“You were definitely a….” She didn’

“You were definitely a….” She didn’t finish this particular sentence.

“For the most part, your life was a joke,” she continued calmly, “something no one would keep a record of. However, in the final war, you went all out, even expending your longevity. You didn’t fear death in battle, and ended up making illustrious achievements in the fighting. All of your beloved died, and you buried them in the First Peak.

“Your sons all died too, and you personally buried them in the Second Peak. As for the Fourth Peak, that is location of your father’s tomb. You ended up deciding to bury yourself there too.

“The day the Sect was destroyed, you and a few others chose to perish along with the Sect. You slaughtered many Ji Clan Immortals, and as death loomed over you, Lord Ji himself personally arrived. Because he prized your valiant heart, he offered you a way to keep on living. All you had to do was bow your head, something you had done many times in the past.

“But you didn’t bow your head. Instead, you lifted it up and laughed to the Heavens, then charged into battle once again. When the moment of your death arrived, you fell from above and landed into your coffin. In the last moment before you died, you uttered one final sentence.”

As he listened to all this, Meng Hao’s expression grew more and more complex. In the end, it almost looked as if he felt all of the things she was describing had happened to him. He said nothing.

Zhixiang continued. “You said… ‘Father, are you proud of me?’”

When he heard this, Meng Hao’s mind felt as if it were exploding. He closed his eyes for a long, long time before opening them. For some reason, tears were streaming down his face.

They were tears that did not belong to him, but rather, came from another life.

“You can stop now,” he said. His mood was dark as he suddenly spun and walked off into the distance, filled with sentiment.

Suddenly, Zhixiang regretted upsetting him. She was about to say something when she heard his voice drifting back.

“We’ll meet back here in three days to go to the Demon Immortal Cistern.”

Meng Hao returned to the Fourth Peak. He stood outside his Immortal’s cave and looked up at the darkening sky. Evening was falling, and the sun was setting. Within his mind, Meng Hao saw the images of everything that had happened with Ke Yunhai after he came here.

“He is my father in this life….” murmured Meng Hao. He thought again about how Ke Jiusi must have felt. It was a complexity that no outsider could possibly understand. In this world, in this Heaven and Earth, from ancient times until modern, only Ke Jiusi could possibly have understood. Except now… there was one more person who could.

Only the two of them could have such a sympathetic resonance. Only they had experienced such similar things, and such similar complex emotions.

“A son wants to care for his parents, but they aren’t there any more….” Meng Hao closed his eyes. If he didn’t understand the Soul Divergence Incantation, he would believe Ke Jiusi to be dead. However, now that he did understand it, and heard Zhixiang’s story, Meng Hao suddenly had a strange feeling.

He could imagine how Ke Jiusi’s flesh and bones had faded as the years passed. The Demon Immortal Sect became nothing more than corpse-filled ruins. Finally one day, Ke Jiusi’s body slowly formed back together from nothing inside that coffin. He opened his eyes.

He finally saw the sky again, and his Sect. He looked around at all the things that had once been so familiar, only to realize that everything was now different. He was the only person left. He missed his father, and regretted his silkpants lifestyle. That regret then transformed into tears.

He had most assuredly wept for a long time atop the Fourth Peak.

He had most assuredly looked out at everything and felt as if he were living a life filled with pain.

