Sol Levin was a successful stock br

Sol Levin was a successful stock broker in Tampa, Florida, when he recognized the potentially profitable market for safe and uncontaminated blood and, with some colleagues, founded Plasma International. Not everybody is willing to make money by selling his or her own blood, and in the beginning Plasma International bought blood from people addicted to drugs and alcohol. Although innovative marketing increased Plasma International’s sales dramatically, several cases of hepatitis were reported in recipients. The company then began looking for new sources of blood. Plasma International searched worldwide and, with the advice of a qualified team of medical consultants, did extensive testing. Eventually they found that the blood profiles of several rural West African tribes made them ideal prospective donors. After negotia-tions with the local government, Plasma International signed an agreement with several tribal chieftains to purchase blood. Business went smoothly and profitably for Plasma International until a Tampa paper charged that Plasma was purchasing blood for as little as fifteen cents a pint and then reselling it to hospitals in the United States and South America for $ 25 per pint. In one recent disaster, the newspaper alleged, Plasma International had sold 10,000 pints, netting nearly a quarter of a million dollars. The newspaper story stirred up controversy in Tampa, but the existence of commercialized blood marketing systems in the United States is nothing new. Approximately half the blood and plasma obtained in the United States is bought and sold like any other commodity. By contrast, the National Health Service in Great Britain relies entirely on a voluntary system of blood donation. Blood is neither bought nor sold. It is available to anyone who needs it without charge or obligation, and donors gain no preference over nondonors. In an important study, economist Richard Titmuss showed that the British system works better than the American one in terms of economic and administrative efficiency, price, and blood quality. The commercialized blood market, Titmuss argued, is wasteful of blood and plagued by shortages. In the United States, bureaucratization, paperwork, and administra-tive overhead result in a cost per unit of blood that is five to fifteen times higher than in Great Britain. Hemophiliacs, in particular, are disadvantaged by the U. S. system and have enormous bills to pay. In addition, commercial markets are much more likely to distribute contaminated blood. Titmuss also argued that the existence of a commercialized system discourages voluntary donors. People are less apt to give blood if they know that others are selling it. Psychologists have found similar conflicts between financial incentives and moral or altruistic conduct in other