Expansion of agricultural lands and

Expansion of agricultural lands and inherent variability of climate can influence the water cycle in the Amazon basin, impacting numerous ecosystem services. However, these two influences do not work independently of each other. With two once-in-a-century-level droughts occurring in the Amazon in the past decade, it is vital to understand the feedbacks that contribute to altering the water cycle. The biogeophysical impacts of land cover change within the Amazon basin were examined under drought and pluvial conditions to investigate how land cover and drought jointly may have enhanced or diminished recent precipitation extremes by altering patterns and intensity. Using the Weather Research and Forecasting (WRF) Model coupled to the Noah land surface model, a series of April–September simulations representing drought, normal, and pluvial years were completed to assess how land cover change impacts precipitation and how these impacts change under varied rainfall regimes. Evaporative sources of water vapor that precipitate across the region were developed with a quasi-isentropic back-trajectory algorithm to delineate the extent and variability that terrestrial evaporation contributes to regional precipitation. A decrease in dry season latent heat flux and other impacts of deforestation on surface conditions were increased by drought conditions. Coupled with increases in dry season moisture recycling over the Amazon basin by ~7% during drought years, land cover change is capable of reducing precipitation and increasing the amplitude of droughts in the region.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การขยายตัวของภาคเกษตรกรรมและความแปรปรวนของสภาพภูมิอากาศโดยธรรมชาติสามารถมีอิทธิพลต่อวัฏจักรของน้ำในลุ่มน้ำอเมซอน ผลกระทบต่อระบบนิเวศมากมายบริการ อย่างไรก็ตาม อิทธิพลสองเหล่านี้ทำงานเป็นอิสระจากกัน สองครั้งใน-a-ศตวรรษระดับภัยแล้งเกิดขึ้นในอะเมซอนในทศวรรษ จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจการตอบที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงวัฏจักรของน้ำ Biogeophysical ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงครอบคลุมที่ดินภายในลุ่มน้ำอเมซอนถูก examined แล้งและ pluvial เงื่อนไขการตรวจสอบวิธีปกคลุมดินและภัยแล้งร่วมกันอาจเพิ่มขึ้น หรือลดลงล่าสุดฝน โดยดัดแปลงรูปแบบและความเข้ม โดยใช้การวิจัยสภาพอากาศและแบบจำลองการคาดการณ์ (WRF) ควบคู่ไปกับโนอาห์ที่ดินผิวแบบ ชุดของภัยแล้ง ปกติ เป็นตัวแทนจำลองเมษายน – กันยายน และ pluvial ปีที่ประสบความสำเร็จในการประเมินวิธีฝนกระทบเปลี่ยนฝาครอบที่ดินและผลกระทบเหล่านี้เปลี่ยนแปลงอย่างไรภายใต้หลากหลายระบอบฝน ฯลฯ แหล่งที่มาของไอน้ำที่ตกตะกอนในภูมิภาคได้รับการพัฒนา ด้วยการ isentropic กึ่งวิถีกลับอัลกอริทึมการ delineate ขอบเขตและความแปรปรวนที่ระเหยบกก่อให้เกิดฝนในภูมิภาค การลดลงของฟลักซ์ความร้อน latent แล้งและอื่น ๆ ผลกระทบของการทำลายสภาพพื้นผิวเพิ่มสภาวะภัยแล้ง ควบคู่กับการเพิ่มขึ้นในฤดูแล้งความชื้นรีไซเคิลผ่านลุ่มน้ำอเมซอน โดย ~ 7% ในช่วงภัยแล้งปี เปลี่ยนฝาครอบที่ดินจะสามารถลดปริมาณน้ำฝน