The great tradition has got lost,”

The great tradition has got lost,” Baudelaire wrote in 1846. Deservedly so, he suggested, for it had become the “dogma of the studios,” the cause of “the present decadence in painting.” It involved the “idealization of ancient life,” picturing individuals with a certain “gravity” in their “movements” and “majesty” in their “attitudes.”1 Yet modern life, with its crowds of “floating existences,”2 is not so ideal. “By ‘modernity’ I mean the ephemeral, the fugitive, the contingent,” Baudelaire wrote, arguing that tradition means “the eternal and the immutable.”3 Old master art extended the great tradition, but “every old master has his own modernity.” Nonetheless, he held up the old masters as models for the new masters, for they were able to find the eternal and immutable in their modernity: ephemeral life became eternally beautiful in their art. But the new modernity was more “absolutely ugly” than the old modernity, making the aesthetic “task of distilling from it the mysterious element of beauty”—the sign of the eternal and immutable—“that it may contain, however slight or minimal that element may be,”4 more difficult. (Baudelaire thought of himself as a midwife to the “tradition of the new,” as it has come to be called, “not yet established” in his day, as he noted, but now the establishment art.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเพณีดีมีหาย บอเดแลร์เขียนใน 1846 Deservedly ดังนั้น เขาแนะนำ มันได้กลายเป็น "ความเชื่อของสตูดิโอ ของ"ที่ปัจจุบันสุขาในภาพวาด " มันเกี่ยวข้องกับ "idealization ชีวิตโบราณ picturing บุคคลบาง"แรงโน้มถ่วง"ในการ"เคลื่อนไหว"และ"พระ"ในความ"ทัศนคติ" 1 ยัง ทันสมัยใช้ชีวิต ความวุ่นวายของ "ลอย existences," 2 ไม่ได้เพื่อให้เหมาะ "โดย"ความทันสมัย"ผมหมายถึง ในข้อมูลแบบชั่วคราว ผู้ต้องหา กอง บอเดแลร์เขียน โต้เถียงว่า ประเพณีหมายถึง "การอีเทอร์นอลและที่พระองค์" ศิลปะอายุหลัก 3 ขยายประเพณีดี แต่ "ต้นเก่ามีความทันสมัยของตัวเอง" กระนั้น เขาจัดขึ้นขึ้นแบบเก่าเป็นรูปแบบใหม่ สำหรับพวกเขาในความทันสมัยของพระองค์ และสามารถค้นหาในอีเทอร์นอล: ชีวิตข้อมูลแบบชั่วคราวเป็น eternally สวยงามในศิลปะของพวกเขา แต่ความทันสมัยใหม่มากขึ้น "อย่างน่าเกลียด" มากกว่าความทันสมัยเก่า ทำความงาม "งานของ distilling นั้นองค์ประกอบลึกลับของความงาม" — หมายนิรันดร์ และพระองค์ — "ที่อาจประกอบด้วย แต่เล็กน้อย หรือน้อยที่สุด อาจ ยาก 4 (บอเดแลร์คิดว่า ตัวเองเป็นฮีบรูกับ "ประเพณีของใหม่ ตามมาจะถูกเรียกว่า "ยังไม่ได้ก่อตั้ง"ในวันของเขา เป็นเขากล่าว