2. Better to be a Renunciant If hap

2. Better to be a Renunciant
If happiness is a state of “desirelessness,” then there are two ways in which we
might reach this state. One would be to fulfill all our desires. Another would be to
abandon our desires, to become renunciants. We have seen that, for reasons
deeply rooted in Buddhist philosophy, the first way is a dead end. What about the
second?
If you desire something, there are two possible outcomes. Either your desire
will be satisfied or it will not be. If your desire is unsatisfied, clearly you would
have been better off if you had never had the desire to begin with. But suppose
that it is satisfied. Are you better off in this case? That is, are you better off as a
result of having a satisfied desire than you would have been if you had never had
the desire to begin with? If not, then you would be better off if you could rid
yourself altogether of desires. That is, you would be better off as a renunciant.
In one sense of the term, we can’t “desire” something if we already have it. I
might desire a new home or a new car; I might want to be handsome or brilliant; I
might want to play the piano, or to speak French, or to be a marathon runner.
These are things I might desire, but only if I experience them as things that are
missing in my life, as things that I lack. Understood in this way, accompanying
any desire is a sense of dissatisfaction. To satisfy a desire is simply to alleviate
this sense of dissatisfaction. Satisfying a desire is like quenching a thirst, and this
is precisely how desire is understood in Buddhism. The Pāli term is taṇhā, which
also translates as “thirst” or “craving.”
Understood in this way, having a desire is like having an addiction. Smoking a
cigarette alleviates the craving for a cigarette, but it does not enhance the quality
of a smoker’s life. Ignoring the health risks of a tobacco habit, smokers are not
better off than non-smokers because they satisfy more cravings. They would be
better off without these cravings. And, in general, the satisfaction of a desire
doesn’t add anything to our lives; it simply fills a void. If the ideal state of being is
a state of “fullness,” and if satisfying a desire simply amounts to filling a void,
then clearly we are no better off as a result of having a desire satisfied than we
would have been if we never had the desire.
According to this account, the satisfaction of a desire is not a genuine benefit;
it does not enhance the quality of our lives. It might be compared to recovering
from an illness. It is good to recover from an illness, but it is better never to be sick.
The ideal state of being is to be healthy, and recovering from an illness is a good

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. ดีกว่าจะ เป็น Renunciant ถ้าความสุขเป็นสิ่งของ "desirelessness" แล้วมีสองวิธีที่เรา อาจเข้าถึงสภาวะนี้ หนึ่งจะมีการตอบสนองความต้องการของเรา อื่นจะ ละทิ้งความปรารถนาของเรา เป็น renunciants เราได้เห็นนั้น เหตุผล รากลึกในพุทธปรัชญา วิธีแรกคือ ตายสิ้นสุด อะไรประมาณนี้ สอง ถ้าคุณต้องการบางสิ่งบางอย่าง มีผลลัพธ์ที่เป็นไปได้สอง ทั้งความต้องการของคุณ จะพอใจ หรือไม่ ถ้าปรารถนาจะไม่พอใจ อย่างชัดเจนคุณจะ ได้ดีกว่าถ้าคุณไม่เคยมีความปรารถนาจะเริ่มต้นด้วย แต่สมมติว่า มีความพึงพอใจ คุณใจดีออกในกรณีนี้หรือไม่ นั่นคือ คุณใจดีมากเป็นการ ผลของการมีความปรารถนาพอใจกว่าที่คุณจะได้รับถ้าคุณเคยไม่มี ความปรารถนาที่จะเริ่มต้นด้วย ถ้า ไม่ได้ แล้ว คุณจะดีมากหากคุณสามารถกำจัด ตัวกันของความต้องการ นั่นคือ คุณจะดีกว่าเป็นการ renunciant ในแง่หนึ่งของคำ เราไม่ "ประสงค์" บางสิ่งบางอย่างถ้าเรามีแล้วมัน ฉัน อาจต้องเป็นบ้านใหม่หรือรถใหม่ อาจต้องให้หล่อ หรือสด ใส ฉัน อาจต้องเล่นเปียโน