areas. Philosopher Peter Singer has elaborated on this point in the case of blood: If blood is a commodity with a price, to give blood means merely to save someone money. Blood has a cash value of a certain number of dollars, and the importance of the gift will vary with the wealth of the recipient. If blood cannot be bought, however, the gift’s value depends upon the need of the recipient. Often, it will be worth life itself. Under these circumstances blood becomes a very special kind of gift, and giving it means providing for strangers, without hope of reward, something they cannot buy and without which they may die. The gift relates strangers in a manner that is not possible when blood is a commodity. This may sound like a philosopher’s abstraction, far removed from the thoughts of ordinary people. On the contrary, it is an idea spontaneously expressed by British donors in response to Titmuss’s questionnaire. As one woman, a machine operator, wrote in reply to the question why she first decided to become a blood donor: “ You can’t get blood from supermarkets and chain stores. People themselves must come forward; sick people can’t get out of bed to ask you for a pint to save their life, so I came forward in hopes to help somebody who needs blood.” The implication of this answer, and others like it, is that even if the formal right to give blood can coexist with commercialized blood banks, the respondent’s action would have lost much of its significance to her, and the blood would probably not have been given at all. When blood is a commodity, and can be purchased if it is not given, altruism becomes unnec-essary, and so loosens the bonds that can otherwise exist between strangers in a community. The exist-ence of a market in blood does not threaten the for-mal right to give blood, but it does away with the right to give blood which cannot be bought, has no cash value, and must be given freely if it is to be obtained at all. If there is such a right, it is incompatible with the right to sell blood, and we cannot avoid violating one of these rights when we grant the other. 23 Both Titmuss and Singer believe that the weakening of the spirit of altruism in this sphere has important repercussions. It marks, they think, the increasing commercialization of our lives and makes similar changes in attitude, motive, and rela-tionships more likely in other fields. Update Dr. Arthur Matas, a prominent kidney- transplant surgeon, is pushing for one change that it’s doubtful either Titmuss or Singer would like. Lately, he’s been traveling the United States making the case for lifting the legal ban on kidney sales. That ban was imposed in 1984 by an outraged Congress after a Virginia physi-cian had proposed buying kidneys from poor people and selling them to the highest bidder. By contrast, Dr. Matas isn’t trying to