Creativity training only makes sens

Creativity training only makes sense, however, if we assume that everyone can think creatively and that creativity can be
influenced. Fortunately, many researchers have argued – and in some cases demonstrated empirically – that every individual
possesses the ability to think creatively, at least within particular contexts (e.g., Amabile, 1996; Kaufman & Beghetto, 2009).
Further, research has shown that creative thinking is influenced by various circumstances, including whether work is
collaborative and the extent to which individuals are motivated to solve a problem (e.g., Brophy, 2006). These findings
support the idea that creativity is pliable and that creative thinking can and should be taught in some way (e.g., DeHaan,
2009). Along these lines, Schacter, Thum, and Zifkin (2006) demonstrated that classrooms in which teachers fostered student creativity saw student achievement gains. They also showed, however, that most teachers did not employ any strategies that
would build students’ creativity, suggesting a need for explicit training of creativity instruction for teachers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การฝึกความคิดสร้างสรรค์เท่านั้นทำให้รู้สึก อย่างไรก็ตาม ถ้าเราสมมติว่า ทุกคนสามารถคิดสร้างสรรค์ และว่า ความคิดสร้างสรรค์สามารถรับอิทธิพล โชคดี นักวิจัยหลายคนได้ โต้เถียง – และในบางกรณีแสดงให้เห็นเชิงประสบการณ์ด้วย – ว่าบุคคลทุกคนมีความสามารถในการคิดอย่างสร้างสรรค์ น้อยภายในบริบทเฉพาะ (เช่น Amabile, 1996 Kaufman & Beghetto, 2009)ต่อไป วิจัยแสดงให้เห็นว่า ความคิดสร้างสรรค์ได้รับอิทธิพลจากสถานการณ์ต่าง ๆ รวมทั้งว่าจะทำงานทำงานร่วมกัน และขอบเขตที่บุคคลมีแรงจูงใจในการแก้ปัญหา (เช่น Brophy, 2006) ค้นพบเหล่านี้สนับสนุนความคิดที่ว่า ความคิดสร้างสรรค์มีความยืดหยุ่น และความคิดสร้างสรรค์สามารถ และควรจะสอนในบางลักษณะ (เช่น DeHaan2009) . ตามบรรทัดเหล่านี้ Schacter ทุ่ม และ Zifkin (2006) แสดงให้เห็นว่าห้องเรียนในครูที่นักเรียนส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์เห็นกำไรความสำเร็จของนักเรียน พวกเขายังแสดงให้เห็นว่า อย่างไรก็ตาม ว่า ครูส่วนใหญ่ได้ใช้กลยุทธ์ใด ๆ ที่จะสร้างความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียน แนะนำต้องชัดเจนฝึกความคิดสร้างสรรค์การเรียนการสอนสำหรับครู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การฝึกอบรมความคิดสร้างสรรค์เพียงทำให้รู้สึก แต่ถ้าเราคิดว่าทุกคนสามารถคิดอย่างสร้างสรรค์และความคิดสร้างสรรค์ที่สามารถ
มีอิทธิพลต่อ โชคดีที่นักวิจัยหลายคนแย้ง - และในบางกรณีแสดงให้เห็นถึงสังเกตุ - ว่าบุคคลทุกคน
มีคุณสมบัติความสามารถในการคิดอย่างสร้างสรรค์อย่างน้อยภายในบริบทโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. (เช่น Amabile 1996; ลิตรและ Beghetto 2009)
นอกจากนี้มีงานวิจัยที่แสดงให้เห็นว่ามีความคิดสร้างสรรค์ ความคิดที่ได้รับอิทธิพลจากสถานการณ์ต่าง ๆ รวมทั้งไม่ว่าจะทำงาน
ร่วมกันและขอบเขตที่บุคคลที่มีแรงจูงใจในการแก้ปัญหา (เช่น Brophy, 2006) การค้นพบนี้
สนับสนุนความคิดที่ว่าความคิดสร้างสรรค์ยืดหยุ่นและความคิดสร้างสรรค์สามารถและควรจะสอนในทางใดทางหนึ่ง (เช่น DeHaan,
2009) พร้อมสายเหล่านี้ Schacter, Thum และ Zifkin (2006) แสดงให้เห็นว่าห้องเรียนที่ครูเสริมสร้างความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนเห็นกำไรผลสัมฤทธิ์ของนักเรียน พวกเขายังแสดงให้เห็น แต่ที่ครูส่วนใหญ่ไม่ได้ใช้กลยุทธ์ใด ๆ ที่
จะสร้างความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนบอกความจำเป็นในการฝึกอบรมที่ชัดเจนของการเรียนการสอนความคิดสร้างสรรค์สำหรับครู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฝึกความคิดสร้างสรรค์สมเหตุสมผลนะ แต่ถ้าเราคิดว่า ทุกคนสามารถคิดอย่างสร้างสรรค์และความคิดสร้างสรรค์ สามารถชักจูง โชคดีที่นักวิจัยหลายคนได้ถกเถียงกัน ) และในบางกรณีแสดงให้เห็นเชิงประจักษ์และทุกแต่ละคนมีความสามารถในการคิดอย่างสร้างสรรค์ อย่างน้อยภายในบริบทเฉพาะ ( เช่นมาบิเล , 1996 ; Kaufman & beghetto , 2009 )เพิ่มเติม การวิจัยได้แสดงให้เห็นว่าการคิดสร้างสรรค์เป็นอิทธิพลจากสถานการณ์ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็น รวมทั้งร่วมกันและขอบเขตที่บุคคลมีแรงจูงใจที่จะแก้ปัญหา เช่น ใน พ.ศ. 2549 ) ผลนี้สนับสนุนความคิดที่สร้างสรรค์ ยืดหยุ่น และคิดสร้างสรรค์ได้ และควรสอนในบางเรื่อง ( เช่น เดอ น , ,2009 ) ตามบรรทัดเหล่านี้ แช็กเตอร์ทุ่ม , และ , zifkin ( 2006 ) พบว่า ห้องเรียนที่ครูพัฒนาความคิดสร้างสรรค์นักเรียนเห็นนักเรียนได้รับการเรียน มี , อย่างไรก็ตาม , ว่า ครูส่วนใหญ่ไม่ได้จ้างกลยุทธ์ใด ๆจะสร้างสรรค์ของนักเรียน จะต้องชัดเจนในการฝึกความคิดสร้างสรรค์สำหรับครู