Ye Zhen Zhen suddenly thought of so

Ye Zhen Zhen suddenly thought of something, and showed her head and told Wang You Cai “quickly go and get me back my gun”

Wang You Cai, just wanted to go out when Ji Wu Jiu called him back, “hold it. Feng You De, you go and take, after that keep it at Gan Qing Palace”

Ye Zhen Zhen was unhappy “that belongs to me”

“Even you belongs to me”

“….”

JI Wu Jiu straighten up, and calmed Ye Zhen Zhen, “alright now, rest first, you are no longer allowed to play with guns, this is my order”

***

At night, Ye Zhen Zhen really got fever, her whole body was very warm, and she was mumbling. Ji Wu Jiu stretched his hands and touched her forehead, and got up and asked the maid servant to bring over the medicine. Though, Ye Zhen Zhen was in a daze from fever, she still refused to drink the bitter medicine, so when Su Yue fed her a spoon, she pushed it away, in the end she decided to closed her mouth tight, and made the medicine hit her mouth and spilled on the pillow.

Can’t help it anymore, Ji Wu Jiu can only hold her in his arms, and held her chin with one of his hands, to force her to open her mouth. Su Yue then feed the medicine into her mouth, and because her jaw was held and she can’t spit it out, with a few movements from her throat, she finally swallowed the medicine. Ji Wu Jiu then helped pat her chest to avoid her from choking. After a while, the both of them finally got the whole bowl of medicine down her throat, before Ye Zhen Zhen starts to sweat, the both of them already sweat first.

Ji Wu Jiu ask Su Yue to hold outside, and he placed Ye Zhen Zhen back to the bed, and cover her up with the blankets. Ye Zhen Zhen’s fever made both her cheeks red, eyes tightly closed and at the corner of her eyes there were signs of tears forming. Normally this woman is like a little tiger, it really was a rare sight of seeing her being weak.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เย่เจินเจินก็คิดว่า ของบางสิ่ง พบศีรษะของเธอ และบอกวังคุณไก "ได้อย่างรวดเร็วไป และกลับฉันปืนของฉัน"วังคุณไก แค่อยากจะออกไปเมื่อจีวูจิวดูเรียกเขากลับ "ไว้ เฟิงคุณเด คุณไป และ นำ หลังจากที่เก็บกันชิงพาเลส"เจินเจินเยมีความสุข "ที่เป็นของฉัน""แม้แต่คุณเป็นของฉัน"“….”จีวูจิวดูตรงค่า และสงบเยเจินเจิน, "วางตัวครับตอนนี้ ก่อน คุณจะไม่สามารถเล่นกับปืน เป็นใบสั่งของฉัน"***ในเวลากลางคืน เจินเจินเยจริง ๆ มีไข้ ร่างกายของเธอทั้งมาก และเธอถูก mumbling จิวจิววูจิยืดมือสัมผัสหน้าผากของเธอ และมีค่า และถามคนรับใช้ทำความสะอาดนำไปยา แม้ว่า เย่เจินเจินถูกดึกจากไข้ เธอยังคงปฏิเสธที่จะดื่มยาขม ดังนั้นเมื่อยิว Su เลี้ยงเธอการช้อน เธอผลักมันออกไป ในสุด เธอตัดสินใจที่จะปิดปากของเธอแน่น ทำยาตีปากเธอ และหกบนหมอนไม่มันอีกต่อไป จิวูจิวดูสามารถเพียงเก็บเธอในอ้อมแขนของเขา และจัดเธอชินกับมือของเขา การบังคับให้เธอเปิดปากของเธอ หยู Su แล้วอาหารยาเข้าไปในปากของเธอ และเนื่องจากจัดขึ้นขากรรไกรของเธอ และเธอไม่สามารถคายมันออกมา มีบางอย่างเคลื่อนไหวจากลำคอของเธอ เธอก็กลืนกินยา จิวูจิวจิวแล้วช่วยให้หน้าอกของเธอเพื่อหลีกเลี่ยงเธอจาก choking pat หลังทั้งสองของพวกเขาในที่สุดได้ชามทั้งหมดของยาลงลำคอของเธอ ก่อนเยเจินเจินเริ่มเหงื่อ ทั้งสองของพวกเขาแล้วเหงื่อก่อนJiu วูจิถาม Su ยิวกุมนอก และเขาวางเยเจินเจินกลับไปเตียง ปกปิดเธอกับผ้าห่ม เย่เจินเจินไข้ทำทั้งเธอแก้มแดง ตาแน่นปิด และที่มุมของดวงตาของเธอมีอาการน้ำตาขึ้นรูป ปกติผู้หญิงจะเหมือนเสือน้อย จริง ๆ มันเห็นยากเห็นเธอกำลังอ่อนแอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้า Zhen Zhen จู่ ๆ ก็คิดว่าบางสิ่งบางอย่างและแสดงให้เห็นศีรษะของเธอและบอกคุณ Cai วัง "ได้อย่างรวดเร็วไปและได้รับฉันกลับปืน" วัง Cai คุณเพียงต้องการที่จะออกไปเมื่อจีวู Jiu เรียกเขากลับมา "ถือไว้ ฮคุณ De คุณไปและใช้เวลาหลังจากนั้นเก็บไว้ที่กานชิงวัง "เจ้าZhen Zhen ไม่มีความสุข" ที่เป็นของฉัน "" แม้คุณเป็นของฉัน "" ... . "JI วู Jiu ตรงขึ้นและสงบเจ้า Zhen เชน "ไม่เป็นไรตอนนี้ส่วนที่เหลือก่อนที่คุณจะไม่ได้รับอนุญาตที่จะเล่นกับปืนนี้เป็นคำสั่งของฉัน" *** ในเวลากลางคืนเจ้า Zhen Zhen จริงๆไข้ร่างกายของเธอเป็นที่อบอุ่นมากและเธอก็พึมพำ จีวู Jiu ยืดมือและสัมผัสหน้าผากของเธอเขาและลุกขึ้นถามคนรับใช้สาวใช้มากกว่าที่จะนำยา แม้ว่าเจ้า Zhen Zhen อยู่ในอาการงุนงงจากไข้เธอยังคงปฏิเสธที่จะดื่มยาขมดังนั้นเมื่อซูยูเลี้ยงของเธอช้อนเธอผลักมันออกไปในที่สุดเธอตัดสินใจที่จะปิดปากของเธอแน่นและทำยา ตีปากของเธอและหกบนหมอน. ไม่สามารถช่วยได้อีกต่อไปจีวู Jiu สามารถถือของเธอในอ้อมแขนของเขาและถือคางของเธอกับหนึ่งในมือของเขาที่จะบังคับให้เธอเปิดปากของเธอ ซูยูแล้วฟีดยาเข้าไปในปากของเธอและเพราะขากรรไกรของเธอถูกจัดขึ้นและเธอไม่สามารถคายออกที่มีการเคลื่อนไหวน้อยจากลำคอของเธอในที่สุดเธอก็กลืนกินยา จีวู Jiu แล้วช่วยลูบหน้าอกของเธอเพื่อหลีกเลี่ยงจากการสำลักของเธอ หลังจากที่ในขณะที่ทั้งสองคนสุดท้ายได้ชามทั้งยาลงลำคอของเธอก่อนที่เจ้า Zhen Zhen เริ่มเหงื่อทั้งของพวกเขาแล้วเหงื่อแรก. จีวู Jiu ถามซูยูที่จะถือออกไปข้างนอกและเขาวางเจ้า Zhen Zhen กลับไปที่เตียงและครอบคลุมเธอกับผ้าห่ม ไข้เจ้า Zhen Zhen ทำแก้มทั้งสองของเธอสีแดงตาปิดให้สนิทและที่มุมของดวงตาของเธอมีสัญญาณของการสร้างน้ำตา โดยปกติแล้วผู้หญิงคนนี้เป็นเหมือนเสือน้อยจริงๆมันเป็นภาพที่หายากของเห็นเธออ่อนแอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าจินจินคิดบางอย่างขึ้นมาได้ และเอาศีรษะและบอกหวังคุณไช่ " รีบไปเอาปืนฉันคืน "

