For metro regions across the countr

For metro regions across the country, transit systems might well become the difference between a functioning regional economy and an economy in chaotic free fall when gasoline once again becomes extremely high priced, scarce, or unavailable. Fuel-delivery disruptions in the Southeast provide a cautionary tale. The Southeast depends on two major pipelines to deliver petroleum products like gasoline and diesel from refineries on the Gulf Coast. But in September 2008, these pipelines were shut down when Hurricane Ike struck Texas and refineries across the region were forced to reduce or halt production. While U.S. oil reserves fell to their lowest level in more than forty years, Atlanta, Nashville, Knoxville, Charlotte, and many other southeastern cities suffered intermittent fuel shortages for weeks. In most of these cities, few alternatives to private vehicles exist to move people and goods around, and outraged residents, businesses, and city officials were left stranded.
In addition to being at risk for energy-supply disruptions, either from natural disasters or from other threats, urban areas have another large-scale consideration: the need to reduce their greenhouse gas contributions while adapting to the already unavoidable effects of climate change. Climate change mitigation will be a serious challenge for all communities, but will be especially difficult and costly for car-dependent, sprawling suburbs and towns. Large freestanding houses and one-story office campuses with manicured lawns need far more energy and resources to heat, cool, clean, and water than smaller houses, row houses, apartments, and multistory offices landscaped with native plants.
In contrast, compact developments in cities and suburbs save energy beginning with physical proximities: Shared walls mean shared heating, cooling, and insulation. Accommodating growing populations and expanding businesses with repurposed existing buildings—rather than constructing new buildings—is another energy saver; rehabilitating and retrofitting areas that have already been built means that new streets, curbs, sidewalks, and utility lines often do not need to be installed. Compared to exurban sprawl, where all amenities have to be created with each new development, the infrastructure of denser preexisting urban environments saves energy and water and reduces waste because of shorter and more efficient electric, sewage, and water distribution lines.
Building for energy and climate resilience represents a safer investment, as evidenced during times of high instability in energy prices. From 2006 to 2008, a period of unprecedented exurban real estate collapse, many exurban communities experienced 30 to 50 percent year-to-year property value decreases. In contrast, property values in communities served by public transit, bicycling, and walking held up very well, and some of these areas actually increased in value during this tumultuous period. According to “Emerging Trends in Real Estate 2010”:
The lifestyle cost-of-living equation starts to swing away more dramatically from bigger houses on bigger lots at the suburban edge to greater convenience and efficiencies gained from infill housing closer to work. These homes may be more expensive on a price-per-pound basis, but reduced driving costs and lower heating/cooling bills provide offsets . . . near-in suburbs will do well especially if they link to business cores by mass transportation.
GETTING TO THE RESILIENT CITY
If the “Great Recession” that began in late 2007 taught us anything, it is that allowing the unrestrained sprawl of energy-inefficient communities and infrastructure is a bankrupt economic development strategy and constitutes a recipe for continued disaster on every level. Twentieth-century-style sprawl has destroyed valuable farmland, sensitive wildlife habitat, and irreplaceable drinking-water systems at great environmental, economic, and social cost. We can no longer manage and develop our communities with no regard for the limits of natural resources and ecological systems that provide our most basic needs.
What lessons emerge from metropolitan areas that have begun to plan for the future by building their resilience with economic, energy, and environmental uncertainty in mind?
Build and Rebuild Denser and Smarter
Most suburban and urban population densities need to be increased so that energy-efficient transportation choices like public transit, bicycling, and walking can flourish. Multimodal mobility cannot succeed at the densities found in most American suburban communities today. Increasing density doesn't have to mean building massive high-rises: Adding just a few stories on existing or new mixed-use buildings can double population density—and well-designed, increased density can also improve community quality of life and economic vitality. Resource-efficient building technologies, as rated and certified by the U.S. Green Building Council's Leadership in Energy and Environmental Design (LEED) green building program or the U.S. Environmental Protection Agency's Energy Star rating, can be retrofitted onto existing building stock and mandated for all new construction.
Track and Measure Progress and Consider Standards
As communities increasingly come under the stresses of extreme weather induced by climate change—more frequent heat emergencies, smog alerts, floods, water shortages, and power outages—planning for resilience will be seen as an act of survival, not ingenuity or trendiness. But without implementation of large-scale resilience planning based on standards and measures, individual programs will have isolated impacts. Promising ways to measure the resilience of urban systems are being devised and refined, such as LEED for Neighborhood Development (LEED-ND), which gives credit for mixed real estate uses and access to public transit for neighborhoods or developments. On the citywide level, sustainability standards and measures are emerging from organizations like ICLEI–Local Governments for Sustainability and the Global Footprint Network.
Focus on Water-Use Efficiency and Conservation
Our freshwater supply is one of our most vulnerable resources in the United States. Drought is no longer just a problem for southwestern desert cities—communities in places like Texas, Georgia, and even New Jersey have recently had to contend with water shortages. As precipitation patterns become less reliable and underground aquifers dry up, more communities will need to significantly reduce water demand through efficiency, conservation, restrictions, and “tiered pricing” (which means a basic amount of water is available at a lower price while above-average use becomes increasingly more expensive).
