There was once a very learned man i

There was once a very learned man in the north-country who knew all the languages under the sun, and who was acquainted with all the mysteries of creation. He had one big book bound in black calf and clasped with iron, and with iron corners, and chained to a table which was made fast to the floor; and when he read out of this book, he unlocked it with an iron key, and none but he read from it, for it contained all the secrets of the spiritual world. It told how many angels there were in heaven, and how they marched in their ranks, and sang in their quires, and what were their several functions, and what was the name of each great angel of might. And it told of the demons, how many of them there were, and what were their several powers, and their labours, and their names, and how they might be summoned, and how tasks might be imposed on them, and how they might be chained to be as slaves to man.

Now the master had a pupil who was but a foolish lad, and he acted as servant to the great master, but never was he suffered to look into the black book, hardly to enter the private room.

One day the master was out, and then the lad, as curious as could be, hurried to the chamber where his master kept his wondrous apparatus for changing copper into gold, and lead into silver, and where was his mirror in which he could see all that was passing in the world, and where was the shell which when held to the ear whispered all the words that were being spoken by anyone the master desired to know about. The lad tried in vain with the crucibles to turn copper and lead into gold and silver–he looked long and vainly into the mirror; smoke and clouds passed over it, but he saw nothing plain, and the shell to his ear produced only indistinct murmurings, like the breaking of distant seas on an unknown shore. “I can do nothing,” he said; “as I don’t know the right words to utter, and they are locked up in yon book.”

He looked round, and, see! the book was unfastened; the master had forgotten to lock it before he went out. The boy rushed to it, and unclosed the volume. It was written with red and black ink, and much of it he could not understand; but he put his finger on a line and spelled it through.

At once the room was darkened, and the house trembled; a clap of thunder rolled through the passage and the old room, and there stood before him a horrible, horrible form, breathing fire, and with eyes like burning lamps. It was the demon Beelzebub, whom he had called up to serve him.

“Set me a task!” said he, with a voice like the roaring of an iron furnace.

The boy only trembled, and his hair stood up.

“Set me a task, or I shall strangle thee!”

But the lad could not speak. Then the evil spirit stepped towards him, and putting forth his hands touched his throat. The fingers burned his flesh. “Set me a task!”

“Water yon flower,” cried the boy in despair, pointing to a geranium which stood in a pot on the floor. Instantly the spirit left the room, but in another instant he returned with a barrel on his back, and poured its contents over the flower; and again and again he went and came, and poured more and more water, till the floor of the room was ankle-deep.

“Enough, enough!” gasped the lad; but the demon heeded him not; the lad didn’t know the words by which to send him away, and still he fetched water.

