When analyzing major events in comp

When analyzing major events in complex political societies, such as states, the human materialist paradigm or research strategy recommends an initial focus on the material, demographic and leadership sub-components of infrastructure as potential causal variables. In the case of Rwanda, the interaction of these infrastructural components led to the genocide. Rwanda was faced with a critical food-people-land imbalance.
In the years leading up to the genocide there had been a marked decline of kilocalories per person per day and overall farm production (Andre and Platteau, 1998, p. 3). Famines occurred in the late 1980s and early 1990s in several parts ofthe country (Andre and Platteau, 1998, p. 3). Emergency sources offood in neighboring countries were limited. Seavoy (1989, pp. 85-86),writing generally about famine in East Africa, notes that "hunger is endemic among all peasant societies in East Africa.... Malnutrition often affects one-third of a village's population."
"In some areas population densities exceeded 400 people per square kilometer--over l 000 per square mile. In many parts of the country, the average family had scarcely half a hectare of land, while increasing amounts of land were being taken over by the wealthy. Youths faced a situation where many (perhaps most) had no land, no jobs, little education,
and no hope for a future." (Newbury, 1995, pp. 14-15). Without a house and a source of livelihood, they could not marry.
The previous historical sections discuss the political foundations of Hutu-Tutsi distinctions and antagonisms. These people may have lived together relatively peacefully prior to the mid-nineteenth century. Importantly, that was a time when their total population was comparatively low (probably less than two million, versus over seven million in 1993) and land supply for both farming and cattle grazing was ample. With rapid population growth in the twentieth century, the situation changed.
Because o f their historically different modes o f ecological adaptation--Hutu horticulture and Tutsi cattle pastoralism--within the context of a society over 90% agrarian, a rapidly growing rural population, no significant employment alternatives, and diminishing food production and consumption per capita, the Hutu and Tutsi became natural competitors. Those Tutsi still engaged in cattle pastoralism wanted open ranges to graze their herds. In direct opposition, landless Hutu wanted those very lands, marginal as they may have been for agriculture, to build homesteads on and farm.
By flight or death of more than half of Rwanda's Tutsi population in the early 1960s and again in 1973, vast tracts ofland in the eastern region were freed up for Hutu settlement and cultivation (Andre and Platteau, 1998, p. 4). The political elite exploited these developments, which appeared to prove that Hutu farmers could have sufficient land if the Tutsi were eliminated. By the mid-1980s population increases had outstripped the amount of land available for cultivation. Farmers' attempts to increase food production by double and triple cropping their dwindling plots resulted in soil exhaustion. Foreign technical experts could do little to help farmers; the problem was the increasing imbalance in the land:people ratio. "While foreign experts look for means of increasing the country's food production potential, they usually have to admit that they are impressed by the relative sophistication of the traditional intensive methods offarming" (EIU, 1983, No. 4, p. 18). "Research efforts to-date have not succeeded in developing more than a few varieties oftraditional food crops that are more productive and resistant than local varieties" (Andre and Platteau, 1998, p. 4).
There were few employment alternatives to farming. The country's major employer was the government. In the late 1980s, the central government was employing 7,000 people and the local governments 43,000 (Vassal-Adams, 1994, p. 12). By law, only 9% of these employees could be Tutsi. Eliminating the Tutsi would open up 4,500 more government jobs for Hutu. Because the country had no social security program, the thousands of unemployed young people who entered the job market each year lived on the very margins of survival (Vassal-Adams, 1994, p. 12). Many became easy subjects for recruitment and manipulation. "In Kigali the Interahamwe and the Impuzamugambi had tended to recruit mostly among the poor. As soon as they went into action, they drew around them a cloud of even poorer people, a lumpenproletariat of street boys, rag-pickers, car-washers and homeless unemployed. For these people the genocide was the best thing that could everhappen to them....They could steal, they could kill with minimum justification, they could rape and they could get drunk for free" (Prunier, 1997, p. 232).
"Before the [1994] war a statistically significant relationship was found between regional variations in the incidence ofjuvenile delinquency on the one hand, and regional variations in per capita availability ofcalories on the other. As a matter offact, together with population density, the latter variable explained as much as 58% of the regional variations in offences committed by persons between 21 and 15 years old" (Andre and Platteau, 1998, p. 37, citing Maton, 1994, pp. 27-28).
"It is not frivolous to conclude that economic desperation, blighting individuals' presents and their perceived futures, was a major contributor to the willingness of many thousands of poor farmers and urban dwellers (a) to fear the possibility of a Tutsi land- and jobs-grab under a victorious RPF regime, (b) to be tempted by more specific hopes for land and jobs, or, more crudely still, to participate in order to grab a share of the victims' property" (Austin, 1996, p. 10, as quoted in Andre and Platteau, 1998, pp. 38-39).
As stated above, Habyarimana had adamantly refused to allow Tutsi refugees back into the country, insisting that Rwanda was too small and too crowded to accommodate them. What did ordinary people think about the country's demographics? According to Andre and Platteau (1998, p. 40), "It is not rare, even today, to hear Rwandans argue that a war is necessary to wipe out an excess of population and to bring numbers into line with the available land resources."
Despite the country's significant infrastructural problems, the economists Andre and Platteau correctly conclude that the "extreme scarcity of land resources and lack of non- agricultural employment opportunities did not (directly) cause the civil war that was triggered off by macro-political forces cynically playing upon ethnic divisions in order to maintain themselves in power. Yet, there can be no doubt that the strained situation engendered by economic scarcities goes a long way towards explaining why violence spread so quickly and so devastatingly throughout the countryside" (Andre and Platteau, 1998, p. 38).
The human materialist research strategy also takes into account the strategies of Hutu leaders to determine to what extent they contributed to the genocide. In this poor country regional Hutu elites vied with each other to acquire the economic resources, especially tax revenue and foreign aid, that the reigns of political power controlled. Their common plan involved marginalizing the educated Tutsi to eliminate any domestic competition from them and demonizing all Tutsi so as to dupe poor Hutu, the vast majority of the population, into believing that they protected them and represented their interests. With the Tutsi sidelined, the Hutu regional elites competed with each other.