He had most assuredly drunk alcohol in front of his father’s tomb, blabbering like an idiot and knocking his head against the ground as he kowtowed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"คุณได้แน่นอน. ... " เธอไม่จบประโยคนี้เฉพาะ"ส่วนใหญ่ ชีวิตของคุณเป็นตลก เธอยังคงใจเย็น "อย่างไม่มีใครจะเก็บบันทึก อย่างไรก็ตาม ในสงครามสุดท้าย คุณไปออกทั้งหมด แม้ expending ของคุณยืนยาว คุณไม่กลัวความตายในการรบ และสิ้นสุดที่ทำให้ชื่อเสียงความสำเร็จในการต่อสู้ รักของคุณทั้งหมดตาย และคุณฝังอยู่ในจุดสูงสุดก่อน"บุตรของคุณทั้งหมดเสียชีวิตเกินไป และคุณเองฝังพวกเขาในช่วงวินาที สำหรับสูงสุดสี่ ที่เป็นตั้งของสุสานของคุณพ่อ คุณจบลงด้วยการตัดสินใจที่จะฝังตัวเองมีมากเกินไป"วันที่นิกายนี้ถูกทำลาย ให้คนอื่นและคุณเลือกที่จะพินาศพร้อมกับนิกาย คุณฆ่าหลายจิกองทัพอมตะ และเป็นเหตุตายตัว จิเจ้าตัวเองที่มาถึงตน เพราะเขา prized หัวใจกล้าหาญ เขาเสนอคุณวิธีที่จะให้อยู่ต่อ ทั้งหมดที่คุณได้ทำเป็นโบว์หัวของคุณ สิ่งที่คุณทำหลายครั้งในอดีต"แต่คุณไม่ได้โบว์หัวของคุณ แทน คุณยกมันขึ้น และหัวเราะสวรรค์ แล้วมีค่าเข้าสู่การต่อสู้อีกครั้ง เมื่อถึงช่วงเวลาที่คุณตาย คุณตกจากด้านบน และที่ดินเป็นโลงศพของคุณ ในวินาทีสุดท้าย ก่อนเสียชีวิตคุณ คุณพูดประโยคสุดท้ายที่หนึ่ง"เป็นเขาฟังทั้งหมดนี้ เมงเฮาของนิพจน์เติบโตขึ้นและซับซ้อนขึ้น ในท้ายที่สุด มันเกือบจะดูเหมือนว่าเขารู้สึกว่า ทุกสิ่งที่เธอถูกอธิบายได้เกิดขึ้นกับเขา เขากล่าวว่า ไม่มีอะไรZhixiang อย่างต่อเนื่อง "คุณกล่าวว่า... 'พ่อ ภูมิใจของฉันได้อย่างไร' "เมื่อเขาได้ยินนี้ เมงห้าวใจรู้สึกเป็นถ้ามันถูกระเบิด เขาปิดตาของเขาเป็นเวลายาวนาน ยาวนานก่อนที่จะเปิด เหตุผลบางอย่าง น้ำตาถูกสตรีมลงใบหน้าของเขาพวกเขามีน้ำตาที่ไม่ได้เป็นของเขา แต่ค่อนข้าง มาจากชีวิตอื่น"คุณสามารถหยุดการขณะนี้ เขากล่าวว่า อารมณ์ของเขาก็มืดเขาก็ปั่น และเดินออกเข้าไปในระยะทาง เต็มไป ด้วยความเชื่อมั่นทันใดนั้น Zhixiang สูงใน upsetting เขา เธอจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อเธอได้ยินเสียงของเขาลอยกลับ"เราจะไปพบกลับมาที่นี่ในสามวันไปฝนอมตะของปีศาจเฮา เมงกลับไปจุดสูงสุดสี่ เขายืนอยู่นอกถ้ำอมตะของเขา และมองขึ้นท้องฟ้าสี ตอนเย็นก็ตกลง และดวงอาทิตย์ตั้ง ภายในจิต เมงเฮาเห็นภาพทุกอย่างที่เกิดกับหยุนไห่ Ke หลังจากเขามาที่นี่"เขาเป็นพ่อของฉันในชีวิตนี้..." murmured เฮาเมง เขาคิดอีกครั้งเกี่ยวกับวิธีต้องมีรู้สึก Ke Jiusi ความซับซ้อนที่คนนอกไม่อาจจะสามารถเข้าใจได้ ในโลกนี้ ในสวรรค์และโลก นี้ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงสมัยใหม่ เฉพาะ Ke Jiusi อาจอาจจะเข้าใจ ยกเว้นขณะนี้...มีอีกคนที่ไม่ทั้งสองของพวกเขาอาจมีเรโซแนนซ์ดังกล่าวเห็นอกเห็นใจ เพียง พวกเขามีประสบการณ์สิ่งต่าง ๆ คล้าย และอารมณ์ที่ซับซ้อนดังกล่าวคล้ายคลึงกัน"ลูกชายต้องการดูแลพ่อแม่ แต่พวกเขาไม่มีใด ๆ เพิ่มเติม..." เมงเฮาปิดตาของเขา ถ้าเขาไม่เข้าใจการปลุกเสก Divergence วิญญาณ เขาจะเชื่อ Ke Jiusi จะตาย อย่างไรก็ตาม ขณะที่เขาไม่เข้าใจมัน และเรื่องราวได้ยิน Zhixiang เมงเฮาก็มีความรู้สึกแปลก ๆเขาสามารถจินตนาการว่า Ke Jiusi เนื้อและกระดูกได้จางหายไปเป็นปีผ่านไป นิกายอมตะของปีศาจเป็นอะไรมากไปกว่าศพที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพัง ในที่สุด วันหนึ่ง Ke Jiusi ร่างกายค่อย ๆ เกิดกลับกันจากอะไรภายในโลงศพที่ เขาเปิดตาของเขาเขาก็เห็นท้องฟ้าอีกครั้ง และนิกายของเขา เขามองไปรอบ ๆ ที่ทุกสิ่งที่เคยได้คุ้นเคยดังนั้น เท่านั้นจะรู้ทุกอย่างว่าตอนนี้แตกต่างกัน เขาเป็นเพียงคนเดียวด้านซ้าย เขาพลาดบิดา และสูงในชีวิตของเขา silkpants ที่เสียใจ แล้วกลายเป็นน้ำตาแน่นอนที่สุดเขาก็ร้องไห้เป็นเวลานานบนยอดสูงสุดสี่เขาแน่นอนที่สุดมองทุกสิ่งทุกอย่าง และรู้สึกประหนึ่งว่าเขาได้ใช้ชีวิตเต็มไป ด้วยความเจ็บปวดแน่นอนที่สุดเขาได้ดื่มแอลกอฮอล์ต่อหน้าสุสานของพ่อของเขา blabbering เหมือนคนงี่เง่า และเคาะศีรษะกับพื้นดินเขา kowtowed