แต่ตอนนี้อาร์ทก่อตั้ง)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเพณีที่ดีได้มีที่หายไป "โบดแลร์เขียนไว้ใน 1846 สมน้ำหน้าดังนั้นเขาบอกเพราะมันได้กลายเป็น" ความเชื่อของสตูดิโอ "สาเหตุของการเกิด" ความเสื่อมโทรมอยู่ในภาพวาด. "มันเกี่ยวข้องกับ" มักใหญ่ใฝ่สูงของชีวิตโบราณ "นึกภาพบุคคลที่มีบางอย่าง" แรงโน้มถ่วง "ใน" การเคลื่อนไหว "และ" พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว "ใน" ทัศนคติ. "1 ชีวิตที่ทันสมัย​​ แต่กับฝูงชนของ" ดำรงชีวิตลอย "2 ไม่เหมาะดังนั้น "โดย 'ทันสมัย​​' ผมหมายถึงการชั่วคราวที่ลี้ภัยในภายหน้า" โบดแลร์เขียนเถียงประเพณีที่หมายถึง "นิรันดร์และไม่เปลี่ยนรูป." 3 ศิลปะเก่าขยายประเพณีที่ดี แต่ "ทุกเจ้านายเก่ามีความทันสมัย​​ของตัวเอง . "อย่างไรก็ตามเขาจัดขึ้นเจ้านายเก่าเป็นแบบจำลองสำหรับปริญญาโทใหม่สำหรับพวกเขาก็สามารถที่จะหานิรันดร์และไม่เปลี่ยนรูปในความทันสมัย​​ของพวกเขากลายเป็นชีวิตชั่วคราวสวยงามนิรันดร์ในงานศิลปะของพวกเขา แต่ความทันสมัย​​ใหม่ได้มากขึ้น "น่าเกลียดอย่าง" กว่าเก่าความทันสมัย​​ทำให้ความงาม "งานของการกลั่นจากมันลึกลับองค์ประกอบของความงาม" สัญลักษณ์ของนิรันดร์และ immutable- "-The ว่ามันอาจจะมี แต่เล็กน้อยหรือน้อยที่สุดที่ องค์ประกอบที่อาจจะ "4 เรื่องยากมากขึ้น (โบดแลร์คิดว่าตัวเองเป็นพยาบาลผดุงครรภ์กับ "ประเพณีของใหม่" ตามที่ได้มาจะเรียกว่า "ยังไม่ได้จัดตั้ง" ในวันที่เขาในขณะที่เขาตั้งข้อสังเกต แต่ตอนนี้ศิลปะการจัดตั้ง.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเพณีที่ยิ่งใหญ่ หลงทาง " โบดแลร์เขียนใน 1846 . ก็สมน้ำหน้าแล้ว เขาแนะนำ มันก็กลายเป็น " ความเชื่อของสตูดิโอ " สาเหตุของความเสื่อมโทรมที่มีอยู่ในรูป " ส่วน " แหลกละเอียดของชีวิตโบราณ " ภาพบุคคลกับบางอย่าง " แรงโน้มถ่วง " ใน " การเคลื่อนไหว " และ " พระ " ใน " ทัศนคติ " 1  ยังทันสมัยชีวิตมีฝูงชนของ " อันหนักอึ้งลอย " 2 รึเปล่า ไม่ค่อยเหมาะ " โดย ' ความทันสมัย ' ฉันหมายถึงไม่ยั่งยืน , หลบหนี , ผูกพัน , " โบดแลร์เขียนเถียงว่าประเพณี หมายถึง นิรันดร และไม่เปลี่ยนแปลง " ศิลปะเก่าอาจารย์ 3 ขยายประเพณีที่ดี แต่ทุกๆท่าน มีความทันสมัยของเขาเอง . " อย่างไรก็ตาม เขาจับนายเก่าเป็นรุ่นสำหรับ ต้นแบบใหม่เพราะพวกเขาสามารถค้นหานิรันดร์และไม่เปลี่ยนแปลงในความทันสมัยของชีวิตไม่ยั่งยืนเป็นนิรันดร์ที่สวยงามในศิลปะของพวกเขา แต่ความทันสมัยใหม่มากขึ้น " อย่างน่าเกลียดกว่าความทันสมัยเก่าทำให้ความงาม " งานกลั่นจากมันลึกลับ องค์ประกอบของความงาม " - สัญลักษณ์แห่งนิรันดร์และไม่เปลี่ยนแปลง " ว่ามันอาจจะมี แต่น้อย หรือน้อยองค์ประกอบที่อาจจะ" 4 อะไรยากขึ้น ( โบดแลร์ คิดว่าตัวเองเป็นผดุงครรภ์ " ประเพณีแห่งใหม่ " มันจึงถูกเรียกว่า " ยังไม่ขึ้น " ในวันที่ ตามที่เขาระบุไว้ แต่ตอนนี้ก่อตั้งศิลปะ )