Rwanda's poor economy rests on peasant subsistence agriculture. The governing elite could extract only limited surplus value directly from the peasant mass. In addition to taxes, the governing elite had two other potential sources of enrichment: skimming export revenues and foreign aid. During the late 1980s and early 1990s the three sources of export earnings--coffee, tea and tin--all declined. According to a UN source, the tin mining company set up by Rwanda's government in 1990 was losing about $5 million a year (EIU 1993, No. 1, p. 25). The mine had been closed in the mid-1980s owing to the collapse of world tin prices (Prunier, 1997, p. 84). Coffee export receipts declined from $144 million in 1985 to $30 million in 1993 (Andre and benefit from it had to be in positions of political power (Prunier, 1997, p. 84). Consequently, elite Hutu engaged in a fierce competition for the control ofthe rapidly shrinking economy. The 1990s war with the RPF contributed further to the devastation of Rwanda's economy. It displaced thousands of farmers in the north, thereby causing.reductions in food and coffee production. It closed Rwanda's main land route to Mombasa and the outside world. It destroyed Rwanda's small tourism industry, which had become the third major foreign exchange earner (Vassal-Adams, 1994, pp. 13, 23). But, rather than negotiate earnestly with the RPF, Habyarimana chose to increase the size of his armed forces (from 5,000 in 1990 to 30,000 in 1992), thereby diverting scarce resources from needed food
imports, health care and education
The rule of dominant persons does not depend on political or economic power alone, but
on persuading the ruled to accept an ideology which justifies the rulers' privileged positions and convinces the ruled that their best interests are being protected (Magnarella, 1993, pp. 8- 12). "Ideas and myths can kill, and their manipulation by elite leaders for their own material benefit does not change the fact that in order to operate they first have to be implanted in the souls of men" (Prunier, 1997, pp. 40).
From the 1960s till 1994, the ideology promoted by the Hutu ruling elite was as follows: Tutsi were foreign invaders, who "could not really be considered as citizens .... The Hutu had been the 'native peasants', enslaved by the aristocratic invaders: they were now the only legitimate inhabitants of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อวิเคราะห์เหตุการณ์สำคัญในซับซ้อนสังคมทางการเมือง เช่นอเมริกา มนุษย์ materialist กระบวนทัศน์การวิจัยกลยุทธ์แนะนำเน้นวัสดุ ประชากรที่เริ่มต้นและนำชิ้นส่วนย่อยของโครงสร้างพื้นฐานเป็นตัวแปรเชิงสาเหตุที่เป็นไป ในกรณีของรวันดา การโต้ตอบของส่วนประกอบเหล่านี้รัฐมนตรีนำไปสู่การพันธุฆาต สาธารณรัฐรวันดาได้ประสบกับความไม่สมดุลของอาหารคนดินแดนสำคัญในปีที่นำไป พันธุฆาตมีได้รับการปฏิเสธการทำเครื่องหมายของ kilocalories ต่อคนต่อวันและผลผลิตฟาร์ม (Andre และ Platteau, 1998, p. 3) เกิดในปลายทศวรรษ 1980 และช่วงต้นทศวรรษ 1990 กันดารในหลายส่วนของประเทศ (Andre และ Platteau, 1998, p. 3) Offood ฉุกเฉินแหล่งในประเทศเพื่อนบ้านได้ไม่จำกัด Seavoy (1989 นำ 85-86), เขียนโดยทั่วไปเกี่ยวกับทุพภิกขภัยในแอฟริกาตะวันออก บันทึก "ความหิวว่ายุงที่นี่ทั้งหมดชาวนาสังคมในแอฟริกาตะวันออก... ขาดสารอาหารมักจะมีผลหนึ่งในสามของประชากรของหมู่บ้านนั้น""ในบางพื้นที่ ความหนาแน่นประชากรเกิน 400 คนต่อตารางกิโลเมตร - ผ่าน l 000 ต่อตารางไมล์ ในหลายส่วนของประเทศ ครอบครัวเฉลี่ยมีแทบครึ่งเป็น hectare ที่ดิน ในขณะที่จำนวนที่ดินที่เพิ่มขึ้นถูกนำ โดยมั่งคั่ง เยาวชนต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่มาก (อาจจะส่วนใหญ่) มีที่ดินไม่มี ไม่มีงาน ศึกษาน้อยและไม่มีความหวังในอนาคต" (นิวบูรี่ 1995 นำ 14-15) ไม่ มีบ้านและเป็นแหล่งของการดำรงชีวิต