Does provision of universal health

Does provision of universal health infringe on individual human rights? Some argue that a universal system requires some level of transfer of wealth from those who have to support those who have not. Any such transfer infringes on the freedom of the individual being taxed.

Others argue that providing access to health enables one to enjoy freedom, and as a society it is a shared responsibility (much like sharing the burden of funding a military or providing education for all). As such, social equity and individual freedom do not necessarily have to conflict. (See also this site’s section on poverty and inequality for more about the effects of inequality on all of society.)

At some point the debate becomes ideological rather than practical, and most nations that attempt universal health care, while often supporting individual freedoms see value in a society generally being healthy.

There are numerous ways such a system is provided, for example:

Government funded (tax paid) national systems
Government funded but user fees to top up (often at point of use)
Health insurance systems (funded by governments, citizens, or some mixture)
Decentralized, private systems run for profit or not for profit
Different parts of the world have used different means for health care and generally, poorer nations have struggled to provide adequate health care.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่บทบัญญัติของสุขภาพถ้วนละเมิดสิทธิมนุษยชนของแต่ละบุคคล? บางคนอ้างว่าเป็นระบบสากลต้องมีระดับของการถ่ายโอนความมั่งคั่งจากผู้ที่บางคนที่ได้ให้การสนับสนุนผู้ที่ยังไม่ ถ่ายโอนดังกล่าวละเมิดเสรีภาพของบุคคลที่ถูกเก็บภาษี. คิดเห็นอื่น ๆ ที่ให้การเข้าถึงสุขภาพช่วยหนึ่งที่จะเพลิดเพลินกับเสรีภาพและเป็นสังคมที่มันเป็นความรับผิดชอบร่วมกัน (เหมือนการแบ่งปันภาระของการระดมทุนทางทหารหรือการให้การศึกษาสำหรับทุก ) เช่นทุนทางสังคมและเสรีภาพส่วนบุคคลไม่จำเป็นต้องมีความขัดแย้ง (ดูเพิ่มเติมในส่วนของเว็บไซต์นี้ในความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบของความไม่เท่าเทียมกันในทุกสังคม.) ในบางจุดที่การอภิปรายจะกลายเป็นอุดมการณ์มากกว่าในทางปฏิบัติและประเทศส่วนใหญ่ที่พยายามดูแลสุขภาพถ้วนหน้าในขณะที่มักจะสนับสนุนเสรีภาพของแต่ละบุคคลเห็นคุณค่า ในสังคมโดยทั่วไปการมีสุขภาพดี. มีหลายวิธีในระบบดังกล่าวมีให้เป็นตัวอย่างเช่น: รัฐบาลได้รับการสนับสนุน (ภาษีจ่าย) ระบบแห่งชาติของรัฐบาลได้รับการสนับสนุน แต่ค่าธรรมเนียมผู้ใช้เติม (มักที่จุดของการใช้งาน) ระบบประกันสุขภาพ (ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาล ประชาชนหรือบางส่วนผสม) การกระจายอำนาจระบบส่วนตัวทำงานเพื่อหากำไรหรือไม่แสวงหาผลกำไรส่วนต่าง ๆ ของโลกได้ใช้วิธีการที่แตกต่างกันสำหรับการดูแลสุขภาพและโดยทั่วไปประเทศที่ยากจนได้พยายามที่จะให้การดูแลสุขภาพที่เพียงพอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีการให้สิทธิประโยชน์หลักประกันสุขภาพละเมิดสิทธิมนุษยชนบุคคล ? บางคนโต้แย้งว่า ระบบที่เป็นสากลต้องมีบางระดับของการถ่ายโอนความมั่งคั่งจากผู้ที่ได้ให้การสนับสนุนผู้ที่ไม่ได้ ใด ๆเช่นการละเมิดต่อเสรีภาพของบุคคลที่ถูกหักภาษีคนอื่นแย้งว่า การให้การเข้าถึงสุขภาพช่วยหนึ่งที่จะเพลิดเพลินกับเสรีภาพและเป็นสังคมมันเป็นความรับผิดชอบร่วมกัน ( เหมือนการแบ่งปันภาระของงบประมาณทางทหาร หรือการให้การศึกษาสำหรับทุกคน ) เช่น ทุนสังคม และเสรีภาพไม่จําเป็นต้องมีการขัดแย้ง ( ดูเว็บไซต์นี้เป็นส่วนของความยากจนเพิ่มเติมเกี่ยวกับผลกระทบของความไม่เท่าเทียมกันในสังคม )ในบางจุด การอภิปรายจะกลายเป็นอุดมการณ์มากกว่าการปฏิบัติ และส่วนใหญ่ประเทศที่พยายามดูแลสุขภาพถ้วนหน้า ในขณะที่มักจะสนับสนุนเสรีภาพบุคคลเห็นคุณค่าในสังคมโดยทั่วไปการมีสุขภาพดีมีหลายวิธี เช่น ระบบจะให้ ตัวอย่างเช่น :รัฐบาลได้รับการสนับสนุนระบบภาษี ( เงิน ) แห่งชาติรัฐบาลได้รับการสนับสนุน แต่ค่าธรรมเนียมของผู้ใช้เพื่อขึ้นด้านบน ( บ่อยครั้งที่จุดของการใช้ )ระบบประกันสุขภาพ ( สนับสนุนโดยรัฐบาล ประชาชน หรือผสม )กระจายระบบส่วนบุคคลสำหรับกำไรหรือไม่กำไรส่วนต่างๆ ของโลกได้ใช้วิธีการที่แตกต่างกันสำหรับการดูแลสุขภาพ และโดยทั่วไปแล้ว ประเทศยากจนมีการต่อสู้เพื่อให้มีการดูแลสุขภาพที่เพียงพอ