Fetal Complications in Monochorioni

Fetal Complications in Monochorionic Twin Pregnancies
Monochorionic twins can be discordant in amniotic fluid volume, in size, in the presence of congenital abnormalities and in hemoglobin concentration. Severe amniotic fluid discordance is typical for TTTS, which complicates 8–10% of monochorionic twin gestations, usually between 16 and 26 weeks TTTS is the most important cause of death and handicap in monochorionic twin pregnancies Its sonographic diagnosis is based on strict criteria of amniotic fluid discordance. Most European centers adhere to gestational-age-dependent criteria to define polyhydramnios in the recipient sac: deepest vertical pocket > 8 cm prior to 20 weeks > 10 cm after 20 week. In contrast, in the United States, the 8-cm cutoff is used more often throughout gestation . Both continents agree on the definition of oligohydramnios in the donor’s sac ( < 2 cm deepest vertical pocket).
TTTS is thought to arise from an intertwin transfusion imbalance across the vascular anastomoses with hypervolemia, polyuria and polyhydramnios in the recipient and hypovolemia, oliguria and oligo-anhydramnios in the donor. However, since most do not have significant intertwin hemoglobin discordance , hormonal factors almost certainly play an important role as well . The presentation of TTTS is variable and its course mainly unpredictable. As such, TTTS may present as a slowonset disease or be rapidly progressive. Most likely, TTTS encompasses different diseases with a variable contribution of transfusion imbalance, unequal placental sharing and hormonal dysfunction.
Untreated mid-trimester TTTS carries an extremely poor prognosis. Fetoscopic laser coagulation of the vascular anastomoses is the only curative and currently the best available treatment . Compared to amniodrainage, laser coagulation results in better survivalrates and in a reduced neurological morbidity . Nevertheless, survival rates after fetoscopic laser surgery are only about 70% , and long-term developmental delay occurs in about 15% of survivors .
Fetal loss is attributable to intrauterine demise of one twin, which most commonly occurs within the 1st postoperative week and is probably related to cardiac failure, unequal placental sharing or incomplete separation. Miscarriage and preterm birth (often after ruptured membranes) are other important causes of fetal loss . Developmental delay may be related to the disease itself, laser surgery and most importantly to preterm birth .
The true mortality and morbidity of TTTS are likely to be still higher, because a not insignificant number of patients present too late for treatment with demise of one or both twins, with ruptured membranes or in active labor, and are not included in the outcome series on fetoscopic laser surgery. In our observational study of monochorionic twins followed from the first trimester, TTTS had a mortality of 55%, which is higher than the 30% usually quoted in fetoscopic laser series. Future research aims to improve survival rates by better prediction, a better case selection for surgery as well as better surgical techniques to reduce the failure rate and risk of postoperative membrane rupture.
Monochorionic twins can also be discordant in size. Isolated discordant growth is usually defined as an intertwin size difference of 25% or more in the absence of TTTS. Usually, in these cases, there is a certain degree of amniotic f luid discordance, too. Because of its smaller size, the smaller twin will necessarily produce less urine than its larger co-twin. Also, similar to singletons that are growth restricted, in severe cases, the smaller twin may develop oligo- or anhydramnios with deepest pockets < 2 cm. Although discordant growth is commonly present in TTTS, the distinction between isolated discordant growth and TTTS is easily made by the absence of polyhydramnios in the appropriately grown twin as defined by the TTTS criteria described above. Isolated discordant growth complicates about 15% of monochorionic twin pregnancies. However, in contrast to TTTS, it has a much lower mortality, about 10 versus 55% . Discor-dant growth seems also much less likely to cause developmental delay compared to TTTS . Nevertheless, as long as the twins are undelivered and especially prior to 26 weeks, about 20% of pairs with discordant growth will progress to TTTS. In fact, the diagnosis of discordant growth can only be made in retrospect when the twin pregnancy comes to an end: either at birth or in the event of intrauterine demise of one or both twins. At present, there are no good markers to differentiate the pregnancies that will remain simply growth discordant from those that will progress to TTTS. Therefore, careful surveillance remains indicated in all pregnancies with discordant growth.