พวกเขาจะไม่แต่งงานส่วนประวัติศาสตร์ก่อนหน้านี้กล่าวถึงรากฐานทางการเมืองของความ Hutu Tutsi และ antagonisms คนเหล่านี้อาจมีอยู่กันค่อนข้างสงบก่อนศตวรรษปั้นจั่นกลาง สำคัญ ที่ถูกเวลาเมื่อประชากรของพวกเขาที่ดีอย่างหนึ่งต่ำ (อาจจะน้อยกว่าสองล้าน เทียบกับเจ็ดล้านในปี 1993) และจัดหาที่ดินทำการเกษตรและปศุสัตว์ grazing ได้กว้างขวาง มีการเติบโตอย่างรวดเร็วของประชากรในศตวรรษที่ยี่สิบ สถานการณ์การเปลี่ยนแปลงเนื่องจาก o f ของโหมดต่าง ๆ ประวัติ o f ระบบนิเวศปรับตัว - พืชสวน Hutu และ Tutsi วัว pastoralism - ภายในบริบทของสังคมเทคโนโลยีกว่า 90% ประชากรชนบทเติบโตเร็ว ไม่ เลือกงานสำคัญ และลดลงอาหารผลิต และต่อหัว Hutu และ Tutsi เป็น คู่แข่งธรรมชาติ Tutsi ที่ยังคงร่วมใน pastoralism วัวต้องช่วงเปิดการ graze ฝูงของพวกเขา ในการต่อต้านโดยตรง landless Hutu ต้องการที่มากที่ดิน กำไรที่พวกเขาอาจได้รับเพื่อการเกษตร การสร้าง homesteads ฟาร์มโดยเที่ยวบินหรือเสียชีวิตมากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากร Tutsi ของรวันดา ในปี 1960 ก่อน และอีกครั้งใน 1973, ofland รามิดที่ใหญ่ในภาคตะวันออกมีรอดสำหรับชำระ Hutu และเพาะปลูก (Andre และ Platteau, 1998, p. 4) ชนชั้นนำทางการเมืองสามารถพัฒนาเหล่านี้ ซึ่งปรากฏเพื่อพิสูจน์ว่า Hutu เกษตรกรไม่มีที่ดินพอ Tutsi ถูกตัดออก โดยช่วงกลาง ทศวรรษ 1980 ประชากร เพิ่มขึ้นมี outstripped จำนวนที่ดินสำหรับเพาะปลูก ให้เกษตรกรพยายามเพิ่มการผลิตอาหาร โดยสอง และสามผืน dwindling การปลูกพืชในดินมา ผู้เชี่ยวชาญทางเทคนิคที่ต่างประเทศไม่น้อยเพื่อช่วยเกษตรกร ปัญหาความไม่สมดุลเพิ่มขึ้นในอัตราส่วนดิน: คนนั้น "ในขณะที่ผู้เชี่ยวชาญต่างหาวิธีการเพิ่มการผลิตอาหารของประเทศที่มีศักยภาพ พวกเขามักจะต้องยอมรับว่า พวกเขาเป็นที่ประทับ โดยซับซ้อนสัมพันธ์ของ offarming วิธีเร่งรัดแบบดั้งเดิม" (EIU, 1983 หมายเลข 4, p. 18) "วิจัยความพยายามไปวันมีไม่ประสบความสำเร็จในการพัฒนามากกว่าไม่กี่สายพันธุ์ oftraditional พืชอาหารที่มีมากขึ้น และทนกว่าสายพันธุ์ท้องถิ่น" (Andre และ Platteau, 1998, p. 4)มีไม่กี่งานแทนนา นายจ้างรายใหญ่ของประเทศถูกรัฐบาล ในปลายทศวรรษ 1980 รัฐบาลกลางได้ใช้ 7000 คนและรัฐบาลท้องถิ่น 43000 (Vassal-Adams, 1994, p. 12) ตามกฎหมาย เพียง 9% ของพนักงานเหล่านี้อาจเป็น Tutsi ตัด Tutsi จะเปิด 4500 งานรัฐบาลเพิ่มเติมสำหรับ Hutu เพราะประเทศที่มีสังคมไม่มีโปรแกรม พันคนตกงานคนหนุ่มสาวที่ป้อนตลาดงานในแต่ละปีอยู่ในระยะขอบมากอยู่รอด (Vassal-Adams, 1994, p. 12) หลายคนกลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับการสรรหาบุคลากรและการจัดการ "ในคิกาลี Interahamwe และ Impuzamugambi ที่ได้มีแนวโน้มการ สรรหาส่วนใหญ่ในหมู่คนจน ทันทีที่เดินทางไปสู่การปฏิบัติ พวกเขาวาดล้อมรอบก้อนเมฆย่อมยังชน lumpenproletariat ถนนชาย ผ้าขี้ริ้วคนขับ รถ washers และจรจัดดัง สำหรับคนเหล่านี้ การพันธุฆาตเป็นสิ่งดีที่ได้ everhappen ไป... พวกเขาสามารถขโมย จะสามารถฆ่า ด้วยเหตุผลต่ำสุด พวกเขาสามารถข่มขืน และพวกเขาสามารถได้รับเมาฟรี" (Prunier, 1997, p. 232)"ก่อนสงคราม [1994] ความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติถูกพบระหว่างภูมิภาคการเปลี่ยนแปลงในการเกิด ofjuvenile ลงบนมือหนึ่ง และความแตกต่างภูมิภาคใน ofcalories พร้อมหัวต่ออีก เป็น offact เรื่อง กับความหนาแน่นของประชากร ตัวแปรหลังอธิบายถึง 58% ของรูปแบบภูมิภาคในคดีความผิดที่กระทำ โดยบุคคลระหว่าง 21 และ 15 ปี" (Andre และ Platteau, 1998, p. 37 อ้าง Maton, 1994 นำ 27-28)"ก็ไม่สำคัญไม่ต้องสรุปว่า สิ้นหวังทางเศรษฐกิจ blighting นำเสนอของแต่ละบุคคลและในอนาคตของพวกเขารับรู้ เป็นผู้บริจาคสำคัญความตั้งใจของหลายพันคนของเกษตรกรที่ยากจนและชาวเมือง (ก) การกลัวความเป็นไปได้ของการ Tutsi ที่ดิน - และงานคว้าภายใต้ระบอบ RPF ชนะ, (ข) การถูกล่อลวง โดยเฉพาะความหวังสำหรับที่ดินและงาน หรือ เพิ่มเติมลวก ๆ ยัง เข้าร่วมเพื่อคว้าส่วนแบ่งทรัพย์สินของผู้ประสบภัย " (Austin, 1996, p. 10 เป็นการเสนอราคาใน Andre และ Platteau, 1998 นำ 38-39)ตามที่ระบุไว้ข้างต้น Habyarimana ได้ปฏิเสธให้ผู้ลี้ภัยชาว Tutsi กลับเข้ามาในประเทศ insisting รวันดาเล็กเกินไป และหนาแน่นเกินไปเพื่อให้ adamantly