terest in the rhizosphere since the

terest in the rhizosphere since they are able to colonize plant
tissues and produce resistant spores that can survive long in agricultural
soils (Hamdali et al., 2008a,b). These organisms have been
studied for their plant growth promoting as well as biocontrol
abilities leading to increased agricultural yields (Doumbou et al.,
2002; Shahrokhi et al., 2005; Hamdali et al., 2008b). In soil,
production of antibiotic metabolites (Hyang et al., 2005) and antimicrobial
compounds (Sabaratnam and Traquair, 2002; Berdy,
2005; Lehman et al., 2005) make actinomycetes able to restrict
the attack by pathogenic organisms in the habitat (Beom et al.,
1999; El-Tarabily et al., 2000). There are reports on the agricultural
implications of these organisms in biological control of plant
pathogens (Cao and Forrer, 2001; Bressan, 2003; Ghorbani et al.,
2007) and triggering of signal transduction in host plants to
initiate defense responses to cope with the stresses at cell, tissue
and organ level following inoculation of these organisms
(Hasegawa et al., 2006). Although there are a number of reports on
the developments of commercial formulations of actinomycetes for
biocontrol of plant diseases, e.g. Mycostop, a formulation developed
from Streptomyces griseoviridis and Actino-iron (S. lydicus, iron
and humic acid) (Sabaratnam and Traquair, 2002; Minuto et al.,
2006), these organisms are still less explored for their involvement
in development of host resistance through induction of
biochemicals and biological control in comparison with plant
growth promoting rhizobacteria.
Phenolic compounds are well known natural constituents in
plants participating in constitutive and/or inducible defense
mechanisms associated with non-host resistance (Stoessl, 1983;
Elgersma and Liem, 1989; Nicholson and Hammerschmidt, 1992).
Many of these compounds are formed in response to pathogenic
stress and hence, are considered as a part of active defense
response in plants (Nicholson and Hammerschmidt, 1992).
Phenylalanine ammonia lyase (PAL), a key enzyme in phenyl
propanoid pathway constituting the biosynthesis of phenolic
compounds, has also been demonstrated to act as an indicator of an
active defense response in plant (Havir, 1987). Enhanced defense
response against plant pathogen attack due to accumulation of
phenolic compounds following colonization with non-host bacteria
and fungi is well documented (Cherif et al., 2007), but the role of
actinomycetes in this respect is only scarce. Therefore, this study
was conducted to determine the effect of root colonization of
actinomycetes in tomato plants in terms of plant growth

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

terest ในบริเวณรากเนื่องจากพวกเขาสามารถที่จะตั้งรกรากพืช
เนื้อเยื่อและสร้างสปอร์ทนที่สามารถอยู่รอดในระยะยาวการเกษตร
ดิน (Hamdali et al., 2008a, ข) สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ได้รับ
การศึกษาการเจริญเติบโตของพวกเขาส่งเสริมการเช่นเดียวกับการควบคุมทางชีวภาพ
ที่นำไปสู่ความสามารถในการเพิ่มผลผลิตทางการเกษตร (Doumbou, et al.
2002; Shahrokhi et al, 2005;.. Hamdali, et al, 2008b) ในดิน
(. Hyang et al, 2005) การผลิตสารปฏิชีวนะและยาต้านจุลชีพ
สาร (Sabaratnam และ Traquair 2002; Berdy,
2005. เลห์แมน, et al, 2005) ทำให้แอคติโนมัยสามารถ จำกัด
การโจมตีโดยสิ่งมีชีวิตที่ทำให้เกิดโรคในที่อยู่อาศัย ( Beom, et al.
1999;. El-Tarabily, et al, 2000) มีรายงานเกี่ยวกับการเกษตรที่มี
ความหมายของการมีชีวิตเหล่านี้ในการควบคุมทางชีวภาพของพืช
เชื้อโรค (เฉาและ Forrer 2001; Bressan 2003. Ghorbani, et al,
2007) และวิกฤติของสัญญาณในพืชที่จะ
เริ่มต้นการตอบสนองการป้องกันที่จะรับมือกับ ความเครียดที่เซลล์เนื้อเยื่อ
และอวัยวะที่ระดับดังต่อไปนี้การฉีดวัคซีนของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้
(เซกาวา et al., 2006) แม้ว่าจะมีจำนวนของรายงานเกี่ยวกับ
การพัฒนาของสูตรในเชิงพาณิชย์ของแอคติโนมัยสำหรับ
ควบคุมทางชีวภาพของโรคพืชเช่น Mycostop, สูตรที่พัฒนา
จาก griseoviridis Streptomyces และ Actino เหล็ก (เอส lydicus เหล็ก
และกรดฮิวมิก) (Sabaratnam และ Traquair 2002 . Minuto, et al,
2006), สิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะยังคงสำรวจน้อยลงสำหรับการมีส่วนร่วม
ในการพัฒนาของความต้านทานโฮสต์ผ่านการเหนี่ยวนำของ
ชีวเคมีและการควบคุมทางชีวภาพในการเปรียบเทียบกับพืช
เจริญเติบโตของแบคทีเรียส่งเสริม.
สารประกอบฟีโนลิกที่รู้จักกันดีองค์ประกอบธรรมชาติใน
พืชส่วนร่วมในการเป็นส่วนประกอบ และ / หรือการป้องกันกระตุ้น
กลไกที่เกี่ยวข้องกับการต่อต้านที่ไม่ใช่โฮสต์ (Stoessl 1983;
Elgersma และ Liem 1989; นิโคลสันและ Hammerschmidt, 1992).
หลายคนของสารเหล่านี้จะเกิดขึ้นในการตอบสนองที่ทำให้เกิดโรค
ความเครียดและด้วยเหตุนี้ถือเป็นส่วนหนึ่งของ ป้องกันการใช้งาน
ตอบสนองในพืช (นิโคลสันและ Hammerschmidt, 1992).
ไอเลสแอมโมเนีย Phenylalanine (PAL) เป็นเอนไซม์สำคัญในการ phenyl
เดิน propanoid ประกอบการสังเคราะห์ของฟีนอล
สารยังได้รับการแสดงให้เห็นถึงการทำหน้าที่เป็นตัวบ่งชี้ของ
การตอบสนองการใช้งานในการป้องกันพืช (Havir, 1987) การป้องกันที่เพิ่มขึ้น
การตอบสนองต่อการโจมตีเชื้อโรคพืชอันเนื่องมาจากการสะสมของ
สารฟีนอลต่อไปตั้งรกรากที่มีเชื้อแบคทีเรียที่ไม่เป็นเจ้าภาพ
และเชื้อราเป็นเอกสารที่ดี (Cherif et al., 2007) แต่บทบาทของ
แอคติโนมัยในส่วนนี้เป็นเพียงที่ขาดแคลน ดังนั้นการศึกษาครั้งนี้
มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบของการล่าอาณานิคมรากของ
แอคติโนมัยในมะเขือเทศในแง่ของการเจริญเติบโตของพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

