We know what Mars looks like from E

We know what Mars looks like from Earth. When the sky is clear of light, clouds and pollution, it can be seen with the naked eye. It’s the red one, a lonely ruby among scattered diamonds, and often appears close to Jupiter even though their orbits are 550 million kilometres apart.

Zoom in, and Mars becomes more beautiful and more terrifying. It is not, as writers have imagined in the past, criss-crossed with canals and the deep canyons are unlikely to hide fleets of flying saucers primed to swarm down on humanity at a moment’s notice. Instead, it’s a desolate place of rocks, craters and giant mountains, one of which is a 27-kilometre high volcano. Most of the mountains are in the southern hemisphere, and a massive impact millions of years ago left much of the north a dusty basin. It’s a downhill walk to the north pole, should anyone get the chance.

The planet is red not because it is the angry eye of the god of war. Rather, it’s rusting: the dust that is everywhere on the surface is full of oxidised iron. Dry, dead and forbidding are common descriptions of Mars. The thin atmosphere is high in carbon dioxide and strong winds blow sand into dunes with incredible patterns. For a desert, it’s cold.

With an average temperature of -55C it had long been thought all the water was frozen at the poles, although there is abundant evidence Mars was once much wetter. Billions of years ago it might have resembled a planet closer to the one in visionary author Ray Bradbury’s imagination, with a thicker atmosphere, higher temperatures and flowing rivers and oceans. Some suspect there is a chance life began on Mars even before Earth’s amino acids got their act together.

Nasa announced last week water still flows in places, which comes after the discovery of organic material. Martian life may be microbes or algae instead of little green men, but after the curious case of space plankton growing outside the International Space Station, it would be foolish to underestimate life’s persistence. What awaits could be exciting for all mankind, or may only arouse the curiosity of a select group of boffins — we will only know from exploration.

Nothing has galvanised humanity’s interest in the universe in quite the same way as Neil Armstrong’s small step on the moon, but there have been other giant leaps in the decades since. Last week’s announcement of liquid water on Mars was soon followed by spectacular photographs of Pluto’s moon Charon, a lumpy and colourful rock with a violent past and a 1,600km-long canyon stretching like a belt to the north of the equator. These images are the latest from the New Horizons probe that has already redefined our understanding of Pluto and will venture further into the outer reaches of the solar system. Astronomers have discovered thousands of planets in systems near and far, and our knowledge of stars’ life cycles, nebulae and the quirks of quasars and pulsars is becoming incredibly complex.

But since landing on the moon in 1969, Mars has held the greatest appeal. Standing on the red planet is the next giant leap to make: it is the next closest and most conquerable part of space for whoever wants to invest the time and money. Nasa has a plan for the 2030s; SpaceX’s Elon Musk wants to go sooner.

There is already an earthly presence on Mars. The Curiosity rover continues its exploration 1,154 days after landing, long beyond its primary mission of lasting one Martian year. Like Pixar’s Wall-E, the car-sized robot will continue to work indefinitely and recently sent home a selfie for humanity to geek out over. It has also sent pictures of us.

We know what Earth looks like from Mars. The sky is clear of pollution, and when the sun sets our planet would look to the naked eye like an evening star. From 60 million kilometres away, Earth is a gentle blue, a sapphire twinned with the smaller gem of the moon.

Zoom in, and the familiar oceans and continents become clear. Look close enough and deserts, mountains and forests can be seen. There is enough fresh heat, water, carbon and oxygen for life, and from the rock of Mars or the vacuum of space this blue-green marble must seem like a marvel.

At night, the lights of cities glow but you have to be quite close before signs of humanity become visible.