It rose to the boy’s knees and still more water was poured. It mounted to his waist, and Beelzebub still kept on bringing barrels full. It rose to his armpits, and he scrambled to the table-top. And now the water in the room stood up to the window and washed against the glass, and swirled around his feet on the table. It still rose; it reached his breast. In vain he cried; the evil spirit would not be dismissed, and to this day he would have been pouring water, and would have drowned all Yorkshire. But the master remembered on his journey that he had not locked his book, and therefore returned, and at the moment when the water was bubbling about the pupil’s chin, rushed into the room and spoke the words which cast Beelzebub back into his fiery home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีครั้งหนึ่งเคยเป็นคนเรียนรู้มากในภาคเหนือของประเทศที่รู้ภาษาทั้งหมดที่ภายใต้ดวงอาทิตย์และผู้ที่ได้รับการทำความคุ้นเคยกับความลึกลับทั้งหมดของการสร้าง เขามีหนังสือขนาดใหญ่ที่ถูกผูกไว้ในลูกวัวสีดำและประสานกับเหล็กและมีมุมเหล็กและล่ามโซ่ไว้กับโต๊ะที่ถูกสร้างขึ้นมาอย่างรวดเร็วไปยังพื้น; และเมื่อเขาอ่านจากหนังสือเล่มนี้เขาได้ปลดล็อคด้วยกุญแจเหล็กและไม่มีใคร แต่เขาอ่านจากมันเพราะมันมีความลับทั้งหมดของโลกฝ่ายวิญญาณ มันบอกว่าหลายคนมีเทวดาในสวรรค์และวิธีการที่พวกเขาเดินในการจัดอันดับของพวกเขาและร้องเพลงในเข้าเล่มของพวกเขาและสิ่งที่เป็นฟังก์ชั่นหลายของพวกเขาและสิ่งที่เป็นชื่อของแต่ละแองเจิลที่ดีของส่วนอำนาจนั้น และมันก็บอกว่าปีศาจจำนวนของพวกเขามีและสิ่งที่เป็นอำนาจของพวกเขาหลายและแรงงานของพวกเขาและชื่อของพวกเขาและวิธีที่พวกเขาอาจจะมีการเรียกและวิธีการงานอาจจะมีการกำหนดเกี่ยวกับพวกเขาและวิธีที่พวกเขาอาจจะ ถูกล่ามโซ่ที่จะเป็นทาสของมนุษย์. ตอนนี้หลักมีนักเรียนที่เป็น แต่เด็กหนุ่มที่โง่เขลาและเขาทำหน้าที่เป็นคนรับใช้เจ้านายที่ยิ่งใหญ่ แต่ไม่เคยได้รับความเดือดร้อนเขาจะมองเข้าไปในหนังสือสีดำแทบจะไม่ได้ที่จะเข้าไปในห้องส่วนตัววันหนึ่งต้นแบบออกมาแล้วเด็กนั้นเป็นอยากรู้ว่าอาจจะรีบไปยังห้องที่เจ้านายของเขาเก็บไว้อุปกรณ์มหัศจรรย์ของเขาสำหรับการเปลี่ยนทองแดงเป็นทองและนำไปสู่เงินและสถานที่ที่เป็นกระจกของเขาในการที่เขาจะได้เห็น ทุกอย่างที่ได้ผ่านในโลกและสถานที่ที่เป็นเปลือกซึ่งจัดขึ้นเมื่อหูกระซิบทุกคำที่ถูกพูดโดยทุกคนต้นแบบที่ต้องการทราบเกี่ยวกับ เด็กหนุ่มพยายามอย่างไร้ผลกับการทดลองที่จะเปิดทองแดงและนำไปสู่สีทองและสีเงินที่เขามองระยะยาวและไม่จำเป็นต้องเข้าไปในกระจก; สูบบุหรี่และเมฆผ่านไป แต่เขาเห็นอะไรที่ธรรมดาและเปลือกกับหูของเขาผลิตเพียงบ่นไม่ชัดเช่นทำลายของทะเลที่ห่างไกลบนฝั่งที่ไม่รู้จัก "ผมไม่สามารถทำอะไร" เขากล่าวว่า "ขณะที่ผมไม่ทราบว่าคำพูดที่เหมาะสมจะเปล่งและพวกเขาจะถูกขังไว้ในหนังสือ Yon." เขามองไปรอบ ๆ และดู! หนังสือเล่มนี้เป็นหลวม; ต้นแบบได้ลืมที่จะล็อคไว้ก่อนที่เขาจะเดินออกไป เด็กผู้ชายคนนั้นรีบวิ่งไปที่มันและ Unclosed ระดับเสียง มันถูกเขียนด้วยหมึกสีแดงและสีดำและมากของมันเขาไม่สามารถเข้าใจ แต่เขาเอานิ้วของเขาในบรรทัดและสะกดมันผ่าน. ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นห้องมืดและบ้านโคลงเคลง ตบมือฟ้าร้องรีดผ่านทางเดินและห้องเก่าและมียืนอยู่ตรงหน้าเขาน่ากลัวน่ากลัวรูปแบบการหายใจไฟและด้วยตาเช่นโคมไฟเผาไหม้ มันเป็นปีศาจซาตานซึ่งเขาได้เรียกขึ้นมารับใช้พระองค์. "ตั้งผมงาน!" เขากล่าวด้วยเสียงเหมือนเสียงคำรามของเตาหลอมเหล็กได้. เด็กเท่านั้นที่กลัวจนตัวสั่นและผมของเขาลุกขึ้นยืน. "ตั้งฉัน งานหรือฉันจะบีบคอเจ้า! " แต่เด็กนั้นไม่สามารถพูด แล้ววิญญาณชั่วก้าวต่อเขาและวางไว้ในมือของเขาสัมผัสลำคอของเขา นิ้วมือเผาเนื้อของเขา "ตั้งงานฉัน!" "ดอกไม้ Yon น้ำ" ร้องไห้เด็กในความสิ้นหวังชี้ไปเจอเรเนียมซึ่งยืนอยู่ในหม้อบนพื้น ทันทีที่จิตวิญญาณออกจากห้อง แต่ในทันทีอีกเขากลับมาพร้อมกับบาร์เรลบนหลังของเขาและเทเนื้อหามากกว่าดอกไม้; และอีกครั้งและอีกครั้งที่เขาเดินมาและเทน้ำมากขึ้นและมากขึ้นจนถึงพื้นของห้องพักที่เป็นข้อเท้าลึก. "พอพอ!" อ้าปากค้างเด็ก; แต่ปีศาจไม่เอาใจใส่เขา; เด็กนั้นไม่ทราบว่าคำว่าโดยที่จะส่งเขาไปและเขายังเรียกน้ำ. มันขึ้นไปที่หัวเข่าของเด็กและยังคงน้ำมากขึ้นก็เท มันติดเอวของเขาและซาตานยังคงเก็บไว้ในการนำบาร์เรลเต็ม มันเพิ่มขึ้นถึงรักแร้ของเขาและเขาตะกายไปบนโต๊ะ และตอนนี้น้ำในห้องพักได้ลุกขึ้นไปที่หน้าต่างและล้างกับแก้วและหมุนวนไปรอบ ๆ เท้าของเขาบนโต๊ะ มันก็ยังคงเพิ่มขึ้น; มันถึงเต้านมของเขา ในไร้สาระเขาร้อง; วิญญาณชั่วจะไม่ถูกไล่ออกและวันนี้เขาจะได้รับการเทน้ำและจะได้จมน้ำทั้งหมดอร์กเชียร์ แต่นายจำในการเดินทางของเขาว่าเขาไม่ได้ล็อคหนังสือของเขาและดังนั้นจึงส่งกลับและในขณะที่เมื่อน้ำเดือดปุด ๆ เกี่ยวกับคางของนักเรียนวิ่งเข้ามาในห้องและพูดคำที่โยน Beelzebub กลับเข้ามาในบ้านคะนองของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีครั้งหนึ่งเคยเป็นมนุษย์ เรียนมากในประเทศเหนือใครรู้จักภาษาทั้งหมดภายใต้ดวงอาทิตย์ และใครที่คุ้นเคยกับความลึกลับของการสร้าง เขามีหนังสือเล่มใหญ่สีดำ และผูกไว้กับน่องเหล็ก ด้วยมุมเหล็ก และล่ามไว้กับโต๊ะที่ทำเร็ว กับพื้น และเมื่อเขาได้อ่านจากหนังสือเล่มนี้ เขาปลดล็อคด้วยกุญแจเหล็ก และไม่มี แต่เขาอ่านจากมัน มันมีความลับทั้งหมดของ โลกฝ่ายวิญญาณ มันบอกว่ามีกี่เทวดาในสวรรค์ และวิธีที่พวกเขาได้ในการจัดอันดับของพวกเขาและร้องเพลงใน quires ของพวกเขาและสิ่งที่พวกเขาหลายหน้าที่ และสิ่งที่เป็นชื่อของเทวดาแต่ละดีอาจจะ และมันบอกของปีศาจ กี่ของพวกเขามี และอะไรคือพลังหลายของพวกเขา