget’s Thesaurus. But
the kind of conventional classification that we are likely to refer to most
often is a dictionary, in which words are listed according to their spelling
in alphabetical order.
Given that English spelling is so erratic, a common reason for looking
up a word in an English dictionary is to check how to spell it. But another
very common reason is to check what it means. In fact, that is what a
dictionary entry basically consists of: an association of a word, alphabetically
listed, with a definition of what it means, and perhaps also some
4
information about grammar (the word class or part of speech that the
word belongs to) and its pronunciation. Here, for example, is a specimen
dictionary entry for the word month, based on the entry given in the
Concise Oxford Dictionary (6th edition):
month noun. Any of twelve portions into which the year is divided.
It seems, then, that a word is not just a building-block of sentences: it is
a building-block with a meaning that is unpredictable, or at least suffi-
ciently unpredictable that learners of English, and even sometimes
native speakers, may need to consult a dictionary in order to discover it.
We may be tempted to think that this constitutes everything that
needs to be said about words: they are units of language which are basic
in two senses, both
1. in that they have meanings that are unpredictable and so must be
listed in dictionaries
and
2. in that they are the building-blocks out of which phrases and
sentences are formed.
However, if that were all that needed to be said, this would be a very
short book – much shorter than it actually is! So in what respects do 1.
and 2. jointly fall short as a characterisation of words and their behaviour?
A large part of the answer lies in the fact that there are units of
language that have characteristic 1. but not 2., and vice versa. Sections 2.3
and 2.4 are devoted to demonstrating this. First, though, we will deal in
Section 2.2 with a distinction which, though important, is independent
of the distinctions that apply to words in particular.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

We think of words as the basic units of language. When a baby begins tospeak, the way the excited mother reports what has happened is: ‘Sally(or Tommy) has said her (or his) first word!’ We would be surprised ata mother who described little Tommy’s or Sally’s first utterance as asentence. Sentences come later, we are inclined to feel, when words arestrung together meaningfully. That is not to say that a sentence mustalways consist of more than one word. One-word commands such as‘Go!’ or ‘Sit!’, although they crop up relatively seldom in everyday conversationor reading, are not in any way odd or un-English. Nevertheless,learning to talk in early childhood seems to be a matter of putting wordstogether, not of taking sentences apart.There is a clear sense, then, in which words seem to be the buildingblocksof language. Even as adults, there are quite a few circumstancesin which we use single words outside the context of any actual or reconstructablesentence. Here are some examples:• warning shouts, such as ‘Fire!’