he conjures up Whitman who, he hope

he conjures up Whitman who, he hopes, represents a "lost America of love," which was more about love than about things. But in the last line of the poem, the speaker calls all this into question: was there really ever an "America of love"? Or, like Walt Whitman, is this all a fantasy?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาทำให้นึกถึง Whitman ผู้ เขาหวัง เป็น "หายไปอเมริกาของรัก ซึ่งเป็นข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับความรักมากกว่าเรื่องนี้ แต่ในบรรทัดสุดท้ายของบทกวี ลำโพงเรียกทั้งหมดนี้เป็นคำถาม: มีจริง ๆ เคยมี "สหรัฐอเมริกาของความรัก" หรือ เช่น Walt Whitman นี้ทุกจินตนาการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเสกขึ้นมาวิทแมนที่เขาหวังที่แสดงให้เห็นถึง "หายไปอเมริกาของความรัก" ซึ่งเป็นมากขึ้นเกี่ยวกับความรักมากกว่าเกี่ยวกับสิ่งที่ แต่ในบรรทัดสุดท้ายของบทกวีลำโพงเรียกทั้งหมดนี้เป็นคำถาม: มีจริงๆก็เคยเป็น "อเมริกาของความรัก"? หรือเช่น Walt Whitman นี้เป็นจินตนาการ?