terest ในรากเนื่องจากพวกเขาสามารถตั้งรกรากบนเนื้อเยื่อพืช
และสร้างสปอร์ทนที่สามารถอยู่รอดได้นานในดินเกษตร
( hamdali et al . , 2008a , B ) สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ได้ถูกศึกษาเพื่อส่งเสริมการเจริญเติบโตของพืช

ความสามารถเช่นเดียวกับไบโอคอนโทรลชั้นนําเพิ่มขึ้นผลผลิตการเกษตร ( doumbou et al . ,
2002 ; shahrokhi et al . , 2005 ; hamdali et al . , 2008b )
ในดินการผลิตสารปฏิชีวนะ ( ฮยาง et al . , 2005 ) และสารต้านจุลชีพ ( sabaratnam
และเบอร์ดี้ traquair , 2002 , 2005 ;
; Lehman et al . , 2005 ) ทำให้แอคติโนมัยสามารถจำกัด
โจมตีโดยเชื้อโรคในในที่อยู่อาศัย ( บอม et al . ,
2542 ; เอล tarabily et al . , 2000 ) มีรายงานเกี่ยวกับการเกษตร
ความหมายของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ในการควบคุมทางชีวภาพของพืช
เชื้อโรค ( เคา และ forrer , 2001 ; bressan , 2003 ;
ghorbani et al . , 2007 ) และเรียกสัญญาณพลังงานในพืชเป็นเจ้าภาพการตอบสนองการป้องกัน

เริ่มที่จะรับมือกับความเครียด ในเซลล์ เนื้อเยื่อและอวัยวะดังต่อไปนี้
ระดับเชื้อสิ่งมีชีวิตเหล่านี้
( ฮาเซกาว่า et al . , 2006 ) แม้ว่าจะมีจำนวนของรายงานการพัฒนาเชิงพาณิชย์สูตร

ด้วยกันสำหรับไบโอคอนโทรลของโรคพืช เช่น mycostop , การกำหนดและพัฒนา
จาก Streptomyces griseoviridis actino เหล็ก ( S
lydicus , เหล็ก และกรดฮิวมิก ) ( sabaratnam และ traquair , 2002 ; นาที et al . ,
2006 ) สิ่งมีชีวิตเหล่านี้จะยังคงน้อยกว่าการสํารวจสําหรับ
การมีส่วนร่วมในการพัฒนาความต้านทานโฮสต์ผ่านการเหนี่ยวนำ
อัลลิซินและการควบคุมทางชีวภาพในการเปรียบเทียบกับพืช
ไรโซแบคทีเรียส่งเสริมการเจริญเติบโต .
สารประกอบฟีนอลเป็นสารที่รู้จักกันดีธรรมชาติ
พืชและ / หรือมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับกลไกการป้องกัน
inducible ต้านทานโฮสต์ไม่ ( stoessl , 1983 ;
elgersma กับเลียม , 1989 ; นิโคลสัน และแฮมเมอร์ชมิดต์ , 1992 ) .
หลายของสารเหล่านี้จะเกิดขึ้นในการตอบสนองต่อความเครียดและโรค
ดังนั้น จะถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของ
ป้องกันการใช้งานการตอบสนองในพืช ( นิโคลสัน และแฮมเมอร์ชมิดต์ , 1992 ) .
ฟีนีแอมโมเนีย lyase ( PAL ) เป็นเอนไซม์ที่สำคัญในฟีนิล
propanoid วิถีการสังเคราะห์สารประกอบฟีนอล
ยังได้รับการแสดงเพื่อทำหน้าที่เป็นตัวบ่งชี้ของการป้องกันการใช้งานในโรงงาน (
havir , 1987 ) เพิ่มการป้องกันการตอบสนองต่อเชื้อโรคพืช

เนื่องจากการสะสมของการโจมตีสารประกอบฟีนอลต่อการปลอดแบคทีเรีย และเชื้อรา เป็นเจ้าภาพ
เอกสารดี ( เชรีฟ et al . , 2007 ) แต่บทบาทในส่วนนี้ยาก
ด้วยกันเท่านั้น ดังนั้น การศึกษานี้
มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการล่าอาณานิคมของราก
เชื้อแอคติโนมัยสีทในมะเขือเทศ ในแง่ของการเจริญเติบโตของพืช