หรือพูดภาษาฝรั่งเศส การเป็น นักวิ่งมาราธอน นี่คือสิ่งที่ฉันอาจต้องการ แต่เฉพาะ ถ้าประสบการณ์นั้นเป็นสิ่งที่ หายไปในชีวิตของฉัน เป็นสิ่งที่ฉันขาด เข้าใจในวิธีนี้ พร้อม ความปรารถนาใด ๆ เป็นความรู้สึกของความไม่พอใจ เพื่อตอบสนองความต้องเป็นเพียงการ บรรเทา นี้ความรู้สึกของความไม่พอใจ ตอบสนองความต้องได้เช่นชุบความกระหาย และนี้ เป็นวิธีเข้าใจความปรารถนาในพระพุทธศาสนา คำว่า Pāli คือ ตัณหา ซึ่ง ยัง แปลเป็น "กระหาย" หรือ "ซื้อ" เข้าใจในวิธีนี้ มีความปรารถนาที่เป็นเหมือนการติดยาเสพติด สูบบุหรี่เป็น อยากจะจุดบุหรี่ alleviates บุหรี่ แต่มันไม่เพิ่มคุณภาพ ชีวิตของสูบบุหรี่ ละเว้นความเสี่ยงสุขภาพของนิสัยการสูบบุหรี่ ผู้สูบบุหรี่ไม่ ดีออกกว่าสูบบุหรี่เนื่องจากจะตอบสนองมากขึ้นแพงขึ้น พวกเขาจะ ดีกว่าไม่แพงเหล่านี้ และ ทั่ว ไป ความพึงพอใจของความต้องการ ไม่เพิ่มอะไรเพื่อชีวิต เพียงกรอกข้อมูลการเป็นโมฆะ ว่ารัฐกำลังเหมาะ ต่อสถานะของ "ความสำเร็จ และ ถ้ายอดเงินตอบสนองความต้องการเพียงบรรจุเป็นโมฆะ แล้ว อย่างเราจะไม่ดีกว่าเนื่องจากมีความต้องการความพึงพอใจมากกว่าเรา จะได้รับถ้าเราไม่เคยมีความปรารถนา ตามบัญชีนี้ ความพึงพอใจของความต้องไม่ใช่ประโยชน์ที่แท้จริง นอกจากนี้มันไม่เพิ่มคุณภาพของชีวิตของเรา อาจเปรียบเทียบในการกู้คืน จากการเจ็บป่วย ดีการกู้คืนจากการเจ็บป่วย แต่ก็ดีไม่ป่วย รัฐเหมาะที่จะมีสุขภาพที่ดี และฟื้นตัวจากการเจ็บป่วยได้ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. ดีกว่า Renunciant
ถ้าความสุขเป็นสภาวะของ "Desirelessness"
แล้วมีสองวิธีในการที่เรามีอาจถึงรัฐนี้ หนึ่งที่จะตอบสนองความต้องการของเรา อีกจะละทิ้งความปรารถนาของเราจะกลายเป็น renunciants เราได้เห็นว่าสำหรับเหตุผลที่ฝังรากลึกในพุทธปรัชญาวิธีแรกคือปลายตาย สิ่งที่เกี่ยวกับสอง? ถ้าคุณต้องการบางสิ่งบางอย่างมีสองผลลัพธ์ที่เป็นไป ทั้งความต้องการของคุณจะได้รับความพึงพอใจหรือมันจะไม่เป็น หากความต้องการของคุณไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัดที่คุณจะได้รับดีกว่าถ้าคุณไม่เคยมีความปรารถนาที่จะเริ่มต้นด้วย แต่สมมติว่ามันเป็นที่พอใจ คุณดีกว่าในกรณีนี้หรือไม่? นั่นคือคุณดีกว่าเป็นผลมาจากการมีความปรารถนาพอใจกว่าที่คุณจะได้รับถ้าคุณไม่เคยมีความปรารถนาที่จะเริ่มต้นด้วย? ถ้าไม่เช่นนั้นคุณจะดีกว่าถ้าคุณสามารถกำจัดตัวเองของความต้องการทั้งหมด นั่นคือคุณจะดีกว่าเป็น renunciant ได้. หนึ่งในความรู้สึกของคำว่าเราไม่สามารถ "ความปรารถนา" บางสิ่งบางอย่างถ้าเรามีมัน ฉันอาจจะต้องการบ้านใหม่หรือรถใหม่; ฉันอาจจะต้องการที่จะหล่อหรือที่ยอดเยี่ยม; ฉันอาจต้องการที่จะเล่นเปียโนหรือที่จะพูดภาษาฝรั่งเศสหรือจะเป็นนักวิ่งมาราธอน. เหล่านี้เป็นสิ่งที่ฉันอาจต้องการ แต่ถ้าผมได้สัมผัสกับพวกเขาเป็นสิ่งที่ขาดหายไปในชีวิตของฉันเป็นสิ่งที่ฉันขาด เข้าใจในลักษณะนี้มาพร้อมกับความปรารถนาใด ๆ ที่เป็นความรู้สึกของความไม่พอใจ เพื่อตอบสนองความปรารถนาที่เป็นเพียงการบรรเทาความรู้สึกของความไม่พอใจนี้ ความพึงพอใจความปรารถนาที่เป็นเหมือนการดับกระหายและนี่คือวิธีการที่ปรารถนาเป็นที่เข้าใจในพระพุทธศาสนา คำPāliเป็น Tanha ซึ่งยังแปลว่า"กระหาย" หรือ "ความอยาก." เข้าใจในลักษณะนี้มีความปรารถนาที่เหมือนมียาเสพติด การสูบบุหรี่บรรเทาความอยากบุหรี่ได้แต่ก็ไม่ได้เพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้สูบบุหรี่ ละเว้นความเสี่ยงต่อสุขภาพของนิสัยยาสูบสูบบุหรี่ไม่ได้ดีกว่าการสูบบุหรี่ไม่ใช่เพราะพวกเขาตอบสนองความอยากมากขึ้น พวกเขาจะดีกว่าโดยไม่ต้องความอยากเหล่านี้ และโดยทั่วไป, ความพึงพอใจของความปรารถนาที่ไม่ได้เพิ่มอะไรให้ชีวิตของเรา; มันก็เติมเป็นโมฆะ หากรัฐในอุดมคติของความเป็นอยู่เป็นรัฐของ "ไพบูลย์" และถ้าความพึงพอใจความปรารถนาเพียงจำนวนเงินที่เติมโมฆะแล้วอย่างชัดเจนเราจะไม่ดีกว่าผลที่ตามมาของการมีความปรารถนาพอใจกว่าที่เราจะได้รับถ้าเราไม่เคยมี. ความปรารถนาที่ตามบัญชีนี้ความพึงพอใจในความปรารถนาที่ไม่ได้เป็นประโยชน์แท้ก็ไม่ได้เพิ่มคุณภาพของชีวิตของเรา มันอาจจะเทียบกับการกู้คืนจากการเจ็บป่วย มันเป็นสิ่งที่ดีในการกู้คืนจากการเจ็บป่วย แต่มันจะดีกว่าที่จะไม่ป่วย. รัฐในอุดมคติของความเป็นอยู่คือการมีสุขภาพที่ดีและฟื้นตัวจากการเจ็บป่วยเป็นสิ่งที่ดี