There seem to be two patterns of isolated discordant growth in monochorionic twins. One is early in onset and presents at or before 20 weeks. The other is late in onset and presents after 26 weeks but is usually diagnosed only at the time of birth. As expected, early-onset discordant growth carries the highest mortality (about 15%) and often there is an abnormal f low pattern in the umbilical artery of the smaller twin. Placentas of twin pairs with early-onset discordant growth are typically unequally shared with an elaborate intertwin circulation and a large artery-to-artery anastomosis. On the other hand, the mortality of late-onset discordant growth is much lower (about 4%) and usually umbilical-artery Doppler scans are normal throughout pregnancy. In one third of pregnancies with late-onset discordant growth, a late intertwin transfusion imbalance underlies the growth discordance (TAPS), which typically presents with severe intertwin hemoglobin discordances. These placentas are usually equally shared with only a few tiny and mostly unidirectional anastomoses.
Next to this classification based on time of presentation, growth-discordant monochorionic twin pregnancies can also be grouped according to the flow pattern in the umbilical artery. In monochorionic twin pregnancies, umbilical-artery Doppler waveforms reflect not only downstream placental vascular resistance but also blood flow across the anastomoses. If umbilical-artery Doppler patterns are normal (type I), outcome is generally good. In these cases, placental sharing is mildly unequal and large artery-to-artery anastomoses are usually present. Less often, end-diastolic f low may be persistently absent or reversed (type II). These cases behavesimilar to growth-restricted singleton pregnancies, and an absent or reversed a-wave of the ductus venosus usually indicates imminent fetal demise. Type II placentas are more unequally shared than type I placentas, but typical lylack the large artery-to-artery anastomoses. Type II cases have the worst prognosis as 90% will eventually show signs of deterioration and imminent demise. Finally, in type III, which is most common in early-onset discordant growth, end-diastolic flow is intermittently absent or reversed in the umbilical artery of the smaller twin because of a large artery-to-artery anastomosis.Type III cases have an i ntermediate prognosis, but are themost unpredictable. Placental sharing is grossly unequal and nearly all have large artery-to-artery anastomoses. Because of these large artery-to-artery anastomoses, unexpected demise without any signs of deterioration occurs in about 15% and half of these are double demises.
The best management of discordant growth in monochorionic twin pregnancies is not yet well established. In our center, we follow cases with early-onset discordant growth with weekly ultrasound scan to detect any progression to TTTS or signs of deterioration. From 28 weeks onward and for types II and III, we monitor daily and deliver electively 32–33 weeks after the administration of steroids. We offer laser coagulation of the vascular anastomoses in case of progression to TTTS. On the other hand, we offer selective feticide of the smaller twin by umbilical cord coagulation in type II and III cases if there are complicating features prior to viability, e.g. when the smaller twin develops anhydramnios, persistently absent or reversed flow in the ductus venosus or an arrest of growth over a 3-week period. With this policy of careful surveillance, elective preterm birth and selective feticide only for complicated cases, the survival rate for isolated early-onset discordant growth is 85%. The role of laser coagulation in the management of isolated discordant growth is still controversial. Unequal placental sharing is frequently present, especial lyin type III cases, and here laser separation may leave too little placental territory for the smaller twin to allow an intact survival. On the other hand, separation will protect the larger twin better in the event of spontaneous demise of its growth-restricted co-twin. So far, small case series have failed to demonstrate a benefit of laser separation in these cases. For late-onset discordant growth, surveillance of the middle cerebral artery peak systolic velocity (MCA-PSV) may play an important role to detect cases with TAPS . Future research needs to address better predictors to discriminate between discordant-growth twins with a favorable outcome and those at high risk of TTTS, intrauterine demise or long-term neurological morbidity who may benefit from invasive antenatal therapy.