อะไรไม่ได้คนธรรมดาคิดเกี่ยวกับลักษณะประชากรของประเทศ ตาม Andre Platteau (1998, p. 40), "ได้ไม่ยาก ทุกวันนี้ ฟัง Rwandans โต้เถียงว่า สงครามเป็นสิ่งจำเป็น เพื่อเช็ดออกมากเกินของประชากร และนำหมายเลขบรรทัดกับทรัพยากรที่ดินว่าง"แม้ มีประเทศสำคัญรัฐมนตรีปัญหา นักเศรษฐศาสตร์ Andre และ Platteau ถูกต้องสรุปที่การ "มากขาดแคลนของทรัพยากรที่ดินและขาดโอกาสได้ไม่ (โดยตรง) สาเหตุสงครามกลางเมืองที่ถูกปิด โดยแมโครการเมืองบังคับ cynically เล่นตามส่วนชาติพันธุ์เพื่อรักษาตัวเองในอำนาจงานเกษตรไม่ ได้ สามารถมีข้อสงสัยว่า สถานการณ์เครียด engendered โดย scarcities เศรษฐกิจไปทางยาว ต่อการอธิบายเหตุรุนแรงกระจายอย่างรวดเร็ว และดังนั้น devastatingly ทั่วชนบท" (Andre และ Platteau, 1998, p. 38)กลยุทธ์การวิจัยมนุษย์ materialist ยังพิจารณากลยุทธ์ผู้นำ Hutu เพื่อกำหนดขอบเขตพวกเขาส่วนการพันธุฆาต ในประเทศยากจน ร่ำรวย Hutu ภูมิภาค vied กันจะได้รับทรัพยากรทางเศรษฐกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาษีรายได้และการช่วยเหลือต่างประเทศ ที่ควบคุม reigns ของอำนาจทางการเมือง แผนของพวกเขาทั่วไปเกี่ยวข้องกับ Tutsi ศึกษาเพื่อกำจัดการแข่งขันภายในประเทศจาก marginalizing และ demonizing ทั้งหมด Tutsi เพื่อย้อมแมวขายดี Hutu ส่วนใหญ่ของประชากร เชื่อว่า จะป้องกันพวกเขา และแสดงความสนใจ กับ Tutsi sidelined ฝ่ายอนุรักษ์ภูมิภาค Hutu ร่วมแข่งขัน ด้วยกันเศรษฐกิจไม่ดีของรวันดาอยู่บนชาวนาชีพเกษตร อีไลท์ควบคุมสามารถแยกเฉพาะจำกัดส่วนเกินค่าโดยตรงจากชาวนามวล นอกจากภาษี elite ควบคุมได้สองอื่น ๆ อาจทำให้การเติมเต็ม: skimming ส่งรายได้และการช่วยเหลือต่างประเทศ ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และช่วงต้นทศวรรษ 1990 สามแหล่งส่งออกกำไร - กาแฟ ชาและดีบุก - ทั้งหมดปฏิเสธ ตามแหล่งสหประชาชาติ บริษัททำเหมืองแร่ดีบุกที่ตั้ง โดยรัฐบาลของสาธารณรัฐรวันดาในปี 1990 ได้สูญหายประมาณ 5 ล้านเหรียญต่อปี (EIU 1993 หมายเลข 1, p. 25) มีการปิดเหมืองในกลางทศวรรษ 1980 เนื่องจากการล่มสลายของโลกราคาดีบุก (Prunier, 1997, p. 84) ส่งออกกาแฟรับปฏิเสธจาก 144 ล้านดอลลาร์ในปี 1985 ถึง 30 ล้านเหรียญในปี 1993 (Andre และได้ประโยชน์จากมันได้อยู่ในตำแหน่งของอำนาจทางการเมือง (Prunier, 1997, p. 84) ดังนั้น elite Hutu หมั้นในการแข่งขันที่รุนแรงในการควบคุมเศรษฐกิจหดตัวอย่างรวดเร็ว ส่วนสงครามปี 1990 มี RPF ที่ติดภายหลังจากที่เศรษฐกิจของรวันดา มันพลัดถิ่นพันของเกษตรกรในภาคเหนือ ทำ causing.reductions ในการผลิตอาหารและกาแฟ มันปิดเส้นทางแผ่นดินใหญ่ของรวันดามอมบาซ่าและโลกภายนอก มันทำลายของรวันดาเล็กอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ซึ่งได้กลายเป็น earner แลกหลักสาม (Vassal Adams, 1994 นำ 13, 23) แต่ แทนที่เจรจาจริงจังกับการ RPF, Habyarimana เลือกที่จะเพิ่มขนาดของกองทัพของเขา (จาก 5000 ในปี 1990 การ 30000 ใน 1992) โอนจึงขาดแคลนทรัพยากรอาหารที่จำเป็นนำเข้า การดูแลสุขภาพ และการศึกษากฎของบุคคลหลักขึ้นอยู่กับอำนาจทางการเมือง หรือทางเศรษฐกิจเพียงอย่างเดียว แต่ในการจูงใจที่จะยอมรับอุดมการณ์จัดชิดตำแหน่งอภิสิทธิ์ของไม้ และ convinces ที่เส้นบรรทัด เส้นบรรทัดที่ผลประโยชน์ของพวกเขากำลังป้องกัน (Magnarella, 1993 นำ 8 - 12) "ความคิดและตำนานสามารถฆ่า และการจัดการ โดยผู้นำ elite เพื่อประโยชน์ตนเองวัสดุเปลี่ยนแปลงข้อเท็จจริงว่า การมี พวกเขาต้องถูก implanted ในวิญญาณของมนุษย์" (Prunier, 1997, 40 นำ)จากปี 1960 จนถึงปี 1994 อุดมการณ์โดย Hutu ปกครองชนชั้นสูงมีดังนี้: Tutsi ถูกผู้รุกรานต่างประเทศ ที่ "อาจไม่จริงถือว่าเป็นพลเมือง... Hutu ที่เคย 'เป็นชาวนา' enslaved โดยผู้รุกรานรูป: แต่ตอนนี้คนต้องตามกฎหมายของการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวิเคราะห์เหตุการณ์สำคัญทางการเมืองในสังคมที่ซับซ้อนเช่นรัฐกระบวนทัศน์วัตถุนิยมของมนุษย์หรือกลยุทธ์การวิจัยขอแนะนำจุดเริ่มต้นกับวัสดุที่ประชากรและความเป็นผู้นำย่อยส่วนประกอบของโครงสร้างพื้นฐานเป็นตัวแปรเชิงสาเหตุที่มีศักยภาพ ในกรณีของรวันดาปฏิสัมพันธ์ขององค์ประกอบโครงสร้างพื้นฐานเหล่านี้นำไปสู่การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ รวันดาต้องเผชิญกับความไม่สมดุลสำคัญอาหารคนที่ดิน.
