Students will rank each participant

Students will rank each participant in a figure skating competition on their technical skill, style, and creativity.
The evaluation level is a goal in more advanced instruction. A good knowledge of the subject area is needed before learners can make valid judgments of quality.
Affective Domain
In the affective domain, the hierarchical aspect of learning is less clear. Also, it becomes much more difficult to prepare objectives that are observable and concrete when dealing with the values, beliefs, interests, and emotional responses of individuals. Traditional instructional designers argue that students will exhibit some behavior that is indicative of a change in attitude or boluses (for example, see Mager, 1968, or Morris and Fitz-Gibbon, 1978). This is probably true. In transformative learning theory (Mezirow, 1991), which describes changes in values, beliefs, and assumptions, learning is not considered to be transformative unless the person acts on the changes.
However, problems arise when writing objectives in this area. Say we want students to enjoy reading poetry or to develop their own code of professional values in nursing. There may very well be behaviors that indicate these goals have been reached. For example, students may read poetry in their spare time or talk to their peers about their professional values. But they also may demonstrate enjoyment in ways that we cannot observe and so validate. Or they also may do things other than the ones we have identified to indicate this kind of learning has taken place. Further, if we do state in an objective that students will read at least two books of poetry at home as an indicator of enjoyment, will students do this only because it is a expectation, not because they enjoy poetry? How are we to know that they do it at all? If they tell us, perhaps they could also, more simply, tell us that they now enjoy reading poetry more than they did before.
I deviate slightly from the instructional design literature at this point. Although we are told to avoid words such as “enjoy” and “appreciate,” I think that their use is valid. Knowledge that is

communicative in nature (to do with understanding ourselves, others, and social norms) is validated by people agreeing on what is true in a certain context of culture. Most people would agree on what “enjoy” means. Most people would probably also recognize enjoyment in progress. Some of the examples in this section will use words that are not as concrete and observable as is traditionally suggested.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักเรียนจะจัดอันดับแต่ละผู้เข้าร่วมในการแข่งขันสเก็ตบน และของพวกเขาทักษะทางเทคนิค สไตล์ ความคิดสร้างสรรค์ระดับการประเมินเป็นเป้าหมายในการสอนสูงขึ้น ความรู้วิชาที่จำเป็นก่อนที่ผู้เรียนสามารถทำการตัดสินถูกต้องคุณภาพผลโด ในโดเมนผล ด้านลำดับการเรียนรู้ได้ไม่ชัดเจน ยัง มันจะยากมากที่จะจัดเตรียมวัตถุประสงค์ที่ observable และคอนกรีตเมื่อจัดการกับค่า ความเชื่อ สนใจ การตอบสนองทางอารมณ์ของบุคคล ออกแบบการจัดการเรียนการสอนแบบดั้งเดิมโต้แย้งว่า นักเรียนจะแสดงพฤติกรรมบางอย่างที่เป็นตัวชี้ให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติหรือ boluses (ตัวอย่าง ดู Mager, 1968 หรือมอร์ริส และห้องฟิต ชะนี 1978) อาจจริงอยู่ ไม่ถือว่าเรียนรู้เรียนรู้เปลี่ยนแปลงทฤษฎี (Mezirow, 1991), ซึ่งอธิบายถึงการเปลี่ยนแปลง ในค่า ความเชื่อ สมมติฐาน ต้องเปลี่ยนแปลงยกเว้นบุคคลที่ทำหน้าที่ในการเปลี่ยนแปลงอย่างไรก็ตาม ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อการเขียนวัตถุประสงค์ในพื้นที่นี้ ว่า เราต้องการให้นักเรียนอ่านบทกวี หรือพัฒนาตัวเองรหัสของค่าพยาบาลมืออาชีพ อาจมีดีพฤติกรรมที่บ่งชี้ถึงเป้าหมายเหล่านี้แล้ว ตัวอย่าง นักเรียนอาจอ่านบทกวีในเวลาว่าง หรือพูดคุยกับเพื่อนของพวกเขาเกี่ยวกับค่ามืออาชีพ แต่พวกเขายังอาจแสดงให้เห็นถึงความเพลิดเพลินที่เราไม่สามารถสังเกต และตรวจสอบเพื่อให้ หรือพวกเขายังสามารถทำสิ่งที่เราได้ระบุเพื่อระบุชนิดของการเรียนรู้นี้ได้เกิดขึ้น เพิ่มเติม ถ้าเราระบุในวัตถุประสงค์ที่ นักเรียนจะอ่านหนังสือน้อยสองของบทกวีที่เป็นตัวบ่งชี้ของความเพลิดเพลิน จะเรียนไรนี้เท่านั้นเนื่องจากมีความคาดหวัง ไม่ได้ เพราะพวกเขาชอบกวีนิพนธ์ เรารู้ว่า พวกเขาทำมันทั้งหมดอย่างไร ถ้าพวกเขาบอกเรา บางทีพวกเขาอาจยัง กว่านั้น บอกว่า พวกเขาได้เพลิดเพลินกับการอ่านบทกวีมากกว่าที่พวกเขาได้ก่อนฉันแตกต่างเล็กน้อยจากเอกสารประกอบการออกแบบการสอนณจุดนี้ แม้ว่าเราจะบอกเพื่อหลีกเลี่ยงคำ "เพียง" และ "ขอบคุณ" ผมคิดว่า การใช้ไม่ถูกต้อง ความรู้ที่สื่อสารในธรรมชาติ (การทำความเข้าใจตนเอง ผู้อื่น และบรรทัดฐานทางสังคม) ตรวจสอบเงื่อนไขว่า เป็นจริงในบริบทของวัฒนธรรมคน คนส่วนใหญ่จะเห็นบนว่า "เพียง" หมายถึง คนส่วนใหญ่คงจะรู้จักหย่อนกำลัง บางตัวอย่างในส่วนนี้จะใช้คำที่ไม่เป็นคอนกรีตและ observable ตามประเพณีมีการแนะนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเรียนจะเข้าร่วมแต่ละอันดับในการแข่งขันสเก็ตลีลาทักษะทางเทคนิคของพวกเขาสไตล์และความคิดสร้างสรรค์.