Monochorionic twin pregnancies can also be discordant in the presence of congenital abnormalities, which are more common in monochorionic twins, probably due to a teratogenic effect of embryo cleavage or because of complications of the shared circulation. As such, major congenital defects are found in about 6% of pregnancies and usually only one twin is affected. Cardiac anomalies are especially prevalent amongst monochorionic twins. Therefore, all monochorionic twins should benefit from detailed sonographic follow-up by experienc

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาวะแทรกซ้อนครรภ์ในการตั้งครรภ์แฝด Monochorionic Monochorionic แฝดสามารถขัดแย้งกัน ในปริมาตร amniotic fluid ขนาด ในต่อหน้าของความผิดปกติแต่กำเนิด และความเข้มข้นของฮีโมโกลบิน รุนแรง amniotic fluid discordance เป็นปกติสำหรับ TTTS ที่ complicates 8 – 10% ของ monochorionic ห้อง gestations ปกติระหว่างสัปดาห์ที่ 16 และ 26 TTTS เป็นสาเหตุสำคัญของความตายและแฮนดิแคปในการตั้งครรภ์แฝด monochorionic วินิจฉัยของ sonographic ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขที่เข้มงวดของ amniotic fluid discordance ศูนย์ยุโรปส่วนใหญ่ยึดติดครรภ์อายุขึ้นอยู่กับเงื่อนไขในการกำหนดครรภ์มานน้ำใน sac ผู้รับ: รือกระเป๋าแนวตั้ง > 8 ซม.ก่อน 20 สัปดาห์ > 10 ซม.หลังจาก 20 สัปดาห์ ในทางตรงกันข้าม ในสหรัฐอเมริกา ตัด 8 ซม.ใช้บ่อยทั้งครรภ์ ทวีปทั้งสองสอดคล้องกับนิยามของ oligohydramnios ใน sac ของผู้บริจาค (< 2 ซม.สุดแนวกระเป๋า) TTTS is thought to arise from an intertwin transfusion imbalance across the vascular anastomoses with hypervolemia, polyuria and polyhydramnios in the recipient and hypovolemia, oliguria and oligo-anhydramnios in the donor. However, since most do not have significant intertwin hemoglobin discordance , hormonal factors almost certainly play an important role as well . The presentation of TTTS is variable and its course mainly unpredictable. As such, TTTS may present as a slowonset disease or be rapidly progressive. Most likely, TTTS encompasses different diseases with a variable contribution of transfusion imbalance, unequal placental sharing and hormonal dysfunction. Untreated mid-trimester TTTS carries an extremely poor prognosis. Fetoscopic laser coagulation of the vascular anastomoses is the only curative and currently the best available treatment . Compared to amniodrainage, laser coagulation results in better survivalrates and in a reduced neurological morbidity . Nevertheless, survival rates after fetoscopic laser surgery are only about 70% , and long-term developmental delay occurs in about 15% of survivors . Fetal loss is attributable to intrauterine demise of one twin, which most commonly occurs within the 1st postoperative week and is probably related to cardiac failure, unequal placental sharing or incomplete separation. Miscarriage and preterm birth (often after ruptured membranes) are other important causes of fetal loss . Developmental delay may be related to the disease itself, laser surgery and most importantly to preterm birth . The true mortality and morbidity of TTTS are likely to be still higher, because a not insignificant number of patients present too late for treatment with demise of one or both twins, with ruptured membranes or in active labor, and are not included in the outcome series on fetoscopic laser surgery. In our observational study of monochorionic twins followed from the first trimester, TTTS had a mortality of 55%, which is higher than the 30% usually quoted in fetoscopic laser series. Future research aims to improve survival rates by better prediction, a better case selection for surgery as well as better surgical techniques to reduce the failure rate and risk of postoperative membrane rupture. Monochorionic twins can also be discordant in size. Isolated discordant growth is usually defined as an intertwin size difference of 25% or more in the absence of TTTS. Usually, in these cases, there is a certain degree of amniotic f luid discordance, too. Because of its smaller size, the smaller twin will necessarily produce less urine than its larger co-twin. Also, similar to singletons that are growth restricted, in severe cases, the smaller twin may develop oligo- or anhydramnios with deepest pockets < 2 cm. Although discordant growth is commonly present in TTTS, the distinction between isolated discordant growth and TTTS is easily made by the absence of polyhydramnios in the appropriately grown twin as defined by the TTTS criteria described above. Isolated discordant growth complicates about 15% of monochorionic twin pregnancies. However, in contrast to TTTS, it has a much lower mortality, about 10 versus 55% . Discor-dant growth seems also much less likely to cause developmental delay compared to TTTS . Nevertheless, as long as the twins are undelivered and especially prior to 26 weeks, about 20% of pairs with discordant growth will progress to TTTS. In fact, the diagnosis of discordant growth can only be made in retrospect when the twin pregnancy comes to an