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"คุณแน่นอน ... ." เธอยังพูดไม่จบประโยคนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง.

"สำหรับส่วนใหญ่ในชีวิตของคุณเป็นเรื่องตลก" เธอยังคงใจเย็น "สิ่งที่ไม่มีใครจะเก็บบันทึกของ อย่างไรก็ตามในสงครามครั้งสุดท้ายของคุณไปออกทั้งหมดแม้กระทั่งการใช้จ่ายของคุณยืนยาว คุณไม่ได้กลัวความตายในการต่อสู้และจบลงด้วยการทำให้ประสบความสำเร็จมีชื่อเสียงในการต่อสู้ ทั้งหมดที่คุณรักเสียชีวิตและคุณฝังไว้ในจุดสุดยอดครั้งแรก.

"บุตรของคุณตายเกินไปและคุณเองฝังพวกเขาในครั้งที่สองยอด สำหรับสี่ยอดที่เป็นที่ตั้งของหลุมฝังศพของคุณพ่อ คุณสิ้นสุดการตัดสินใจที่จะฝังศพตัวเองมีมากเกินไป.

"วันที่นิกายถูกทำลายคุณและอื่น ๆ น้อยเลือกที่จะพินาศไปพร้อมกับนิกาย คุณฆ่าหลาย Ji แซ่อมตะและเป็นความตายปรากฏมากกว่าที่คุณลอร์ด Ji ตัวเองมาถึงเอง เพราะเขาถือว่าหัวใจกล้าหาญของคุณเขาเสนอให้คุณวิธีที่จะเก็บไว้ในที่อยู่อาศัย ทั้งหมดที่คุณต้องทำคือน้อมหัวของคุณสิ่งที่คุณเคยทำมาหลายครั้งในอดีตที่ผ่านมา.

