No dreams, no fear, she opens her e

No dreams, no fear, she opens her eyes, the sunlight almost touching her, blinking her eyes in discomfort, she finally realises she is lying in an unfamiliar setting, indifferently smiling, Gui Wan sits up, the sense of pain from the drugs has mostly disappeared from her body, and so she could not help but to be in a great mood, her eyes circles around, to find that she is all alone in the room, she fumbles out of bed.

Sitting at the edge of the bed, she looks down to see a snow white sheep wool rug laid out on the ground, Gui Wan’s barefoot lands on the floor, feeling that the wool is perfectly tailored, making one feel as though they are standing on a cloud. Standing up, she carefully inspects the room, although this place is far less elegant when compared to her bedroom in the Prime Minister Estate, it is not short of natural comfort, she can see that the one who arranged this room is someone with skilful hands, could it be the work of Mo Na? Sighing at her own blind and disorderly thinking, Gui Wan turns around and heads towards the windows.

tumblr_nmtw4bMXsO1t22njao3_1280

This appears to be the second floor, the window is really big and low, one can practically stick the majority of their body out of it, she half leans on the window sill, bending her body to look down, gaining a panoramic view of a small half of the palace, she quietly observes the view before her eyes, a faint smile harbouring obscurity.

Suddenly a surprised cry sounds below her, she looks over attentively, below is someone with a refined appearance, a face full of shock looking towards her, mouth wide open, but emits no sound, not long after, a small group of people gathers below the window, all who are pointing around, incessantly gibbering, speaking words of the Nu language that Gui Wan has no understanding of, sounds of several sighing were also mixed amongst them.

The clamouring enters her ears, Gui Wan frowns, turning to leave the window, only after a while, did the noisiness outside restore its peace, she was just about to get up, going back to the window to observe the situation, when a burst of knocks sounds.

Gui Wan’s two words of “please enter” had yet to leave her lips, when the doors were already opened, Ye Li grins as he enters the room, a trace of praising and amazement seeming to have flashed by his eyes, “Suo Ge Ta, did you hear the singing of the birds this early morning?”

No longer bothering to show pointless struggles towards this addressment “Suo Ge Ta”, Gui Wan gentle rope in her hair, indifferently saying: “Scent of flowers lingers, singing of birds moving, this is indeed a great place that has the spirit to produce outstanding figures.”

“Do you like this place then?” He asks tentatively.

“Beautiful flowers are planted in the ground, the water is of course great, but are you able to move flowers into to water as companions for the fishes?” Smiling gracefully, she does not answer but asks back.

