At this moment, she had run to Nort

At this moment, she had run to North Street, past which would be Nanyang’s bustling Main Street.

Chen Rong gazed at the increasingly crowded throng ahead and saw that many people were curiously staring at her. “Eep, she’s bleeding. She looks scary,” a child cried.

Facing those people’s eyes and hearing the child’s voice, Chen Rong’s dizzying brain gained more awareness. With the fastest speed she could muster, she looked down at the ground and quietly wiped her mouth before undoing her hair to comb her fingers through it. Then, she followed the curbside and walked on.

After hurrying away for a few dozen steps, Chen Rong saw no more strangers paying attention to her.

Quickly recalling the scene just now, she vigorously scrubbed her mouth and scathingly said, “I’ll bite you dead!”

She was surprised at her own words.

Slowly, she blinked back her tears and sped up.

Chen Rong walked for nearly an hour in the snow to go from North Street to the Chen estate.

Listening to the monotonous sloshing of snow and feeling the rush of biting wind, Chen Rong slowly recovered.

By the time she got to the Chen estate, she saw Old Shang’s carriage still parked in an alley. He was standing beside it looking out to the larger road.

He was overjoyed to see her.

Chen Rong also hastened to him. After she had lifted the curtain and climbed onto the carriage, she sat motionlessly on her seat.

At this time, Old Shang’s worried voice sounded outside. “Are you crying, miss?”

She did not answer.

The vehicle was put into motion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะนี้ เธอมีงานถนนเหนือ อดีตซึ่งจะเป็นนันยางของถนนที่คึกคักเฉินรองจ้องพาที่แออัดมากขึ้นข้างหน้า และเห็นว่า หลายคนได้ซอกแซกจ้องเธอ "Eep เธอมีเลือดออก เธอดูน่ากลัว เด็กร้องไห้หันสายตาของคนเหล่านั้น และได้ยินเสียงของเด็ก เฉินร่องตารางสมองรับความรู้เพิ่มเติม ด้วยความเร็วสูงสุดที่เธอสามารถรวบ เธอมองลงไปที่พื้นดิน และเช็ดปากของเธอก่อนการเลิกทำผมหวีของเธอนิ้วผ่านมันอย่างเงียบ ๆ แล้ว เธอตามเยื้อง และเดินบนหลังจาก hurrying ไปกี่โหลขั้นตอน เฉินร่องเห็นคนแปลกหน้ามากกว่าไม่สนใจเธอได้อย่างรวดเร็วทำให้นึกถึงฉากตอนนี้ เธอแรง ๆ เตรียมปากของเธอ และกล่าว ว่า scathingly "ฉันจะกัดคุณตาย"เธอแปลกใจที่คำพูดของเธอเองช้า เธอคันนั้นกะพริบกลับน้ำตาของเธอ และเร่งความเร็วขึ้นรองเฉินเดินเกือบชั่วโมงในหิมะไปจากเหนือถนนนิคมเฉินฟังน่าเบื่อ sloshing หิมะและความรู้สึกตื่นเต้นของกัดลม เฉินร่องค่อย ๆ กู้คืนโดยเวลาที่เธอมาถึงนิคมเฉิน เธอเห็นขนส่งเก่าซางยังคง จอดอยู่ในซอย เขายืนอยู่ด้านข้างมองไปยังถนนใหญ่เขาก็เป็นปลื้มที่จะเห็นเธอเฉินร่องที่ยัง พริบกับเขา หลังจากที่เธอยกม่าน และปีนขึ้นไปยังการขนส่ง เธอนั่งบนที่นั่งของเธอ motionlesslyตอนนี้ เก่า Shang กังวลเสียงไพเราะนอก "คุณร้องไห้ นางสาว"เธอไม่มีสัญญาณรถถูกวางในการเคลื่อนไหว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้เธอก็วิ่งไปเหนือถนนที่ผ่านมาซึ่งจะเป็นนันยางคึกคักถนนสายหลัก.

เฉินร่องจ้องไปที่ฝูงชนที่แออัดมากขึ้นไปข้างหน้าและเห็นว่าหลายคนอยากรู้อยากเห็นจ้องมองมาที่เธอ "EEP เธอมีเลือดออก เธอดูน่ากลัว "เด็กร้องไห้.