Global climate change is already known to be melting mountain snowpack much earlier than average in the spring, causing summer and fall water shortages. This has serious planning and design implications for many metro areas. For example, Lake Mead, which provides 90 percent of the water used by Las Vegas and is a major water source for Phoenix and other cities, has a projected 50 percent chance of drying up for water storage by 2021. The days are likely numbered for having one's own swimming pool and a large, lush, ornamental lawn in the desert Southwest, unless new developments and urban growth are planned with water conservation having the highest design priority.
Focus on Food
Urban areas need to think much bigger and plan systemically for significantly increased regional and local food production. Growing and processing more food for local consumption bolsters regional food security and provides jobs while generally reducing the energy, packaging, and storage needed to transport food to metro regions. In Asia and Latin America—even in big cities like Shanghai, China; Havana, Cuba; and Seoul, South Korea—there are thriving small farms interspersed within metro areas. Gardens—whether in backyards, community parks, or in and on top of buildings—may supplement people's diets with fresh local produce. Suburbs around Denver, for instance, have organized to preserve and cultivate unsold tract-home lots for community garden food production.
Think in Terms of Combined Risks
The costs of energy from systems overly or solely dependent on fossil fuels, particularly coal-fired power plants, will be severely impacted by carbon-reduction regulations as well as the global decline of economically viable fossil-fuel resources. Petroleum supplies for transportation will also be at great risk of supply disruptions, whether natural (hurricanes) or man-made (terrorism, warfare, political acts).
Communities and regions should decide for themselves which initiatives reduce their economic risks and provide the greatest “bang for the buck.” As we learned with Wall Street's financial-derivatives crisis in 2007, we can't rely on government or conventional wisdom to identify all the big risks to our economy—and what we don't know can hurt us. Imagine if Las Vegas informed its residents and tourists on one 120-degree summer day that they would not be able to wash the dishes or take a shower, let alone golf, because there simply wasn't any water left. Whole regional economies will be threatened if we continue making decisions about how we use resources and energy without considering the risks of future energy and climate constraints.
Think in Terms of Interrelated Systems
If we think of our urban areas as living, breathing entities—each with a set of basic and more specialized requirements—we can better understand how to transform our communities from near-random configurations into dynamic, high-performance systems. In the same way that food, water, and oxygen make our own bodies run, we can think about the flows of resources that make urban systems run, and then consider what we might do to improve the “metabolism” of that system.
For example: More people living in southern California m

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับภูมิภาครถไฟทั่วประเทศ ระบบขนส่งอาจดีกลายเป็น ความแตกต่างระหว่างเศรษฐกิจและเศรษฐกิจภูมิภาคทำงานในฤดูใบไม้ร่วงฟรีวุ่นวายเมื่อน้ำมันอีกสูงมากราคา หายาก หรือไม่ หยุดชะงักส่งน้ำมันในตะวันออกเฉียงใต้ให้เรื่อง cautionary ตะวันออกเฉียงใต้จะขึ้นอยู่กับท่อหลักสองจัดส่งผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมเช่นน้ำมันเบนซินและดีเซลจาก refineries ฝั่งอ่าว แต่ในเดือนกันยายน ท่อเหล่านี้ได้ปิดลงเมื่อพายุเฮอริเคน Ike หลงเท็กซัส และ refineries ภูมิภาคนี้ถูกบังคับให้ลด หรือหยุดการผลิต ในขณะที่น้ำมันสหรัฐ ตกกับระดับต่ำกว่าสี่สิบปี แอตแลนตา แนชวิลล์ Knoxville ชาร์ ลอตต์ และหลายเมืองตะวันออกเฉียงใต้อื่น ๆ รับความเดือดร้อนขาดแคลนน้ำมันเชื้อเพลิงที่ไม่ต่อเนื่องในสัปดาห์ ในที่สุดของเมืองเหล่านี้ ยานพาหนะส่วนตัวแทนไม่มีการย้ายคน และสินค้าสถาน และ ชาว outraged ธุรกิจ และเจ้าหน้าที่เมืองถูกควั่นซ้าย In addition to being at risk for energy-supply disruptions, either from natural disasters or from other threats, urban areas have another large-scale consideration: the need to reduce their greenhouse gas contributions while adapting to the already unavoidable effects of climate change. Climate change mitigation will be a serious challenge for all communities, but will be especially difficult and costly for car-dependent, sprawling suburbs and towns. Large freestanding houses and one-story office campuses with manicured lawns need far more energy and resources to heat, cool, clean, and water than smaller houses, row houses, apartments, and multistory offices landscaped with native plants. In contrast, compact developments in cities and suburbs save energy beginning with physical proximities: Shared walls mean shared heating, cooling, and insulation. Accommodating growing populations and expanding businesses with repurposed existing buildings—rather than constructing new buildings—is another energy saver; rehabilitating and retrofitting areas that have already been built means that new streets, curbs, sidewalks, and utility lines often do not need to be installed. Compared to exurban sprawl, where all amenities have to be created with each new development, the infrastructure of denser preexisting urban environments saves energy and water and reduces waste because of shorter and more efficient electric, sewage, and water distribution lines. อาคารสำหรับความยืดหยุ่นพลังงานและสภาพภูมิอากาศแทนการลงทุนที่ปลอดภัย เป็นเป็นหลักฐานในช่วงเวลาของความไม่แน่นอนสูงในราคาพลังงาน จากปี 2006 ถึง 2008 ระยะของ exurban เป็นประวัติการณ์อสังหาริมทรัพย์ยุบ หลาย exurban ชุมชนมีประสบการณ์ร้อยละ 30-50 ปีปีคุณสมบัติค่าลดลง ในทางตรงกันข้าม ค่าคุณสมบัติในชุมชนบริการขนส่งสาธารณะ เกาะ เดินขึ้นค่าดี และบางพื้นที่เหล่านี้จะเพิ่มขึ้นในค่าช่วงนี้ tumultuous ตาม "เกิดแนวโน้มอสังหาริมทรัพย์ปี 2553": สมการต้นทุนของชีวิตชีวิตเริ่มแกว่งออกจากบ้านใหญ่ในล็อตใหญ่ริมชานเมืองมากขึ้นอย่างมากเพื่อความสะดวกมากขึ้นและประสิทธิภาพที่ได้รับจากฉนวนที่อยู่อาศัยใกล้ที่ทำงาน บ้านเหล่านี้ แต่อาจจะแพงขึ้นตามราคาต่อปอนด์ ลดต้นทุนการขับขี่และสูตรร้อน/เย็นล่างให้ปรับค่า...