THERE lived once upon a time a wick

THERE lived once upon a time a wicked prince whose heart and mind were set upon conquering all the countries of the world, and on frightening the people; he devastated their countries with fire and sword, and his soldiers trod down the crops in the fields and destroyed the peasants’ huts by fire, so that the flames licked the green leaves off the branches, and the fruit hung dried up on the singed black trees. Many a poor mother fled, her naked baby in her arms, behind the still smoking walls of her cottage; but also there the soldiers followed her, and when they found her, she served as new nourishment to their diabolical enjoyments; demons could not possibly have done worse things than these soldiers! The prince was of opinion that all this was right, and that it was only the natural course which things ought to take. His power increased day by day, his name was feared by all, and fortune favoured his deeds.
He brought enormous wealth home from the conquered towns, and gradually accumulated in his residence riches which could nowhere be equalled. He erected magnificent palaces, churches, and halls, and all who saw these splendid buildings and great treasures exclaimed admiringly: “What a mighty prince!” But they did not know what endless misery he had brought upon other countries, nor did they hear the sighs and lamentations which rose up from the débris of the destroyed cities.
The prince often looked with delight upon his gold and his magnificent edifices, and thought, like the crowd: “What a mighty prince! But I must have more—much more. No power on earth must equal mine, far less exceed it.”
He made war with all his neighbours, and defeated them. The conquered kings were chained up with golden fetters to his chariot when he drove through the streets of his city. These kings had to kneel at his and his courtiers’ feet when they sat at table, and live on the morsels which they left. At last the prince had his own statue erected on the public places and fixed on the royal palaces; nay, he even wished it to be placed in the churches, on the altars, but in this the priests opposed him, saying: “Prince, you are mighty indeed, but God’s power is much greater than yours; we dare not obey your orders.”
“Well,” said the prince. “Then I will conquer God too.” And in his haughtiness and foolish presumption he ordered a magnificent ship to be constructed, with which he could sail through the air; it was gorgeously fitted out and of many colours; like the tail of a peacock, it was covered with thousands of eyes, but each eye was the barrel of a gun. The prince sat in the centre of the ship, and had only to touch a spring in order to make thousands of bullets fly out in all directions, while the guns were at once loaded again. Hundreds of eagles were attached to this ship, and it rose with the swiftness of an arrow up towards the sun. The earth was soon left far below, and looked, with its mountains and woods, like a cornfield where the plough had made furrows which separated green meadows; soon it looked only like a map with indistinct lines upon it; and at last it entirely disappeared in mist and clouds. Higher and higher rose the eagles up into the air; then God sent one of his numberless angels against the ship. The wicked prince showered thousands of bullets upon him, but they rebounded from his shining wings and fell down like ordinary hailstones. One drop of blood, one single drop, came out of the white feathers of the angel’s wings and fell upon the ship in which the prince sat, burnt into it, and weighed upon it like thousands of hundredweights, dragging it rapidly down to the earth again; the strong wings of the eagles gave way, the wind roared round the prince’s head, and the clouds around—were they formed by the smoke rising up from the burnt cities?—took strange shapes, like crabs many, many miles long, which stretched their claws out after him, and rose up like enormous rocks, from which rolling masses dashed down, and became fire-spitting dragons.
The prince was lying half-dead in his ship, when it sank at last with a terrible shock into the branches of a large tree in the wood.
“I will conquer God!” said the prince. “I have sworn it: my will must be done!”
And he spent seven years in the construction of wonderful ships to sail through the air, and had darts cast from the hardest steel to break the walls of heaven with. He gathered warriors from all countries, so many that when they were placed side by side they covered the space of several miles. They entered the ships and the prince was approaching his own, when God sent a swarm of gnats—one swarm of little gnats. They buzzed round the prince and stung his face and hands; angrily he drew his sword and brandished it, but he only touched the air and did not hit the gnats. Then he ordered his servants to bring costly coverings and wrap him in them, that the gnats might no longer be able to reach him. The servants carried out his orders, but one single gnat had placed itself inside one of the coverings, crept into the prince’s ear and stung him. The place burnt like fire, and the poison entered into his blood. Mad with pain, he tore off the coverings and his clothes too, flinging them far away, and danced about before the eyes of his ferocious soldiers, who now mocked at him, the mad prince, who wished to make war with God, and was overcome by a single little gnat.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาศัยกาลครั้งหนึ่งมีเจ้าคนชั่วที่มีหัวใจและจิตใจถูกโจมตีเอาชนะทุกประเทศในโลก และ frightening คน เขาทำลายประเทศของตน ด้วยไฟและดาบ และทหารของเขา trod ลงพืชในฟิลด์ และทำลายกระท่อมของชาวนา โดยไฟ เพื่อให้เปลวไฟสีเขียวใบไม้ปิดสาขาที่ได้เลีย และผลไม้แขวนแห้งขึ้นบนต้นไม้ดำ singed แม่ยากจนจำนวนมากหนี เด็กเปลือยกายของเธอในอ้อมแขนของเธอ หลังยังคงสูบบุหรี่ผนังกระท่อมของเธอ แต่ยัง มีทหารตามเธอ และเมื่อพวกเขาพบเธอ เธอเป็นบำรุงใหม่ให้ตนนั่งโหด ปีศาจอาจไม่อาจจะได้ทำสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าทหารเหล่านี้ เจ้าชายเห็นว่า ทั้งหมดนี้ถูกต้อง และมันเป็นเพียงธรรมชาติหลักสูตรซึ่งสิ่งที่ควรจะได้ อำนาจเพิ่มวันตามวัน ชื่อของเขาถูกกลัวทั้งหมด และฟอร์จูน favoured คำพูดของเขาเขามาบ้านมั่งคั่งมหาศาลจากเมืองตุ้น แล้วค่อย ๆ สะสมในริชเชสอาศัยของเขาซึ่งไม่มีที่ไหน equalled เขาเกร็งพระราชวังงดงาม โบสถ์ และห้องโถง และทุกคนที่เห็นอาคารที่งดงามและดีสมบัติเหล่านี้ทางหลุดรอด admiringly: "สิ่งยิ่งใหญ่เจ้า" แต่พวกเขาไม่รู้อะไรทุกข์สิ้นสุดที่เขาได้นำตามประเทศอื่น ๆ หรือไม่ได้ยิน sighs และ lamentations ซึ่งลุกขึ้นจาก débris ในเมือง destroyedเจ้าชายมักมอง ด้วยความยินดีทองของเขาและเขา edifices สวยงาม และคิด เช่นฝูงชน: "สิ่งยิ่งใหญ่เจ้าชาย แต่ต้องมีการเพิ่มเติม — มาก ไม่มีพลังงานบนโลกต้องเท่ากับฉัน ไกลน้อยเกิน"เขาทำสงครามกับประเทศเพื่อนบ้านของเขา และพ่ายแพ้พวกเขา คิงส์ตุ้นถูก chained ค่ากับสะบั้นทองกับรถรบของเขาเมื่อเขาขับรถผ่านถนนในเมืองของเขา กษัตริย์เหล่านี้ กับเข่าของเขาและเท้าของ courtiers ของเขาเมื่อพวกเขานั่งในตาราง อยู่บน morsels ซึ่งเขาได้ ในที่สุด เจ้าชายที่มีรูปปั้นของเขาเกร็งในสถานสาธารณะ และคงที่ในพระราชวังหลวง เขาปรารถนาจะให้วางในโบสถ์ บนแท่นบูชา นาย แต่นี้ ปุโรหิตข้ามเขา พูดว่า: "เจ้าชาย คุณอันยิ่งใหญ่จริง ๆ แต่อำนาจของพระเป็นยิ่งกว่าของคุณ เรากล้าที่ไม่เชื่อฟังใบสั่งของคุณ""ดี กล่าวว่า เจ้าชาย "แล้วฉันจะเอาชนะพระเจ้าเกินไป" และใน haughtiness