We live in a world that, although i

We live in a world that, although it has borders, it is limitless. People can travel anywhere, see anything, experience every feeling that ever existed, but we are not satisfied. We try to impose borders on ourselves, we fight today to be recognized as not belonging to “their community”, to be labeled as part of a smaller group. We fight today to impose limits to a world in which yesterday people have fought so that it did have any. And we applauded them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราอยู่ในโลกว่า แม้ว่ามันมีเส้นขอบ มันเป็นไร้ขีดจำกัด ท่านสามารถเดินทางได้ทุก เห็นอะไร พบทุกความรู้สึกที่เคยมีอยู่ แต่เรายังไม่พอ เราพยายามที่จะกำหนดเส้นขอบในตัวเอง เราต่อสู้วันนี้รับรู้ไม่ได้เป็นสมาชิกของ "ชุมชน" ติดป้ายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเล็ก ๆ เราต่อสู้วันนี้เพื่อไปยังโลกที่ซึ่งวันนี้ท่านจะต่อสู้เพื่อให้มันไม่มีจำกัด และเราปรบมือให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราอยู่ในโลกที่แม้ว่ามันจะมีเส้นขอบมันเป็นที่ไร้ขีด จำกัด ผู้คนสามารถเดินทางไปที่ใดก็ได้เห็นอะไรได้สัมผัสกับความรู้สึกที่เคยมีอยู่ทุกครั้ง แต่เราไม่พอใจ เราพยายามที่จะกำหนดเส้นขอบบนตัวเราเราต่อสู้ในวันนี้ได้รับการยอมรับในฐานะที่ไม่ได้อยู่ที่ "ชุมชน" ของพวกเขาจะได้รับการระบุว่าเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มที่มีขนาดเล็ก เราต่อสู้ในวันนี้เพื่อกำหนดข้อ จำกัด ให้กับโลกที่ผู้คนเมื่อวานนี้มีการต่อสู้เพื่อที่จะไม่ต้องใด ๆ และเราปรบมือพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราอยู่ในโลกนั้น แม้จะมีเส้นขอบ มันไร้พรมแดน ผู้คนสามารถเดินทางไปไหน ดูอะไร ประสบการณ์ ทุกความรู้สึกที่เคยมีอยู่ แต่เราไม่พอใจ เราพยายามที่จะกำหนดขอบเขตในตัวเรา เราต่อสู้ในวันนี้เพื่อได้รับการยอมรับในฐานะที่ไม่ใช่ของ " ชุมชน " ของตนเอง จะมีข้อความที่เป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มขนาดเล็ก เราต่อสู้ในวันนี้เพื่อกำหนดขอบเขตจำกัด โลกที่คนเมื่อวานได้ต่อสู้เพื่อให้มันมีใด ๆ และเราปรบมือให้พวกเขา