หวังคุณไช่ แค่อยากไปตอนที่จีวูจินเรียกเขากลับมา " ค้างไว้ ฟงนายเดอ นายไป หลังจากเก็บไว้ที่พระราชวังชิง " กาน

" เจินเจินก็ไม่มีความสุข " เป็นของฉัน "

" คุณเป็นของผม "

" . . . . . . . "

จีอู๋จิ่วยืดตัวขึ้นใจเย็นท่าน เจิน เจิน และ " เอาล่ะ พักผ่อนก่อน คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เล่นกับปืน นี่เป็นคำสั่ง "

* * *

ตอนกลางคืน เจ้าเจินเจินก็มีไข้ ร่างกายของเธออบอุ่นมาก เธอพึมพำ จี วู ยู เหยียดมือของเขาและสัมผัสหน้าผากเธอและลุกขึ้นและถามแม่บ้านคนรับใช้เอายา แม้ว่าเจ้าเจินเจินก็เลยงงจากไข้เธอยังคงปฏิเสธที่จะกินยาขม ดังนั้น เมื่อซูเว่ให้เธอช้อน เธอผลักมันออกไป ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะปิดปากของเธอไว้แน่น และให้ยาเข้าปากและเปื้อนหมอน

ช่วยไม่ได้แล้ว จี วู ยู ได้แต่กอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา และจับคางของเธอกับหนึ่งในมือของเขาที่จะบังคับให้เธอเปิดปากของเธอ ซูว แล้วป้อนยาเข้าไปในปากของเธอและเพราะขากรรไกรขึ้นและเธอไม่สามารถคายมันออก เพียงไม่กี่กับการเคลื่อนไหวจากคอของเธอ เธอก็กลืนยา จีวูจินก็ช่วยลูบหน้าอกเธอหลีกเลี่ยงเธอสำลัก หลังจากนั้น ทั้งคู่ก็ต้องหมดชามยาลงไปในคอของเธอ ก่อนที่เจ้าเจินเจินเริ่มเหงื่อทั้งคู่แล้วเหงื่อก่อน

จีอู๋จิ่วถามซูเว่ไว้ข้างนอกและเขาก็วางเจ้าเจินเจิน กลับไปที่เตียง และปกปิดเธอด้วยผ้าห่ม เจินเจินฟีเยทำให้ทั้งแก้มสีแดง ดวงตาที่ปิดสนิท และที่มุมตาของเธอมีร่องรอยของน้ำตาที่ก่อตัวขึ้น ปกติแล้วผู้หญิงคนนี้เหมือนเสือน้อย มันก็ยากที่เห็นเธออ่อนแอจริงๆ