“That is far too unfair for the little fish, it clearly adores this flower so much.” Approaching a little, Ye Li’s face appears dejected and slightly cold, “Even if the flower is unwilling, I will still move it to the water to try.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีความฝัน ความกลัว เธอเปิดตาของเธอ แสงอาทิตย์เกือบถึงเธอ กะพริบตาของเธอในความรู้สึกไม่สบาย เธอก็ตระหนักถึงเธอโกหกในการตั้งค่าที่ไม่คุ้นเคย ยิ้ม indifferently, Gui Wan ตั้งขึ้น ความรู้สึกของความเจ็บปวดจากยาเสพติดส่วนใหญ่หายไปจากร่างกายของเธอ และดังนั้นเธอไม่สามารถช่วยได้แต่อยู่ในอารมณ์ดี ดวงตาของเธอที่วงกลมรอบ การค้นหาว่า เธอเป็นคนเดียวในห้อง เธอ fumbles จากเตียงนั่งที่ขอบเตียง เธอมองลงไปดูหิมะตกพรมขนแกะสีขาวออกมาวางบนพื้นดิน ชั้น ที่ดินเท้าเปล่า Gui Wan รู้สึกว่า จะแต่งขนสัตว์ ทำให้รู้สึกว่าพวกเขากำลังยืนอยู่บนเมฆ ยืนขึ้น เธออย่างระมัดระวังตรวจสอบห้อง แม้ว่าเธอสามารถมองเห็นว่า คนหนึ่งที่จัดห้องนี้เป็นคนที่ มีฝีมือมือ สามารถ เป็นหรูหราน้อยเมื่อเทียบกับห้องนอนของเธอในอสังหาริมทรัพย์นายกรัฐมนตรี ไม่ขาดความสะดวกสบายเป็นธรรมชาติ มันเป็นการทำงานของ Mo Na Sighing ที่คิดเธอตาบอด และทุลักทุเล Gui Wan หันไปรอบ ๆ และหัวต่อ windowstumblr_nmtw4bMXsO1t22njao3_1280นี้ดูเหมือนจะเป็นชั้นสอง หน้าต่าง มีต่ำ หนึ่งสามารถจริงติดส่วนใหญ่ของร่างกายจากมัน เธอครึ่งเกือบบนธรณีประตูหน้าต่าง ดัดร่างกายเธอมองลง รับทิวทัศน์ของขนาดเล็กครึ่งหนึ่งของพระราชวัง เธอเงียบ ๆ สังเกตมุมมองก่อนดวงตาของเธอ รอยยิ้มจาง ๆ ที่รีวิวความสับสนSuddenly a surprised cry sounds below her, she looks over attentively, below is someone with a refined appearance, a face full of shock looking towards her, mouth wide open, but emits no sound, not long after, a small group of people gathers below the window, all who are pointing around, incessantly gibbering, speaking words of the Nu language that Gui Wan has no understanding of, sounds of several sighing were also mixed amongst them.The clamouring enters her ears, Gui Wan frowns, turning to leave the window, only after a while, did the noisiness outside restore its peace, she was just about to get up, going back to the window to observe the situation, when a burst of knocks sounds.Gui Wan’s two words of “please enter” had yet to leave her lips, when the doors were already opened, Ye Li grins as he enters the room, a trace of praising and amazement seeming to have flashed by his eyes, “Suo Ge Ta, did you hear the singing of the birds this early morning?”No longer bothering to show pointless struggles towards this addressment “Suo Ge Ta”, Gui Wan gentle rope in her hair, indifferently saying: “Scent of flowers lingers, singing of birds moving, this is indeed a great place that has the spirit to produce outstanding figures.”“Do you like this place then?” He asks tentatively.“Beautiful flowers are planted in the ground, the water is of course great, but are you able to move flowers into to water as companions for the fishes?” Smiling gracefully, she does not answer but asks back.