end: either at birth or in the event of intrauterine demise of one or both twins. At present, there are no good markers to differentiate the pregnancies that will remain simply growth discordant from those that will progress to TTTS. Therefore, careful surveillance remains indicated in all pregnancies with discordant growth. There seem to be two patterns of isolated discordant growth in monochorionic twins. One is early in onset and presents at or before 20 weeks. The other is late in onset and presents after 26 weeks but is usually diagnosed only at the time of birth. As expected, early-onset discordant growth carries the highest mortality (about 15%) and often there is an abnormal f low pattern in the umbilical artery of the smaller twin. Placentas of twin pairs with early-onset discordant growth are typically unequally shared with an elaborate intertwin circulation and a large artery-to-artery anastomosis. On the other hand, the mortality of late-onset discordant growth is much lower (about 4%) and usually umbilical-artery Doppler scans are normal throughout pregnancy. In one third of pregnancies with late-onset discordant growth, a late intertwin transfusion imbalance underlies the growth discordance (TAPS), which typically presents with severe intertwin hemoglobin discordances. These placentas are usually equally shared with only a few tiny and mostly unidirectional anastomoses. Next to this classification based on time of presentation, growth-discordant monochorionic twin pregnancies can also be grouped according to the flow pattern in the umbilical artery. In monochorionic twin pregnancies, umbilical-artery Doppler waveforms reflect not only downstream placental vascular resistance but also blood flow across the anastomoses. If umbilical-artery Doppler patterns are normal (type I), outcome is generally good. In these cases, placental sharing is mildly unequal and large artery-to-artery anastomoses are usually present. Less often, end-diastolic f low may be persistently absent or reversed (type II). These cases behavesimilar to growth-restricted singleton pregnancies, and an absent or reversed a-wave of the ductus venosus usually indicates imminent fetal demise. Type II placentas are more unequally shared than type I placentas, but typical lylack the large artery-to-artery anastomoses. Type II cases have the worst prognosis as 90% will eventually show signs of deterioration and imminent demise. Finally, in type III, which is most common in early-onset discordant growth, end-diastolic flow is intermittently absent or reversed in the umbilical artery of the smaller twin because of a large artery-to-artery anastomosis.Type III cases have an i ntermediate prognosis, but are themost unpredictable. Placental sharing is grossly unequal and nearly all have large artery-to-artery anastomoses. Because of these large artery-to-artery anastomoses, unexpected demise without any signs of deterioration occurs in about 15% and half of these are double demises. The best management of discordant growth in monochorionic twin pregnancies is not yet well established. In our center, we follow cases with early-onset discordant growth with weekly ultrasound scan to detect any progression to TTTS or signs of deterioration. From 28 weeks onward and for types II and III, we monitor daily and deliver electively 32–33 weeks after the administration of steroids. We offer laser coagulation of the vascular anastomoses in case of progression to TTTS. On the other hand, we offer selective feticide of the smaller twin by umbilical cord coagulation in type II and III cases if there are complicating features prior to viability, e.g. when the smaller twin develops anhydramnios, persistently absent or reversed flow in the ductus venosus or an arrest of growth over a 3-week period. With this policy of careful surveillance, elective preterm birth and selective feticide only for complicated cases, the survival rate for isolated early-onset discordant growth is 85%. The role of laser coagulation in the management of isolated discordant growth is still controversial. Unequal placental sharing is frequently present, especial lyin type III cases, and here laser separation may leave too little placental territory for the smaller twin to allow an intact survival. On the other hand, separation will protect the larger twin better in the event of spontaneous demise of its growth-restricted co-twin. So far, small case series have failed to demonstrate a benefit of laser separation in these cases. For late-onset discordant growth, surveillance of the middle cerebral artery peak systolic velocity (MCA-PSV) may play an important role to detect cases with TAPS . Future research needs to address better predictors to discriminate between discordant-growth twins with a favorable outcome and those at high risk of TTTS, intrauterine demise or long-term neurological morbidity who may benefit from invasive antenatal therapy.