ใกล้ในตัวเมืองจะไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาเชื่อมโยงกับแกนธุรกิจ โดยระบบขนส่งมวลชนการเมืองความยืดหยุ่น If the “Great Recession” that began in late 2007 taught us anything, it is that allowing the unrestrained sprawl of energy-inefficient communities and infrastructure is a bankrupt economic development strategy and constitutes a recipe for continued disaster on every level. Twentieth-century-style sprawl has destroyed valuable farmland, sensitive wildlife habitat, and irreplaceable drinking-water systems at great environmental, economic, and social cost. We can no longer manage and develop our communities with no regard for the limits of natural resources and ecological systems that provide our most basic needs. What lessons emerge from metropolitan areas that have begun to plan for the future by building their resilience with economic, energy, and environmental uncertainty in mind? Build and Rebuild Denser and Smarter Most suburban and urban population densities need to be increased so that energy-efficient transportation choices like public transit, bicycling, and walking can flourish. Multimodal mobility cannot succeed at the densities found in most American suburban communities today. Increasing density doesn't have to mean building massive high-rises: Adding just a few stories on existing or new mixed-use buildings can double population density—and well-designed, increased density can also improve community quality of life and economic vitality. Resource-efficient building technologies, as rated and certified by the U.S. Green Building Council's Leadership in Energy and Environmental Design (LEED) green building program or the U.S. Environmental Protection Agency's Energy Star rating, can be retrofitted onto existing building stock and mandated for all new construction. Track and Measure Progress and Consider Standards As communities increasingly come under the stresses of extreme weather induced by climate change—more frequent heat emergencies, smog alerts, floods, water shortages, and power outages—planning for resilience will be seen as an act of survival, not ingenuity or trendiness. But without implementation of large-scale resilience planning based on standards and measures, individual programs will have isolated impacts. Promising ways to measure the resilience of urban systems are being devised and refined, such as LEED for Neighborhood Development (LEED-ND), which gives credit for mixed real estate uses and access to public transit for neighborhoods or developments. On the citywide level, sustainability standards and measures are emerging from organizations like ICLEI–Local Governments for Sustainability and the Global Footprint Network. Focus on Water-Use Efficiency and Conservation
Our freshwater supply is one of our most vulnerable resources in the United States. Drought is no longer just a problem for southwestern desert cities—communities in places like Texas, Georgia, and even New Jersey have recently had to contend with water shortages. As precipitation patterns become less reliable and underground aquifers dry up, more communities will need to significantly reduce water demand through efficiency, conservation, restrictions, and “tiered pricing” (which means a basic amount of water is available at a lower price while above-average use becomes increasingly more expensive).
Global climate change is already known to be melting mountain snowpack much earlier than average in the spring, causing summer and fall water shortages. This has serious planning and design implications for many metro areas. For example, Lake Mead, which provides 90 percent of the water used by Las Vegas and is a major water source for Phoenix and other cities, has a projected 50 percent chance of drying up for water storage by 2021. The days are likely numbered for having one's own swimming pool and a large, lush, ornamental lawn in the desert Southwest, unless new developments and urban growth are planned with water conservation having the highest design priority.
Focus on Food
Urban areas need to think much bigger and plan systemically for significantly increased regional and local food production. Growing and processing more food for local consumption bolsters regional food security and provides jobs while generally reducing the energy, packaging, and storage needed to transport food to metro regions. In Asia and Latin America—even in big cities like Shanghai, China; Havana, Cuba; and Seoul, South Korea—there are thriving small farms interspersed within metro areas. Gardens—whether in backyards, community parks, or in and on top of buildings—may supplement people's diets with fresh local produce. Suburbs around Denver, for instance, have organized to preserve and cultivate unsold tract-home lots for community garden food production.