Earth also has us: a curious species capable of great ingenuity, art, violence and compassion. Humans shoot, stab and bomb each other, yet we dedicate lifetimes to music and literature, to medicine and science. For all our petty squabbles, we are a species that dares to dream. Earth is a world of terror and beauty, unlike any other, but we were always meant to reach further.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรารู้ว่าดาวอังคารดูเหมือนจากดิน เมื่อฟ้าใสแสง เมฆ และมลภาวะ ดังจะเห็นได้ ด้วยตาเปล่า มันเป็นสีแดง ทับทิมโดดเดี่ยวระหว่างเพชรกระจาย และมักปรากฏใกล้กับดาวพฤหัสบดีถึงแม้ว่าวงโคจรของพวกเขาเป็น 550 ล้านกิโลเมตรห่างกัน ขยาย และดาวอังคารจะสวยงามมากขึ้น และน่ากลัวมาก มันไม่ใช่ เป็นนักเขียนมีจินตนาการในอดีต คริสแอข้ามกับคลอง และหุบเขาลึกไม่น่าจะซ่อน fleets saucers บินงเยียบินว่อนลงในมนุษย์ที่ล่วงหน้าของช่วงเวลา แทน ก็อ้างว้างหิน ลัง และ ภูเขายักษ์ หนึ่งซึ่งเป็นภูเขาไฟสูง 27 กิโลเมตร ภูเขาส่วนใหญ่อยู่ในซีกโลกใต้ และผลกระทบต่อขนาดใหญ่นับล้านปีผ่านมาซ้ายมากเหนือพื้นฝุ่น มันเป็นทางลงเดินไปขั้วโลกเหนือ ทุกคนควรได้โอกาส โลกเป็นสีแดงเพราะไม่อายโกรธของพระเจ้าของสงคราม ค่อนข้าง พอง: ฝุ่นที่ทุกหนทุกแห่งบนพื้นผิวเป็นเหล็ก oxidised แห้ง ตาย และ forbidding เป็นคำอธิบายทั่วไปของดาวอังคาร บรรยากาศบาง ๆ สูงก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และแรงลมพัดทรายเข้าดันส์ด้วยรูปแบบที่น่าทึ่งได้ ในทะเลทราย มันจะเย็น With an average temperature of -55C it had long been thought all the water was frozen at the poles, although there is abundant evidence Mars was once much wetter. Billions of years ago it might have resembled a planet closer to the one in visionary author Ray Bradbury’s imagination, with a thicker atmosphere, higher temperatures and flowing rivers and oceans. Some suspect there is a chance life began on Mars even before Earth’s amino acids got their act together. Nasa announced last week water still flows in places, which comes after the discovery of organic material. Martian life may be microbes or algae instead of little green men, but after the curious case of space plankton growing outside the International Space Station, it would be foolish to underestimate life’s persistence. What awaits could be exciting for all mankind, or may only arouse the curiosity of a select group of boffins — we will only know from exploration. Nothing has galvanised humanity’s interest in the universe in quite the same way as Neil Armstrong’s small step on the moon, but there have been other giant leaps in the decades since. Last week’s announcement of liquid water on Mars was soon followed by spectacular photographs of Pluto’s moon Charon, a lumpy and colourful rock with a violent past and a 1,600km-long canyon stretching like a belt to the north of the equator. These images are the latest from the New Horizons probe that has already redefined our understanding of Pluto and will venture further into the outer reaches of the solar system. Astronomers have discovered thousands of planets in systems near and far, and our knowledge of stars’ life cycles, nebulae and the quirks of quasars and pulsars is becoming incredibly complex.
But since landing on the moon in 1969, Mars has held the greatest appeal. Standing on the red planet is the next giant leap to make: it is the next closest and most conquerable part of space for whoever wants to invest the time and money. Nasa has a plan for the 2030s; SpaceX’s Elon Musk wants to go sooner.

There is already an earthly presence on Mars. The Curiosity rover continues its exploration 1,154 days after landing, long beyond its primary mission of lasting one Martian year. Like Pixar’s Wall-E, the car-sized robot will continue to work indefinitely and recently sent home a selfie for humanity to geek out over. It has also sent pictures of us.

We know what Earth looks like from Mars. The sky is clear of pollution, and when the sun sets our planet would look to the naked eye like an evening star. From 60 million kilometres away, Earth is a gentle blue, a sapphire twinned with the smaller gem of the moon.

Zoom in, and the familiar oceans and continents become clear. Look close enough and deserts, mountains and forests can be seen. There is enough fresh heat, water, carbon and oxygen for life, and from the rock of Mars or the vacuum of space this blue-green marble must seem like a marvel.

At night, the lights of cities glow but you have to be quite close before signs of humanity become visible.

