...One of the most important cultur

...One of the most important cultural experiences of the generations that grew up from the '30s to the '50s was the Saturday afternoon serial of the Buck Rogers type--alien villains, true American heroes, heroines in distress, the death ray or the doomsday box, and the cliffhanger at the end whose miraculous resolution was to be witnessed next Saturday afternoon. Star Wars reinvents this experience...[it] satisfies a deep (might I even say repressed?) longing to experience them again: it is a complex object in which on some first level children and adolescents can take the adventuress straight, while the adult public is able to gratify a deeper and more properly nostalgic desire to return to that older period and to live its strange old aesthetic artifacts through once again.

An increasing number of novels and plays are set in the past, but their events are seen with contemporary cynicism; notable examples are Margaret Atwood's novel, Alias Grace, and Charle Frazier's novel, Cold Mountain.

A second trend in contemporary literature is a new cynicism about he role of art and literature itself. For previous generations, literature and other arts were meant by their creators to be "anti-Establishment"--that is, to repudiate and subvert established values and traditions. In other words, Art set itself apart from Society, seeing the masses as people who needed to be enlightened, but who were so bound by social and religious tradition and apathy that they probably couldn't be. Many contemporary writers and artists still feel this way, but increasingly, the line between "High" and "Low" culture is hard to distinguish, since the mass media co-opts art and images for its own so quickly, and since "serious" writers no longer limit themselves to the drawing rooms of Henry James and Jane Austen , but often set their novels in seedy, B-movie locations and surround their characters with the paraphernalia of the consumer culture. As Kirk Vardenoe and Adam Gopnik, the directors of High & Low: Modern Art and Popular Culture, have written, "In the age of Joe Isuzu, a hardened knowingness about the value-emptied amorality of media culture was, far from being the preserve of a small cadre of vanguard thinkers, the sour, commonplace cynicism of the whole commercial culture."

In a third trend, contemporary literature accepts as given the idea, handed down from the early 20th century, that everything we know is dependent on our perspective. I see things one way, and you see them another. Thus, since there is no truly objective observer, there is no such thing as "Truth." There is only my truth and your truth, and those can change at any moment with the addition of more facts.

But contemporary literature takes this idea a step or two further, calling into question facts themselves, and arguing that "facts" are unreliable, influenced by culture, historical perspective, language games, and other undiscovered or deliberately omitted facts. Thus, contemporary literature argues, two contradictory "truths" can (and often do) exist side by side.

Because of this ability to encompass contradictions, contemporary literature, like contemporary society, sometimes seems schizophrenic. Even as it questions and denigrates the use and value of language, it uses language carefully and precisely to illustrate its ideas. Even as it documents fragmentation and disintegration, it draws all the fragments into a cohesive whole.

Even as it celebrates human diversity and laments human alienation, it reveals the universality of human character and emotion.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