Think in Terms of Combined Risks
The costs of energy from systems overly or solely dependent on fossil fuels, particularly coal-fired power plants, will be severely impacted by carbon-reduction regulations as well as the global decline of economically viable fossil-fuel resources. Petroleum supplies for transportation will also be at great risk of supply disruptions, whether natural (hurricanes) or man-made (terrorism, warfare, political acts).
Communities and regions should decide for themselves which initiatives reduce their economic risks and provide the greatest “bang for the buck.” As we learned with Wall Street's financial-derivatives crisis in 2007, we can't rely on government or conventional wisdom to identify all the big risks to our economy—and what we don't know can hurt us. Imagine if Las Vegas informed its residents and tourists on one 120-degree summer day that they would not be able to wash the dishes or take a shower, let alone golf, because there simply wasn't any water left. Whole regional economies will be threatened if we continue making decisions about how we use resources and energy without considering the risks of future energy and climate constraints.
Think in Terms of Interrelated Systems
If we think of our urban areas as living, breathing entities—each with a set of basic and more specialized requirements—we can better understand how to transform our communities from near-random configurations into dynamic, high-performance systems. In the same way that food, water, and oxygen make our own bodies run, we can think about the flows of resources that make urban systems run, and then consider what we might do to improve the “metabolism” of that system.
For example: More people living in southern California m

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับภูมิภาครถไฟใต้ดินทั่วประเทศระบบขนส่งมวลชนที่ดีอาจจะกลายเป็นความแตกต่างระหว่างการทำงานเศรษฐกิจในภูมิภาคและเศรษฐกิจในฤดูใบไม้ร่วงฟรีวุ่นวายเมื่อน้ำมันเบนซินอีกครั้งจะกลายเป็นราคาที่สูงมากที่หายากหรือใช้งานไม่ได้ การหยุดชะงักได้จัดส่งน้ำมันเชื้อเพลิงในตะวันออกเฉียงใต้ให้เรื่องเตือน ตะวันออกเฉียงใต้ขึ้นอยู่กับสองท่อที่สำคัญในการส่งมอบผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมเช่นน้ำมันเบนซินและดีเซลจากโรงกลั่นน้ำมันในอ่าว แต่ในเดือนกันยายน 2008 ท่อเหล่านี้ถูกปิดตัวลงเมื่อพายุเฮอริเคนไอค์หลงเท็กซัสและโรงกลั่นในภูมิภาคที่ถูกบังคับให้ลดหรือหยุดการผลิต ในขณะที่สหรัฐน้ำมันสำรองลดลงถึงระดับต่ำสุดในรอบกว่าสี่สิบปี, แอตแลนตา, แนชวิลล์, วิลล์, ชาร์ลและอีกหลายเมืองทางตะวันออกเฉียงใต้อื่น ๆ ที่ได้รับความเดือดร้อนขาดแคลนน้ำมันเชื้อเพลิงต่อเนื่องเป็นเวลาหลายสัปดาห์ ในส่วนของเมืองเหล่านี้ทางเลือกไม่กี่ยานพาหนะส่วนตัวที่มีอยู่เพื่อย้ายคนและสินค้าไปรอบ ๆ และชาวบ้านโกรธธุรกิจและเจ้าหน้าที่ของเมืองถูกทิ้งควั่น.
นอกจากจะเป็นความเสี่ยงสำหรับการหยุดชะงักพลังงานอุปทานทั้งจากภัยพิบัติทางธรรมชาติหรือจาก ภัยคุกคามอื่น ๆ , เขตเมืองมีอีกหนึ่งการพิจารณาขนาดใหญ่: จำเป็นที่จะต้องมีส่วนร่วมในการลดก๊าซเรือนกระจกของพวกเขาในขณะที่การปรับตัวเข้ากับผลกระทบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้วของการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ บรรเทาผลกระทบการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะเป็นความท้าทายที่ร้ายแรงสำหรับชุมชนทั้งหมด แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งจะเป็นเรื่องยากและมีค่าใช้จ่ายสำหรับรถขึ้นอยู่กับแผ่กิ่งก้านสาขาชานเมืองและเมือง บ้านอิสระขนาดใหญ่และสำนักงานชั้นเดียวกับมหาวิทยาลัยทุ่งหญ้าเขียวขจีต้องใช้พลังงานมากขึ้นและทรัพยากรเพื่อให้ความร้อนเย็นสะอาดและน้ำมากกว่าบ้านที่มีขนาดเล็กแถวบ้านพาร์ทเมนท์และสำนักงาน multistory ภูมิทัศน์กับพืชพื้นเมือง.
ในทางตรงกันข้ามการพัฒนาในขนาดกะทัดรัด เมืองและชานเมืองประหยัดพลังงานที่มีจุดเริ่มต้นที่ proximities ทางกายภาพ: ผนังที่ใช้ร่วมกันหมายถึงความร้อนที่ใช้ร่วมกันระบายความร้อนและฉนวนกันความร้อน รองรับประชากรที่เพิ่มขึ้นและการขยายธุรกิจที่มีมีอยู่ repurposed อาคารมากกว่าการสร้างอาคารใหม่เป็นโปรแกรมรักษาพลังงานอื่น การฟื้นฟูและการเดินในพื้นที่ที่ได้รับการสร้างขึ้นแล้วหมายความว่าถนนใหม่แปะทางเท้าและสายยูทิลิตี้มักจะไม่จำเป็นต้องติดตั้ง เมื่อเทียบกับการแผ่กิ่งก้านสาขา exurban ที่สิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมดจะต้องมีการสร้างขึ้นด้วยการพัฒนาใหม่ในแต่ละโครงสร้างพื้นฐานของสภาพแวดล้อมในเมืองมาก่อนทึบช่วยประหยัดพลังงานและน้ำและลดการเสียเพราะสั้นกว่าและมีประสิทธิภาพมากขึ้นไฟฟ้าน้ำเสียและสายจำหน่ายน้ำ.