• conventional commands, such as ‘Lights!’, Camera!’, ‘Action!’• items on shopping lists, such as ‘carrots’, ‘cheese’, ‘eggs’.It is clear also that words on their own, outside sentences, can be sortedand classified in various ways. A comprehensive classification of Englishwords according to meaning is a thesaurus, such as Roget’s Thesaurus. Butชนิดของประเภททั่วไปที่เรามักจะหมายถึงมากที่สุดมักเป็นพจนานุกรม ซึ่งแสดงคำตามการสะกดลำดับตัวอักษรกำหนดว่าการสะกดคำภาษาอังกฤษดังนั้นความ ทั่วไปเป็นเหตุผลสำหรับการค้นหาคำในพจนานุกรมภาษาอังกฤษถูกต้องสะกดว่าอย่างไร อื่นแต่เหตุผลกันมากคือการ ตรวจสอบความหมาย ในความเป็นจริง ซึ่งเป็นการศัพท์โดยทั่วไปประกอบด้วย: ที่ความสัมพันธ์ของคำ ตัวอักษรแสดง กับคำจำกัดความของความหมาย และบางทีบาง4ข้อมูลเกี่ยวกับไวยากรณ์ (คลาสคำหรือของที่นี้เป็นคำ) และการออกเสียงนั้น ที่นี่ เช่น เป็นตัวอย่างศัพท์คำเดือน ตามรายการที่กำหนดในการพจนานุกรม Oxford กระชับ (6 รุ่น):เดือนนาม มีสิบสองส่วนที่แบ่งปีดูเหมือนว่า แล้ว คำว่าไม่เพียงอาคารบล็อกของประโยค: เป็น-กลุ่มอาคาร มีความหมายที่ไม่แน่นอน หรืออย่างน้อย suffi -ciently คาดเดาไม่ว่าเรียนภาษาอังกฤษ และแม้กระทั่งบางครั้งภาษา อาจต้องปรึกษาพจนานุกรมเป็นการค้นพบมันเราอาจจะต้องคิดว่า นี้ถือทุกอย่างที่ต้องการคำพูด: เป็นหน่วยของภาษาซึ่งเป็นพื้นฐานในความรู้สึกทั้งสอง ทั้งสอง1. ที่มีความหมายที่ และดังนั้นจึงต้องในพจนานุกรมและ2. ที่จะบล็อกอาคารจากวลีใด และประโยคเกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม ถ้าว่า ทั้งหมดที่จำเป็นหรือไม่ที่จะกล่าวว่า นี้จะเป็นมากหนังสือสั้น – สั้นกว่าก็จริงอยู่ ดังนั้น ประการใดทำ 1และ 2 ร่วมกันกำหนดเป็นการตรวจลักษณะเฉพาะของคำและพฤติกรรมของพวกเขาส่วนใหญ่ของคำตอบอยู่ในข้อเท็จจริงที่มีหน่วยภาษาที่มีลักษณะ 1 แต่ 2 ไม่ และในทางกลับกัน ส่วน 2.3และ 2.4 จะทุ่มเทเพื่อเห็นนี้ ครั้งแรก แม้ว่า เราจะแจกใน2.2 ส่วนกับความแตกต่างซึ่ง ว่าสำคัญ เป็นอิสระของความที่ใช้คำเฉพาะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราคิดว่าคำพูดเป็นหน่วยพื้นฐานของภาษา เมื่อลูกน้อยเริ่มที่จะพูดในแบบที่คุณแม่รู้สึกตื่นเต้นรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นคือ 'แซลลี่ (หรือทอมมี่) ได้กล่าวว่าเธอ (หรือเขา) คำแรก! เราจะประหลาดใจที่แม่ที่อธิบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของทอมมี่หรือคำพูดแรกของแซลลี่ว่าเป็นประโยค ประโยคมาต่อมาเรามีแนวโน้มที่จะรู้สึกเมื่อคำที่เครียดกันมีความหมาย นั่นคือไม่ได้บอกว่าต้องเป็นประโยคที่มักจะประกอบด้วยมากกว่าหนึ่งคำ คำสั่งหนึ่งคำเช่น'ไป' หรือ 'นั่ง' แม้ว่าพวกเขาจะปลูกขึ้นค่อนข้างไม่ค่อยในการสนทนาในชีวิตประจำวันหรือการอ่านไม่ได้ในทางใดทางคี่หรือยกเลิกภาษาอังกฤษ แต่การเรียนรู้ที่จะพูดคุยในวัยเด็กน่าจะเป็นเรื่องของการวางคำด้วยกันไม่ได้ของการใช้ประโยคออกจากกัน. มีความรู้สึกที่ชัดเจนเป็นแล้วซึ่งในคำพูดดูเหมือนจะ buildingblocks ของภาษา แม้ในขณะที่ผู้ใหญ่มีสถานการณ์ค่อนข้างไม่กี่ที่เราใช้คำเดียวนอกบริบทของการใด ๆ ที่เกิดขึ้นจริงหรือ reconstructable ประโยค นี่คือตัวอย่างบางส่วน: 