make money. He would like the government to handle kidney sales, and the kidneys to go to whoever is at the top of the current waiting list, whether the patient is rich or poor. And that list grows longer every year as the gap continues to widen— it’s now nearly five to one— between patients in need and the number of kid-neys available from either living or deceased donors. With eligible patients often waiting for five or six years, more and more people are taking Dr. Matas seriously, but many experts still balk at the idea of organ sales. One of them is Dr. Francis Delmonico, a professor at Harvard University and president of the network that runs the nation’s organ-distribution system. He worries that Dr. Matas’ plan would exploit the poor and vulnerable, that it would cause altruistic kidney donations to wither, and that wealthy patients would manage to find a way around a regulated market to get a kidney faster.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Sol Levin ถูกโบรกเกอร์หุ้นประสบความสำเร็จในแทมปา ฟลอริด้า เมื่อเขารู้จักตลาดอาจมีกำไรปลอดภัย และดื่มเลือด และ กับเพื่อนร่วมงานบาง พลาสม่านานาชาติที่ก่อตั้งขึ้น ไม่ทุกคนเต็มใจที่จะสร้างรายได้ โดยการขายเลือดของ ตนเอง และในการเริ่มต้น อินเตอร์พลาสม่าซื้อเลือดจากคนที่ติดยาเสพติดและแอลกอฮอล์ แม้ว่าการตลาดนวัตกรรมเพิ่มขายพลาสม่าอินเตอร์อย่างมาก มีรายงานหลายกรณีของโรคในผู้รับ บริษัทแล้วเริ่มมองหาแหล่งใหม่ของเลือด พลาสม่าอินเตอร์ค้นหาทั่วโลก ก มีคำแนะนำของทีมที่ปรึกษาทางการแพทย์ที่เหมาะสม ไม่ได้ทดสอบ ในที่สุดพวกเขาพบว่า ค่าเลือดของหลายชนเผ่าแอฟริกาตะวันตกชนบททำให้ผู้บริจาคมีแนวโน้มที่เหมาะ หลังจาก negotia-tions กับรัฐบาลท้องถิ่น พลาสม่าอินเตอร์เนชั่นแนลลงนามข้อตกลงกับชาว chieftains หลายซื้อเลือด ธุรกิจไปได้อย่างราบรื่น และ profitably สำหรับอินเตอร์พลาจนกระดาษแทมปาคิดว่า พลาสม่าซื้อเลือดเพียงแค่ 15 เซ็นต์ ต่อ pint แล้ว reselling มันไปโรงพยาบาลในสหรัฐอเมริกาและอเมริกาใต้สำหรับ $ 25 ต่อ pint ในหนึ่งภัยพิบัติล่าสุด หนังสือพิมพ์ที่ถูกกล่าวหา อินเตอร์พลาสม่ามีขายไพน์ต 10000 ตาข่ายเกือบสี่ล้านดอลลาร์ หนังสือพิมพ์เรื่องราวสะเทือนถกเถียงในแทมปา แต่การดำรงอยู่ของเลือด commercialized การตลาดระบบในสหรัฐอเมริกาจะไม่มีอะไรใหม่ เลือดและพลาสมาได้ในสหรัฐอเมริกาประมาณครึ่งจะซื้อ และขายเช่นสินค้าอื่น ๆ โดยคมชัด บริการสุขภาพแห่งชาติในสหราชอาณาจักรอาศัยทั้งในระบบสมัครใจบริจาคโลหิต เลือดจะไม่ซื้อ หรือขาย มันเป็นทุกคนที่ต้องการ โดยไม่มีค่าธรรมเนียมหรือข้อผูกมัด และผู้บริจาคได้รับความไม่ผ่าน nondonors ในการศึกษาสำคัญ นักเศรษฐศาสตร์ Titmuss ริชาร์ดแสดงให้เห็นว่า ระบบอังกฤษทำงานดีกว่าคนอเมริกันในแง่ของประสิทธิภาพในการบริหาร และเศรษฐกิจ ราคา และเลือดคุณภาพ ตลาด commercialized เลือด โต้เถียง Titmuss มี wasteful เลือด และเลือก โดยขาดแคลน ในสหรัฐอเมริกา bureaucratization เอกสาร และแอดมินิ-tive จ่ายผลในต้นทุนต่อหน่วยของเลือดที่ห้าถึงสิบห้าเท่ามากกว่าในสหราชอาณาจักร Hemophiliacs โดยเฉพาะ จะเสียเปรียบในโครงการระบบสหรัฐ และมีตั๋วใหญ่หลวงต้องจ่าย นอกจากนี้ ตลาดค้ามักมากจะกระจายปนเปื้อนเลือด