“That is far too unfair for the little fish, it clearly adores this flower so much.” Approaching a little, Ye Li’s face appears dejected and slightly cold, “Even if the flower is unwilling, I will still move it to the water to try.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีความฝัน, ความกลัวไม่มีเธอเปิดตาของเธอแสงแดดเกือบสัมผัสของเธอกระพริบตาของเธอในความรู้สึกไม่สบายในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าเธอกำลังนอนอยู่ในการตั้งค่าที่ไม่คุ้นเคยเอาใจใส่ยิ้ม Gui Wan ลุกขึ้นนั่งรู้สึกของความเจ็บปวดจากยาเสพติดได้ ส่วนใหญ่จะหายไปจากร่างกายของเธอดังนั้นเธอจึงไม่สามารถช่วย แต่จะอยู่ในอารมณ์ที่ดี, วงกลมตาของเธอไปรอบ ๆ เพื่อหาว่าเธอเป็นคนเดียวในห้องที่เธอล็อกออกจากเตียง. นั่งที่ขอบเตียง เธอมองลงไปเห็นหิมะแกะสีขาวพรมขนสัตว์ออกมาวางบนพื้นดินที่ที่ดินเปล่า Gui ของ Wan บนพื้นรู้สึกว่าขนเหมาะอย่างสมบูรณ์แบบทำให้หนึ่งรู้สึกว่าพวกเขากำลังยืนอยู่บนคลาวด์ ลุกขึ้นยืนเธออย่างระมัดระวังตรวจสอบห้องพักแม้สถานที่แห่งนี้อยู่ไกลสง่างามน้อยลงเมื่อเทียบกับห้องนอนของเธอในนายกรัฐมนตรีอสังหาริมทรัพย์, มันเป็นไปไม่สั้นของความสะดวกสบายเป็นธรรมชาติเธอจะเห็นว่าเป็นผู้หนึ่งที่จัดห้องพักนี้เป็นคนที่มีมือฝีมือ มันอาจจะเป็นผลงานของโมนาหรือไม่ ถอนหายใจที่ความคิดของคนตาบอดและไม่เป็นระเบียบของเธอเอง Gui วรรณหันไปรอบ ๆ และหัวไปทางหน้าต่าง. tumblr_nmtw4bMXsO1t22njao3_1280 นี้ดูเหมือนจะเป็นชั้นสองหน้าต่างที่เป็นจริงขนาดใหญ่และต่ำซึ่งเป็นหนึ่งในทางปฏิบัติสามารถติดส่วนใหญ่ของร่างกายของพวกเขาออกมาจากมันเธอ ครึ่งโน้มตัวบนขอบหน้าต่าง, ดัดร่างกายของเธอจะมองลงมาได้รับมุมมองแบบพาโนรามาของครึ่งขนาดเล็กของพระราชวังเธออย่างเงียบ ๆ สังเกตดูต่อหน้าต่อตาเธอสับสนรอยยิ้มจาง ๆ เก็บงำ. ทันใดนั้นเสียงร้องประหลาดใจเสียงด้านล่างของเธอเธอ ดูมากกว่าตั้งใจด้านล่างเป็นคนที่มีลักษณะการกลั่นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจหันไปมองเธอปากเปิดกว้าง แต่ส่งเสียงไม่มีเสียงไม่นานหลังจากที่กลุ่มเล็ก ๆ ของคนรวบรวมด้านล่างหน้าต่างทุกคนที่จะชี้ไปรอบ ๆ gibbering ไม่หยุดหย่อนคำพูดของภาษา Nu ว่ากุย Wan มีความเข้าใจไม่เสียงหลายถอนหายใจยังถูกผสมในหมู่พวกเขา. clamoring เข้าสู่หูของเธอขมวดคิ้ว Gui วรรณหันไปออกจากหน้าต่าง แต่หลังจากที่ในขณะที่ทำ ฮือฮานอกคืนความสงบของเธอเป็นเพียงเกี่ยวกับการที่จะลุกขึ้นจะกลับไปที่หน้าต่างเพื่อสังเกตสถานการณ์เมื่อระเบิดของเคาะเสียง. กุย Wan สองคำพูดของ "กรุณาใส่" ยังไม่เคยออกจากริมฝีปากของเธอเมื่อประตู ถูกเปิดแล้วเจ้าหลี่ยิ้มในขณะที่เขาเข้ามาในห้อง, ร่องรอยของการยกย่องและความประหลาดใจที่ดูเหมือนจะมีประกายตาของเขา "Suo จีอีตาคุณก็ได้ยินเสียงร้องเพลงของนกช่วงเช้านี้" ไม่รบกวนการแสดง การต่อสู้ไม่มีจุดหมายต่อ addressment นี้ "Suo จีอีตา" กุย Wan เชือกอ่อนโยนในผมของเธอเอาใจใส่พูดว่า: "กลิ่นหอมของดอกไม้สะท้อนร้องเพลงของนกย้ายนี่เป็นสถานที่ที่ดีที่มีจิตวิญญาณในการผลิตตัวเลขโดดเด่น." " คุณชอบสถานที่นี้แล้ว? "เขาถามอย่างไม่แน่นอน. " ดอกไม้ที่สวยงามที่มีการปลูกในพื้นดินที่น้ำเป็นหลักสูตรที่ดี แต่คุณสามารถที่จะย้ายดอกไม้ลงไปในน้ำเป็นสหายสำหรับปลา? "ยิ้มได้อย่างสง่างามเธอไม่ ไม่ตอบ แต่ถามกลับ. "ที่อยู่ห่างไกลที่ไม่เป็นธรรมเกินไปสำหรับปลาเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างชัดเจน adores ดอกไม้นี้มาก." ใกล้เล็กน้อยใบหน้าของเจ้าหลี่ปรากฏสลดใจและเย็นเล็กน้อย "แม้ว่าดอกไม้ไม่เต็มใจที่ฉันจะยังคง ย้ายลงไปในน้ำที่จะลอง. "