Prior to the 1950s open-plan office

Prior to the 1950s open-plan offices mostly consisted of large regular rows of desks or benches where clerks, typists, or technicians performed repetitive tasks.[6] Such designs were rooted in the work of industrial engineers or efficiency experts such as Frederick Winslow Taylor and Henry Ford. In the 1950s a German team named Quickborner developed the office landscape, which used conventional furniture, curved screens, large potted plants, and organic geometry to create work groups on large, open floors. Office landscape was quickly supplanted by office-furniture companies which developed cubicles based on panel-hung or systems furniture.[citation needed] Many terms (mostly derisive) have been used over time for offices using the old-style, large arrays of open cubicles.

An increase in knowledge work and the emergence of mobile technology during the late 20th-century led to an evolution in open-plan offices.[7][8] Many[quantify] companies have started experimenting with designs which provide a mix of cubicles, open workstations, private offices, and group workstations. In some cases, these are not assigned to one particular individual, but are available to any employee of the company on either a reservable or "drop-in" (first come, first served) basis. Terms for this strategy include "office hotelling", "alternative officing"[9] and "hotdesking".

Michael Bloomberg used a team-oriented bullpen style – where employees can see and hear each other freely, but desks are grouped into teams – at his media company Bloomberg L.P. and for his staff while Mayor of New York City[10] (in office: 2002–2013).



Open plan is the generic term used in architectural and interior design for any floor plan which makes use of large, open spaces and minimizes the use of small, enclosed rooms such as private offices. The term can also refer to landscaping of housing estates, business parks, etc., in which there are no defined property boundaries, such as hedges, fences or walls. In residential design, open plan or open concept (the term used mainly in Canada[1]) describes the elimination of barriers such as walls and doors that traditionally separated distinct functional areas, such as kitchen, living room, and dining room