ในปีที่ผ่านมานำมาสู่การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่นั่นได้รับการปฏิเสธการทำเครื่องหมายของกิโลแคลอรีต่อคนต่อวันและการผลิตในฟาร์มโดยรวม (อังเดรและ Platteau, 1998, น. 3) กิริยาที่เกิดขึ้นในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และต้นปี 1990 ในหลายส่วน ofthe ประเทศ (อังเดรและ Platteau, 1998, น. 3) แหล่ง offood ฉุกเฉินในประเทศเพื่อนบ้านถูก จำกัด Seavoy (1989, pp ได้. 85-86) เขียนโดยทั่วไปเกี่ยวกับความอดอยากในแอฟริกาตะวันออก, บันทึกว่า "ความหิวเป็นโรคประจำถิ่นในหมู่สังคมชาวนาทั้งหมดในแอฟริกาตะวันออก .... ภาวะทุพโภชนาการมักจะมีผลต่อหนึ่งในสามของประชากรของหมู่บ้าน."
"ใน ความหนาแน่นของประชากรบางพื้นที่เกิน 400 คนต่อตารางกิโลเมตร - กว่า 000 ลิตรต่อหนึ่งตารางไมล์ในหลายส่วนของประเทศที่มีครอบครัวเฉลี่ยแทบครึ่งเฮกตาร์ของที่ดินในขณะที่จำนวนที่เพิ่มขึ้นของที่ดินได้ถูกนำตัวไปจากที่ร่ำรวย. เยาวชนต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่หลายคน (อาจจะมากที่สุด) ไม่มีที่ดินไม่มีงานการศึกษาเล็ก ๆ น้อย ๆ
และหวังว่าในอนาคต no. " (Newbury, 1995, pp ได้. 14-15) โดยไม่ต้องมีบ้านและแหล่งที่มาของการดำรงชีวิตของพวกเขาไม่สามารถแต่งงานกับ.
ส่วนประวัติศาสตร์ก่อนหน้าหารือเกี่ยวกับรากฐานทางการเมืองของความแตกต่างตู-Tutsi และปรปักษ์ คนเหล่านี้อาจจะอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขค่อนข้างก่อนช่วงกลางศตวรรษที่สิบเก้า ที่สำคัญนั่นคือช่วงเวลาที่ประชากรทั้งหมดของพวกเขาค่อนข้างต่ำ (อาจจะน้อยกว่าสองล้านบาทเมื่อเทียบกับกว่าเจ็ดล้านบาทในปี 1993) และการจัดหาที่ดินสำหรับทั้งการเกษตรและการเลี้ยงสัตว์วัวก็เพียงพอ กับการเจริญเติบโตของประชากรอย่างรวดเร็วในศตวรรษที่ยี่สิบสถานการณ์ที่มีการเปลี่ยนแปลง.
เพราะในอดีตโหมดที่แตกต่างของพวกเขาของการปรับตัวของระบบนิเวศ - พืชสวนตูและ pastoralism วัว Tutsi - ในบริบทของสังคมมากกว่า 90% กรที่มีประชากรในชนบทที่เติบโตอย่างรวดเร็วไม่มี ทางเลือกในการจ้างงานอย่างมีนัยสำคัญและการผลิตอาหารลดลงและการบริโภคต่อหัวตู Tutsi และกลายเป็นคู่แข่งของธรรมชาติ ผู้ Tutsi ยังคงมีส่วนร่วมใน pastoralism วัวอยากช่วงเปิดให้กินหญ้าฝูง ในความขัดแย้งโดยตรงตูไร้ที่ดินต้องการเหล่านั้นดินแดนมากขอบที่พวกเขาอาจจะได้รับเพื่อการเกษตรเพื่อสร้างโรงนาและฟาร์ม.
โดยเที่ยวบินหรือตายมากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากร Tutsi รวันดาในต้นปี 1960 และอีกครั้งในปี 1973 สถานที่กว้างใหญ่ ofland ในภาคตะวันออกเป็นอิสระขึ้นสำหรับการตั้งถิ่นฐานและการเพาะปลูกตู (อังเดรและ Platteau, 1998, น. 4) ยอดใช้ประโยชน์ทางการเมืองการพัฒนาเหล่านี้ซึ่งดูเหมือนจะพิสูจน์ให้เห็นว่าเกษตรกรตูอาจมีที่ดินเพียงพอถ้า Tutsi ถูกตัดออก โดยในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 การเพิ่มขึ้นของประชากรได้แซงปริมาณของที่ดินที่มีอยู่สำหรับการเพาะปลูก ความพยายามของเกษตรกรที่จะเพิ่มการผลิตอาหารโดยการปลูกพืชสองและสามของพวกเขาลดน้อยลงแปลงส่งผลให้ดินอ่อนล้า ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคต่างประเทศจะทำเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะช่วยให้เกษตรกร ปัญหาคือความไม่สมดุลที่เพิ่มขึ้นในแผ่นดิน: คนอัตราส่วน "ในขณะที่ผู้เชี่ยวชาญจากต่างประเทศมองหาวิธีการเพิ่มการผลิตอาหารของประเทศที่มีศักยภาพที่พวกเขามักจะต้องยอมรับว่าพวกเขาจะประทับใจกับความซับซ้อนญาติของวิธีการแบบดั้งเดิมที่เข้มข้น offarming" (EIU 1983, ฉบับที่ 4, p. 18) "ความพยายามในการวิจัยไปวันที่ยังไม่ได้ประสบความสำเร็จในการพัฒนามากขึ้นกว่าพันธุ์ไม่กี่ oftraditional พืชอาหารที่มีมากขึ้นและทนกว่าพันธุ์ท้องถิ่น" (อังเดรและ Platteau, 1998, น. 4).
