Although the concept of resilience

Although the concept of resilience has been applied in a variety of settings (e.g., psychology,
psychiatry, ecology, social science, economy, and engineering) for several decades
(Renschler et al. 2010, Rose 2009), it has received an increasing amount of attention in the area
of risk management over the past several years. In the case of natural and man-made threats,
analyses of resilience have focused on critical infrastructures, communities, and regions and on
the resilience of various subsystems (e.g., a community’s or region’s economy, governmental
units, emergency services sector, the civilian population). As we discuss in Section 2.1, the
assessment of resilience varies according to the object of analysis. In addition, certain measures
of resilience, such as critical infrastructure resilience and economic resilience, are important both
in their own right and in their roles as determinants of resilience measured at a broader level,
such as community or regional resilience.
Ultimately, the goal of efforts to assess such properties as protection (vulnerability), resilience,
criticality, and so forth is to enable decision makers to make informed choices that will result in
cost-effective reductions in the risks associated with the range of natural and man-made threats
we face. Viewed from this perspective, we find that where we draw the line between such
indicators as vulnerability and resilience is less important than being able to develop a process
for measuring those indicators that will produce results that are consistent, reproducible, and
useful to decision makers. Having a clear and consistent process for distinguishing and
measuring resilience is a necessary element of a comprehensive approach to risk management.
The initial step in developing that process is to establish a working definition of resilience.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่ามีการใช้แนวคิดของความยืดหยุ่นในการตั้งค่าต่าง ๆ (เช่น จิตวิทยาจิตเวช นิเวศวิทยา สังคมศาสตร์ เศรษฐกิจ และวิศวกรรม) มาหลายทศวรรษ(Renschler et al. 2553, 2552 โรส), ได้รับจำนวนเงินเพิ่มขึ้นของความสนใจในพื้นที่ของการบริหารความเสี่ยงผ่านมาหลายปี ในกรณีของภัยคุกคามทางธรรมชาติ และมนุษย์สร้างขึ้นได้เน้นการวิเคราะห์ความยืดหยุ่น บนห่วง ชุมชน และภูมิภาค และความยืดหยุ่นของระบบย่อยต่าง ๆ (เช่น ของชุมชนหรือภูมิภาคของเศรษฐกิจ รัฐบาลหน่วยบริการฉุกเฉินภาค,, ประชากรพลเรือน) ตามที่เรากล่าวถึงในส่วน 2.1 การการประเมินความยืดหยุ่นแตกต่างกันตามวัตถุประสงค์ของการวิเคราะห์ นอกจากนี้ มาตรการบางอย่างความยืดหยุ่น ความยืดหยุ่นของโครงสร้างและความยืดหยุ่นทางเศรษฐกิจ มีความสำคัญทั้งในสิทธิของตนเอง และ ในบทบาทของตนเป็นดีเทอร์มิแนนต์ของวัดอยู่ในระดับที่กว้างขึ้นเช่นชุมชนหรือ resilience ภูมิภาคในที่สุด เป้าหมายของความพยายามในการประเมินคุณสมบัติการป้องกัน (ช่องโหว่), ความยืดหยุ่นความสำคัญ และอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผู้ตัดสินใจเพื่อตัดสินที่จะส่งผลประหยัดค่าใช้จ่ายลดความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับช่วงของภัยคุกคามทางธรรมชาติ และมนุษย์สร้างขึ้นเราเผชิญ ดูจากมุมมองนี้ เราพบว่าที่เราวาดเส้นระหว่างเช่นตัวชี้วัดเป็นช่องโหว่และความยืดหยุ่นเป็นความสามารถในการพัฒนากระบวนการสำคัญสำหรับการวัดที่ตัวชี้วัดที่จะสร้างผลลัพธ์ที่สอดคล้องกัน จำลอง และประโยชน์ในการตัดสิน มีกระบวนการชัดเจน และสอดคล้องกันสำหรับการแยกแยะ และวัดความยืดหยุ่นเป็นองค์ประกอบจำเป็นของการบริหารความเสี่ยงขั้นตอนแรกในการพัฒนากระบวนการนั้นคือการ สร้างคำนิยามงานของความยืดหยุ่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าแนวคิดของความยืดหยุ่นได้ถูกนำมาใช้ในความหลากหลายของการตั้งค่า (เช่นจิตวิทยา
จิตเวชนิเวศวิทยาวิทยาศาสตร์สังคมเศรษฐกิจและวิศวกรรม) เป็นเวลาหลายทศวรรษที่ผ่านมา
(Renschler et al. 2010, โรส 2009) มันจะได้รับปริมาณที่เพิ่มขึ้น ความสนใจในพื้นที่
ของการบริหารความเสี่ยงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ในกรณีของภัยคุกคามทางธรรมชาติและที่มนุษย์สร้างขึ้น,
การวิเคราะห์ของความยืดหยุ่นมีความสำคัญกับโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญชุมชนและภูมิภาคและ
ความยืดหยุ่นของระบบย่อยต่างๆ (เช่นชุมชนหรือภาวะเศรษฐกิจการเงินภาคของภาครัฐ
หน่วยงานภาคบริการฉุกเฉินประชากรพลเรือน ) ในฐานะที่เราจะหารือในมาตรา 2.1 การ
ประเมินผลของความยืดหยุ่นแตกต่างกันไปตามวัตถุประสงค์ของการวิเคราะห์ นอกจากนี้ยังมีมาตรการบางอย่าง
ของความยืดหยุ่นเช่นยืดหยุ่นโครงสร้างพื้นฐานที่สำคัญและความยืดหยุ่นทางเศรษฐกิจที่มีความสำคัญทั้ง
ในสิทธิของตนเองและในบทบาทของพวกเขาเป็นปัจจัยของความยืดหยุ่นวัดในระดับที่กว้างขึ้น
เช่นชุมชนหรือความยืดหยุ่นในระดับภูมิภาค.
ในท้ายที่สุดเป้าหมายของการ ความพยายามที่จะประเมินคุณสมบัติเช่นการป้องกัน (ช่องโหว่), ความยืดหยุ่น,
วิกฤต, และอื่น ๆ ที่จะช่วยให้ผู้มีอำนาจตัดสินใจที่จะเลือกที่จะส่งผลในการ
ลดค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพในความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับช่วงของภัยคุกคามทางธรรมชาติและที่มนุษย์สร้างขึ้น
เรา ใบหน้า มองจากมุมมองนี้เราจะพบว่าที่เราวาดเส้นแบ่งระหว่างความดังกล่าว
บ่งชี้ว่าเป็นช่องโหว่และความยืดหยุ่นมีความสำคัญน้อยกว่าความสามารถในการพัฒนากระบวนการ
สำหรับการวัดตัวชี้วัดที่จะให้ผลลัพธ์ที่สอดคล้องทำซ้ำได้และ
มีประโยชน์ในการตัดสินใจของผู้ผลิต มีกระบวนการที่ชัดเจนและสอดคล้องกันสำหรับความแตกต่างและ
การวัดความยืดหยุ่นเป็นองค์ประกอบที่จำเป็นของวิธีการที่ครอบคลุมการบริหารความเสี่ยง.
ขั้นตอนแรกในการพัฒนากระบวนการที่จะสร้างคำนิยามของความยืดหยุ่นในการทำงาน