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนมินิ เปิดสำนักงานส่วนใหญ่ประกอบด้วยขนาดใหญ่ปกติแถวโต๊ะหรือม้านั่งซึ่งจ่า typists หรือช่างทำงานซ้ำ ๆ [6] เช่นการออกแบบได้ใช้ในการทำงานของวิศวกรอุตสาหกรรมหรือผู้เชี่ยวชาญประสิทธิภาพเฟรเดอริก Winslow Taylor และเฮนรีฟอร์ด ในช่วงทศวรรษ 1950 ทีมเยอรมันชื่อ Quickborner พัฒนาภูมิทัศน์สำนักงาน ที่ใช้เฟอร์นิเจอร์ทั่วไป หน้าจอโค้ง ต้นไม้ใหญ่ และเรขาคณิตอินทรีย์เพื่อสร้างกลุ่มทำงานขนาดใหญ่ เปิดชั้น ภูมิทัศน์สำนักงานได้อย่างรวดเร็ว supplanted บริษัทเฟอร์นิเจอร์สำนักงานซึ่งพัฒนา cubicles ตามแผงแขวน หรือเฟอร์นิเจอร์ระบบ [ต้องการอ้างอิง] มีการใช้หลายเงื่อนไข (ส่วนใหญ่เป็นเชิงเยาะเย้ย) ช่วงเวลาการใช้อาร์เรย์ แบบเก่า ขนาดใหญ่ของ cubicles เปิดสำนักงานการเพิ่มขึ้นในการทำงานความรู้และการเกิดขึ้นของเทคโนโลยีมือถือในช่วงศตวรรษ 20 ที่สายนำไปสู่วิวัฒนาการในแผนเปิดสำนักงาน [7] [8] หลาย [กำหนดปริมาณ] บริษัทได้เริ่มทดลอง ด้วยการออกแบบให้ผสม cubicles เปิดสเต สำนักงานส่วนตัว และกลุ่มสเต ในบางกรณี เหล่านี้ไม่ได้กำหนดให้กับบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ แต่มีพนักงานของบริษัทในการเป็น reservable หรือ "พิง" (มา ก่อน) พื้นฐาน เงื่อนไขสำหรับกลยุทธ์นี้รวมถึง "สำนักงาน hotelling" "ทาง officing" [9] และ "hotdesking"อาร์ซี Michael ใช้แบบเน้นทีม bullpen – พนักงานสามารถดู และฟังกันได้อย่างอิสระ แต่โต๊ะแบ่งทีม – สื่อของเขาบริษัทอาร์ซี L.P. และสำหรับเขาในขณะที่นายกเทศมนตรีของนิวยอร์กซิตี้ [10] เจ้าหน้าที่ (ในสำนักงาน: 2002 – 2013)เปิดโล่งเป็นคำทั่วไปที่ใช้ในงานสถาปัตยกรรม และออกแบบภายในใด ๆ ชั้นซึ่งทำให้ใช้พื้นที่ขนาดใหญ่ เปิด และช่วยลดการใช้ห้องเล็ก ควบเช่นสำนักงานส่วนตัว คำอาจหมายถึงภูมิทัศน์ของการพัฒนา ธุรกิจสวน ฯลฯ ในที่มีขอบเขตไม่กำหนดคุณสมบัติ เช่นประเมินค่าเฮดจ์ รั้ว หรือกำแพง ในการออกแบบที่อยู่อาศัย เปิดแผน หรือเปิดแนวคิด (คำที่ใช้ใน Canada[1]) อธิบายการขจัดอุปสรรคเช่นกำแพงและประตูที่แยกแตกต่างพื้นที่ทำงาน ห้องครัว ห้องนั่งเล่น และห้องรับประทานอาหารแบบดั้งเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่จะปี 1950 สำนักงานเปิดโล่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยแถวปกติมากของโต๊ะหรือม้านั่งที่เสมียนพิมพ์ดีดหรือช่างเทคนิคดำเนินงานซ้ำ. [6] การออกแบบดังกล่าวได้รับการฝังรากในการทำงานของวิศวกรอุตสาหกรรมหรือผู้เชี่ยวชาญที่มีประสิทธิภาพเช่นเฟรเดอริพระพุทธเจ้าเทย์เลอร์ และเฮนรี่ฟอร์ด ในปี 1950 ทีมเยอรมันชื่อ Quickborner พัฒนาภูมิทัศน์สำนักงานซึ่งใช้เฟอร์นิเจอร์แบบธรรมดา, หน้าจอโค้งกระถางต้นไม้ขนาดใหญ่และรูปทรงเรขาคณิตอินทรีย์เพื่อสร้างกลุ่มทำงานในขนาดใหญ่ชั้นเปิด ภูมิทัศน์สำนักงานถูกแทนที่ได้อย่างรวดเร็วโดย บริษัท สำนักงานเฟอร์นิเจอร์ซึ่งพัฒนา cubicles ขึ้นอยู่กับแผงแขวนหรือระบบเฟอร์นิเจอร์. [อ้างจำเป็น] แง่หลายคน (ส่วนใหญ่ดูถูก) ได้ถูกนำมาใช้ในช่วงเวลาสำหรับสำนักงานโดยใช้แบบเก่าอาร์เรย์ใหญ่ของ cubicles เปิด . การเพิ่มขึ้นในการทำงานความรู้และการเกิดขึ้นของเทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 นำไปสู่การวิวัฒนาการในสำนักงานแบบเปิดโล่ง. [7] [8] หลาย [จำนวน] บริษัท ได้เริ่มต้นการทดลองที่มีการออกแบบที่ให้การผสมผสานของ cubicles เวิร์คสเตชั่เปิดสำนักงานส่วนตัวและเวิร์คสเตชั่กลุ่ม ในบางกรณีเหล่านี้จะไม่ได้รับมอบหมายให้แต่ละบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ แต่ที่มีอยู่ให้กับพนักงานของ บริษัท ใด ๆ ในทั้ง reservable หรือ "หล่นใน" (มาก่อนเสิร์ฟแรก) พื้นฐาน ข้อตกลงและเงื่อนไขสำหรับกลยุทธ์นี้รวมถึง "สำนักงาน Hotelling", "officing ทางเลือก" [9] และ "hotdesking". ไมเคิลบลูมเบิร์กที่ใช้รูปแบบทีมงานที่มุ่งเน้นการเลียนแบบ - การที่พนักงานสามารถมองเห็นและได้ยินกันได้อย่างอิสระ แต่โต๊ะทำงานถูกแบ่งออกเป็นทีม - อย่าง สื่อของเขา บริษัท บลูมเบิร์ก LP และพนักงานของเขาในขณะที่นายกเทศมนตรีนครนิวยอร์ก [10] (ในสำนักงาน: 2002-2013). แผนเปิดเป็นคำทั่วไปที่ใช้ในสถาปัตยกรรมและการออกแบบตกแต่งภายในสำหรับแผนชั้นใด ๆ ที่ทำให้การใช้งานมีขนาดใหญ่เปิด และลดช่องว่างการใช้ขนาดเล็กห้องปิดเช่นสำนักงานส่วนตัว คำยังสามารถดูการจัดสวนของโครงการบ้านจัดสรร, สวนทางธุรกิจและอื่น ๆ ที่ไม่มีขอบเขตของสถานที่ที่กำหนดไว้เช่นการป้องกันความเสี่ยงรั้วหรือผนัง ในการออกแบบที่อยู่อาศัยเปิดโล่งหรือแนวคิดเปิด (คำที่ใช้ส่วนใหญ่ในแคนาดา [1]) อธิบายการกำจัดอุปสรรคเช่นผนังและประตูที่ประเพณีแยกพื้นที่การทำงานที่แตกต่างกันเช่นห้องครัวห้องนั่งเล่นและห้องรับประทานอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนปี 1950 แผนเปิดสำนักงานส่วนใหญ่มีขนาดใหญ่ปกติแถวของโต๊ะหรือม้านั่งที่เสมียน typists หรือช่างเทคนิคดำเนินการงานซ้ำ [ 6 ] การออกแบบดังกล่าวเป็นรากฐานในการทำงานของวิศวกรอุตสาหกรรมหรือประสิทธิภาพผู้เชี่ยวชาญ เช่น เฟรดเดอริค วินสโลว์ เทย์เลอร์ และ เฮนรี่ ฟอร์ด ในยุค 50 ทีม เยอรมัน ชื่อ quickborner พัฒนาสำนักงานภูมิ ,ซึ่งใช้เฟอร์นิเจอร์แบบจอโค้ง กระถาง ต้นไม้ขนาดใหญ่และอินทรีย์เรขาคณิตเพื่อสร้างกลุ่มงานเปิดอาคารขนาดใหญ่ . ภูมิทัศน์สำนักงานได้อย่างรวดเร็วแทนที่ด้วยเฟอร์นิเจอร์สำนักงาน บริษัท ที่พัฒนาบนพื้นฐานของแผงแขวนหรือ cubicles เฟอร์นิเจอร์ระบบ . [ อ้างจำเป็น ] เงื่อนไขมากมาย ( ส่วนใหญ่เกี่ยวกับการเยาะเย้ย ) ถูกใช้ในช่วงเวลาที่สำนักงานใช้สไตล์เก่าอาร์เรย์ขนาดใหญ่ของเปิด cubicles