Titmuss โต้เถียงว่า การดำรงอยู่ของระบบ commercialized discourages ผู้บริจาคความสมัครใจ คนฉลาดน้อยให้เลือดถ้าพวกเขารู้ว่า คนอื่นจะขายได้ นักจิตวิทยาได้พบความขัดแย้งที่คล้ายกันระหว่างแรงจูงใจทางการเงินและการปฏิบัติทางศีลธรรม หรือ altruistic ในพื้นที่อื่น ๆ นักร้องปีเตอร์นักปราชญ์ได้ elaborated จุดนี้ในกรณีที่เลือด: ถ้าเลือดไม่เป็นสินค้าที่ มีราคา ให้เลือดหมายความ เพียงการบันทึกคนเงิน เลือดมีค่าเงินสดจำนวนดอลลาร์ และความสำคัญของของขวัญจะแตกต่างกับความมั่งคั่งของผู้รับ ถ้าไม่ได้ซื้อเลือด อย่างไรก็ตาม ของกำนัลขึ้นอยู่กับความต้องการของผู้รับ มักจะ มันจะคุ้มค่าชีวิตตัวเอง ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ เลือดกลายเป็น ชนิดพิเศษของขวัญ และให้หมายถึงให้คนแปลกหน้า โดยไม่หวังผลตอบแทน สิ่งที่พวกเขาไม่สามารถซื้อ และ โดยที่พวกเขาอาจตาย ของขวัญเกี่ยวข้องกับคนแปลกหน้าในลักษณะที่เป็นไปไม่ได้เมื่อเลือด เป็นสินค้า ฟัง abstraction ของนักปราชญ์ ห่างไกลออกจากความคิดของคนธรรมดา ดอก มันเป็นความคิดที่แสดงธรรมชาติ โดยผู้บริจาคอังกฤษตอบแบบสอบถามของ Titmuss เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง พนักงานควบคุมเครื่องจักร เขียนตอบกลับคำถามทำไมเธอต้องตัดสินใจที่จะเป็น บริจาคเลือด: "คุณไม่สามารถรับเลือดจากซูเปอร์มาร์เก็ตและร้านค้าลูกโซ่ได้ ผู้คนต้องมารอ ป่วยคนไม่ลุกออกจากเตียงไปขอไพน์บันทึกชีวิตของพวกเขา ดังนั้นฉันมาไปข้างหน้าในความหวังเพื่อช่วยคนที่เลือด" เนื่องจากคำตอบนี้ และอื่น ๆ เช่น คือ ว่า แม้ว่าด้านขวาเป็นทางให้เลือดสามารถอยู่ร่วมกับ commercialized ธนาคารเลือด การกระทำของผู้ตอบจะได้หายไปมากที่สำคัญเธอ และเลือดจะอาจไม่ได้รับเลย เมื่อเลือดมีสินค้า และสามารถหาซื้อได้ถ้าไม่ได้ altruism กลายเป็น unnec essary และ loosens พันธบัตรที่สามารถมีอยู่มิฉะนั้นระหว่างคนแปลกหน้าในชุมชนเพื่อให้ Ence มีตลาดในเลือดคุกคามด้านขวาสำหรับอัปให้เลือด แต่มันไป มีสิทธิ์ในการให้เลือดซึ่งไม่สามารถจะซื้อ ไม่มีเงินสดค่า และต้องได้รับอิสระได้รับทั้งหมด ถ้ามีสิทธิ์ดังกล่าว ไม่เข้ากันกับสิทธิในการขายเลือด และเราไม่สามารถหลีกเลี่ยงการละเมิดสิทธิเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งเมื่อเราอนุญาตอื่น ๆ Titmuss ทั้ง 23 และนักร้องเชื่อว่า การลดลงของจิตวิญญาณของ altruism ในทรงกลมนี้มีร้ายสำคัญ จะทำเครื่องหมาย พวกเขาคิดว่า commercialization เพิ่มของชีวิตของเรา และทำให้เปลี่ยนแปลงคล้ายในทัศนคติ โมทีฟ และ rela tionships มีแนวโน้มในฟิลด์อื่น ๆ ปรับปรุง Dr. Arthur Matas หมอเด่นเปลี่ยนไต เป็นผลักดันการเปลี่ยนแปลงหนึ่งที่ว่า เป็นหนี้สงสัยสูญ Titmuss ใด หรือนักร้องต้องการ เมื่อเร็ว ๆ นี้ เขาได้เดินทางสหรัฐอเมริกาทำให้กรณียกบ้านกฎหมายขายไต บ้าน ที่ถูกกำหนดใน 1984 โดยรัฐสภาที่ outraged หลังจาก cian-physi ที่เวอร์จิเนียมีไตเสนอซื้อจากคนจนและขายให้ผู้ชนะการประมูลสูงสุด โดยคมชัด ดร. Matas ไม่พยายามทำเงิน เขาต้องการให้รัฐบาลจัดการขายไต และไตไปอยู่ด้านบนของรอปัจจุบัน ราย ผู้ป่วยเป็นคน รวย และรายการขยายยาวทุกปีช่องว่างยังคงขยายตัวก็ตอนนี้เกือบห้าไปหนึ่ง — ระหว่างผู้ป่วยในต้องการและจำนวนเด็ก neys มีผู้ชีวิต หรือผู้บริจาค ด้วยสิทธิ์ผู้ป่วยมักจะรอ 5-6 ปี ผู้ คนมากขึ้นจะมีดร. Matas อย่างจริงจัง แต่ผู้เชี่ยวชาญจำนวนมากยังคง