มีทางเลือกการจ้างงานไม่กี่คนที่ทำการเกษตรได้ นายจ้างที่สำคัญของประเทศเป็นรัฐบาล ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 รัฐบาลกลางคือการจ้างงาน 7,000 คนและรัฐบาลท้องถิ่น 43,000 (ข้าราชบริพาร-อดัมส์, 1994, น. 12) ตามกฎหมายเพียง 9% ของพนักงานเหล่านี้อาจจะ Tutsi ขจัด Tutsi จะเปิดขึ้น 4,500 งานของรัฐบาลมากขึ้นสำหรับตู เพราะประเทศที่ไม่มีโปรแกรมรักษาความปลอดภัยทางสังคมหลายพันคนหนุ่มสาวว่างงานที่เข้าสู่ตลาดงานในแต่ละปีอาศัยอยู่บนขอบมากของการอยู่รอด (ข้าราชบริพาร-อดัมส์, 1994, น. 12) หลายคนกลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับการรับสมัครและการจัดการ "ในคิกาลี Interahamwe และ Impuzamugambi ได้มีแนวโน้มที่จะรับสมัครส่วนใหญ่เป็นคนยากจน. เร็วที่สุดเท่าที่พวกเขาไปสู่การปฏิบัติที่พวกเขาเข้ามารอบตัวพวกเขาเมฆของผู้คนมากยิ่งยากจนเป็น lumpenproletariat เด็กชายถนน, เศษแจ่มรถเครื่องซักผ้าและ ไม่มีที่อยู่อาศัยว่างงาน. สำหรับคนเหล่านี้การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่อาจ everhappen กับพวกเขา .... พวกเขาสามารถขโมยพวกเขาสามารถฆ่าด้วยเหตุผลขั้นต่ำที่พวกเขาจะข่มขืนและพวกเขาจะได้รับเมาฟรี "(พรูเนียร์ 1997 พี 232).
"ก่อนที่ [1994] สงครามมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติก็พบว่าระหว่างเปลี่ยนแปลงในระดับภูมิภาคในการเกิด ofjuvenile การกระทำผิดบนมือข้างหนึ่งและรูปแบบในภูมิภาคต่อหัว ofcalories ความพร้อมในที่อื่น ๆ . ในฐานะที่เป็น offact เรื่องพร้อมด้วยความหนาแน่นของประชากร ตัวแปรหลังอธิบายมากที่สุดเท่าที่ 58% ของภูมิภาคในรูปแบบที่ผิดที่ได้กระทำโดยบุคคลระหว่างวันที่ 21 และ 15 ปี "(อังเดรและ Platteau, 1998, น. 37, อ้าง Maton 1994 ได้ pp.
27-28)." มันไม่ได้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะสรุปว่าความสิ้นหวังทางเศรษฐกิจ blighting ของขวัญบุคคลและฟิวเจอร์สที่รับรู้ของพวกเขาเป็นผู้สนับสนุนหลักให้ความตั้งใจของหลายพันคนของเกษตรกรที่ยากจนและอาศัยอยู่ในเมือง (ก) จะกลัวเป็นไปได้ของ Land- Tutsi และ jobs- คว้าภายใต้ระบอบการปกครอง RPF ชัยชนะ (ข) ที่จะล่อลวงโดยความหวังมากขึ้นโดยเฉพาะสำหรับที่ดินและการจ้างงานหรือมากกว่าหยาบยังจะมีส่วนร่วมในการที่จะคว้าส่วนแบ่งทรัพย์สินของเหยื่อเป็น "(ออสติน, 1996, หน้า 10 ที่ยกมาในอังเดรและ Platteau 1998 ได้ pp. 38-39).
ตามที่ระบุไว้ข้างต้น Habyarimana ยืนกรานปฏิเสธที่จะอนุญาตให้ผู้ลี้ภัย Tutsi กลับเข้ามาในประเทศรวันดายืนยันว่ามีขนาดเล็กเกินไปและแออัดเกินไปที่จะรองรับพวกเขา สิ่งที่คนธรรมดาไม่คิดเกี่ยวกับประชากรของประเทศ? ตามที่อังเดรและ Platteau (1998, น. 40), "มันไม่ได้หายากแม้วันนี้จะได้ยิน Rwandans ยืนยันว่าสงครามเป็นสิ่งที่จำเป็นที่จะเช็ดออกส่วนเกินของประชากรและที่จะนำตัวเลขในสอดคล้องกับทรัพยากรที่ดินที่มีอยู่
"แม้จะมีประเทศที่ปัญหาโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญที่นักเศรษฐศาสตร์อังเดรและPlatteau อย่างถูกต้องสรุปได้ว่า" ความขาดแคลนมากของทรัพยากรที่ดินและขาดโอกาสในการจ้างงานภาคเกษตรที่ไม่ใช่ไม่ได้ (โดยตรง) ทำให้เกิดสงครามกลางเมืองที่ถูกเรียกออกโดยกองกำลังมหภาคการเมืองแกม เล่นอยู่กับหน่วยงานชาติพันธุ์เพื่อรักษาตัวเองอยู่ในอำนาจ. แต่จะมีข้อสงสัยว่าสถานการณ์เครียดไม่มีที่พรั่งพรูออกมาจากการขาดแคลนทางเศรษฐกิจไปทางยาวต่อการอธิบายว่าทำไมความรุนแรงในการแพร่กระจายอย่างรวดเร็วและร้ายแรงทั่วชนบท "(อังเดรและ Platteau, 1998, น. 38).
กลยุทธ์การวิจัยวัตถุนิยมมนุษย์ยังคำนึงถึงกลยุทธ์ของผู้นำตูเพื่อตรวจสอบสิ่งที่ขอบเขตพวกเขาสนับสนุนการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ในประเทศที่ยากจนนี้ชนชั้นตูภูมิภาคประชันกับแต่ละอื่น ๆ ที่จะได้รับทรัพยากรทางเศรษฐกิจโดยเฉพาะอย่างยิ่งรายได้จากภาษีและการช่วยเหลือจากต่างประเทศที่ครองราชย์ของอำนาจทางการเมืองควบคุม แผนของพวกเขามีส่วนร่วมร่วมกัน marginalizing Tutsi การศึกษาที่จะกำจัดการแข่งขันใด ๆ ในประเทศจากพวกเขาและ demonizing Tutsi ทั้งหมดเพื่อที่จะล่อตูยากจนส่วนใหญ่ของประชากรที่เชื่อว่าพวกเขาจะปกป้องพวกเขาและเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของตน ด้วย Tutsi กีดกันชนชั้นภูมิภาคตูแข่งขันกับแต่ละอื่น ๆ .
