“Yes.” Olivia leaps up and retrieve

“Yes.” Olivia leaps up and retrieves my jacket, which Grey takes from her before she can hand it to me. He holds it up and, feeling ridiculously self-conscious, I shrug it on. Grey places his hands for a moment on my shoulders. I gasp at the contact. If he notices my reaction, he gives nothing away. His long index finger presses the button summoning the elevator, and we stand waiting – awkwardly on my part, coolly self-possessed on his. The doors open, and I hurry in desperate to escape. I really need to get out of here. When I turn to look at him, he’s leaning against the doorway beside the elevator with one hand on the wall. He really is very, very good-looking. It’s distracting. His burning gray eyes gaze at me.
“Anastasia,” he says as a farewell.
“Christian,” I reply. And mercifully, the doors close.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ใช่" โอลิเวีย leaps ค่า และดึงเสื้อของฉัน ซึ่งสีเทาจะจากเธอก่อนที่เธอสามารถมอบให้ฉัน เขาเก็บค่า แล้ว ฉันรู้สึกประหม่า ridiculously, shrug มันบน สีเทามือของเขาช่วงบนไหล่ของฉัน ฉันหายใจเร็ว ๆ ที่ติดต่อ ถ้าเขาสังเกตพบว่า ปฏิกิริยาของฉัน เขาให้อะไรไป เขายาวนิ้วชี้กดปุ่มอัญเชิญลิฟต์ และเรายืนรอ – เก้ ๆ ในส่วนของฉัน coolly เองมอบบนเขา เปิดประตู และรีบในหมดหวังที่จะหลบหนี ฉันจริง ๆ ต้องการที่จะได้รับจากที่นี่ เมื่อเปิดดูเขา เขาจะเอนเอียงกับประตูข้างลิฟต์ด้วยบนผนัง เขาจริง ๆ ได้มาก มากหน้าตา รบกวนได้ เขียนตาสีเทามองที่ฉัน"อนาสตาเซีย เขากล่าวว่า เป็นรักระหว่างรบ"คริสเตียน ฉันตอบ และ mercifully ปิดประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ใช่." โอลิเวียกระโดดขึ้นและดึงแจ็คเก็ตของฉันซึ่งสีเทาใช้เวลาจากเธอก่อนที่เธอจะมอบให้กับผม เขาถือมันขึ้นมาและรู้สึกขันประหม่าผมยักมันใน สีเทาสถานที่มือของเขาสำหรับช่วงเวลาบนไหล่ของฉัน ผมอ้าปากค้างที่ติดต่อ ถ้าเขาสังเกตเห็นปฏิกิริยาของฉันเขาให้อะไรไป นิ้วชี้ยาวของเขากดปุ่มเรียกลิฟท์และเรายืนรอ - อย่างเชื่องช้าในส่วนของฉันเฉยครอบครองตัวเองของเขา เปิดประตูและผมรีบในหมดหวังที่จะหลบหนี ผมต้องการที่จะได้ออกไปจากที่นี่ เมื่อผมหันไปมองเขาเขายืนพิงประตูข้างลิฟท์ด้วยมือข้างหนึ่งอยู่บนผนัง เขาจริงๆเป็นมากดี มันทำให้เสียสมาธิ ดวงตาสีเทาการเผาไหม้ของเขาจ้องมองมาที่ฉัน.
"Anastasia" เขากล่าวขณะที่อำลา.
"คริสเตียน" ผมตอบ และเมตตา, ประตูปิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ใช่ " โอลิเวีย กระโดดขึ้นและดึงเสื้อของผม ซึ่งเกรย์จะจากเธอก่อนที่เธอจะส่งมันให้ฉัน เขาถือมันขึ้นมา รู้สึกประหม่าอย่างน่าขัน ผมยักไหล่แล้ว สีเทาที่มือของเขาสักครู่บนไหล่ของฉัน ฉันอ้าปากค้างกับการติดต่อ ถ้าเขาสังเกตเห็นปฏิกิริยาของฉัน เขาให้อะไรออกไป ของเขายาวนิ้วชี้กดปุ่มเรียกลิฟต์และเรายืนรอ–เก้ๆกังๆในส่วนของฉันเลยตนเองสิงในของเขา ประตูเปิด และผมรีบหมดหวังที่จะหนี ฉันต้องออกไปจากที่นี่ เมื่อฉันหันไปมองเขา เขาพิงประตูข้างลิฟต์ด้วยมือข้างหนึ่งบนกำแพง มันช่างดูดีจริงๆ มันเสียสมาธิ การเผาไหม้ของเขา ดวงตาสีเทาจ้องมองฉัน .
" อนาสเตเชีย" เขาบอกว่าเป็นการอำลา .
" คริสเตียน " ผมตอบ และมีเมตตากรุณา ประตูปิด