Messier 37 (also known as M37 or NG

Messier 37 (also known as M37 or NGC 2099) is the richest open cluster in the constellation Auriga. It is the brightest of three open clusters in Auriga and was discovered by the Italian astronomer Giovanni Battista Hodierna before 1654. M37 was missed by French astronomer Guillaume Le Gentil when he rediscovered M36 and M38 in 1749. French astronomer Charles Messier independently rediscovered M37 in September of 1764 but all three clusters were recorded by Hodierna. It is classified as Trumpler type I,1,r or I,2,r.

M37 is located in the antipodal direction, opposite from the Galactic Center as seen from Earth.[4] Estimates of its age range from 347[1] million to 550[3] million years. It has 1,500[2] times the mass of the Sun and contains over 500 identified stars,[3] with roughly 150 stars brighter than magnitude 12.5. M37 has at least a dozen red giants and its hottest surviving main sequence star is of stellar classification B9 V. The abundance of elements other than hydrogen and helium, what astronomers term metallicity, is similar to, if not slightly higher than, the abundance in the Sun.[1]

At its estimated distance of around 4,500 light-years (1,400 parsecs)[1] from Earth, the cluster's angular diameter of 24 arcminutes corresponds to a physical extent of about 20–25 ly (6.1–7.7 pc). The tidal radius of the cluster, where external gravitational perturbations begin to have a significant influence on the orbits of its member stars, is about 46–59 ly (14–18 pc). This cluster is following an orbit through the Milky Way with a period of 219.3 Ma and an eccentricity of 0.22. This will bring it as close as 19.6 kly (6.0 kpc) to, and as distant as 30.7 kly (9.4 kpc) from, the Galactic Center. It reaches a peak distance above the galactic plane of 0.29 kly (0.089 kpc) and will cross the plane with a period of 31.7 Ma.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Messier 37 (also known as M37 or NGC 2099) is the richest open cluster in the constellation Auriga. It is the brightest of three open clusters in Auriga and was discovered by the Italian astronomer Giovanni Battista Hodierna before 1654. M37 was missed by French astronomer Guillaume Le Gentil when he rediscovered M36 and M38 in 1749. French astronomer Charles Messier independently rediscovered M37 in September of 1764 but all three clusters were recorded by Hodierna. It is classified as Trumpler type I,1,r or I,2,r.M37 is located in the antipodal direction, opposite from the Galactic Center as seen from Earth.[4] Estimates of its age range from 347[1] million to 550[3] million years. It has 1,500[2] times the mass of the Sun and contains over 500 identified stars,[3] with roughly 150 stars brighter than magnitude 12.5. M37 has at least a dozen red giants and its hottest surviving main sequence star is of stellar classification B9 V. The abundance of elements other than hydrogen and helium, what astronomers term metallicity, is similar to, if not slightly higher than, the abundance in the Sun.[1]ในการประเมินระยะทางประมาณ 4,500 light-years (1,400 พาร์เซก) [1] จากโลก เส้นผ่านศูนย์กลางเชิงมุมของคลัสเตอร์ของ 24 arcminutes สอดคล้องในระดับกายภาพประมาณ 20 – 25 ลี (6.1 – 7.7 pc) มีรัศมียาวของคลัสเตอร์ ที่ชิ้นแรงโน้มถ่วงภายนอกเริ่มมีอิทธิพลสำคัญในวงโคจรของดาวสมาชิกของ 46-59 ลี (พีซี 14-18) คลัสเตอร์นี้มีต่อวงโคจรผ่านทางช้างเผือกมีระยะ 219.3 Ma และมีความเบี่ยงเบนของ 0.22 นี้จะนำมันใกล้ kly 19.6 (6.0 kpc), และห่างเหินเป็นเป็นจาก Galactic ศูนย์ 30.7 kly (9.4 kpc) จะถึงระยะทางสูงสุดเหนือระนาบทางช้างเผือกของ kly 0.29 (0.089 kpc) และจะข้ามเครื่องบิน มีระยะ 31.7 Ma

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Messier 37 (หรือเรียกว่า M37 หรือ NGC 2099) เป็นกระจุกดาวเปิดที่ร่ำรวยที่สุดในกลุ่มดาวสารถี มันเป็นความสว่างในสามของกระจุกดาวเปิดใน Auriga และถูกค้นพบโดยนักดาราศาสตร์ชาวอิตาลี Giovanni Battista Hodierna ก่อน 1,654 M37 พลาดโดยนักดาราศาสตร์ชาวฝรั่งเศสกีโยม Le Gentil เมื่อเขาค้นพบ M36 และ M38 ใน 1,749 นักดาราศาสตร์ชาวฝรั่งเศสชาร์ลส์ Messier อิสระค้นพบ M37 ในเดือนกันยายน ของ 1764 แต่ทั้งสามกลุ่มที่ถูกบันทึกไว้โดย Hodierna มันถูกจัดเป็นประเภท Trumpler ผม, 1, R หรือฉัน, 2, r.