และเพิ่มความกว้างของภัยแล้งในภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การขยายตัวของพื้นที่ทางการเกษตรและความแปรปรวนของสภาพภูมิอากาศโดยธรรมชาติสามารถมีอิทธิพลต่อวัฏจักรของน้ำในลุ่มน้ำอเมซอนส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศบริการจำนวนมาก อย่างไรก็ตามอิทธิพลทั้งสองไม่ได้ทำงานเป็นอิสระจากกัน กับสองครั้งหนึ่งในศตวรรษระดับภัยแล้งที่เกิดขึ้นในอเมซอนในทศวรรษที่ผ่านมาก็มีความสำคัญที่จะเข้าใจการตอบรับที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงวัฏจักรของน้ำ ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลง biogeophysical ปกคลุมดินในลุ่มน้ำอเมซอนได้รับการตรวจสอบภายใต้ภัยแล้งและฝนตกเงื่อนไขในการตรวจสอบว่าสิ่งปกคลุมดินและภัยแล้งร่วมกันอาจจะเพิ่มขึ้นหรือลดลงสุดขั้วตกตะกอนที่ผ่านมาโดยการเปลี่ยนรูปแบบและความรุนแรง โดยใช้การวิจัยสภาพอากาศและการพยากรณ์ (WRF) รุ่นควบคู่ไปกับรูปแบบผิวดินโนอาห์, ชุดจำลองเมษายนกันยายนตัวแทนภัยแล้งปกติและปีที่ผ่านมามีฝนตกแล้วเสร็จเพื่อประเมินว่าสิ่งปกคลุมดินเปลี่ยนแปลงส่งผลกระทบต่อการตกตะกอนและวิธีการที่ส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้อยู่ภายใต้การที่แตกต่างกัน ระบอบการปกครองที่ปริมาณน้ำฝน แหล่งที่มาของการระเหยของไอน้ำที่ตกตะกอนทั่วทั้งภูมิภาคได้รับการพัฒนาที่มีวิธีการกลับวิถีกึ่ง isentropic การวิเคราะห์ขอบเขตและความแปรปรวนที่ระเหยบกก่อให้เกิดการตกตะกอนในระดับภูมิภาค ลดลงในฤดูแล้งไหลของความร้อนแฝงและผลกระทบอื่น ๆ ของการตัดไม้ทำลายป่าอยู่กับสภาพพื้นผิวที่เพิ่มขึ้นจากภาวะภัยแล้ง ควบคู่ไปกับการเพิ่มขึ้นในการรีไซเคิลความชื้นฤดูแล้งกว่าลุ่มน้ำอเมซอนโดย ~ 7% ในช่วงฤดูแล้งปีการเปลี่ยนแปลงสิ่งปกคลุมดินมีความสามารถในการลดการตกตะกอนและการเพิ่มความกว้างของภัยแล้งในภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การขยายตัวของพื้นที่เกษตรกรรมและการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศโดยธรรมชาติของสามารถต่อวงจรของน้ำในลุ่มน้ำอเมซอน impacting บริการมากมาย แต่สองคนนี้มีอิทธิพลไม่ทำงานอย่างเป็นอิสระของแต่ละอื่น ๆ กับสอง once-in-a-century-level ภัยแล้งที่เกิดขึ้นใน Amazon ในทศวรรษที่ผ่านมา มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจผลตอบสนองที่สนับสนุนการเปลี่ยนแปลงวัฏจักรของน้ำ ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงที่ biogeophysical ครอบคลุมที่ดินภายในลุ่มน้ำอเมซอนศึกษาภายใต้ความแห้งแล้งและเงื่อนไขเกี่ยวกับฝนตรวจสอบว่าครอบคลุมที่ดินและภัยแล้งร่วมกันอาจจะเพิ่มขึ้นหรือลดลง โดยล่าสุดโดยดัดแปลงรูปแบบสุดขั้วและความเข้ม . ใช้สภาพอากาศการวิจัยและการพยากรณ์ ( wrf ) รุ่นควบคู่กับโนอาห์ พื้นผิวดิน โมเดล ชุดของเดือนเมษายน–กันยายนจำลองแสดงความแห้งแล้ง , ปกติ , และเกี่ยวกับฝนปีเสร็จสมบูรณ์เพื่อประเมินวิธีการที่ครอบคลุมการเปลี่ยนแปลงที่ดินผลกระทบและวิธีการผลกระทบการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ภายใต้ระบอบการปกครองแบบหลากหลาย แหล่งระเหยของไอน้ำที่ตกตะกอนในภูมิภาคมีการพัฒนากับไอเซนโทรปิกกลับกึ่งวิถีวิธีอธิบายขอบเขตและความแปรปรวนที่บกการระเหยก่อให้เกิดการตกตะกอนของภูมิภาค ลดลงในหน้าแล้งแฝงกระแสความร้อนและผลกระทบอื่น ๆของการตัดไม้ทำลายป่าบนสภาพพื้นผิวเพิ่มขึ้นจากภาวะภัยแล้ง ควบคู่กับการเพิ่มขึ้นในฤดูแล้งความชื้นรีไซเคิล เหนือลุ่มน้ำอเมซอน ~ 7 % ในช่วงภัยแล้งปีเปลี่ยนปกแผ่นดินสามารถลดการตกตะกอนและการเพิ่มค่าของความแห้งแล้งในภูมิภาค