อาคารพลังงานและ ความยืดหยุ่นของสภาพภูมิอากาศหมายถึงการลงทุนที่ปลอดภัยเป็นหลักฐานในช่วงเวลาของความไม่แน่นอนสูงในราคาพลังงาน จาก 2006-2008 ระยะเวลาของการล่มสลายอสังหาริมทรัพย์ประวัติการณ์ exurban จริงชุมชน exurban หลายประสบการณ์ 30 มูลค่าทรัพย์สินร้อยละ 50 ในปีต่อปีลดลง ในทางตรงกันข้ามค่าทรัพย์สินในชุมชนให้บริการโดยการขนส่งสาธารณะ, ปั่นจักรยานและเดินขึ้นมาได้เป็นอย่างดีและบางส่วนของพื้นที่เหล่านี้เพิ่มขึ้นจริงในค่าในช่วงเวลาที่สับสนวุ่นวายนี้ ตามที่ "Emerging แนวโน้มในอสังหาริมทรัพย์ 2010":
ค่าใช้จ่ายในการดำเนินชีวิตของสมการที่อยู่อาศัยเริ่มที่จะแกว่งตัวออกไปมากขึ้นอย่างมากจากบ้านที่ใหญ่กว่าในจำนวนที่ใหญ่กว่าที่ขอบชานเมืองเพื่อความสะดวกสบายมากขึ้นและมีประสิทธิภาพที่ได้จากที่อยู่อาศัย infill ใกล้ชิดกับการทำงาน บ้านเหล่านี้อาจจะมีราคาแพงกว่าบนพื้นฐานราคาต่อปอนด์ลดลง แต่ค่าใช้จ่ายในการขับรถและลดความร้อน / การระบายความร้อนให้ค่าชดเชย . . ใกล้ในเขตชานเมืองจะทำดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าพวกเขาเชื่อมโยงไปยังแกนธุรกิจขนส่งมวลชน.
เดินทางไปยังเมืองที่ยืดหยุ่น
ถ้า "ภาวะถดถอยครั้งใหญ่" ที่เริ่มขึ้นในช่วงปลายปี 2007 สอนเราอะไรมันคือการที่แผ่กิ่งก้านสาขาให้พรั่งพรูของชุมชนพลังงานที่ไม่มีประสิทธิภาพ และโครงสร้างพื้นฐานเป็นกลยุทธ์การพัฒนาเศรษฐกิจล้มละลายและถือว่าเป็นสูตรสำหรับภัยพิบัติอย่างต่อเนื่องในทุกระดับ แผ่กิ่งก้านสาขาในศตวรรษที่ยี่สิบสไตล์ได้ทำลายพื้นที่เพาะปลูกที่มีคุณค่าอาศัยของสัตว์ป่าที่สำคัญและระบบน้ำดื่มทดแทนที่ดีสิ่งแวดล้อม, เศรษฐกิจ, และค่าใช้จ่ายทางสังคม เราไม่สามารถจัดการและพัฒนาชุมชนของเราเกี่ยวกับข้อ จำกัด ไม่มีทรัพยากรธรรมชาติและระบบนิเวศที่มีความต้องการขั้นพื้นฐานที่สุดของเรา.
บทเรียนอะไรโผล่ออกมาจากพื้นที่ปริมณฑลที่ได้เริ่มที่จะวางแผนสำหรับอนาคตโดยการสร้างความยืดหยุ่นของพวกเขากับเศรษฐกิจพลังงาน และความไม่แน่นอนด้านสิ่งแวดล้อมในใจ?
สร้างและสร้างทึบและชาญฉลาด
ความหนาแน่นของประชากรในเมืองชานเมืองและส่วนใหญ่จะต้องมีการเพิ่มขึ้นเพื่อให้ทางเลือกการขนส่งพลังงานอย่างมีประสิทธิภาพเช่นการขนส่งสาธารณะ, จักรยานและการเดินสามารถเจริญ การเคลื่อนไหวต่อเนื่องไม่สามารถประสบความสำเร็จในความหนาแน่นที่พบในชุมชนชานเมืองอเมริกันส่วนใหญ่ในวันนี้ ความหนาแน่นที่เพิ่มขึ้นไม่ได้หมายถึงการสร้างขนาดใหญ่เพิ่มขึ้นสูง: การเพิ่มเพียงไม่กี่เรื่องในอาคารใช้ผสมที่มีอยู่หรือใหม่สามารถดับเบิลประชากรหนาแน่นและการออกแบบที่มีความหนาแน่นเพิ่มขึ้นนอกจากนี้ยังสามารถปรับปรุงคุณภาพชีวิตของชุมชนและพลังทางเศรษฐกิจ เทคโนโลยีอาคารทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพในขณะที่การจัดอันดับและได้รับการรับรองโดยผู้นำสหรัฐอเมริกา Green Building สภาในการออกแบบพลังงานและสิ่งแวดล้อม (LEED) โปรแกรมอาคารสีเขียวหรือสหรัฐคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของหน่วยงานของคะแนนของ Energy Star, สามารถดัดแปลงไปยังหุ้นอาคารที่มีอยู่และได้รับคำสั่งใหม่ทั้งหมด ก่อสร้าง.