... หนึ่งในประสบการณ์วัฒนธรรมสำคัญของคนรุ่นที่เติบโตมาจากการ ' 30s เพื่อผสม เป็นเสาร์บ่ายประจำชนิดโรเจอร์สบัค - คนต่างด้าว villains จริงวีรบุรุษอเมริกัน เหนี่ยวตกทุกข์ได้ยาก เรย์ตาย หรือกล่องวันโลกาวินาศ และ cliffhanger ที่สิ้นสุดที่ความละเอียดอัศจรรย์คือเพื่อจะเห็นตอนบ่ายวันเสาร์ถัดไป สตาร์วอร์ส reinvents ประสบการณ์นี้... [มัน] เป็นไปตามความลึก (อาจฉันแม้ว่า repressed) ลิ้นสัมผัสได้อีก: เป็นวัตถุที่ซับซ้อนซึ่งในเด็กบางระดับแรก และวัยรุ่นสามารถใช้ adventuress ตรง ขณะประชาชนผู้ใหญ่สามารถ gratify ลึกและต้องคิดอย่างถูกต้องมากขึ้น เพื่อกลับไปที่รอบระยะเวลาเก่า และอาศัยสิ่งประดิษฐ์งามเก่าของแปลกผ่านครั้ง ตั้งค่าหมายเลขที่เพิ่มขึ้นของนวนิยายและบทละครในอดีต แต่เห็นเหตุการณ์ของพวกเขากับทำร่วมสมัย ตัวอย่างคือ มาร์กาเร็ต Atwood นวนิยาย พระคุณแฝง และ นวนิยาย Charle ฟราเซียร์ เย็นภูเขา A second trend in contemporary literature is a new cynicism about he role of art and literature itself. For previous generations, literature and other arts were meant by their creators to be "anti-Establishment"--that is, to repudiate and subvert established values and traditions. In other words, Art set itself apart from Society, seeing the masses as people who needed to be enlightened, but who were so bound by social and religious tradition and apathy that they probably couldn't be. Many contemporary writers and artists still feel this way, but increasingly, the line between "High" and "Low" culture is hard to distinguish, since the mass media co-opts art and images for its own so quickly, and since "serious" writers no longer limit themselves to the drawing rooms of Henry James and Jane Austen , but often set their novels in seedy, B-movie locations and surround their characters with the paraphernalia of the consumer culture. As Kirk Vardenoe and Adam Gopnik, the directors of High & Low: Modern Art and Popular Culture, have written, "In the age of Joe Isuzu, a hardened knowingness about the value-emptied amorality of media culture was, far from being the preserve of a small cadre of vanguard thinkers, the sour, commonplace cynicism of the whole commercial culture." ในสามแนวโน้ม วรรณกรรมร่วมสมัยยอมรับเป็นให้ความคิด สืบทอดจากต้นศตวรรษที่ 20 ทุกอย่างที่เรารู้ว่าขึ้นอยู่กับมุมมองของเรา เห็นสิ่งวิธีหนึ่ง และคุณเห็นพวกเขาอีกด้วย ดังนั้น เนื่องจากมีแหล่งไม่มีวัตถุประสงค์อย่างแท้จริง ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็น "ความจริง" มีเฉพาะของฉันความจริงและความจริงของคุณ และที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาด้วยการเพิ่มข้อเท็จจริงเพิ่มเติมแต่วรรณกรรมร่วมสมัยความคิดนี้จะเป็นขั้นตอน หรือสองเพิ่มเติม โทรไปถามข้อเท็จจริงด้วยตนเอง และโต้เถียงว่า "ข้อเท็จจริง" ไม่น่าเชื่อถือ อิทธิพล ทางวัฒนธรรม มุมมองทางประวัติศาสตร์ เกมภาษา ข้อเท็จจริงอื่น ๆ ไม่เคยค้นพบ หรือไม่จงใจ วรรณคดีร่วมสมัยจน ขัดแย้งสอง "สัจธรรม" สามารถ (และมักจะทำ) อยู่เคียงข้างกันเนื่องจากความสามารถในการกันข้ามรอบนี้ วรรณกรรมร่วมสมัย เช่นสังคมร่วมสมัย บางครั้งดูเหมือนว่า schizophrenic แม้ ตามคำถาม และบุคลิกใช้และค่าของภาษา ใช้ภาษาอย่างระมัดระวัง และแม่นยำเพื่อแสดงความคิด แม้เป็นเรื่องเอกสารการกระจายตัวและการสลายตัว มันวาดชิ้นส่วนทั้งหมดไปควบทั้งหมดแม้ ตามฉลองความหลากหลายของมนุษย์ และมนุษย์สุด laments เผย universality มนุษย์อักขระและอารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