M37 ตั้งอยู่ในทิศทางที่ตรงกันข้ามกับเท้าตรงข้ามจากศูนย์ทางช้างเผือกเมื่อมองจากโลก. [4] ประมาณการของช่วงอายุของมันจาก 347 [1] ล้าน 550 [3] ล้านปี มันมี 1,500 [2] เท่าของมวลดวงอาทิตย์และมีกว่า 500 ดาวระบุ [3] ประมาณ 150 ดาวสว่างกว่าขนาด 12.5 M37 มีอย่างน้อยโหลยักษ์ใหญ่สีแดงและร้อนแรงที่สุดที่รอดตายดาวฤกษ์ในแถบลำดับหลักเป็นตัวเอกจำแนก B9 โวลต์ความอุดมสมบูรณ์ขององค์ประกอบอื่น ๆ กว่าไฮโดรเจนและฮีเลียมสิ่งที่นักดาราศาสตร์โลหะระยะคล้ายกับถ้าไม่สูงกว่าเล็กน้อยในความอุดมสมบูรณ์ ดวงอาทิตย์ [1]

ในระยะทางที่คาดว่าประมาณ 4,500 ปีแสง (1,400 พาร์เซก) [1] จากโลกคลัสเตอร์ของมุมเส้นผ่าศูนย์กลาง 24 arcminutes สอดคล้องกับขอบเขตทางกายภาพของประมาณ 20-25 Ly (6.1-7.7 PC) . รัศมีน้ำขึ้นน้ำลงของคลัสเตอร์ที่เยี่ยงอย่างแรงโน้มถ่วงภายนอกเริ่มมีอิทธิพลสำคัญในวงโคจรของดาวสมาชิกที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับ 46-59 Ly (14-18 PC) คลัสเตอร์นี้กำลังติดตามวงโคจรผ่านทางช้างเผือกกับระยะเวลาของการ 219.3 Ma และสระเล็ก ๆ น้อย 0.22 นี้จะนำมันใกล้เคียงเป็น 19.6 KLY (6.0 KPC) ไปและห่างไกลราวกับ 30.7 KLY (9.4 KPC) จาก, ศูนย์ทางช้างเผือก มันถึงระยะทางสูงสุดเหนือระนาบกาแล็คซี่ 0.29 KLY (0.089 KPC) และจะข้ามเครื่องบินที่มีระยะเวลา 31.7 Ma

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมซีเย 37 ( ยังเป็นที่รู้จัก m37 หรือ NGC 1640 ) เป็นกระจุกดาวเปิดที่ร่ำรวยที่สุดในกลุ่มดาว Auriga . มันคือที่สุดของ 3 กลุ่มเปิดในกลุ่มดาวสารถีและถูกค้นพบโดยนักดาราศาสตร์ชาวอิตาลีโจวันนี บัตติสตา hodierna ก่อน 1 . m37 ถูกพลาดโดยนักดาราศาสตร์ฝรั่งเศส ปีแอร์ ลังเกลส์และเมื่อเขาค้นพบ m36 m38 ใน 1677 . นักดาราศาสตร์ชาวฝรั่งเศส ชาร์ล เมซีเยอิสระค้นพบ m37 ในเดือนกันยายน 1459 แต่ทั้งสามกลุ่มได้ถูกบันทึกไว้โดย hodierna . มันจัดเป็นประเภททรัมเพลอร์ชั้น 1 หรือชั้น R 2 R .m37 ตั้งอยู่ในทิศทางที่แอนติโพแดล , ตรงข้ามจากศูนย์กลางกาแล็คซี่ เท่าที่เห็นจากโลก [ 4 ] ประมาณช่วงยุคจาก 347 [ 1 ] และ [ 3 ] 550 ล้านปี มี 1500 [ 2 ] เท่ามวลของดวงอาทิตย์ และมีมากกว่า 500 ระบุดาว [ 3 ] มีประมาณ 150 ดาวสว่างกว่าขนาด 12.5 . m37 มีอย่างน้อยโหลแดงยักษ์ และร้อนแรงที่สุด surviving ดาวลำดับหลักของดาวฤกษ์ประเภท b9 V . ความอุดมสมบูรณ์ของธาตุไฮโดรเจนและฮีเลียมมากกว่าสิ่งที่นักดาราศาสตร์ในระยะความเป็นโลหะ คล้ายกับ ถ้าไม่สูงกว่าเล็กน้อยความอุดมสมบูรณ์ในดวงอาทิตย์ [ 1 ]ในการประมาณระยะทางประมาณ 4 , 500 ปีแสง ( 1 , 400 พาร์เซก ) [ 1 ] จากโลกของกลุ่มเชิงมุมขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 24 arcminutes สอดคล้องกับขอบเขตทางกายภาพของประมาณ 20 – 25 หลี ( 6.1 ) 7.7 PC ) รัศมีคลื่นของกลุ่ม ซึ่งได้ถ่วงภายนอกเริ่มมีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญต่อวงโคจรของดาวสมาชิก ประมาณ 46 – 59 ลี ( 14 – 18 PC ) กลุ่มนี้ต่อไปนี้โคจรผ่านทางช้างเผือกกับระยะเวลามา 219.3 และความผิดปกติของ 0.22 . นี้จะทำให้มันเป็นปิดเป็น 19.6 ไคล์ ( 6.0 KPC ) และเป็นไกลเป็น 30.7% ไคล์ ( 9.4 KPC ) จากศูนย์กลางกาแล็คซี่ มันถึงจุดสูงสุดระยะทางเหนือระนาบทางช้างเผือกของ 0.29 ไคล์ ( 0.089 KPC ) และจะข้ามเครื่องบินกับระยะเวลามาประสบการณ์