ระดับการประเมินผลเป็นเป้าหมายในการเรียนการสอนที่ทันสมัยมากขึ้น ความรู้ที่ดีของพื้นที่เรื่องเป็นสิ่งจำเป็นก่อนผู้เรียนสามารถให้คำตัดสินที่ถูกต้องที่มีคุณภาพ. ส่งผลต่อโดเมนในโดเมนอารมณ์ด้านลำดับชั้นของการเรียนรู้ไม่ชัดเจน นอกจากนี้ก็จะกลายเป็นเรื่องยากมากที่จะเตรียมความพร้อมที่มีวัตถุประสงค์ที่สังเกตและคอนกรีตเมื่อจัดการกับค่าความเชื่อความสนใจและการตอบสนองทางอารมณ์ของบุคคล ออกแบบการเรียนการสอนแบบดั้งเดิมยืนยันว่านักเรียนจะแสดงพฤติกรรมบางอย่างที่บ่งบอกถึงการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติหรือ boluses (ตัวอย่างเช่นให้ดู Mager 1968 หรือมอร์ริสและฟิทซ์กิบบอน, 1978) นี่อาจจะเป็นความจริง ในทฤษฎีการเรียนรู้การเปลี่ยนแปลง (Mezirow, 1991) ซึ่งอธิบายถึงการเปลี่ยนแปลงในค่านิยมความเชื่อและสมมติฐานการเรียนรู้ไม่ว่าจะเป็นกระแสเว้นแต่บุคคลที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง. แต่ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อเขียนวัตถุประสงค์ในบริเวณนี้ บอกว่าเราต้องการให้นักเรียนสนุกกับการอ่านบทกวีหรือรหัสในการพัฒนาตัวเองของค่าวิชาชีพการพยาบาล มีดีมากอาจเป็นพฤติกรรมที่บ่งบอกถึงเป้าหมายเหล่านี้ได้รับการเข้าถึงได้ ยกตัวอย่างเช่นนักเรียนอาจจะอ่านบทกวีในเวลาว่างของพวกเขาหรือพูดคุยกับเพื่อนของพวกเขาเกี่ยวกับค่านิยมของพวกเขาเป็นมืออาชีพ แต่พวกเขายังอาจแสดงให้เห็นถึงความบันเทิงในรูปแบบที่เราไม่สามารถสังเกตและเพื่อให้ตรวจสอบ หรือพวกเขาอาจจะทำสิ่งอื่น ๆ ที่นอกเหนือจากที่เราได้ระบุจะบ่งบอกถึงชนิดของการเรียนรู้นี้ได้เกิดขึ้น นอกจากนี้ถ้าเราทำของรัฐในวัตถุประสงค์ว่านักเรียนจะอ่านหนังสืออย่างน้อยสองของบทกวีที่บ้านเป็นตัวบ่งชี้ของความบันเทิงเป็นนักการนักเรียนจะทำเช่นนี้เพียงเพราะมันเป็นความคาดหวังไม่ได้เพราะพวกเขาสนุกกับบทกวี? วิธีการที่เราจะรู้ว่าพวกเขาทำมันได้ทั้งหมดหรือไม่ ถ้าพวกเขาบอกเราบางทีพวกเขายังสามารถเพิ่มเติมเพียงบอกเราว่าตอนนี้พวกเขาสนุกกับการอ่านบทกวีมากกว่าที่พวกเขาทำมาก่อน. ฉันเบี่ยงเบนเล็กน้อยจากวรรณกรรมการออกแบบการสอนที่จุดนี้ ถึงแม้ว่าเราจะบอกให้หลีกเลี่ยงคำเช่น "เพลิดเพลินไปกับการ" และ "ขอบคุณ" ผมคิดว่าการใช้งานที่ถูกต้อง ความรู้ที่มีการสื่อสารในธรรมชาติ (จะทำอย่างไรกับการทำความเข้าใจตัวเองคนอื่น ๆ และบรรทัดฐานทางสังคม) จะถูกตรวจสอบโดยคนที่เห็นพ้องกับสิ่งที่เป็นจริงในบริบทของวัฒนธรรมบางอย่าง คนส่วนใหญ่จะเห็นด้วยกับสิ่งที่ "สนุกกับการ" หมายความว่า คนส่วนใหญ่อาจจะยังตระหนักความเพลิดเพลินในความคืบหน้า บางส่วนของตัวอย่างในส่วนนี้จะใช้คำที่ไม่เป็นรูปธรรมและเป็นที่สังเกตได้คือแนะนำประเพณี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักเรียนจะจัดอันดับผู้เข้าร่วมแต่ละในสเก็ตลีลาการแข่งขันทักษะ เทคนิครูปแบบและความคิดสร้างสรรค์
ระดับการประเมินเป็นเป้าหมายในการสอนมากขึ้น ความรู้ในเรื่องพื้นที่เป็นสิ่งจำเป็นก่อนที่ผู้เรียนสามารถใช้ตัดสินคุณภาพของ

ในด้านจิตพิสัยเจตคติ ด้านการลำดับชั้นของการเรียนรู้มีความชัดเจนน้อยลง นอกจากนี้มันกลายเป็นมากยากที่จะเตรียมวัตถุประสงค์ที่เด่นชัดและเป็นรูปธรรมเมื่อจัดการกับค่านิยม ความเชื่อ ความสนใจ และการตอบสนองทางอารมณ์ของแต่ละบุคคล นักออกแบบการสอนแบบดั้งเดิม ยืนยันว่านักเรียนจะแสดงบางส่วนของพฤติกรรมที่บ่งบอกถึงการเปลี่ยนแปลงในทัศนคติหรือ boluses ( ตัวอย่างเช่น เห็นนิตยสาร 2511 หรือ Morris และ ฟิตซ์กิบบอน , 1978 )นี้อาจเป็นจริง ทฤษฎีในการเรียนรู้การเปลี่ยนแปลง ( เมซิโรว์ , 1991 ) ซึ่งอธิบายการเปลี่ยนแปลงค่านิยม ความเชื่อและสมมติฐานการเรียนรู้นั้นไม่ถือเป็นการเปลี่ยนแปลง เว้นแต่คนที่ทำหน้าที่ในการเปลี่ยนแปลง .
แต่ปัญหาเกิดขึ้นเมื่อเขียนวัตถุประสงค์ในพื้นที่นี้ ว่าเราต้องการให้นักเรียนสนุกกับการอ่านบทกวีหรือการพัฒนารหัสของตัวเองคุณค่าวิชาชีพการพยาบาลมันเป็นอย่างดีอาจจะเป็นพฤติกรรมที่บ่งชี้เป้าหมายเหล่านี้มีการเข้าถึง ตัวอย่างเช่น นักศึกษาอาจจะอ่านบทกวีในเวลาว่างของพวกเขาหรือพูดคุยกับเพื่อนของพวกเขาเกี่ยวกับคุณค่าของพวกเขา แต่พวกเขายังอาจแสดงให้เห็นถึงความสนุกสนานในวิธีที่เราสามารถสังเกตและตรวจสอบ หรือพวกเขาอาจจะทำอย่างอื่นมากกว่าที่เราได้ระบุถึงชนิดของการเรียนรู้ได้เกิดขึ้นเพิ่มเติม ถ้าเราทำอะไรในวัตถุประสงค์ที่นักเรียนจะอ่านอย่างน้อยสองหนังสือบทกวีที่บ้านเป็นตัวบ่งชี้ของความเพลิดเพลิน นักเรียนจะทำเพียงเพราะมันคือความคาดหวัง ไม่ใช่เพราะพวกเขาสนุกกับบทกวี ? แล้วเราจะรู้ว่าพวกเขาทำมันเลย ถ้าพวกเขาบอกเราว่า บางทีพวกเขาอาจเพิ่มเติม เพียงแค่บอกเราว่าตอนนี้พวกเขาสนุกกับการอ่านบทกวีมากขึ้นกว่าที่พวกเขาได้ก่อน
.ผมเบี่ยงเบนเล็กน้อยจากวรรณกรรม การออกแบบการสอน ณจุดนี้ แม้ว่าเราจะบอกให้หลีกเลี่ยงคำเช่น " สนุก " และ " ขอบคุณ " ฉันคิดว่าการใช้ของพวกเขาถูกต้อง ความรู้คือ

เพื่อการสื่อสารในธรรมชาติ ( เพื่อทำความเข้าใจตนเอง ผู้อื่น และบรรทัดฐานทางสังคม ) คือการตรวจสอบโดยประชาชนเห็นด้วยในสิ่งที่เป็นจริงในบริบทหนึ่งของวัฒนธรรมคนส่วนใหญ่จะเห็นด้วยกับความหมายของคำว่า " เพลิดเพลิน " คนส่วนใหญ่อาจจะยังรู้จักความเพลิดเพลินในความคืบหน้า บางส่วนของตัวอย่างในส่วนนี้จะใช้คำที่ไม่ได้เป็นคอนกรีต และสังเกตเป็นประเพณี
แนะนำ