... หนึ่งในประสบการณ์ทางวัฒนธรรมที่สำคัญที่สุดของคนรุ่นที่เติบโตขึ้นมาจากยุค 30 กับยุค 50 เป็นวันเสาร์ช่วงบ่ายของอนุกรมบั๊กประเภทโรเจอร์ส - คนร้ายคนต่างด้าววีรบุรุษอเมริกันจริงนางเอกในความทุกข์ตายเรย์ หรือกล่องวันโลกาวินาศและน่าตื่นเต้นในตอนท้ายที่มีความละเอียดที่น่าอัศจรรย์ได้ที่จะเห็นต่อไปบ่ายวันเสาร์ Star Wars reinvents ประสบการณ์นี้ ... [มัน] ตอบสนองความลึก (ผมอาจจะบอกว่าแม้อัดอั้น?) ความปรารถนาที่จะได้สัมผัสกับพวกเขาอีกครั้งมันเป็นวัตถุที่ซับซ้อนซึ่งในบางระดับแรกเด็กและวัยรุ่นสามารถใช้ตรงผจญภัยในขณะที่ ประชาชนที่เป็นผู้ใหญ่สามารถที่จะทำให้ถูกใจลึกและอื่น ๆ ความปรารถนาความคิดถึงอย่างถูกต้องที่จะกลับไปว่าระยะเวลาที่มีอายุมากกว่าและจะมีชีวิตอยู่สิ่งประดิษฐ์ที่สวยงามแปลกเก่าผ่านอีกครั้ง. จำนวนที่เพิ่มขึ้นของนวนิยายและบทละครที่ตั้งอยู่ในอดีตที่ผ่านมา แต่กิจกรรมของพวกเขาจะเห็นด้วย มนุษย์ร่วมสมัย ตัวอย่างที่โดดเด่นเป็นนวนิยายมาร์กาเร็แอดนามแฝงเกรซและนวนิยาย Charle Frazier ของภูเขาเย็น. แนวโน้มที่สองในวรรณกรรมร่วมสมัยเป็นมนุษย์ใหม่เกี่ยวกับบทบาทของเขาศิลปะและวรรณกรรมของตัวเอง สำหรับรุ่นก่อนหน้าวรรณกรรมและศิลปะอื่น ๆ มีความหมายโดยผู้สร้างของพวกเขาจะเป็น "การต่อต้านการจัดตั้ง" - นั่นคือการปฏิเสธและการล้มล้างการจัดตั้งขึ้นค่านิยมและประเพณี ในคำอื่น ๆ ศิลปะตั้งตัวเองนอกเหนือจากสังคมเห็นฝูงเป็นคนที่จะต้องรู้แจ้ง แต่ที่ถูกผูกไว้เพื่อให้ตามธรรมเนียมทางสังคมและทางศาสนาและความไม่แยแสว่าพวกเขาอาจจะไม่สามารถ นักเขียนหลายสมัยและศิลปินยังคงรู้สึกแบบนี้ แต่ขึ้นเส้นแบ่งระหว่าง "สูง" และ "ต่ำ" วัฒนธรรมยากที่จะแยกแยะความแตกต่างตั้งแต่สื่อมวลชนศิลปะร่วม opts และภาพของตัวเองอย่างรวดเร็วและตั้งแต่ "วิกฤติ" นักเขียนที่ไม่ได้ จำกัด ตัวเองให้กับห้องภาพวาดของเฮนรี่เจมส์และเจนออสเต แต่มักจะตั้งนวนิยายในจ๋อยสถานที่ B-ภาพยนตร์และล้อมรอบตัวของพวกเขากับของกระจุกกระจิกของวัฒนธรรมบริโภค ขณะที่เคิร์ก Vardenoe และอดัม Gopnik กรรมการของสูงและต่ำ: ศิลปะสมัยใหม่และวัฒนธรรมยอดนิยมได้เขียน "ในยุคของโจอีซูซุเป็น knowingness แข็งเกี่ยวกับมูลค่าอบ amorality ของวัฒนธรรมสื่อห่างไกลจากการรักษา ของนายทหารฝ่ายเสนาธิการเล็ก ๆ ของนักคิดระดับแนวหน้าเปรี้ยวที่มนุษย์ธรรมดาของวัฒนธรรมในเชิงพาณิชย์ทั้ง. "ในแนวโน้มที่สามวรรณกรรมร่วมสมัยยอมรับให้เป็นความคิดที่ส่งลงมาจากต้นศตวรรษที่20 ว่าทุกอย่างที่เรารู้คือขึ้นอยู่กับมุมมองของเรา . ผมเห็นสิ่งที่เป็นวิธีหนึ่งและคุณจะเห็นพวกเขาอีก ดังนั้นตั้งแต่ไม่มีผู้สังเกตการณ์วัตถุประสงค์อย่างแท้จริงไม่มีสิ่งนั้นเป็น "ความจริง". มีเพียงความจริงของฉันและความจริงของคุณเป็นและผู้ที่สามารถเปลี่ยนแปลงในขณะนี้ด้วยนอกเหนือจากข้อเท็จจริงเพิ่มเติมใด ๆ . แต่วรรณกรรมร่วมสมัยใช้ความคิดนี้เป็นขั้นตอนหรือสองเพิ่มเติมได้ที่โทรเข้ามาข้อเท็จจริงคำถามตัวเองและพิสูจน์ว่า "ข้อเท็จจริง" เป็นที่ไม่น่าเชื่อถือ ได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมมุมมองทางประวัติศาสตร์เกมภาษาและข้อเท็จจริงที่ยังไม่ได้เปิดหรือจงใจละเว้นอื่น ๆ ดังนั้นวรรณกรรมร่วมสมัยระบุสองขัดแย้ง "ความจริง" สามารถ (และมักจะทำ) อยู่เคียงข้าง. เพราะความสามารถนี้รวมไปถึงความขัดแย้งวรรณกรรมร่วมสมัยเช่นเดียวกับสังคมร่วมสมัยบางครั้งดูเหมือนว่าจิตเภท แม้ในขณะที่มันถามและใส่ร้ายป้ายสีการใช้งานและความคุ้มค่าของภาษาที่จะใช้ภาษาอย่างรอบคอบและแม่นยำเพื่อแสดงให้เห็นถึงความคิดของตน แม้ในขณะที่มันเอกสารการกระจายตัวและการสลายตัวก็ดึงชิ้นส่วนทั้งหมดที่เป็นทั้งเหนียว. แม้ในขณะที่พระราชนิพนธ์ความหลากหลายของมนุษย์และไม่วายโอนมนุษย์มันแสดงให้เห็นความเป็นสากลของตัวละครมนุษย์และอารมณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

