The final water content attained by

The final water content attained by seed in our work (approximately 50% moisture content), though similar to that of seeds of the tropical epiphytic orchid, Cattleya (Seat on and Hailed, 1989) and several epiphytic and terrestrial North American species (Yoder et al. 2010). is higher than the water contents of most studied orthodox agricultural species except those that mature within fleshy fruits, such as muskmelon (Welbaum and Bradford, 1989)or tomato(Berry and Bewley, 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปริมาณน้ำสุดท้ายที่บรรลุ โดยเมล็ดในงานของเรา (ประมาณ 50% ความชื้น), แม้ว่าคล้ายกับเมล็ดของกล้วยไม้บนต้นไม้ที่ร้อน แคทลียา (นั่งบนและ Hailed, 1989) และหลายภาคพื้นดิน และบนต้นไม้สายพันธุ์อเมริกาเหนือ (Yoder et al. 2010) สูงกว่าน้ำเนื้อหาของส่วนใหญ่ศึกษาพันธุ์เกษตรดั้งเดิมยกเว้นผู้ที่เป็นผู้ใหญ่ภายในเนื้อ ผลไม้เช่นแตงไทย (Welbaum และแบรดฟอร์ด 1989) หรือมะเขือเทศ (เบอร์รี่และ Bewley, 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปริมาณน้ำสุดท้ายบรรลุโดยการเพาะเมล็ดในงานของเรา (ความชื้นประมาณ 50%) แม้ว่าจะคล้ายกับที่ของเมล็ดพันธุ์ของกล้วยไม้อิงอาศัยในเขตร้อน, แคทลียา (ที่นั่งและยกย่อง, 1989) และอิงอาศัยบนบกและหลายชนิดในทวีปอเมริกาเหนือ (Yoder et al. 2010) สูงกว่าน้ำเนื้อหาของการศึกษามากที่สุดสายพันธุ์เกษตรออร์โธดอกยกเว้นผู้ที่เป็นผู้ใหญ่ที่อยู่ในเนื้อผลไม้เช่น muskmelon (Welbaum และแบรดฟอ 1989) หรือมะเขือเทศ (Berry และ Bewley, 1991)