เพิ่มในงานความรู้และวิวัฒนาการของเทคโนโลยีโทรศัพท์มือถือในช่วงศตวรรษที่ 20 สายที่นำไปสู่วิวัฒนาการในแผนเปิดสำนักงาน [ 7 ] [ 8 ] [ ปริมาณ ] หลายบริษัทได้เริ่มทดลองใช้งานซึ่งช่วยให้การผสมของ cubicles , เปิดงาน , ส่วนตัวสํานักงาน และ กลุ่ม สถานี ในบางกรณีเหล่านี้จะไม่มอบหมายให้บุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ แต่สามารถใช้ได้กับพนักงานของ บริษัท ที่ทั้ง reservable หรือ " วาง " ( มาก่อนได้ก่อน ) พื้นฐาน ข้อตกลงสำหรับกลยุทธ์นี้รวมถึง " สำนักงาน Hotelling " ทางเลือก " สำนักงาน " [ 9 ] และ " hotdesking " .

ไมเคิลบลูมเบิร์กใช้ทีมเน้นสไตล์และห้องทำงานที่พนักงานสามารถเห็นและได้ยินกันได้อย่างอิสระแต่โต๊ะจะถูกจัดกลุ่มเป็นทีมที่ บริษัท ของเขาและสื่อ Bloomberg L.P และพนักงานของเขาในขณะที่นายกเทศมนตรีนครนิวยอร์ก [ 10 ] ( ในสำนักงาน : 2002 – 2013 ) .



เปิดแผน คือ คำที่ใช้ทั่วไปในสถาปัตยกรรมและการออกแบบตกแต่งภายในสำหรับแผนชั้นซึ่งทำให้การใช้ขนาดใหญ่ เป็น เปิด และ ลดการใช้ขนาดเล็กล้อมรอบห้องเช่นสำนักงานส่วนตัวระยะนี้ยังสามารถดูภูมิทัศน์ของบ้านธุรกิจ , สวนสาธารณะ ฯลฯ ซึ่งไม่มีกำหนดคุณสมบัติของขอบเขต เช่น พุ่มไม้ รั้วหรือกำแพง ในการออกแบบที่อยู่อาศัย , เปิดแผน หรือแนวคิดการเปิด ( คำที่ใช้ส่วนใหญ่ในแคนาดา [ 1 ] ) อธิบายการขจัดอุปสรรคเช่นผนังและประตูที่แตกต่างกันโดยแยกพื้นที่การทํางาน เช่น ห้องครัว ห้องนั่งเล่นและห้องรับประทานอาหาร