และเขาสั่งเรือสวยงามเพื่อสร้างข้อสันนิษฐานที่โง่เขลาของเขา ซึ่งเขาสามารถแล่นเรือผ่านอากาศ มันมากมายถูกตกแต่งออก และหลาย สี เช่นหางนกยูงการ จะถูกปกคลุมไป ด้วยพันตา แต่ตาแต่ละ กระบอกปืน เจ้าชายนั่งในเรือ และมีเฉพาะการสัมผัสสปริงเพื่อให้พันกระสุนลอยออกไปในทิศทางทั้งหมด ในขณะที่ปืนถูกครั้งโหลดอีกครั้ง ร้อยของอินทรีได้กับเรือลำนี้ และเรื่องโรสกับ swiftness ของลูกศรขึ้นไปทางดวงอาทิตย์ โลกเร็ว ๆ นี้ด้านซ้ายไกลด้านล่าง และ ดู มีภูเขาและป่า เช่นจักรยานที่จะไถได้ทำ furrows ซึ่งแยกกรีนมีโดว์ เร็ว ๆ นี้ มันดูเท่านั้นเช่นแผนที่ ด้วยบรรทัด indistinct ไว้ และในที่สุด มันทั้งหมดหายไปในหมอกและเมฆ สูงขึ้น และสูงกว่ากุหลาบงขึ้นไปในอากาศ แล้ว พระเจ้าส่งทูตสวรรค์ของเขางานกระจกกับเรืออย่างใดอย่างหนึ่ง เจ้าคนชั่วนี้พันกระสุนเขา แต่พวกเขาฟื้นตัวจากปีกแสง และล้มลงเช่นปกติ hailstones หนึ่งหยด เลือด หนึ่งหยดเดียว มาจากขนนกสีขาวของแองเจิลวิงส์ และตกตามเรือที่เจ้าชายเสาร์ เผาลงไป และน้ำหนักไว้เช่นพัน hundredweights ลากอย่างรวดเร็วไปยังโลกอีกครั้ง ปีกแข็งแกร่งงให้ทาง ลม roared รอบหัวของเจ้าชาย และเมฆรอบซึ่งถูกพวกเขาก่อตั้งขึ้น โดยควันขึ้นจากเมืองไหม้? — เอารูปร่างประหลาด เช่นปูจำนวนมาก หลายไมล์ยาว เหยียดเล็บของเขา และลุกขึ้นเช่นก้อนหินขนาดมหึมา จากฝูงที่กลิ้งเส้นประลง และกลายเป็นมังกรคายไฟเจ้าชายกำลังนอนครึ่งตายในเรือของเขา เมื่อมันจมอยู่ในที่สุด ด้วยช็อตน่ากลัวเข้าไปในกิ่งของต้นไม้ใหญ่ในไม้"ฉันจะเอาชนะพระเจ้า" กล่าวว่า เจ้าชาย "ฉันได้สาบาน: ฉันจะต้องทำได้! "และเขาใช้เวลาเจ็ดปีในการก่อสร้างยอดเยี่ยมเรือแล่นผ่านอากาศ มีปาเป้าโยนจากเหล็กยากที่จะทำลายกำแพงของสวรรค์ด้วยกัน เขารวบรวมนักรบจากทุกประเทศ จำนวนมากดังนั้นว่า เมื่อพวกเขาได้อยู่เคียงข้าง พวกเขาครอบคลุมพื้นที่หลายไมล์ ลงเรือ และเจ้าชายกำลังของเขาเอง เมื่อพระเจ้าส่งของ gnats — ฝูงหนึ่งของ gnats น้อย พวกเขา buzzed รอบเจ้า และรับพระหน้าและมือ angrily เขาดาบ และ brandished มัน แต่เขาสัมผัสอากาศเท่านั้น และไม่ได้ตี gnats แล้วเขาสั่งราชการนำปูค่าใช้จ่าย และตัดเขาในพวกเขา ที่ ที่ gnats อาจไม่สามารถเข้าถึงเขา ข้าราชการที่ดำเนินการสั่ง แต่ gnat หนึ่งเดียวมีวางเองตัวปูที่ crept เข้าไปในหูของเจ้าชาย และรับเขา ที่เผาไฟ และยาพิษที่เข้าสู่เลือดของเขา บ้าที่ มีอาการปวด เขาต่อที่ปูและเสื้อผ้าของเขามากเกินไป flinging ไกล และเต้นเกี่ยวกับก่อนที่สายตาของทหารชายฉกรรจ์ของเขา ซึ่งขณะนี้ เลียนที่เขา บ้าเจ้าชาย ผู้ที่ต้องการทำสงครามกับพระเจ้า และถูกเอาชนะ โดย gnat น้อยตัวเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาศัยอยู่ที่นั่นกาลครั้งหนึ่งเจ้าชายชั่วที่มีหัวใจและจิตใจได้รับการตั้งอยู่บนชนะทุกประเทศของโลกและที่น่ากลัวคน; เขาทำลายประเทศของตนด้วยไฟและดาบและทหารของเขาเหยียบลงพืชในทุ่งนาและทำลายกระท่อมชาวบ้านด้วยไฟเพื่อให้เปลวไฟเลียสีเขียวใบปิดสาขาและผลไม้แห้งขึ้นแขวนบนสีดำ singed ต้นไม้ หลายคนเป็นแม่ที่น่าสงสารหนีทารกเปลือยกายของเธอในอ้อมแขนของเธอที่อยู่เบื้องหลังกำแพงสูบบุหรี่ยังคงกระท่อมของเธอ แต่ยังมีทหารตามเธอและเมื่อพวกเขาพบเธอเธอทำหน้าที่เป็นสารอาหารใหม่ที่จะ enjoyments โหดร้ายของพวกเขา ปีศาจไม่อาจได้ทำสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าทหารเหล่านี้! เจ้าชายก็คิดว่าทั้งหมดนี้ถูกต้องและว่ามันเป็นเพียงธรรมชาติซึ่งสิ่งที่ควรจะใช้ อำนาจของเขาเพิ่มขึ้นในแต่ละวันชื่อของเขาก็กลัวโดยทั้งหมดและโชคลาภได้รับการสนับสนุนการกระทำของเขา.