Earth also has us: a curious species capable of great ingenuity, art, violence and compassion. Humans shoot, stab and bomb each other, yet we dedicate lifetimes to music and literature, to medicine and science. For all our petty squabbles, we are a species that dares to dream. Earth is a world of terror and beauty, unlike any other, but we were always meant to reach further.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรารู้ว่าสิ่งที่ดูเหมือนว่าดาวอังคารจากโลก เมื่อฟ้าใสของแสงเมฆและมลพิษที่จะสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า มันเป็นหนึ่งในสีแดงทับทิมเหงาหมู่เพชรกระจัดกระจายและมักจะปรากฏใกล้กับดาวพฤหัสบดีแม้ว่าวงโคจรของพวกเขา 550,000,000 กิโลเมตรออกจากกัน. ขยายและดาวอังคารกลายเป็นที่สวยงามมากขึ้นและน่ากลัวมากขึ้น มันไม่ได้เป็นนักเขียนที่มีจินตนาการในอดีตที่ผ่านมากากข้ามกับคลองและหุบเขาลึกไม่น่าจะซ่อนฟลีตส์ของจานบิน primed ที่จะรุมลงบนมนุษยชาติที่แจ้งให้ทราบขณะ แต่มันเป็นสถานที่ที่รกร้างของหินและภูเขาหลุมอุกกาบาตยักษ์หนึ่งซึ่งเป็นภูเขาไฟที่สูง 27 กิโลเมตร ส่วนใหญ่ของภูเขาที่อยู่ในซีกโลกใต้และผลกระทบขนาดใหญ่นับล้านปีที่ผ่านมาเหลือมากของภาคเหนืออ่างเต็มไปด้วยฝุ่น มันเป็นเวลาเดินลงเนินไปทางทิศเหนือเสาทุกคนควรจะได้รับโอกาสที่. ดาวเคราะห์เป็นสีแดงไม่ได้เพราะมันเป็นตาโกรธของเทพเจ้าแห่งสงคราม แต่ก็เกิดสนิม: ฝุ่นที่มีอยู่ทั่วไปบนพื้นผิวที่เต็มไปด้วยเหล็กเหลี่ยม แห้งตายและห้ามมีรายละเอียดที่พบบ่อยของดาวอังคาร บรรยากาศบางสูงในก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์และลมแรงพัดทรายเข้าไปในเนินทรายที่มีรูปแบบไม่น่าเชื่อ สำหรับทะเลทรายมันเย็น. ด้วยอุณหภูมิเฉลี่ยของ -55C มันมีมานานแล้วคิดว่าน้ำถูกแช่แข็งที่เสาถึงแม้จะมีหลักฐานมากมายดาวอังคารเคยเปียกมาก พันล้านปีที่ผ่านมามันอาจจะคล้ายกับดาวเคราะห์ที่ใกล้ชิดกับคนที่อยู่ในจินตนาการของผู้เขียนจินตนาการเรย์แบรดบูรี่ที่มีบรรยากาศหนาอุณหภูมิที่สูงขึ้นและแม่น้ำไหลและมหาสมุทร ผู้ต้องสงสัยบางคนมีชีวิตเป็นโอกาสที่จะเริ่มต้นบนดาวอังคารแม้กระทั่งก่อนที่กรดอะมิโนของโลกมีการกระทำของพวกเขากัน. นาซ่าประกาศเมื่อสัปดาห์ที่แล้วน้ำยังคงไหลในสถานที่ซึ่งมาหลังจากการค้นพบของวัสดุอินทรีย์ ชีวิตบนดาวอังคารอาจจะมีจุลินทรีย์หรือสาหร่ายแทนผู้ชายสีเขียวเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่หลังจากกรณีที่อยากรู้อยากเห็นของแพลงก์ตอนพื้นที่ปลูกนอกสถานีอวกาศนานาชาติมันจะโง่ที่จะประมาทคงอยู่ของชีวิต สิ่งที่รอคอยอาจจะเป็นที่น่าตื่นเต้นสำหรับมนุษย์ทุกคนหรืออาจจะกระตุ้นความอยากรู้ของกลุ่มที่เลือกของ boffins - เราจะรู้จากการสำรวจ. ไม่มีอะไรที่ได้สังกะสีความสนใจของมนุษย์ในจักรวาลค่อนข้างเช่นเดียวกับขั้นตอนเล็ก ๆ นีลอาร์มสตรองบนดวงจันทร์ แต่มีการกระโดดยักษ์ใหญ่อื่น ๆ ในทศวรรษที่ผ่านมาตั้งแต่ ประกาศสัปดาห์ที่ผ่านมาของน้ำบนดาวอังคารตามมาเร็ว ๆ นี้โดยการถ่ายภาพที่งดงามของดวงจันทร์ของดาวพลูโตก่อนก็มีก้อนหินก้อนและมีสีสันกับอดีตที่ผ่านมามีความรุนแรงและหุบเขา 1,600km ยาวยืดเช่นเข็มขัดไปทางเหนือของเส้นศูนย์สูตร ภาพเหล่านี้เป็นล่าสุดจากการสอบสวนเปิดโลกทัศน์ใหม่ที่มีนิยามใหม่แล้วความเข้าใจของเราดาวพลูโตและจะร่วมลงไปอีกถึงด้านนอกของระบบสุริยะ นักดาราศาสตร์ได้ค้นพบพันของดาวเคราะห์ในระบบใกล้และไกลและความรู้ของเราดาว 'วงจรชีวิตของเนบิวล่าและนิสัยใจคอของควาซาร์พัลซาร์และจะกลายเป็นความซับซ้อนอย่างไม่น่าเชื่อ. แต่เนื่องจากเชื่อมโยงไปถึงบนดวงจันทร์ในปี 1969 ดาวอังคารได้จัดอุทธรณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ยืนอยู่บนดาวเคราะห์แดงเป็นก้าวกระโดดต่อไปที่จะทำให้มันเป็นส่วนที่ใกล้เคียงที่สุดถัดไปและปราบส่วนใหญ่ของพื้นที่สำหรับใครก็ตามที่อยากจะลงทุนเวลาและเงิน นาซ่ามีแผนสำหรับ 2030s นั้น สปาของ Elon Musk ต้องการที่จะไปเร็ว. แล้วมีการแสดงตนของโลกบนดาวอังคารเป็น อยากรู้อยากเห็นรถแลนด์โรเวอร์ยังคงสำรวจ 1,154 วันหลังจากที่เชื่อมโยงไปถึงความยาวเกินกว่าภารกิจหลักของดาวอังคารเป็นเวลานานหนึ่งปี เช่นเดียวกับพิกซาร์ Wall-E หุ่นยนต์รถกลางจะยังคงทำงานไปเรื่อย ๆ และเมื่อเร็ว ๆ นี้ส่งกลับบ้าน selfie สำหรับมนุษย์ที่จะ geek ออกไป จะได้ส่งไปยังภาพของเรา. เรารู้ว่าสิ่งที่โลกดูเหมือนว่ามาจากดาวอังคาร ท้องฟ้าเป็นที่ชัดเจนของมลพิษและเมื่อดวงอาทิตย์ชุดโลกของเราจะดูได้ด้วยตาเปล่าเหมือนดาวตอนเย็น จาก 60 ล้านกิโลเมตรห่างจากโลกเป็นสีฟ้าอ่อนโยนไพลินจับคู่กับอัญมณีที่มีขนาดเล็กของดวงจันทร์. ขยายและมหาสมุทรที่คุ้นเคยและทวีปกลายเป็นที่ชัดเจน มองใกล้พอและทะเลทราย, ภูเขาและป่าไม้สามารถมองเห็นได้ มีความร้อนพอสด, น้ำ, คาร์บอนและออกซิเจนเพื่อชีวิตและจากร็อคของดาวอังคารหรือสูญญากาศของพื้นที่นี้หินอ่อนสีเขียวต้องดูเหมือนประหลาดใจ. ในเวลากลางคืนแสงไฟของเมืองเรืองแสง แต่คุณจะต้องค่อนข้าง . ก่อนที่จะปิดสัญญาณของความเป็นมนุษย์กลายเป็นมองเห็นโลกนอกจากนี้ยังมีเรา: อยากรู้อยากเห็นเป็นสายพันธุ์ที่มีความสามารถที่ดีของความฉลาดศิลปะความรุนแรงและความเห็นอกเห็นใจ มนุษย์ยิงถูกแทงและระเบิดแต่ละอื่น ๆ แต่เราอุทิศชีวิตเพลงและวรรณกรรมเพื่อการแพทย์และวิทยาศาสตร์ สำหรับทุกการทะเลาะวิวาทเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเราเรามีสายพันธุ์ที่กล้าที่จะฝัน โลกเป็นโลกของความหวาดกลัวและความงามที่แตกต่างอื่น ๆ แต่เรามีความหมายเสมอไปถึงต่อไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรารู้ว่าดาวอังคารดูเหมือนจากโลก เมื่อท้องฟ้าโปร่งแสง เมฆ และมลพิษ มันสามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า มันเป็นสีแดงหนึ่งโดดเดี่ยวท่ามกลางกระจัดกระจายทับทิมเพชรและมักจะปรากฏอยู่ใกล้กับวงโคจรของดาวพฤหัสบดีถึง 550 ล้านกิโลเมตรออกจากกัน