" แต่คุณไม่ได้น้อมศีรษะของคุณ แต่คุณยกมันขึ้นมาและหัวเราะไปสวรรค์แล้วเรียกเก็บเงินในการต่อสู้อีกครั้ง เมื่อช่วงเวลาของการเสียชีวิตของคุณมาถึงคุณลดลงจากด้านบนและที่ดินลงในโลงศพของคุณ ในช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่จะเสียชีวิตคุณเปล่งหนึ่งประโยคสุดท้าย. "

ในขณะที่เขาได้ฟังทั้งหมดนี้แสดงออกเม้งเฮาขยายตัวมากขึ้นและซับซ้อนมากขึ้น ในท้ายที่สุดมันเกือบจะดูราวกับว่าเขารู้สึกว่าทุกสิ่งที่เธอได้รับการอธิบายได้เกิดขึ้นกับเขา เขากล่าวว่าไม่มีอะไร.

Zhixiang อย่างต่อเนื่อง "คุณบอกว่า ... 'พ่อ, คุณภูมิใจในตัวผม?"

เมื่อเขาได้ยินอย่างนี้ใจเม้งเฮารู้สึกราวกับว่ามันถูกระเบิด เขาปิดตาของเขาสำหรับระยะเวลานานก่อนที่จะเปิด ด้วยเหตุผลบางอย่างน้ำตาสตรีมลงใบหน้าของเขา.

พวกเขาเป็นน้ำตาที่ไม่ได้อยู่กับเขา แต่มาจากชีวิตอีก.

"คุณสามารถหยุดตอนนี้" เขากล่าว อารมณ์ของเขามืดเป็นเขาก็หมุนตัวและเดินออกไปในระยะทางที่เต็มไปด้วยความเชื่อมั่น.

ทันใดนั้น Zhixiang เสียใจ upsetting เขา เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อเธอได้ยินเสียงของเขาลอยกลับ.

"เราจะตอบสนองกลับมาที่นี่ในวันที่สามที่จะไปปีศาจอมตะ Cistern."

เม้งเฮากลับไปที่สี่ยอด เขายืนอยู่นอกถ้ำอมตะของเขาและเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามืด ตอนเย็นกำลังตกและดวงอาทิตย์คือการตั้งค่า ภายในใจของเขาเม้งเฮาเห็นภาพของทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับ Ke Yunhai หลังจากที่เขามาที่นี่.

"เขาเป็นพ่อของฉันในชีวิตนี้ ... ." พากันบ่นเม้งเฮา เขาคิดอีกครั้งเกี่ยวกับวิธี Ke Jiusi ต้องมีความรู้สึก มันเป็นความซับซ้อนที่ไม่มีคนนอกอาจจะเข้าใจ ในโลกนี้ในสวรรค์นี้และโลกตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงทันสมัยมีเพียง Ke Jiusi อาจจะมีความเข้าใจ ยกเว้นตอนนี้ ... มีอีกคนที่สามารถ.

เพียงสองของพวกเขาสามารถได้เช่นเสียงสะท้อนความเห็นอกเห็นใจ เพียง แต่พวกเขามีประสบการณ์สิ่งที่คล้ายกันดังกล่าวและอารมณ์ที่ซับซ้อนเช่นที่คล้ายกัน.

"บุตรชายที่อยากจะดูแลพ่อแม่ของเขา แต่พวกเขาไม่ได้มีอะไรมากไป ... ." เม้งเฮาปิดตาของเขา ถ้าเขาไม่เข้าใจจิตวิญญาณ Divergence คาถาเขาจะเชื่อ Ke Jiusi จะตาย แต่ตอนนี้ว่าเขาไม่เข้าใจมันและได้ยินเรื่องราวของ Zhixiang เม้งเฮาจู่ ๆ ก็มีความรู้สึกแปลก.