เขามาที่บ้านความมั่งคั่งมหาศาลจากเมืองเสียทีและค่อยๆสะสมความมั่งคั่งในที่อยู่อาศัยของเขาซึ่งไม่มีที่ไหนเลยอาจจะมีค่าเท่ากับ เขาสร้างพระราชวังที่งดงามโบสถ์และห้องโถงและทุกคนที่เห็นอาคารที่สวยงามเหล่านี้และสมบัติที่ดีอุทานออกมาชื่นชม: "สิ่งที่เจ้าชายอันยิ่งใหญ่" แต่พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ไม่มีที่สิ้นสุดความทุกข์ยากของเขาได้นำมาเหนือประเทศอื่น ๆ หรือไม่พวกเขาได้ยิน . ถอนหายใจและคร่ำครวญซึ่งลุกขึ้นจากเศษของเมืองถูกทำลาย
เจ้าชายมักจะมองด้วยความดีใจเมื่อทองและ edifices งดงามของเขาและคิดว่าเหมือนฝูงชน: "สิ่งที่เจ้าชายอันยิ่งใหญ่! แต่ผมจะต้องมีมากขึ้นมากขึ้น อำนาจในโลกที่ต้องเหมืองเท่าเทียมกันไม่น้อยเกินมัน. "
เขาทำสงครามกับเพื่อนบ้านทั้งหมดของเขาและเอาชนะพวกเขา กษัตริย์เสียท่าถูกล่ามโซ่ตรวนขึ้นกับสีทองรถรบของเขาเมื่อเขาขับรถผ่านถนนของเมืองนั้น กษัตริย์เหล่านี้จะต้องคุกเข่าลงที่เท้าของเขาและข้าราชบริพารของเขาเมื่อพวกเขานั่งอยู่ที่โต๊ะและอาศัยอยู่บนก้อนที่พวกเขาออก ในที่สุดเจ้าชายมีรูปปั้นของตัวเองสร้างขึ้นในสถานที่สาธารณะและคงที่ในพระราชวัง; แต่ว่าเขายังอยากให้มันถูกวางไว้ในคริสตจักรในแท่นบูชา แต่ในเรื่องนี้พระสงฆ์ศัตรูของเขาพูดว่า: "เจ้าชายคุณจะยิ่งใหญ่แน่นอน แต่อำนาจของพระเจ้ามากขึ้นกว่าคุณ; เราไม่กล้าที่จะทำตามคำสั่งของคุณ. "
"ดี" เจ้าชายกล่าวว่า "แล้วฉันจะพิชิตพระเจ้าเกินไป." และในความหยิ่งยโสและข้อสันนิษฐานที่โง่เขลาของเขาที่เขาได้รับคำสั่งเรือที่สวยงามที่ถูกสร้างขึ้นด้วยซึ่งเขาจะแล่นเรือผ่านอากาศ; มันก็พอดีสวยหรูออกมาและหลายสี; เหมือนหางของนกยูงก็ถูกปกคลุมด้วยพันของตา แต่ดวงตาแต่ละข้างเป็นกระบอกปืน เจ้าชายนั่งอยู่ในศูนย์กลางของเรือและมีเพียงสัมผัสฤดูใบไม้ผลิเพื่อที่จะทำให้หลายพันกระสุนบินออกในทุกทิศทางในขณะที่ปืนอยู่ที่โหลดอีกครั้ง ร้อยของนกอินทรีติดอยู่กับเรือลำนี้และจะเพิ่มขึ้นกับความรวดเร็วของลูกศรขึ้นไปทางดวงอาทิตย์ โลกถูกทิ้งในเร็ว ๆ นี้ต่ำกว่าและมองด้วยภูเขาและป่าของมันเช่นทุ่งนาที่ไถได้ทำร่องซึ่งแยกทุ่งหญ้าสีเขียว; เร็ว ๆ นี้ก็มองเท่านั้นเช่นแผนที่ที่มีเส้นไม่ชัดมันไว้ และในที่สุดมันก็หายไปอย่างสิ้นเชิงในหมอกและเมฆ สูงขึ้นและสูงเพิ่มขึ้นนกอินทรีขึ้นไปในอากาศ; แล้วพระเจ้าส่งหนึ่งของเทวดานับไม่ถ้วนของเขากับเรือ เจ้าชายที่ชั่วร้ายถล่มพันของกระสุนกับเขา แต่พวกเขาดีดตัวขึ้นจากปีกส่องแสงของเขาและล้มลงเหมือนลูกเห็บสามัญ หนึ่งหยดเลือดหนึ่งหยดเดียวแล้วออกมาจากขนนกสีขาวปีกของเทวดาและลดลงเมื่อเรือที่เจ้าชายนั่งเผาในนั้นและชั่งน้ำหนักเมื่อมันเหมือนหลายพัน hundredweights ลากมันอย่างรวดเร็วลงสู่พื้นดิน อีกครั้ง ปีกที่แข็งแกร่งของนกอินทรีให้ทางลมคำรามรอบหัวของเจ้าชายและเมฆรอบถูกพวกเขาที่เกิดขึ้นจากการสูบบุหรี่เพิ่มขึ้นจากเมืองที่ถูกเผาไหม้? -took รูปทรงแปลก ๆ เช่นปูหลายหลายไมล์ยาวซึ่งยืด กรงเล็บของพวกเขาออกมาหลังจากที่เขาลุกขึ้นเหมือนก้อนหินขนาดใหญ่จากการที่ฝูงประกลิ้งลงและกลายเป็นมังกรไฟคาย.
เจ้าชายกำลังนอนอยู่ครึ่งตายในเรือของเขาเมื่อมันจมลงในที่สุดด้วยการช็อตที่แย่ลงในสาขา ของต้นไม้ใหญ่ในป่า.
"ผมจะพิชิตพระเจ้า" เจ้าชายกล่าวว่า "ผมได้สาบานมันจะของฉันจะต้องทำ!"
และเขาใช้เวลาเจ็ดปีในการก่อสร้างของเรือที่ยอดเยี่ยมที่จะแล่นเรือผ่านอากาศและได้โยนลูกดอกจากเหล็กที่ยากที่สุดที่จะทำลายกำแพงแห่งสวรรค์ด้วย เขารวบรวมนักรบจากทุกประเทศดังนั้นหลายที่ว่าเมื่อพวกเขาอยู่เคียงข้างพวกเขาครอบคลุมพื้นที่หลายไมล์ พวกเขาเข้าไปในเรือและเจ้าชายก็ใกล้เข้ามาของเขาเองเมื่อพระเจ้าทรงส่งฝูงริ้นหนึ่งฝูงริ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกเขา buzzed รอบเจ้าชายและต่อยใบหน้าและมือของเขา; ด้วยความโกรธที่เขาชักดาบของเขาและกวัดแกว่ง แต่เขาเท่านั้นที่สัมผัสอากาศและไม่ได้ตีริ้น จากนั้นเขาสั่งให้คนรับใช้ของเขาเพื่อนำค่าใช้จ่ายและปูห่อเขาในพวกเขาที่ริ้นอาจจะไม่สามารถที่จะเข้าถึงเขา คนรับใช้ดำเนินการคำสั่งของเขา แต่อย่างหนึ่งริ้นเดียวได้วางเองภายในหนึ่งปูพุ่งเข้าไปในหูของเจ้าชายและต่อยเขา สถานที่เผาเช่นไฟไหม้และสารพิษได้ลงนามในเลือดของเขา บ้าที่มีอาการปวดเขาฉีกปูและเสื้อผ้าของเขามากเกินไปโยนพวกเขาออกไปให้ห่างไกลและเต้นเกี่ยวกับก่อนที่สายตาของทหารดุร้ายของเขาที่เย้ยหยันในขณะนี้ที่เขาเจ้าชายบ้าที่อยากจะทำสงครามกับพระเจ้าและเป็น เอาชนะโดยริ้นเล็ก ๆ น้อย ๆ เดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีอยู่ครั้งหนึ่งมีเจ้าชายที่มีจิตใจชั่วร้ายถูกตั้งเมื่อพิชิตทุกประเทศของโลก และที่น่ากลัว คน