. . . . . . . หนึ่งในวัฒนธรรมประสบการณ์ที่สำคัญที่สุดของรุ่นที่เติบโตขึ้นจาก ' อายุ ' 50s เป็นบ่ายวันเสาร์อนุกรมของประเภทบั๊กโรเจอร์ส -- คนร้ายชาวต่างชาติ ฮีโร่อเมริกันจริง วีรสตรีในความทุกข์ ความตาย เรย์ หรือวันสิ้นโลก และกล่อง cliffhanger ที่สิ้นสุดที่น่าอัศจรรย์ละเอียดเป็น เห็นหน้า บ่ายวันเสาร์สตาร์ วอร์ส reinvents ประสบการณ์ . . . . . . . [ มัน ] ตรงลึก ( ผมอาจจะพูดกดดัน ? ) ความปรารถนาที่จะพบพวกเขาอีกครั้ง มันเป็นวัตถุที่ซับซ้อนในเด็กระดับก่อนและวัยรุ่นสามารถใช้เวลาเลือกตรงในขณะที่ผู้ใหญ่สาธารณะสามารถพอใจลึกและมากขึ้นอย่างถูกต้องปรารถนาความคิดถึงกลับไปที่เก่าเวลาอยู่กับเก่าๆงามประดิษฐ์ผ่านอีกครั้ง

การเพิ่มจำนวนของนวนิยายและบทละครไว้ในอดีต แต่เหตุการณ์ที่ตนเห็น ด้วยความเหยียดหยามร่วมสมัย ตัวอย่างเด่นเป็นมาร์กาเร็ตแอดใหม่ นามแฝง เกรซ และ ชาร์ล Frazier นวนิยายภูเขาเย็น