เขาอาจจะคิดว่าเนื้อ Ke Jiusi และกระดูกได้จางหายไปเมื่อปีที่ผ่าน ปีศาจอมตะนิกายกลายเป็นอะไรมากไปกว่าซากปรักหักพังศพที่เต็มไปด้วย ในที่สุดวันหนึ่งร่างกาย Ke Jiusi ของรูปแบบที่ค่อย ๆ กลับมารวมกันจากอะไรภายในโลงศพที่ เขาเปิดตาของเขา.

ในที่สุดเขาก็เห็นท้องฟ้าอีกครั้งและนิกายของเขา เขามองไปรอบ ๆ ที่ทุกสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่คุ้นเคยเช่นนั้นเท่านั้นที่จะรู้ว่าทุกอย่างตอนนี้ที่แตกต่างกัน เขาเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ เขาคิดถึงพ่อของเขาและรู้สึกเสียใจที่การดำเนินชีวิตของเขา silkpants เสียใจที่แล้วกลายเป็นน้ำตา.

เขาร้องไห้แน่นอนที่สุดเป็นเวลานานบนสี่ยอด.

เขาได้แน่นอนที่สุดมองออกไปทุกอย่างและรู้สึกราวกับว่าเขากำลังใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด.

เขามีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เมาแน่นอนที่สุดในด้านหน้า หลุมฝังศพของบิดาของเขา blabbering เหมือนคนงี่เง่าและเคาะหัวของเขากับพื้นดินในขณะที่เขา kowtowed