เศรษฐกิจที่ไม่ดีของประเทศรวันดาวางอยู่บนการดำรงชีวิตการเกษตรชาวนา ยอดปกครองสามารถดึงค่าส่วนเกินที่ จำกัด เท่านั้นโดยตรงจากมวลชาวนา นอกเหนือไปจากภาษีชนชั้นปกครองมีสองแหล่งที่มีศักยภาพอื่น ๆ ของการเพิ่มปริมาณ: skimming รายได้การส่งออกและช่วยเหลือจากต่างประเทศ ในช่วงปลายทศวรรษ 1980 และต้นปี 1990 สามแหล่งที่มาของรายได้ส่งออก - กาแฟชาและดีบุก - ทั้งหมดลดลง ตามแหล่งที่มาของสหประชาชาติ บริษัท เหมืองดีบุกที่ตั้งขึ้นโดยรัฐบาลของประเทศรวันดาในปี 1990 ได้รับการสูญเสียเกี่ยวกับ $ 5,000,000 ปี (EIU 1993, ฉบับที่ 1, p. 25) เหมืองถูกปิดในช่วงกลางปี ​​1980 เนื่องจากการล่มสลายของราคาดีบุกโลก (พรูเนียร์, 1997, น. 84) ใบเสร็จรับเงินการส่งออกกาแฟลดลงจาก $ 144,000,000 ในปี 1985 ถึง $ 30 ล้านบาทในปี 1993 (อังเดรและได้รับประโยชน์จากมันจะต้องอยู่ในตำแหน่งที่มีอำนาจทางการเมือง (พรูเนียร์, 1997, น. 84). ดังนั้นชนชั้นตูมีส่วนร่วมในการแข่งขันที่รุนแรงในการควบคุม ofthe เศรษฐกิจหดตัวได้อย่างรวดเร็ว. 1990 สงครามกับ RPF ส่วนร่วมต่อไปเพื่อการทำลายล้างของเศรษฐกิจของประเทศรวันดา. จะย้ายพันของเกษตรกรในภาคเหนือ, causing.reductions ดังนั้นในอาหารและการผลิตกาแฟ. มันปิดเส้นทางแผ่นดินใหญ่ของประเทศรวันดาไปมอมบาซาและภายนอก โลก. มันทำลายอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวขนาดเล็กของประเทศรวันดาซึ่งได้กลายมาเป็นที่สามที่สำคัญรายได้จากอัตราแลกเปลี่ยน (ข้าราชบริพาร-อดัมส์ปี 1994 ได้ pp. 13, 23). แต่แทนที่จะเจรจาอย่างจริงจังกับ RPF ที่ Habyarimana เลือกที่จะเพิ่มขนาดของเขา กองกำลังติดอาวุธ (จาก 5,000 ในปี 1990 ถึง 30,000 ในปี 1992)
ดังนั้นการโอนทรัพยากรที่ขาดแคลนจากอาหารที่จำเป็นในการนำเข้า, การดูแลสุขภาพและการศึกษาการปกครองของบุคคลที่โดดเด่นไม่ได้ขึ้นอยู่กับอำนาจทางการเมืองหรือทางเศรษฐกิจเพียงอย่างเดียวแต่ในการชักจูงผู้ปกครองที่จะยอมรับอุดมการณ์ซึ่งผู้ปกครอง justifies ตำแหน่งที่มีสิทธิพิเศษและปลอบตัดสินว่าประโยชน์ที่ดีที่สุดของพวกเขาจะถูกป้องกัน (Magnarella 1993 ได้ pp. 8- 12) "ไอเดียและตำนานสามารถฆ่าและการจัดการของพวกเขาโดยผู้นำที่ยอดเยี่ยมที่สุดเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองวัสดุที่ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าในการที่จะดำเนินการเป็นครั้งแรกที่พวกเขาจะต้องมีการฝังอยู่ในจิตวิญญาณของมนุษย์" (พรูเนียร์ 1997 ได้ pp. 40) จากปี 1960 จนถึงปี 1994 อุดมการณ์ส่งเสริมโดยชนชั้นปกครองตูดังนี้ Tutsi ถูกรุกรานจากต่างประเทศที่ "อาจไม่ได้จริงๆได้รับการพิจารณาในฐานะพลเมือง .... ตูได้รับ 'ชาวบ้านพื้นเมือง' กดขี่จากชนชั้นสูง ผู้รุกรานพวกเขาตอนนี้เท่านั้นที่อาศัยอยู่ถูกต้องตามกฎหมายของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อวิเคราะห์เหตุการณ์สำคัญในสังคมการเมืองที่ซับซ้อน เช่น สหรัฐอเมริกา , มนุษย์วัตถุนิยมกระบวนทัศน์หรือกลยุทธ์เพื่อให้มุ่งเน้นที่เริ่มต้นบนวัสดุ และลักษณะภาวะผู้นำย่อยส่วนประกอบของโครงสร้างพื้นฐาน เช่น ตัวแปรเชิงสาเหตุที่มีศักยภาพ ในกรณีของรวันดา , ปฏิสัมพันธ์ขององค์ประกอบโครงสร้างพื้นฐานเหล่านี้นำไปสู่การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์รวันดา ได้เผชิญกับวิกฤตอาหารที่คนไม่สมดุลที่ดิน
ในปีที่นำไปสู่การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่เคยมีลดลงเครื่องหมายของกิโลแคลอรี่ต่อวัน และผลิตฟาร์มรวม ( Andre และ platteau , 2541 , หน้า 3 ) ทุพภิกขภัยที่เกิดขึ้นในปลายทศวรรษ 1980 และ 1990 ในหลายส่วนของประเทศ ( Andre และ platteau , 2541 , หน้า 3 )แหล่ง offood ฉุกเฉินในประเทศเพื่อนบ้านมีจำกัด seavoy ( 1989 , pp . 85-86 ) เขียนโดยทั่วไปเกี่ยวกับความอดอยากในแอฟริกา บันทึกว่า " ความหิวเป็นถิ่นของสังคมชาวนาในแอฟริกา . . . . . . . การขาดอาหารมักจะส่งผลกระทบต่อหนึ่งในสามของจำนวนประชากรของหมู่บ้าน "