ติดตามความคืบหน้าและการวัดและมาตรฐานการพิจารณา
ในฐานะที่เป็นชุมชนมามากขึ้นภายใต้ความเครียดของอากาศที่รุนแรงที่เกิดจากสภาพภูมิอากาศที่เกิดเหตุฉุกเฉินความร้อนการเปลี่ยนแปลงมากขึ้นบ่อยแจ้งเตือนหมอกควัน, น้ำท่วม, การขาดแคลนน้ำและอำนาจขาดการวางแผนสำหรับความยืดหยุ่นจะเห็นได้ว่าเป็นการกระทำ ของการอยู่รอดไม่ฉลาดหรือ trendiness แต่ไม่มีการดำเนินการวางแผนความยืดหยุ่นขนาดใหญ่อยู่บนพื้นฐานของมาตรฐานและมาตรการแต่ละโปรแกรมจะมีผลกระทบที่แยก วิธีการที่มีแนวโน้มที่จะวัดความยืดหยุ่นของระบบในเมืองที่มีการวางแผนและการกลั่นเช่น LEED เพื่อการพัฒนาของพื้นที่ใกล้เคียง (LEED-ND) ซึ่งให้เครดิตสำหรับการใช้อสังหาริมทรัพย์ที่หลากหลายและการเข้าถึงการขนส่งสาธารณะในละแวกใกล้เคียงหรือการพัฒนา โครงข่ายในระดับมาตรฐานการพัฒนาอย่างยั่งยืนและมาตรการที่เกิดขึ้นใหม่จากองค์กรเช่นรัฐบาล ICLEI-ท้องถิ่นเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืนและเครือข่ายรอยพระพุทธบาททั่วโลก.
มุ่งเน้นประสิทธิภาพการใช้น้ำและการอนุรักษ์
แหล่งจ่ายน้ำจืดของเราเป็นหนึ่งในแหล่งข้อมูลที่เปราะบางที่สุดของเราในประเทศสหรัฐอเมริกา ภัยแล้งคือไม่เพียงแค่ปัญหาสำหรับทะเลทรายทางตะวันตกเฉียงใต้เมือง-ชุมชนในสถานที่เช่นเท็กซัส, จอร์เจีย, และแม้กระทั่งรัฐนิวเจอร์ซีย์เมื่อเร็ว ๆ นี้ได้มีการต่อสู้กับการขาดแคลนน้ำ ในฐานะที่เป็นรูปแบบการตกตะกอนกลายเป็นความน่าเชื่อถือน้อยและชั้นหินอุ้มน้ำใต้ดินแห้งชุมชนมากขึ้นจะต้องลดความต้องการน้ำอย่างมีประสิทธิภาพผ่านการอนุรักษ์ข้อ จำกัด และ "การกำหนดราคาฉัตร" (ซึ่งหมายความว่าจำนวนเงินขั้นพื้นฐานของน้ำที่มีอยู่ในราคาที่ต่ำกว่าในขณะที่ข้างต้น การใช้งานเฉลี่ยมีราคาแพงมากขึ้น).
การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศทั่วโลกเป็นที่รู้จักกันอยู่แล้วที่จะละลายภูเขา snowpack มากก่อนหน้านี้กว่าค่าเฉลี่ยในฤดูใบไม้ผลิฤดูร้อนและก่อให้เกิดการขาดแคลนน้ำในฤดูใบไม้ร่วง นี้มีการวางแผนอย่างรุนแรงและผลกระทบของการออกแบบสำหรับพื้นที่ใต้ดินจำนวนมาก ตัวอย่างเช่นทะเลสาบมี้ดซึ่งมีร้อยละ 90 ของน้ำที่ใช้โดยลาสเวกัสและเป็นแหล่งน้ำที่สำคัญสำหรับฟีนิกซ์และเมืองอื่น ๆ มีโอกาสร้อยละ 50 คาดการณ์ของแห้งขึ้นสำหรับการจัดเก็บน้ำ 2021 วันที่มีเลขแนวโน้ม มีสระว่ายน้ำของตัวเองและขนาดใหญ่ที่เขียวชอุ่มสนามหญ้าไม้ประดับในทะเลทรายทางตะวันตกเฉียงใต้เว้นแต่การพัฒนาใหม่และการเติบโตของเมืองที่มีการวางแผนที่มีการอนุรักษ์น้ำที่มีความสำคัญในการออกแบบสูงสุด.