แนวโน้มที่สองในวรรณคดีร่วมสมัยมีความเห็นถากถางดูถูกใหม่เกี่ยวกับเขาในบทบาทของศิลปะและวรรณกรรมนั่นเอง สำหรับรุ่นก่อนหน้า วรรณคดี และศิลปะอื่น ๆ ถูกกำหนดโดยผู้สร้างของพวกเขาจะ " ต่อต้านการจัดตั้ง " -- นั่นคือปฏิเสธค่า และล้มล้างก่อตั้งและประเพณี ในคำอื่น ๆ , ศิลปะชุดตัวเองนอกเหนือจากสังคมเห็นฝูงเป็นผู้ที่ต้องมีแล้ว แต่ที่ยังผูกติดกับสังคมศาสนาและประเพณีและความไม่แยแสที่พวกเขาอาจจะไม่มี นักเขียนร่วมสมัยและศิลปินยังรู้สึกอย่างนี้ แต่เพิ่มขึ้น เส้นระหว่าง " สูง " หรือ " ต่ำ " เป็นวัฒนธรรมที่ยากที่จะแยกแยะ เนื่องจากสื่อมวลชนร่วม opts ศิลปะและรูปภาพของตัวเองอย่างรวดเร็วและเนื่องจาก " ร้ายแรง " นักเขียนไม่ได้จำกัดตัวเองกับการวาดภาพห้องพักของเฮนรี เจมส์ และ เจน ออสติน แต่มักจะชุดนวนิยายในเมล็ด b-movie , สถานที่และล้อมรอบตัวของพวกเขากับเครื่องเคราแห่งวัฒนธรรมของผู้บริโภค เป็นโบสถ์ vardenoe และอดัม Gopnik กรรมการของ &สูงต่ำ : ศิลปะสมัยใหม่และได้รับความนิยมวัฒนธรรม ได้เขียน " ในยุคของ โจ อีซูซุ ,แข็ง knowingness เกี่ยวกับค่าว่าง amorality วัฒนธรรมสื่ออยู่ไกลจากการรักษาของ cadre ขนาดเล็กของ Vanguard นักคิด , เปรี้ยว , ความเห็นถากถางดูถูกธรรมดาของวัฒนธรรมเชิงพาณิชย์ทั้ง . "

ในสามแนวโน้มวรรณกรรมร่วมสมัยยอมรับตามที่ได้รับความคิดที่ส่งลงมาจากต้นศตวรรษที่ 20 นั้น ทุกสิ่งที่เรา ก็ขึ้นอยู่กับมุมมองของเราฉันได้เห็นสิ่งหนึ่ง และคุณเห็นพวกเขาอีก ดังนั้น ในเมื่อไม่มีวัตถุประสงค์อย่างแท้จริง สังเกตการณ์ ไม่มีสิ่งเช่น " ความจริง " มันเป็นเพียงความจริงและความจริงของคุณและที่สามารถเปลี่ยนได้ทุกเมื่อด้วยนอกเหนือจากข้อเท็จจริงเพิ่มเติม

แต่วรรณกรรมร่วมสมัยใช้ความคิดนี้หรือ 2 ขั้นตอนเพิ่มเติม โทรเข้ามาถามข้อมูลเอง และ เถียงว่า " ข้อเท็จจริง " ที่ไม่น่าเชื่อถืออิทธิพลจากวัฒนธรรมทางประวัติศาสตร์ , มุมมอง , เกมส์ภาษา , และข้อเท็จจริงไม่เปิดเผย หรือจงใจ ละเว้นอื่น ๆ ดังนั้นวรรณกรรมร่วมสมัยแย้ง สองขัดแย้ง " ความจริง " สามารถ ( และมักจะทำ ) อยู่เคียงข้างกัน

เพราะความสามารถนี้จะครอบคลุมความขัดแย้ง วรรณกรรมร่วมสมัย เช่น สังคมร่วมสมัย บางครั้งดูเหมือนโรคจิตเภทแม้จะเป็นคำถามและ denigrates ใช้และคุณค่าของภาษา ใช้ภาษาอย่างระมัดระวังและถูกต้องเพื่อแสดงความคิดของ แม้เอกสารการสลาย มันวาดชิ้นส่วนทั้งหมดเข้าทั้งเหนียว .

แม้มันฉลองความหลากหลายของมนุษย์และความแปลกแยกของมนุษย์ๆ มันแสดงความเป็นสากลของตัวอักษรของมนุษย์และอารมณ์