'ไฟ' ตะโกนเตือน•เช่น•คำสั่งธรรมดาเช่นกล้อง',' การกระทำ '' ไฟ '! •รายการในรายการช้อปปิ้งเช่น' แครอท ',' ชีส ' 'ไข่'. มันเป็นที่ชัดเจนว่าคำพูดของตัวเองประโยคข้างนอกสามารถจัดเรียงและจัดให้อยู่ในรูปแบบต่างๆ การจัดหมวดหมู่ที่ครอบคลุมของภาษาอังกฤษคำที่มีความหมายตามพจนานุกรมเป็นเช่นอรรถา Roget ของ แต่ชนิดของการจัดหมวดหมู่ทั่วไปว่าเรามีแนวโน้มที่จะอ้างถึงส่วนใหญ่มักจะเป็นพจนานุกรมซึ่งในคำพูดมีการระบุไว้ตามการสะกดคำของพวกเขาตามลำดับตัวอักษร. ระบุว่าการสะกดคำภาษาอังกฤษที่ผิดปกติจึงเป็นสาเหตุที่พบบ่อยสำหรับการมองขึ้นคำในพจนานุกรมภาษาอังกฤษคือการตรวจสอบวิธีการสะกดมัน แต่อีกสาเหตุที่พบบ่อยมากคือการตรวจสอบว่ามันหมายถึง ในความเป็นจริงนั่นคือสิ่งที่รายการพจนานุกรมโดยทั่วไปประกอบด้วยสมาคมของคำตามลำดับตัวอักษรจดทะเบียนที่มีความหมายของสิ่งที่มันหมายถึงและอาจยังมีบางส่วนที่4 ข้อมูลเกี่ยวกับไวยากรณ์ (ชั้นคำหรือบางส่วนของคำพูดที่ว่าคำว่าเป็นการ) และการออกเสียง นี่คือตัวอย่างหนึ่งตัวอย่างรายการในเดือนพจนานุกรมคำว่าขึ้นอยู่กับรายการที่ได้รับในกระชับOxford Dictionary (ฉบับที่ 6): คำนามเดือน . ใด ๆ ของสิบสองส่วนเข้ามาซึ่งในปีที่ถูกแบ่งออกดูเหมือนว่าแล้วว่าคำไม่ได้เป็นเพียงการสร้างบล็อกของประโยค: มันเป็นอาคารบล็อกที่มีความหมายที่คาดเดาไม่ได้หรืออย่างน้อย suffi- อย่างมีประสิทธิภาพที่คาดเดาไม่ได้ เรียนภาษาอังกฤษ, และแม้บางครั้ง. เจ้าของภาษาอาจจะต้องปรึกษาพจนานุกรมเพื่อที่จะค้นพบมันเราอาจถูกล่อลวงไปคิดว่านี่ถือว่าทุกอย่างที่จะต้องมีการกล่าวเกี่ยวกับคำพูดของพวกเขาเป็นหน่วยงานของภาษาที่เป็นพื้นฐานในสองความรู้สึกของทั้งสอง1 ในการที่พวกเขามีความหมายที่คาดเดาไม่ได้และจะต้องมีการระบุไว้ในพจนานุกรมและ2 ในการที่พวกเขาจะสร้างบล็อกออกจากที่วลีและ. ประโยคที่จะเกิดขึ้น แต่ถ้าว่าทุกคนที่จะต้องกล่าวว่านี้จะเป็นมากหนังสือสั้น - สั้นมากกว่าที่เป็นจริง! ดังนั้นในสิ่งที่ไม่ประการ 1. และ 2 ร่วมกันสั้นเป็นลักษณะของคำพูดและพฤติกรรมของพวกเขาหรือไม่ส่วนใหญ่ของคำตอบอยู่ในความจริงที่ว่ามีหน่วยงานของภาษาที่มีลักษณะ1. แต่ไม่ 2. และรอง ในทางกลับกัน ส่วน 2.3 และ 2.4 จะอุทิศให้กับการแสดงให้เห็นนี้ ครั้งแรกแม้ว่าเราจะจัดการในมาตรา 2.2 มีความแตกต่างที่ แต่ที่สำคัญมีความเป็นอิสระของความแตกต่างที่ใช้กับคำพูดโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราคิดว่า คำที่เป็นหน่วยพื้นฐานของภาษา เมื่อทารกเริ่ม
พูดอย่างตื่นเต้น แม่รายงานสิ่งที่เกิดขึ้นเป็น " แซลลี่
( ทอมมี่ ) ได้กล่าวว่า เธอ ( หรือเขา ) คำแรก ! ' เราจะประหลาดใจที่
แม่ที่อธิบายทอมมี่ตัวน้อย หรือ แซลลี่ ครั้งแรกที่เป็น
ประโยค ประโยคที่ตามมาทีหลัง เรามีแนวโน้มที่จะรู้สึกเมื่อมีคำ
หงุดหงิดร่วมกันอย่างมีความหมายนั่นคือไม่ได้บอกว่าประโยคต้อง
มักจะประกอบด้วยมากกว่า 1 คำ หนึ่งคําสั่งเช่น
จง ! ' หรือ ' นั่ง ! ' ถึงแม้ว่าพวกเขาปลูกขึ้นค่อนข้างบ่อยในการสนทนา ในชีวิตประจำวัน หรือ
อ่านไม่ได้ในทางใด คี่ หรือ ยูเอ็น ภาษาอังกฤษ โดย
เรียนรู้ที่จะพูดในวัยเด็กดูเหมือนจะเป็นเรื่องของการวางคำ
ด้วยกัน ไม่ใช่เอาประโยคออกจากกัน
มีความชัดเจนแล้วซึ่งคำที่ดูเหมือนจะเป็น buildingblocks
ของภาษา แม้เป็นผู้ใหญ่ มีค่อนข้างน้อย ซึ่งในสถานการณ์
เราใช้คําเดียวนอกบริบทของจริง หรือ reconstructable
ประโยค นี่คือตัวอย่าง :
- เตือนตวาด เช่น ' ไฟไหม้ '
- ปกติสั่ง เช่น ' ไฟ ! ' , กล้อง ' ' การกระทำ ! '
- รายการในรายการช้อปปิ้ง เช่น ' แครอท ' ' ชีส '' ไข่ ' .