Monochorionic twin pregnancies can also be discordant in the presence of congenital abnormalities, which are more common in monochorionic twins, probably due to a teratogenic effect of embryo cleavage or because of complications of the shared circulation. As such, major congenital defects are found in about 6% of pregnancies and usually only one twin is affected. Cardiac anomalies are especially prevalent amongst monochorionic twins. Therefore, all monochorionic twins should benefit from detailed sonographic follow-up by experienc

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาวะแทรกซ้อนของทารกในครรภ์ในการตั้งครรภ์ Monochorionic
คู่ฝาแฝดMonochorionic สามารถปรองดองกันในปริมาณน้ำคร่ำในขนาดในการปรากฏตัวของความผิดปกติ แต่กำเนิดและในความเข้มข้นฮีโมโกล ของเหลวน้ำคร่ำความบาดหมางกันอย่างรุนแรงเป็นเรื่องปกติสำหรับ TTTS ซึ่งมีความซับซ้อน 8-10% ของ gestations คู่ monochorionic ปกติระหว่าง 16 และ 26 สัปดาห์ TTTS เป็นสาเหตุที่สำคัญที่สุดของการเสียชีวิตและแต้มต่อในการตั้งครรภ์แฝด monochorionic วินิจฉัย sonographic มันขึ้นอยู่กับเกณฑ์ที่เข้มงวดของน้ำคร่ำ ของเหลวความบาดหมางกัน ส่วนใหญ่ศูนย์ยุโรปเป็นไปตามเกณฑ์ครรภ์อายุขึ้นอยู่กับการกำหนด polyhydramnios ในถุงผู้รับ: กระเป๋าที่ลึกที่สุดในแนวตั้ง> 8 ซม. ก่อนที่จะมี 20 สัปดาห์> 10 ซมหลังจาก 20 สัปดาห์ ในทางตรงกันข้ามในสหรัฐอเมริกาตัด 8 ซม. มักจะถูกนำมาใช้มากขึ้นตลอดการตั้งครรภ์ ทั้งสองทวีปเห็นด้วยกับความหมายของ oligohydramnios ในถุงบริจาคของ (<2 ซม. ลึกที่สุดของกระเป๋าแนวตั้ง).
TTTS เป็นความคิดที่เกิดขึ้นจากความไม่สมดุลของการถ่าย intertwin ทั่ว anastomoses หลอดเลือดด้วย hypervolemia polyuria และ polyhydramnios ในผู้รับและ hypovolemia, oliguria และ Oligo -anhydramnios ในผู้บริจาค แต่เนื่องจากส่วนใหญ่ไม่ได้มีความบาดหมางกันอย่างมีนัยสำคัญ intertwin ฮีโมโกลปัจจัยฮอร์โมนเกือบจะแน่นอนมีบทบาทสำคัญเช่นกัน การนำเสนอของ TTTS เป็นตัวแปรและสนามส่วนใหญ่คาดเดาไม่ได้ เช่น TTTS อาจเป็นโรค slowonset หรือเป็นความก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ส่วนใหญ่แล้ว TTTS ครอบคลุมโรคที่แตกต่างกับผลงานตัวแปรของความไม่สมดุลถ่ายร่วมกันรกไม่เท่ากันและความผิดปกติของฮอร์โมน.
ได้รับการรักษา TTTS กลางภาคการศึกษาที่ดำเนินการพยากรณ์โรคที่ไม่ดีอย่างมาก การแข็งตัวของเลเซอร์ Fetoscopic ของ anastomoses หลอดเลือดเป็นเพียงการรักษาและในปัจจุบันการรักษาที่ดีที่สุด เมื่อเทียบกับ amniodrainage ผลการแข็งตัวของเลเซอร์ใน survivalrates ที่ดีขึ้นและในการเจ็บป่วยลดลงทางระบบประสาท อย่างไรก็ตามอัตราการรอดชีวิตหลังการผ่าตัดเลเซอร์ fetoscopic เพียงประมาณ 70% และในระยะยาวพัฒนาการล่าช้าที่เกิดขึ้นในประมาณ 15% ของผู้รอดชีวิต.