มุ่งเน้นไปที่อาหาร
เมืองพื้นที่ต้องคิดใหญ่มากและวางแผนระบบสำหรับอย่างมีนัยสำคัญ การผลิตอาหารที่เพิ่มขึ้นในระดับภูมิภาคและระดับท้องถิ่น การเจริญเติบโตและการประมวลผลอาหารมากขึ้นสำหรับการบริโภคในท้องถิ่นช่วยสร้างความมั่นคงด้านอาหารในระดับภูมิภาคและให้งานในขณะที่ลดการใช้พลังงานโดยทั่วไปบรรจุภัณฑ์และการจัดเก็บข้อมูลที่จำเป็นในการขนส่งอาหารไปยังภูมิภาครถไฟใต้ดิน ในเอเชียและละตินอเมริกาแม้ในเมืองใหญ่เช่นเซี่ยงไฮ้, จีน; ฮาวานาคิวบา; และกรุงโซลประเทศเกาหลีมีความเจริญรุ่งเรืองมีฟาร์มขนาดเล็กกระจายอยู่ภายในพื้นที่รถไฟใต้ดิน ไม่ว่าจะเป็นสวนหลังบ้านในสวนสาธารณะชุมชนหรือในและด้านบนของอาคารอาจจะเป็นอาหารเสริมของผู้คนกับวัตถุดิบในท้องถิ่นที่สดใหม่ ชานเมืองรอบเดนเวอร์ตัวอย่างเช่นมีการจัดเพื่อรักษาและปลูกฝังจำนวนมากยังไม่ขายระบบทางเดินบ้านสำหรับสวนชุมชนผลิตอาหาร.
คิดในแง่ของความเสี่ยงรวม
ค่าใช้จ่ายของพลังงานจากระบบมากเกินไปหรือ แต่เพียงผู้เดียวขึ้นอยู่กับเชื้อเพลิงฟอสซิลโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ่านหินโรงไฟฟ้า จะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากกฎระเบียบคาร์บอนลดลงเช่นเดียวกับการลดลงของระดับโลกที่มีศักยภาพทางเศรษฐกิจของทรัพยากรเชื้อเพลิงฟอสซิล อุปกรณ์สำหรับการขนส่งปิโตรเลียมนอกจากนี้ยังจะมีความเสี่ยงที่ดีของการหยุดชะงักอุปทานไม่ว่าจะเป็นธรรมชาติ (พายุเฮอริเคน) หรือที่มนุษย์สร้างขึ้น (การก่อการร้าย, สงคราม, การกระทำทางการเมือง).
ชุมชนและภูมิภาคควรตัดสินใจด้วยตนเองซึ่งการริเริ่มการลดความเสี่ยงทางเศรษฐกิจของพวกเขาและให้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด " ปังสำหรับเจ้าชู้. "ในฐานะที่เราเรียนรู้กับ Wall Street ของวิกฤตการเงินสัญญาซื้อขายล่วงหน้าในปี 2007 เราไม่สามารถพึ่งพารัฐบาลหรือภูมิปัญญาดั้งเดิมในการระบุความเสี่ยงทั้งหมดที่ใหญ่เพื่อเศรษฐกิจของเราและสิ่งที่เราไม่ทราบว่าสามารถทำร้ายเรา ลองคิดดูหากลาสเวกัแจ้งประชาชนและนักท่องเที่ยวที่มีต่อ 120 องศาวันฤดูร้อนที่ว่าพวกเขาจะไม่สามารถที่จะล้างจานหรือใช้เวลาอาบน้ำให้กอล์ฟเพียงอย่างเดียวเพราะมีเพียงไม่ซ้ายน้ำใด ๆ เศรษฐกิจในภูมิภาคทั้งจะได้รับการขู่ว่าถ้าเรายังคงการตัดสินใจเกี่ยวกับวิธีการที่เราใช้ทรัพยากรและพลังงานโดยไม่คำนึงถึงความเสี่ยงของการใช้พลังงานในอนาคตและข้อ จำกัด ของสภาพภูมิอากาศ.
คิดในแง่ของระบบสัมพันธ์
ถ้าเราคิดว่าพื้นที่เขตเมืองของเราเป็นที่อยู่อาศัยหายใจแต่ละหน่วยงานที่มี ชุดของขั้นพื้นฐานและความต้องการที่เฉพาะมากขึ้นเราสามารถเข้าใจถึงวิธีที่จะเปลี่ยนชุมชนของเราจากการกำหนดค่าใกล้สุ่มเป็นแบบไดนามิกระบบที่มีประสิทธิภาพสูง ในลักษณะเดียวกับที่อาหารน้ำและออกซิเจนให้ร่างกายของเราเองทำงานเราสามารถคิดเกี่ยวกับกระแสของทรัพยากรที่ทำให้ระบบการทำงานในเมืองแล้วพิจารณาสิ่งที่เราอาจจะทำเพื่อปรับปรุง "เผาผลาญ" ของระบบที่.
