ลือเลื่องแพะเมืองผีแพะเมืองผี เมื่อ

ลือเลื่องแพะเมืองผี
แพะเมืองผี เมื่อครั้งในอดีตกาลนานมาแล้ว ชาวบ้านขนานนามว่า เป็น“แพะเมืองผี ” ไม่มีผู้ใดทราบประวัติเป็นที่แน่นอนแต่ได้เล่าสืบทอดกันมาว่า แต่ก่อน

บริเวณป่าแห่งนี้ เป็นพื้นที่อุดมสมบูรณ์มีพันธุ์ไม้ใหญ่ขึ้นอยู่หนาแน่นและสัตว์ป่า

น้อยใหญ่เป็นจำนวนมาก ในสมัยนั้น มีครูบาปัญโญ ฯ เป็นเจ้าอาวาสวัดน้ำ ชำ

ตำบลน้ำชำ ซึ่งชาวบ้านได้พร้อมใจกันนิมนต์มาเป็นเจ้าอาวาสองค์แรกของวัดน้ำชำและได้บอก

เล่าประวัติแพะเมืองผีสืบทอดติดต่อกันมาว่า มีหญิงชราคนหนึ่งซึ่งชาวบ้านเรียกว่า “ย่าสุ่ม” เข้า

ไปหาผัก หน่อไม้ เป็นอาหาร แต่หลงป่าแล้วไปพบหลุมเงิน ทองคำ จึงได้นำเงิน และทองคำ ใส่

ถุงแล้วเตรียมหาบจะกลับบ้านเสร็จแล้วเกิดหลงป่าอีก โดยไม่สามารถนำเอาหาบเงิน คำ ออกมา

ได้ ย่าสุ่มจึงวางหาบแล้วหาไม้มาคาดเป็นราว (ราวไม้) ต่อมาออกจากป่าจนถึงบ้านและเดิน

กลับไปราวไม้ที่คาดไว้เป็นแนวทางไว้ ซึ่งปัจจุบันเป็นร่องทางน้ำพบเห็นได้ เป็นแนวออกไปทาง

บ้านนํ้าชำทิศตะวันออกของแพะเมืองผี ย่าสุ่มจึงได้ชักชวนชาวบ้านให้เข้าไปด้วยปรากฏว่า

ชาวบ้านก็ได้ติดตามย่าสุ่มเข้าไปถึงจุดที่ย่าสุ่มวางหาบไว้แต่ไม่พบเงินและทองคำในหาบ

แต่อย่างใด ไม่รู้ว่าหายไปได้อย่างไร ชาวบ้านจึงขนานนามสถานที่นั้นว่า “แพะย่าสุ่มคาดราว”

และได้ช่วยกันค้นหา พบรอยเท้าคนเดิน ย่าสุ่มและชาวบ้านได้เดินตามรอยเท้าเหล่านั้นไป

จนกระทั่งมาถึงพื้นที่ซึ่งชาวบ้านขนานนามว่า “แพะเมืองผี” ภาษาพื้นเมืองทางภาคเหนือคำว่า

“แพะ” ในที่นี้หมายถึงป่าแพะนั่นเอง ส่วนคำว่าเมืองผี ก็เป็นชื่อที่ชาวบ้านเรียกกันสืบมาในสมัย

ดึกดำบรรพ์ โดยอาจจะเห็นว่าป่าแพะตรงนี้มีลักษณะพิสดารของภูมิประเทศ และเพราะความ

เร้นลับตามเรื่องราวที่เชื่อถือเล่าสืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบันนี้ก็อาจเป็นได้แพะเมืองผีมีสภาพเป็นป่าบนที่ราบลอนคลื่น สภาพสูงๆ ต่ำๆ ไม่สม่ำเสมอ มีลักษณะเป็นเนินเตี้ยๆ สูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ 180-210 เมตร จะมีเสาดินรูปร่างประหลาดเกิดจากระบวนการกระทำของนํ้าไหลและชะชั้นดินที่มีความแข็งไม่เท่ากัน นักธรณีวิทยาประมาณ ค่าอายุของดินแห่งนี้ว่าอยู่ในยุค Quaternary ซึ่งเป็นยุคค่อนข้างใหม่ มีอายุตั้งแต่ 15 ล้านปี จนถึงปัจจุบัน ลักษณะการเกิดของเสาดินเกิดจากSemiconsolidatged) คือ หินที่ยังแข็งตัวไม่เต็มที่ประกอบด้วย (Siltstone) ชัน้ (Sandstone) สลับกันเป็นชั้น ๆ แต่ละชั้นมีความต้านทานต่อการผุพังไม่เท่ากัน เมื่อถูกนํ้าฝนชะซึมสู่ชั้นหินที่ (Less-resistant bed) ก็จะถูกกร่อนโดยง่ายเหลือชั้นที่(More-resistant bed) ทำหน้าที่เสมือนแผ่นเกราะวางอยู่ข้างบน เรียกว่า (Cap) ทำให้นํ้าไม่สามารถชะกร่อนต่อไปได้ง่าย ส่วนที่เหลือให้เห็นอยู่โดยการเกิดลักษณะนี้ จึงมีรูปร่างเป็นหย่อมแตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลือเลื่องแพะเมืองผี
แพะเมืองผีเมื่อครั้งในอดีตกาลนานมาแล้วชาวบ้านขนานนามว่าได้เป็น "แพะเมืองผี" แต่ก่อนบริเวณป่าแห่งนี้ ในสมัยนั้นมีครูบาปัญโญเจ้าอาวาสฯ เป็นวัดน้ำชำตำบลน้ำชำ "ย่าสุ่ม" เข้าไปหาผักหน่อไม้เป็นอาหาร แต่หลงป่าแล้วไปพบหลุมเงินทองคำจึงได้นำเงินและทองคำ โดยไม่สามารถนำเอาหาบเงินคำออกมาได้ (ราวไม้) ไม่รู้ว่าหายไปได้อย่างไรชาวบ้านจึงขนานนามสถานที่นั้นว่า พบรอยเท้าคนเดิน "แพะเมืองผี" ในที่นี้หมายถึงป่าแพะนั่นเองส่วนคำว่าเมืองผี สภาพสูง ๆ ต่ำ ๆ ไม่สม่ำเสมอมีลักษณะเป็นเนินเตี้ย ๆ สูงจากระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ 180-210 เมตร นักธรณีวิทยาประมาณค่าอายุของดินแห่งนี้ว่าอยู่ในยุค Quaternary ซึ่งเป็นยุคค่อนข้างใหม่มีอายุตั้งแต่ 15 ล้านปีจนถึงปัจจุบัน คือ (หินทราย) ชัน้ (หินทราย) สลับกันเป็นชั้น ๆ เมื่อถูกนํ้าฝนชะซึมสู่ชั้นหินที่ (เตียงหักทน) เตียง) เรียกว่า (Cap) จึงมีรูปร่างเป็นหย่อมแตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .เวลาบิน ตาฉันอีกครั้ง และทุกครั้งฉันก็ยัง thriled .