balk คิดขายอวัยวะที่ หนึ่งในนั้นคือดร. Francis Delmonico ศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดและประธานเครือข่ายที่ทำงานระบบอวัยวะการกระจายของประเทศ เขากังวลว่า จะใช้แผนของดร. Matas ที่ยากจน และ อ่อนแอ ที่จะทำให้การบริจาคไต altruistic เหี่ยว และว่า ผู้มั่งคั่งจะจัดการหาทางรอบตลาดควบคุมรับไตที่เร็ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โซล เลวินเป็นนายหน้าซื้อขายหุ้นประสบความสำเร็จในแทมปา , ฟลอริดา เมื่อเขาได้รับการยอมรับตลาดกำไรอาจให้ปลอดภัยและไม่เลือดและกับเพื่อนร่วมงาน ก่อตั้ง พลาสม่า นานาชาติ ไม่ใช่ทุกคนที่ยินดีที่จะทำให้เงินจากการขายเลือดของตัวเองของเขาหรือเธอและเริ่มต้นพลาสมานานาชาติซื้อเลือดจากคนเสพติดยาเสพติดและแอลกอฮอล์แม้ว่านวัตกรรมการตลาดเพิ่มยอดขายพลาสมาระหว่างประเทศอย่างมาก หลายกรณีของโรคที่มีรายงานในผู้รับ บริษัท จากนั้นก็เริ่มมองหาแหล่งใหม่ของเลือด พลาสมาระหว่างประเทศค้นหาทั่วโลกและด้วยคำแนะนำของทีมงานที่มีคุณสมบัติของที่ปรึกษาทางการแพทย์ , การทดสอบอย่างละเอียดในที่สุดพวกเขาก็พบว่าเลือดที่โปรไฟล์ของหลายเผ่าแอฟริกาตะวันตกชนบทให้ผู้บริจาคที่เหมาะในอนาคต หลังจากการต่อรองยินดีด้วยกับรัฐบาลท้องถิ่นและระหว่างประเทศลงนามในข้อตกลงกับหลายเผ่าเผ่าซื้อเลือดธุรกิจเป็นไปอย่างราบรื่นและเป็นประโยชน์สำหรับพลาสม่านานาชาติแทมปากระดาษจนเรียกเลือดของการเป็นเพียงสิบห้าเซนต์ ไพน์ แล้วขายมันให้กับโรงพยาบาลในสหรัฐอเมริกาและอเมริกาใต้ สำหรับ $ 25 ต่อแกลลอน หนึ่งในภัยพิบัติล่าสุด หนังสือพิมพ์ที่ถูกกล่าวหา และระหว่างประเทศ มีขาย 10 , 000 จุด ตาข่ายเกือบหนึ่งในสี่ของล้านดอลลาร์ข่าวหนังสือพิมพ์ยุยงการโต้เถียงในแทมปา แต่การดำรงอยู่ของระบบเลือดระบบการตลาดในสหรัฐอเมริกามีอะไรใหม่ ประมาณครึ่งหนึ่งของเลือดและพลาสมาที่ได้รับในสหรัฐอเมริกา ซื้อ และขายอย่างอื่น ๆ สินค้า โดยคมชัด , บริการสุขภาพแห่งชาติในอังกฤษอาศัยทั้งหมดในระบบสมัครใจของการบริจาคโลหิตเลือดจะไม่ซื้อหรือขาย มันสามารถใช้ได้กับทุกคนที่ต้องการโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย หรือข้อผูกมัดและผู้บริจาคได้รับความด้อยกว่า nondonors . ในการศึกษาที่สำคัญ พบว่า นักเศรษฐศาสตร์ริเชอรท์ ทิทมัสระบบอังกฤษทำงานได้ดีกว่าคนอเมริกัน ในแง่ของประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจและการบริหารราคา และเลือดที่มีคุณภาพ 4 ตลาด titmuss เลือด , ทะเลาะกัน ,เป็นการสิ้นเปลืองของเลือดและเกิดจากการขาดแคลน ในสหรัฐอเมริกา , ข้าราชการ , เอกสาร , - tive และค่าใช้จ่ายส่งผลให้ต้นทุนต่อหน่วยของเลือดที่เป็นห้าถึงสิบห้าครั้งสูงกว่าในบริเตนใหญ่ hemophiliacs โดยเฉพาะผู้ด้อยโอกาส โดยสหรัฐเป็นระบบและมีมหาศาลบิลที่ต้องจ่าย นอกจากนี้ตลาดเชิงพาณิชย์มีมากมีแนวโน้มที่จะกระจายเลือดปนเปื้อน titmuss ยังถกเถียงกันอยู่ว่า การดำรงอยู่ของระบบความสามารถบริจาคโดยสมัครใจ คนฉลาดน้อย ให้เลือด ถ้าพวกเขารู้ว่าคนอื่นจะขายมัน นักจิตวิทยาได้พบความขัดแย้งกันระหว่างแรงจูงใจทางการเงินและคุณธรรม หรือเห็นแก่ผู้อื่นดำเนินการในพื้นที่อื่น ๆนักปรัชญาปีเตอร์นักร้องได้อธิบายในจุดนี้ในกรณีของเลือด ถ้าเลือดเป็นสินค้าที่มีราคาเพื่อให้เลือดหมายถึงเพียงการบันทึกคนเงิน เลือดมีมูลค่าเงินสดของจํานวนหนึ่งดอลลาร์ และความสำคัญของของขวัญจะแตกต่างกันกับความมั่งคั่งของผู้รับ ถ้าเลือดไม่สามารถซื้อได้ แต่มูลค่าของของขวัญ ขึ้นอยู่กับความต้องการของผู้รับ มักจะมันจะคุ้มกับชีวิตตัวเอง ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้จะกลายเป็นเลือดเป็นชนิดที่พิเศษมากของของขวัญและมอบหมายให้คนแปลกหน้า โดยไม่หวังตอบแทน สิ่งที่พวกเขาไม่สามารถซื้อและโดยที่พวกเขาอาจตายได้ ของขวัญที่เกี่ยวข้องกับคนแปลกหน้าในลักษณะที่เป็นไปไม่ได้เมื่อเลือดเป็นสินค้า นี้อาจเสียงเหมือนแนวคิดของปรัชญาห่างไกลจากความคิดของคนทั่วไป ในทางตรงกันข้าม มันคือ ความคิดคล่องอังกฤษแสดงโดยผู้บริจาคในการตอบสนองแบบสอบถาม titmuss . เป็นผู้หญิงคนนึง เป็นเครื่องโอเปอเรเตอร์ เขียนตอบ คำถาม ทำไมครั้งแรกที่เธอตัดสินใจที่จะเป็นผู้บริจาคเลือด : " คุณไม่สามารถรับเลือดจากซุปเปอร์มาร์เก็ตและร้านค้าโซ่ คนที่ตัวเองต้องมาไปข้างหน้าคนป่วยไม่สามารถลุกออกจากเตียงเพื่อขอให้คุณสำหรับไพน์ที่จะบันทึกชีวิตของพวกเขา ดังนั้นผมจึงมาข้างหน้าหวังจะช่วยคนที่ต้องการเลือด " ความหมายของคำตอบนี้ และคนอื่น ๆชอบ นั่นคือแม้ว่าขวาอย่างเป็นทางการเพื่อให้เลือดสามารถอยู่ร่วมกับระบบธนาคารเลือดของฝ่ายจำเลยการกระทำจะต้องสูญเสียของสำคัญของเธอและเลือดที่อาจจะไม่ได้รับเลย เมื่อเลือดเป็นสินค้า และสามารถซื้อถ้ามันไม่ได้ให้ คือจะ unnec ซารี่ แล้วพรวนพันธบัตรที่สามารถเป็นอย่างอื่นอยู่ระหว่างคนแปลกหน้าในชุมชน มีอิทธิพล ( ของตลาดในเลือดไม่ได้คุกคามสำหรับมัลถูกให้เลือด แต่ก็ไม่หนีกับขวาเพื่อให้เลือดที่ไม่สามารถซื้อได้มีมูลค่าเงินสดไม่มี และต้องให้อิสระ ถ้ามันได้ทั้งหมด ถ้ามันมีจริง มันไม่เข้ากันกับสิทธิในการขายเลือด และเราไม่สามารถหลีกเลี่ยงการละเมิดของสิทธิเหล่านี้เมื่อเราให้คนอื่น 23 ทั้ง titmuss และนักร้องเชื่อว่าความอ่อนแอของจิตวิญญาณของความไม่เห็นแก่ตัวในทรงกลมนี้มีความสำคัญมาก มันเป็น พวกเขาคิดว่าการเพิ่มหรือการเปลี่ยนแปลงในชีวิตของเรา และทำให้คล้าย ทัศนคติ แรงจูงใจ และ มาร์ติน tionships มีแนวโน้มมากขึ้นในสาขาอื่น ๆ ปรับปรุง ดร. อาร์เธอร์ Matas , ที่โดดเด่น - ศัลยแพทย์ปลูกถ่ายไต คือ ผลักดันให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ก็สงสัยเหมือนกัน titmuss หรือนักร้องที่ชอบ เมื่อเร็วๆ นี้ เขาได้เดินทางไปสหรัฐอเมริกา ทำให้กรณีสำหรับการยกห้ามตามกฎหมายของไตในการขายบ้านถูกเรียกเก็บในปี 1984 โดยผู้เป็นรัฐสภาหลังจากเซียนธรรมชาติเวอร์จิเนีย ได้เสนอซื้อไตจากคนจน และขายให้กับผู้ประมูลสูงสุด โดยทาง ดร. Matas ไม่พยายามที่จะทำให้เงิน เขาต้องการให้รัฐบาลจัดการกับการขายไตและไตไปใครก็ตามที่ด้านบนของปัจจุบันรายการรอ ไม่ว่าผู้ป่วยจะรวยหรือจนและรายการที่เติบโตขึ้นทุกปี เป็นช่องว่างที่ยังคงเบิก - ตอนนี้เกือบห้า - หนึ่ง - ระหว่างผู้ป่วยที่ต้องการ และจำนวน neys เด็กใช้ได้ทั้งชีวิต หรือผู้บริจาคเสียชีวิต กับผู้ป่วยสิทธิมักจะรอ 5 หรือ 6 ปี บุคคลเพิ่มเติม และเพิ่มเติมกำลัง ดร. Matas อย่างจริงจัง แต่ผู้เชี่ยวชาญหลายคนก็คัดค้านแนวคิดของการขายอวัยวะ หนึ่งในนั้นคือ ดร.ฟรานซิส เดลโมนิโค , อาจารย์ที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด และประธานเครือข่ายที่ใช้ระบบกระจายอวัยวะของประเทศ เขากังวลเรื่องที่ ดร. Matas ' แผนจะใช้ประโยชน์จากคนยากจนและอ่อนแอ ซึ่งจะทำให้การช่วยเหลือไตบริจาคให้เหี่ยวเฉา และผู้ป่วยที่ร่ำรวยจะได้หาทางเลี่ยงการควบคุมตลาดเอา
ไตเร็วขึ้น