และแรงงานของพวกเขาและชื่อของพวกเขาและวิธีที่พวกเขาจะถูกเรียกและวิธีการที่งานอาจจะกำหนดเกี่ยวกับพวกเขาและวิธีที่พวกเขาอาจจะต้องไปเป็นทาสชายตอนนี้อาจารย์มีศิษย์ที่เป็น แต่ผู้ชายโง่ และเขาก็จะเป็นทาสของเจ้านายที่ดี แต่ไม่เคยถูกมองเป็นหนังสือสีดำ แทบจะเข้าไปในห้องส่วนตัววันหนึ่งอาจารย์ก็ออกไป แล้วเด็กหนุ่มอยากรู้เหมือนอาจจะรีบเข้าไปในห้องที่อาจารย์ของเขาเก็บเครื่องมือมหัศจรรย์ของเขาเปลี่ยนเป็นทอง ทองแดง และตะกั่ว ในเงิน ที่เป็นกระจกที่เขาเห็นทั้งหมดที่ผ่านโลกและที่เป็นเปลือกที่ เมื่อถือหูกระซิบคำทั้งหมดที่ถูกพูดโดยคนต้นแบบที่ต้องการทราบเกี่ยวกับ เด็กหนุ่มพยายามในไร้สาระกับเบ้าหลอมทองแดงและตะกั่ว เพื่อเปิดเป็นทองและเงินและเขาดูยาวและอย่างไร้ประโยชน์ในกระจก ควันและเมฆผ่านไป แต่เขาเห็นอะไรที่ธรรมดา และเปลือกกับหูที่บ่นอู้อี้ เหมือนทำลายทะเลไกลบนชายฝั่งที่ไม่รู้จัก " ผมไม่สามารถทำอะไรได้ " เขากล่าว " ผมไม่รู้ว่าคำที่ถูกต้องที่สุด และพวกเขาจะถูกล็อคขึ้นในหนังสือยอน "เขา มองรอบๆ และเห็น หนังสือคือ unfastened ; อาจารย์ลืมล็อคประตูไว้ก่อนที่เขาจะเดินออกไป เด็กชายรีบวิ่งไป และ Unclosed ระดับเสียง มันถูกเขียนด้วยหมึกสีแดงและดำ และมากแค่ไหน เขาไม่อาจเข้าใจ แต่เขาเอานิ้วของเขาในบรรทัดและสะกดมันผ่านที่ห้องก็มืดไป บ้านสั่น ; เปรี้ยงรีดผ่านทางเดินและห้องเก่า และยืนอยู่เขาเรื่องเลวร้ายรูปแบบการหายใจไฟ และตา เช่น ไฟไหม้ มันเป็นปีศาจ ซาตาน ผู้ซึ่งพระองค์ทรงเรียกให้รับใช้พระองค์" ฉันตั้งงาน ! " เขาพูดด้วยเสียงที่เหมือนเสียงคำรามของเตาหลอมเหล็กเด็กชายเพียงสั่นสะท้าน และผมของเขาลุกขึ้นยืน" ฉันตั้งงาน หรือข้าจะบีบคอเจ้า ! "แต่เด็กที่พูดไม่ได้ แล้ววิญญาณชั่วก้าวไปสู่เขา และย้ายมาเป็นมือของเขาจับคอเขา นิ้วมือเผาเนื้อของเขา " ฉันตั้งงาน ! "" น้ำ ดอกไม้ ยอน " ร้องไห้เด็กสิ้นหวัง ชี้ไปที่เจอราเนียมซึ่งยืนอยู่ในหม้อบนพื้น ทันใดนั้น วิญญาณออกจากห้องทันที แต่ในอีก เขากลับมาพร้อมกับกระบอกบนหลังของเขา และเทเนื้อหามากกว่าดอกไม้ และอีกครั้ง และอีกครั้ง เขา และเดิน และเทน้ำเพิ่มมากขึ้น จนถึงพื้นของห้องที่ข้อเท้าลึก" พอแล้ว พอแล้ว ! " เด็กหนุ่มอ้าปากค้าง แต่ปีศาจทำเขาไม่ได้ เด็กหนุ่มไม่รู้ว่าคำพูดที่ส่งเขาไป , เขายังเรียกน้ำมันขึ้นให้หัวเข่าของเด็กชาย และน้ำยังถูกเท มันติดตั้งที่เอวของเขา และซาตานยังเฝ้าเอาถังเต็ม มันกุหลาบรักแร้ของเขา เขาตะกายไปที่ตารางด้านบน และตอนนี้น้ำในห้องลุกขึ้นไปยังหน้าต่าง และล้างกับกระจกและ swirled รอบเท้าของเขาบนโต๊ะ มันยังคงเพิ่มขึ้น มันถึงอก เปล่า ๆเขาร้อง ; วิญญาณที่ชั่วร้ายจะถูกไล่ออก และวันนี้เขาจะได้เทน้ำ และจะจมน้ำทั้งหมด ยอร์คเชอร์ . แต่อาจารย์จำเกี่ยวกับการเดินทางของเขาว่าเขาไม่ได้ล็อคหนังสือของเขาและดังนั้นจึงกลับ และในตอนที่น้ำกำลังเดือด เกี่ยวกับลูกศิษย์ของชิน รีบวิ่งเข้าไปในห้องและพูดคำซึ่งโยน Beelzebub กลับเข้าบ้านที่เร่าร้อนของเขา