ก็เป็นที่ชัดเจนว่าคำพูดของตัวเอง นอกประโยค สามารถเรียง
และจัดในรูปแบบต่างๆ ครอบคลุมประเภทของคำภาษาอังกฤษ
ตามความหมายพจนานุกรม เช่น สาขาของพจนานุกรม แต่ชนิดของการจำแนก
ปกติที่เรามักจะอ้างถึงบ่อยที่สุด
พจนานุกรม ซึ่งคำที่แสดงตามการสะกด
ตามลำดับอักษร .
ระบุว่าภาษาอังกฤษสะกดให้รื่น สาเหตุทั่วไปสำหรับมอง
ขึ้นคําในพจนานุกรมภาษาอังกฤษมีการตรวจสอบวิธีที่จะสะกดมัน แต่อีกเหตุผลคือเพื่อตรวจสอบ
ทั่วไปมาก มันหมายถึงอะไร ในความเป็นจริง นั่นคือสิ่งที่
พจนานุกรมรายการทั่วไปประกอบด้วย : ความสัมพันธ์ของคำตามตัวอักษร
จดทะเบียนกับนิยามความหมาย และบางทีก็มี

4ข้อมูลเกี่ยวกับไวยากรณ์ ( คำคลาสหรือส่วนของประโยคที่
คำเป็นของ ) และการออกเสียง ที่นี่ เช่น รายการพจนานุกรมตัวอย่าง
สําหรับคํา เดือน ตามรายการที่ระบุในพจนานุกรม Oxford กระชับ
( ฉบับที่ 6 ) :
เดือนนาม ใด ๆของส่วนที่เป็นสิบสองปีแบ่ง .
ดูแล้ว ที่พูดไม่ได้เป็นเพียงแค่การสร้างบล็อกของประโยค : มันเป็น
บล็อกอาคารที่มีความหมายที่คาดเดาไม่ได้ หรืออย่างน้อย suffi -
ciently คาดเดาไม่ได้ว่าผู้เรียนภาษาอังกฤษ และแม้บางครั้ง
เจ้าของภาษา อาจต้องปรึกษาพจนานุกรมเพื่อที่จะค้นพบมัน .
เราอาจจะอยากคิดว่านี้ถือเป็นทุกอย่าง
จำเป็นต้องพูดคำพูดของพวกเขาหน่วยพื้นฐานของภาษาซึ่งในความรู้สึกทั้ง 2
,
1ในนั้นจะมีความหมายที่คาดเดาไม่ได้ และดังนั้น ต้องระบุไว้ในพจนานุกรมและ


2 ในที่พวกเขาจะสร้างบล็อกของวลีและประโยคซึ่งจะขึ้น
.
แต่ถ้าที่ทั้งหมดที่จำเป็นที่จะกล่าวนี้จะสั้นมาก
หนังสือ–สั้นกว่าที่เป็นจริง ! ดังนั้นในสิ่งที่เคารพ 1 .
2 .ร่วมกันขาดเป็นทางคำพูดและพฤติกรรมของพวกเขา
ขนาดใหญ่ส่วนหนึ่งของคำตอบอยู่ในข้อเท็จจริงที่ว่า มีหน่วยของภาษาที่มีลักษณะ
1 แต่ไม่ใช่ 2 และในทางกลับกัน ส่วน 2.3 และ 2.4 อุทิศ
แสดงนี้ แรก แม้ว่า เราจะจัดการใน
ส่วน 2.2 มีความแตกต่าง ซึ่งแม้ว่าเป็นอิสระ
ที่สำคัญของความแตกต่างที่ใช้คำนี้ โดยเฉพาะ