ยกตัวอย่างเช่น : คนอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในแคลิฟอร์เนียภาคใต้ม.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับรถไฟภูมิภาคทั่วประเทศ และระบบขนส่งอาจกลายเป็นความแตกต่างระหว่างการทำงานภาคเศรษฐกิจและเศรษฐกิจวุ่นวายฟรีเมื่อน้ำมันอีกครั้ง กลายเป็น มาก ราคาสูง หายาก หรือใช้งานไม่ได้ เชื้อเพลิงการหยุดชะงักในตะวันออกเฉียงใต้มีอุทาหรณ์สอนใจตะวันออกเฉียงใต้ขึ้นอยู่กับสองท่อสาขาเพื่อส่งมอบผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียม เช่น เบนซินและดีเซลจากโรงกลั่นบนชายฝั่งอ่าว แต่ในเดือนกันยายน 2008 , ท่อเหล่านี้ถูกปิดเมื่อพายุเฮอริเคนไอค์ถล่มเท็กซัส และโรงกลั่นในภูมิภาคจะถูกบังคับให้ลดหรือหยุดการผลิต ในขณะที่สำรองน้ำมันสหรัฐลดลงถึงระดับต่ำสุดของพวกเขาในกว่าสี่สิบปี , แอตแลนตา , แนชวิลล์วิลล์ , ชาร์ล็อต และเมืองอื่นๆ ประสบการขาดแคลนเชื้อเพลิงต่อเนื่อง Southeastern หลายสัปดาห์ ในส่วนของเมืองเหล่านี้ ทางเลือกไม่กี่สำหรับยานพาหนะส่วนบุคคลที่มีอยู่เพื่อเคลื่อนย้ายคนและสินค้า และข่มขืนประชาชน ธุรกิจ และ เจ้าหน้าที่ของเมืองถูกปล่อยทิ้ง .
นอกจากจะเสี่ยงต่อการหยุดชะงักการจัดหาพลังงานทั้งจากภัยธรรมชาติหรือจากภัยคุกคามอื่น ๆเมืองพื้นที่มีขนาดใหญ่ การพิจารณาต้องลดก๊าซเรือนกระจกมีส่วนร่วมในขณะที่การปรับผลกระทบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว ของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ลดการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศจะท้าทายสำหรับชุมชนทั้งหมด แต่จะได้รับโดยเฉพาะอย่างยิ่งยากและราคาแพง รถยนต์ขึ้นแผ่กิ่งก้านสาขาชานเมืองและเมืองบ้านชั้นเดียวขนาดใหญ่ อิสระและสำนักงานวิทยาเขต มีสนามหญ้าตกแต่งอย่างสวยงามต้องการทรัพยากรมากขึ้นพลังงานและความร้อน เย็น สะอาด และน้ำที่มีขนาดเล็กกว่า บ้าน แถว บ้าน คอนโด และสำนักงาน ซึ่งมีหลากหลายเรื่องภูมิทัศน์กับพืชพื้นเมือง
ในทางตรงกันข้ามการพัฒนาขนาดเล็กในเมืองและชานเมือง ประหยัดพลังงานด้วยการเริ่มต้น proximities ทางกายภาพ : แชร์ผนังหมายถึงความร้อนที่เย็นและฉนวน รองรับการเติบโตของประชากรและการขยายธุรกิจกับ repurposed อาคารที่มีอยู่มากกว่าการสร้างอาคารใหม่เป็นอีกประหยัดพลังงาน ; การฟื้นฟูและพื้นที่ติดตั้งที่มีอยู่ถูกสร้างขึ้นหมายความว่าถนนใหม่ curbs , ทางเท้า , และโปรแกรมอรรถประโยชน์บรรทัดมักจะไม่ต้องมีการติดตั้ง เมื่อเทียบกับโซลูชั่น exurban ,สิ่งอำนวยความสะดวกที่ทั้งหมดต้องถูกสร้างขึ้นด้วยแต่ละใหม่การพัฒนา โครงสร้างพื้นฐานที่หนาแน่นจากสภาพแวดล้อมในเมืองที่ช่วยประหยัดพลังงานและน้ำ และลดของเสียเพราะสั้นลง และมีประสิทธิภาพมากขึ้น ไฟฟ้า สุขาภิบาล และสายการกระจายน้ำ พลังงาน และการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและ
อาคารแสดงถึงการลงทุนที่ปลอดภัยกว่า เป็นหลักฐานในช่วงเวลาของความไม่แน่นอนสูงในราคาพลังงาน2549 - 2551 ช่วงประวัติการณ์ exurban อสังหาริมทรัพย์ล่มสลาย ชุมชน exurban มีประสบการณ์หลายปี 30 ถึง 50 เปอร์เซ็นต์ต่อปีลดมูลค่าทรัพย์สิน ในทางตรงกันข้ามค่าทรัพย์สินในชุมชนให้บริการโดยระบบขนส่งสาธารณะ จักรยาน และเดินถือขึ้นได้เป็นอย่างดี และบางส่วนของพื้นที่เหล่านี้จริงเพิ่มขึ้นในมูลค่าในช่วงเวลาที่วุ่นวายนี้ตาม " แนวโน้มอสังหาริมทรัพย์ 2010 " :
วิถีชีวิตการกินอยู่สมการเริ่มแกว่งไปมากขึ้นอย่างรวดเร็วจากบ้านหลังใหญ่ขึ้น ในล็อตใหญ่ที่ขอบชานเมืองเพื่อความสะดวกมากขึ้นและประสิทธิภาพที่ได้รับจาก infill บ้านอยู่ใกล้ที่ทำงาน บ้านเหล่านี้อาจจะมีราคาแพงมากขึ้นในราคาต่อปอนด์พื้นฐาน