หันหน้าไปทางสายตาของผู้คนเหล่านั้นและได้ยินเสียงของเด็ก, เฉินร่องสมอง dizzying ได้รับความตระหนักมากขึ้น ด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดที่เธอสามารถรวบรวมเธอมองลงไปที่พื้นดินและเงียบเช็ดปากของเธอก่อนที่จะเลิกทำผมของเธอที่จะหวีนิ้วมือของเธอผ่านมัน จากนั้นเธอเดินตามขอบทางเดินเท้าและเดินบน.

หลังจากที่รีบออกไปสำหรับขั้นตอนไม่กี่โหลเฉินร่องไม่เห็นคนแปลกหน้ามากขึ้นให้ความสนใจกับเธอ.

ได้อย่างรวดเร็วนึกถึงฉากเพียงแค่ตอนนี้เธอแรงขัดปากของเธอและดูถูกกล่าวว่า "ฉันจะ กัดคุณตาย! "

เธอรู้สึกประหลาดใจที่คำพูดของเธอ.

ช้าเธอกระพริบตาน้ำตาของเธอและเร่งความเร็วขึ้น.

เฉินร่องเดินเกือบชั่วโมงในหิมะที่จะไปจากนอร์ทถนนอสังหาริมทรัพย์เฉิน.

ฟัง sloshing จำเจของ หิมะและความรู้สึกเร่งด่วนของลมกัดเฉินร่องหายช้า.

ตามเวลาที่เธอได้ไปแทนเฉินเธอเห็นสายการบินชางเก่ายังคงจอดอยู่ในซอย เขาเป็นคนที่ยืนอยู่ข้างมันมองออกไปยังถนนที่มีขนาดใหญ่.

เขามีความสุขที่จะเห็นเธอ.

เฉินร่องยังรีบไปให้เขา หลังจากที่เธอได้ยกม่านและปีนขึ้นไปบนสายการบินที่เธอนั่งแอ้งแม้งบนที่นั่งของเธอ.

ในเวลานี้เสียงกังวลเก่าชางเป่านอก "คุณกำลังร้องไห้พลาด?"

เธอไม่ได้ตอบ.

รถคันนี้ถูกนำในการเคลื่อนไหว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในตอนนี้ เธอได้วิ่งเหนือถนน ที่ผ่านมา ซึ่งจะเป็นนันยางคึกคักหลักถนนเฉินหยงจ้องมองที่แออัดมากขึ้นถนนข้างหน้าและเห็นว่าหลายคนซอกแซก จ้องเธอ " ภาค เธอเลือดออก เธอดูน่ากลัวจัง " เด็กร้องไห้ซึ่งคนเหล่านั้น สายตาและการได้ยินของเด็กเสียงเฉิงหรง ตาลาย สมองได้รับความรู้เพิ่มเติม ด้วยความเร็วที่เร็วที่สุดที่เธอสามารถรวบรวม เธอก้มลงมองพื้นและค่อยๆเช็ดปากก่อนทำทรงผมหวีนิ้วมือของเธอผ่าน งั้นเธอตามขอบทางเดิน และ เดินต่อหลังจากรีบเก็บเป็นโหลไม่กี่ขั้นตอน เฉินหยงเห็นไม่มีคนสนใจเธอได้อย่างรวดเร็วเรียกคืนฉากเมื่อกี้ เธอแรงขัดปากอย่างเสียดแทงกล่าวว่า " ฉันจะกัดนายตายแน่ ! "เธอแปลกใจในคำพูดของตัวเองอย่างช้าๆ เธอกระพริบตากลับน้ำตาและเร่งขึ้นไปเฉินหยงเดินมาเกือบชั่วโมงในหิมะเพื่อไปจากเหนือ ถนนทรัพย์ เชนฟังเพลงน่าเบื่อแฉะๆของหิมะและรู้สึกวิ่งกัดลม , Chen ร่องค่อยๆ ฟื้นตัวโดยเวลาที่เธอต้องทรัพย์ เฉิน เธอเห็นรถเก่า ซาง ยังจอดอยู่ในตรอก เขายืนอยู่ข้างๆ มันมองออกไปยังถนนที่มีขนาดใหญ่ .เขาดีใจเหลือเกินที่เห็นเธอเฉินหยงยังรีบเร่งให้เขา หลังจากเธอได้ยกม่าน และปีนขึ้นไปบนรถม้า เธอนั่งแอ้งแม้งบนที่นั่งของเธอในเวลานี้ของชางเก่าเป็นห่วงเป่าเสียงภายนอก " นายร้องไห้เหรอคะ "เธอไม่ตอบรถถูกใส่ลงไปในการเคลื่อนไหว