ซูม , และดาวอังคารจะกลายเป็นมากขึ้นที่สวยงามและน่ากลัวกว่า มันไม่ได้เป็นนักเขียนคิดในอดีตคริส ข้ามกับคลองและหุบเขาลึกไม่น่าจะซ่อนยานของจานบิน primed ที่จะรุมดูถูกความเป็นมนุษย์ ในขณะนั้น ๆ แต่มันเป็นสถานที่รกร้าง หินภูเขา หลุมยักษ์ ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ สูง 27 กิโลเมตร ภูเขาไฟ ที่สุดของภูเขาอยู่ในซีกโลกใต้และผลกระทบมหาศาลล้านปีก่อนซ้ายมากของเหนืออ่างที่เต็มไปด้วยฝุ่น มันเป็นทางลงไปขั้วโลกเหนือ หากใครได้รับโอกาส

ดาวเคราะห์แดงไม่ได้ เพราะมันคือตาโกรธของพระเจ้าของสงคราม แต่มันเป็นสนิม : ฝุ่นบนพื้นผิวที่ทุกที่เต็มหมด เหล็ก แห้งตาย และห้ามเป็นคำอธิบายทั่วไปของดาวอังคารบรรยากาศบางมีก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ และแรงลมได้พัดทรายทรายกับรูปแบบเหลือเชื่อ สำหรับทะเลทราย มันหนาว

มีอุณหภูมิเฉลี่ย - 55c มันมีนานแล้วคิดว่าน้ำแช่แข็งที่เสา ถึงแม้ว่ามีหลักฐานว่าดาวอังคารเคยมาก ชุ่มฉ่ำกว่าพันล้านปีก่อน มันอาจจะดูเหมือนเป็นดาวเคราะห์อยู่ใกล้กับหนึ่งในผู้เขียนช่างจินตนาการของ เรย์ แบรดบิวรี่ จินตนาการ ด้วยบรรยากาศที่หนาขึ้น อุณหภูมิที่สูงขึ้นและไหลลงแม่น้ำและมหาสมุทร บางคนสงสัยว่ามีโอกาสเริ่มต้นของชีวิตบนดาวอังคาร ก่อนที่โลกของกรดอะมิโนได้กระทำของพวกเขากัน

ของนาซาประกาศในสัปดาห์ล่าสุด น้ำยังคงไหลในสถานที่ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากการค้นพบของวัสดุอินทรีย์ ชีวิตของฉันอาจจะมีจุลินทรีย์หรือสาหร่ายแทนผู้ชายสีเขียวเล็กน้อย แต่หลังจากกรณีอยากรู้อยากเห็นของแพลงก์ตอนพื้นที่ปลูกนอกสถานีอวกาศนานาชาติ มันจะโง่ที่จะประมาทในชีวิตของการคงอยู่ อะไรที่รอคอยอาจจะน่าตื่นเต้นของมนุษยชาติหรืออาจจะกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น ของกลุ่มที่เลือกของนักวิทยาศาสตร์ - เราจะรู้ได้จากการสำรวจ