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" คุณต้อง . . . . . . . . " เธอยังไม่เสร็จโดยเฉพาะประโยค" สำหรับส่วนใหญ่ของชีวิตคือเรื่องตลก " เธอยังคงใจเย็น " สิ่งหนึ่งที่จะเก็บบันทึกของ อย่างไรก็ตาม ในสงครามครั้งสุดท้าย คุณทั้งหมดออกไป แม้การใช้อายุการใช้งานของคุณ คุณไม่กลัวตายในการต่อสู้ และทำให้ชื่อเสียง ความสำเร็จ ในการต่อสู้ ทั้งหมดของคุณที่รักตาย และฝังไว้ในช่วงก่อน" บุตรชายเสียชีวิตทั้งหมดด้วย และตัวท่านเองไปฝังไว้ในช่วงที่สอง สำหรับจุดสูงสุดที่สี่ คือที่ตั้งของสุสานของพ่อ สุดท้ายก็ตัดสินใจที่จะหมกตัวเองอยู่ด้วย" วันที่พรรคถูกทำลายคุณและบางคนอื่น ๆเลือกที่จะตายพร้อมกับนิกาย คุณฆ่าหลายเผ่าพันธุ์ อมตะ จี และความตาย loomed มากกว่าท่าน ท่านจีตัวเองแล้ว เพราะเขา prized หัวใจกล้าหาญของคุณ ก็ให้คุณวิธีที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป ทั้งหมดที่คุณต้องทำคือ ก้มศีรษะ สิ่งที่คุณต้องทำหลายครั้งในอดีต" แต่คุณไม่ได้ก้มหัวของคุณลง แทน คุณยกมันขึ้นและหัวเราะไปสวรรค์ แล้วค่าใช้จ่ายในการต่อสู้อีกครั้ง เมื่อเวลาความตายมาถึง คุณตกลงมาจากข้างบน และที่ดินเป็นโลงศพ ในวินาทีสุดท้ายก่อนที่คุณจะตาย คุณพูดหนึ่งประโยคสุดท้าย”ขณะที่เขาฟังทั้งหมดนี้ สีหน้าของ เมิ่งฮ่าวเติบโตมากขึ้นและซับซ้อนมากขึ้น ในตอนท้าย มันเกือบจะดูเหมือนถ้าเขารู้สึกว่าสิ่งที่เธออธิบายได้เกิดขึ้นกับเขา เขาบอกว่าไม่มีอะไรจี้เซียงกล่าว " คุณบอกว่า . . . . . . . " ท่านพ่อ ท่านภูมิใจในตัวข้า " "เมื่อเขาได้ยินอย่างนั้น เหม็ง เฮาใจรู้สึกราวกับว่ามันคือระเบิด เขาหลับตาลง นานก่อนที่จะเปิด สำหรับเหตุผลบางอย่าง น้ำตาไหลลงบนใบหน้าของเขามันคือน้ำตาที่ไม่ได้เป็นของเขา แต่มาจากชีวิตอื่น" หยุดได้แล้ว " เขากล่าว อารมณ์ของเขาเป็นสีเข้ม เขาก็ปั่นและเดินไปไกล เต็มไปด้วยความเชื่อมั่นทันใดนั้น จี้เซียงไปขึ้นเขา เธอจะพูดอะไรเมื่อเธอได้ยินเสียงเขาลอยกลับมา" เราจะกลับมาเจอกันในอีก 3 วัน เพื่อไปเก็บปีศาจอมตะ”เมิ่งฮ่าวกลับสูงสุด 4 เขายืนอยู่นอกถ้ำของเขาเป็นอมตะและเงยหน้ามองท้องฟ้าที่มืดมิด . ตอนเย็นก็ลดลงและพระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ภายในจิตใจของเขา เมิ่งฮ่าวเห็นภาพทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นกับเค่อหยุนไห่ หลังจากที่เขามาที่นี่" เขาเป็นพ่อในชีวิตนี้ . . . . . . . " บ่น เมิ่งฮ่าว เขาคิดอีกครั้งเกี่ยวกับวิธีการไป jiusi ต้องรู้สึก มันมีความซับซ้อนที่คนนอกไม่อาจจะเข้าใจ ในโลกนี้ ในฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงสมัยใหม่ เพียงเค่ jiusi อาจจะเข้าใจ แต่ตอนนี้ . . . . . . . มีอีกคนที่ทำได้เพียงสองของพวกเขาอาจเป็นเสียงก้อง ขี้สงสาร แต่พวกเขามีประสบการณ์ที่คล้ายกันเช่นสิ่ง และอารมณ์ที่ซับซ้อนเช่นกัน" ลูกต้องดูแลพ่อแม่ของเขา แต่พวกเขาไม่ได้มีมากขึ้น . . . . . . . " เมิ่งเฮ่าปิดตาของเขา ถ้าเขาไม่เข้าใจจิตวิญญาณ divergence คาถา เขาจะเชื่อ jiusi เก๋จะตาย อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาก็เข้าใจ และได้ยินเรื่องราวของจี้เซียง เม็งเฮาก็เกิดความรู้สึกแปลกๆเขาอาจคิดว่าเคอ jiusi เนื้อและกระดูกมีสีจางลงเป็นปีผ่าน ปีศาจอมตะนิกายก็ไม่มีอะไรมากกว่าศพเต็มไปด้วยซากปรักหักพัง ในที่สุดวันหนึ่ง ร่างของเคอ jiusi ค่อยๆเกิดขึ้นมาจากอะไรข้างในโลงศพ เขาเปิดตาของเขาในที่สุดเขาก็เห็นท้องฟ้าอีกครั้ง และพรรคของเขา เค้ามองไปรอบ ๆที่ ทุก สิ่ง ที่ครั้งหนึ่งเคยคุ้น ๆเท่านั้นที่จะตระหนักว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว เขาเป็นซ้ายคนเดียวเท่านั้น เขาคิดถึงบิดาและเสียใจที่เขา silkpants ไลฟ์สไตล์ ที่เสียใจก็กลายเป็นน้ำตาเขามีมากที่สุดแน่นอนร้องไห้เป็นเวลานานบนยอดสูงสุด 4เขามีมากที่สุดแน่นอนมองออกทุกอย่าง และรู้สึกว่าเขากำลังใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดเขามีมากที่สุดแน่นอนเมาสุราหน้าหลุมศพของพ่อเขา พูดเหมือนคนบ้าและเคาะศีรษะกับพื้นในขณะที่เขา kowtowed .