" ในบางพื้นที่ประชากรหนาแน่นเกิน 400 คนต่อตารางกิโลเมตรกว่า L 000 ต่อหนึ่งตารางไมล์ในหลายส่วนของประเทศ ครอบครัวเฉลี่ยเกือบจะครึ่งเฮคเตอร์ของที่ดินในขณะที่เพิ่มปริมาณที่ดินถูกยึดโดยคนร่ำรวย เยาวชนเผชิญสถานการณ์ที่หลายคน ( อาจจะส่วนใหญ่ ) ไม่มีที่ดิน ไม่มีงานน้อย , การศึกษา ,
และไม่หวังถึงอนาคต " ( Newbury , 1995 , pp . 14-15 ) ถ้าไม่มีบ้าน และแหล่งที่มาของชีวิต พวกเขาไม่อาจแต่งงาน
ก่อนหน้านี้ทางประวัติศาสตร์ส่วนที่กล่าวถึงพื้นฐานทางการเมืองของฮูตูซี่และความแตกต่าง antagonisms . คนเหล่านี้อาจได้อยู่ด้วยกันค่อนข้างสงบก่อนศตวรรษที่สิบเก้ากลาง ที่สำคัญ นั่นคือเวลาที่ประชากรทั้งหมดของพวกเขาต่ำกว่า ( อาจจะน้อยกว่าสองล้านบาทเมื่อเทียบกับกว่าเจ็ดล้านในปี 1993 ) และจัดหาที่ดินเพื่อการเกษตรและปศุสัตว์ ทั้งโค ก็เหลือเฟือ กับการเติบโตของประชากรอย่างรวดเร็วในศตวรรษที่ยี่สิบ สถานการณ์เปลี่ยนไป เพราะ F o
ของโหมดที่แตกต่างกันในอดีต F o นิเวศวิทยาการปรับตัว -- ฮูตูพืชสวนและทุตซีโค pastoralism -- ภายในบริบทของสังคมมากกว่า 90% ของเกษตรกร การเติบโตอย่างรวดเร็วในประชากรไม่ทางเลือกการจ้างงานที่สำคัญ และลดการผลิตอาหารและการบริโภคต่อหัว , ฮูตูซี่และกลายเป็นคู่แข่งที่เป็นธรรมชาติ พวกตุดซียังหมั้นในโค pastoralism ต้องการเปิดช่วงที่จะกินหญ้าวัวของพวกเขา ในการต่อสู้โดยตรง ไม่มีที่ดินเป็นของตนเองฮูตูต้องการมาก ดินแดนชายขอบเช่นที่พวกเขาอาจได้รับสำหรับการเกษตร การสร้างโรงนาในฟาร์ม .
โดยเที่ยวบินหรือความตาย มากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากรของรวันดาซี่ในช่วงต้นทศวรรษที่ 1960 และอีกครั้งในปี 1973 , ที่ดินผืนใหญ่ในภาคตะวันออกเป็นอิสระสำหรับฮูตูการตั้งถิ่นฐานและการเพาะปลูก ( Andre และ platteau , 2541 , หน้า 4 ) ชนชั้นนำทางการเมืองเพื่อการพัฒนาเหล่านี้ ซึ่งปรากฎว่าเกษตรกรสามารถมีที่ดินเพียงพอถ้าฮูตูซี่ถูกคัดออกโดยช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 ประชากรเพิ่มขึ้นมี outstripped จํานวนที่ดินพร้อมปลูก เกษตรกรในความพยายามที่จะเพิ่มการผลิตอาหารด้วยการปลูกพืชแปลงสองและสามของพวกเขาลดน้อยลง ส่งผลให้อ่อนเพลียจากดิน ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคในต่างประเทศสามารถทำเล็ก ๆน้อย ๆเพื่อช่วยเกษตรกร ปัญหาคือการไม่สมดุลในแผ่นดินต่อผู้คน" ในขณะที่ผู้เชี่ยวชาญต่างชาติ มองหาวิธีการของการเพิ่มศักยภาพการผลิตอาหารของประเทศ พวกเขามักจะมีที่จะยอมรับว่าพวกเขาจะประทับใจความสัมพัทธ์ของวิธีการแบบดั้งเดิมที่เข้มข้น offarming " ( EIU 2526 ฉบับที่ 4 , 18 หน้า )" ความพยายามวิจัยวันที่ยังไม่ได้ประสบความสำเร็จในการพัฒนามากกว่าไม่กี่พันธุ์ oftraditional พืชอาหารที่มีประสิทธิผลมากขึ้นและทนทานกว่าพันธุ์ท้องถิ่น " ( Andre และ platteau , 2541 , หน้า 4 ) .
มีทางเลือกการจ้างงานไม่กี่ไร่ นายจ้างที่สำคัญของประเทศคือรัฐบาล ในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 รัฐบาลกลาง มีพนักงาน 7000 คน และรัฐบาลท้องถิ่น 43 , 000 ( ข้าราชบริพาร อดัมส์ , 2537 , หน้า 12 ) โดยกฎหมาย เพียง 9% ของพนักงานเหล่านี้จะเป็นซี่ ไม่ตุ๊ดซี่จะเปิด 4500 งานของรัฐบาลมากขึ้น สำหรับนายหรอก เพราะประเทศที่ไม่มีประกันสังคมโปรแกรมพันคนตกงาน คนรุ่นใหม่ที่เข้าสู่ตลาดงานในแต่ละปี อาศัยอยู่บนขอบของการอยู่รอด ( ข้าราชบริพาร อดัมส์ , 2537 , หน้า 12 )