ไม่มีอะไร Galvanised มนุษยธรรมความสนใจในจักรวาลในค่อนข้างวิธีเดียวกับของนีล อาร์มสตรอง ก้าวเล็กๆ บนดวงจันทร์ แต่มี leaps ยักษ์อื่น ๆ ในทศวรรษตั้งแต่ประกาศล่าสุดของของเหลวน้ำบนดาวอังคารแล้วตามด้วยภาพที่งดงามของดวงจันทร์ของพลูโตและคารอน มีเป็นก้อนหินที่มีสีสันกับอดีตที่รุนแรงและ 1600km ยาวยืดเหมือนแคนยอนแถบเหนือของเส้นศูนย์สูตรภาพนี้ล่าสุดจากขอบฟ้าใหม่ Probe มี redefined ความเข้าใจของเราของพลูโตและจะร่วมเข้าไปถึงรอบนอกของระบบสุริยะ นักดาราศาสตร์ได้ค้นพบดาวเคราะห์ในระบบนับพัน ทั้งใกล้และไกล และความรู้ของเราดาว ' วงจรชีวิต , เนบิวลาและ quirks ของควอซาร์พัลซาร์เป็นอย่างเหลือเชื่อและซับซ้อน

แต่เนื่องจากการลงจอดบนดวงจันทร์ในปี 1969 ดาวอังคารได้ถืออุทธรณ์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ยืนอยู่บนดาวเคราะห์สีแดงถัดไปเป็นก้าวกระโดดเพื่อให้มันอยู่ถัดไปที่ใกล้ที่สุดและคองเคอะระบลที่สุดส่วนหนึ่งของพื้นที่สำหรับคนที่ต้องการที่จะลงทุนเวลาและเงิน นาซามีแผนการ 2030s Elon Musk ; ปาก็อยากไปให้เร็วกว่านี้

เพิ่งมีตัวตนบนโลก บนดาวอังคารอยากรู้อยากเห็นโรเวอร์อย่างต่อเนื่องการสำรวจ 154 วัน หลังจากที่จอดนานเกิน ภารกิจหลักของดาวอังคารนานหนึ่งปี ชอบคับของวอล - อี รถขนาดหุ่นยนต์จะทำงานไปเรื่อย ๆ และเพิ่งส่งบ้าน selfie สำหรับมนุษยชาติที่จะบรรยายออกมามากกว่า มันยังส่ง ภาพ ของ เรา

เรารู้ว่าโลกดูเหมือนจากดาวอังคาร ท้องฟ้าโปร่งของมลพิษและเมื่อดวงอาทิตย์ชุดโลกของเราจะมองด้วยตาเปล่าเหมือนดาวประจำเมือง จาก 60 ล้าน ห่าง ดินเป็นอ่อนโยนสีฟ้า ไพลิน พลอยเข้าด้วยขนาดเล็กของดวงจันทร์

ซูมในและมหาสมุทรและทวีปที่คุ้นเคยกลายเป็นที่ชัดเจน ดูใกล้ๆ พอและ ทะเลทราย ภูเขา และป่าไม้ที่สามารถเห็นได้ มีความร้อนเพียงพอสด , น้ำ , คาร์บอนและออกซิเจนสำหรับชีวิตและจากหินจากดาวอังคาร หรืออวกาศนี้สีเขียวหินอ่อนต้องเหมือนประหลาดใจ

ตอนกลางคืน แสงไฟของเมืองที่เรืองแสงแต่คุณต้องสนิทกันก่อนสัญญาณของมนุษยชาติกลายเป็นมองเห็นได้

โลกยังมีเรา : ขี้สงสัยชนิดความสามารถความฉลาด , ศิลปะที่ยิ่งใหญ่ ความรุนแรง และความเมตตา มนุษย์ ยิง แทง ระเบิดกันเลย เราอุทิศเวลาทั้งชีวิตให้ดนตรีและวรรณกรรมการแพทย์และวิทยาศาสตร์ เถียงกันแล้วเรื่องทั้งหมดของเรา เรามีชนิดที่กล้าที่จะฝัน โลกนี้เป็นโลกของความหวาดกลัวและความงามที่แตกต่างอื่น ๆ แต่เรามักจะหมายถึงการเข้าถึงเพิ่มเติม