เขาทำลายประเทศของตนด้วยไฟและดาบและทหารของเขา trod ลงพืชผลในไร่นาและทำลายกระท่อมชาวนาด้วยไฟเพื่อให้ไฟเลียใบสีเขียวปิดสาขาและผลไม้แขวนแห้งบนไฟไหม้สีดำต้นไม้ มากจนแม่หนีไป เด็กเปลือยของเธอในอ้อมแขนของเธอ หลังยังคงสูบบุหรี่ผนังกระท่อมของเธอ แต่ยังมีทหารตามเธอ และเมื่อพวกเขาพบ เธอทำหน้าที่เป็นอาหารใหม่ของพวกเขาโหดร้าย enjoyments ; ปีศาจไม่สามารถทำสิ่งที่แย่กว่าทหารเจ้าชายก็เห็นว่าทั้งหมดนี้ถูก และนั่นก็เป็นเพียงธรรมชาติอยู่แล้ว ซึ่งสิ่งที่ควรจะใช้ พลังของเขาเพิ่มขึ้นทุกวันๆ ชื่อของเขาคือ เป็นที่หวาดกลัว และโชคลาภที่ชื่นชอบการกระทำของตน เขาพากลับบ้าน
ความมั่งคั่งมหาศาลจากการยึดครองเมือง และค่อยๆ สะสมความมั่งคั่งของเขาที่อยู่ที่ไม่มีที่ไหนจะเท่ากับ . เขาสร้างพระราชวังอันงดงาม , โบสถ์และห้องโถง และทุกคนที่เห็นอาคารที่สวยงามเหล่านี้และขุมทรัพย์ admiringly อุทาน : " สิ่งที่เจ้าชายผู้ยิ่งใหญ่ " แต่พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ต้องเดือดร้อนไม่รู้จบ เขาได้นำเหนือประเทศอื่น ๆหรือพวกเขาได้ยินเสียงถอนหายใจ และน่าเสียใจที่ลุกขึ้นจากผู้ bris ของทำลายเมือง .
เจ้าชายมักจะมองด้วยความพอใจกับทองและ edifices อันงดงามของเขา และคิดว่าเหมือนคนดู : " สิ่งที่เจ้าชายผู้ยิ่งใหญ่ แต่ผมต้องเพิ่มเติมอีกมากมาย ไม่มีพลังบนโลกต้องเท่ากับฉัน ไกลน้อยเกินมัน . "
เขาทำสงครามกับเพื่อนบ้านของเขาและเอาชนะพวกเขา การเอาชนะกษัตริย์ถูกล่ามโซ่ตรวนให้ราชรถสีทอง เมื่อเขาขับรถผ่านถนนของเมืองของเขา กษัตริย์เหล่านี้ได้คุกเข่าที่พระองค์และข้าราชบริพาร ' เท้าของเขาเมื่อพวกเขานั่งอยู่ที่โต๊ะและอาศัยอยู่ใน morsels ที่พวกเขาซ้าย เจ้าชายที่ล่าสุดได้สร้างรูปปั้นของเขาเองในสถานที่สาธารณะ และคงที่ในพระราชวังอีก นี่เขายังปรารถนาที่จะอยู่ในโบสถ์ บนแท่นบูชา แต่ในนี้พระสงฆ์ต่อต้านเขา , คำพูด : " เจ้าชาย ท่านยิ่งใหญ่จริง แต่พลังของพระเจ้ามากขึ้นดีกว่า เราไม่กล้าให้เชื่อฟังคำสั่งของคุณ . "
" , " กล่าวว่าเจ้าชาย" งั้นข้าจะเอาชนะพระเจ้าด้วย และในความโง่เขลาและข้อสันนิษฐานของเขา เขาสั่งให้เรือที่ถูกสร้างขึ้น ซึ่งเขาได้แล่นเรือผ่าน อากาศ มันสวยหรู ติดตั้งและสีมากมาย เหมือนหางของนกยูง มันถูกปกคลุมด้วยหลายพันตา แต่ตาแต่ละคือ บาร์เรลของปืน เจ้าชายนั่งอยู่ในศูนย์กลางของเรือ