การสูญเสียทารกในครรภ์เป็นผลพวงตายมดลูกหนึ่งคู่ซึ่งส่วนใหญ่มักเกิดขึ้นภายใน 1 สัปดาห์หลังการผ่าตัดและเป็น อาจเกี่ยวข้องกับความล้มเหลวของการเต้นของหัวใจร่วมกันหรือไม่เท่ากันรกแยกไม่สมบูรณ์ การคลอดก่อนกำหนดและการคลอดก่อนกำหนด (มักฉีกขาดเยื่อหลัง) เป็นสาเหตุที่สำคัญอื่น ๆ ของการสูญเสียของทารกในครรภ์ พัฒนาการล่าช้าอาจจะเกี่ยวข้องกับการเกิดโรคของตัวเองการผ่าตัดเลเซอร์และที่สำคัญที่สุดที่จะคลอดก่อนกำหนด.
อัตราการตายที่แท้จริงและความเจ็บป่วยของ TTTS มีแนวโน้มที่จะยังคงสูงเพราะไม่ใช่จำนวนที่ไม่มีนัยสำคัญของผู้ป่วยในปัจจุบันสายเกินไปสำหรับการรักษาด้วยการตายของหนึ่งหรือ ฝาแฝดทั้งสองที่มีเยื่อฉีกขาดหรือแรงงานที่ใช้งานและไม่ได้รวมอยู่ในชุดผลในการผ่าตัดเลเซอร์ fetoscopic ในการศึกษาเชิงของเราของฝาแฝด monochorionic ตามจากไตรมาสแรกที่มีอัตราการเสียชีวิต TTTS 55% ซึ่งสูงกว่า 30% ที่ยกมามักจะอยู่ในชุดเลเซอร์ fetoscopic การวิจัยในอนาคตมีวัตถุประสงค์เพื่อปรับปรุงอัตราการรอดตายจากการคาดการณ์ที่ดีกว่าการเลือกที่ดีกว่าสำหรับกรณีการผ่าตัดเช่นเดียวกับเทคนิคการผ่าตัดที่ดีกว่าที่จะลดอัตราความล้มเหลวและความเสี่ยงของการแตกพังผืดหลังการผ่าตัด.
ฝาแฝด Monochorionic ยังสามารถปรองดองกันในขนาด การเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันที่แยกออกมามักจะถูกกำหนดให้เป็นความแตกต่างที่ขนาด intertwin 25% หรือมากกว่าในกรณีที่ไม่มี TTTS โดยปกติแล้วในกรณีเหล่านี้มีในระดับหนึ่งของน้ำคร่ำฉ luid ความบาดหมางกันมากเกินไป เพราะขนาดที่เล็กกว่าของคู่ที่มีขนาดเล็กจำเป็นต้องจะผลิตปัสสาวะน้อยกว่าขนาดใหญ่ร่วมคู่ นอกจากนี้คล้ายกับ singletons ที่มีการเจริญเติบโตที่ จำกัด ในกรณีที่รุนแรง, คู่ที่มีขนาดเล็กอาจจะพัฒนา oligo- หรือ anhydramnios กับกระเป๋าที่ลึกที่สุด <2 ซม. แม้ว่าการเติบโตไม่ปรองดองกันเป็นปกติอยู่ใน TTTS ความแตกต่างระหว่างการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันโดดเดี่ยวและ TTTS ทำได้อย่างง่ายดายโดยการขาดของ polyhydramnios ในการเติบโตคู่ที่เหมาะสมตามที่กำหนดโดยเกณฑ์ TTTS ที่อธิบายข้างต้น การเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันมีความซับซ้อนที่แยกประมาณ 15% ของการตั้งครรภ์แฝด monochorionic แต่ในทางตรงกันข้ามกับ TTTS ก็มีอัตราการตายต่ำกว่ามากเมื่อเทียบกับประมาณ 10 55% การเจริญเติบโต Discor-Dant ดูเหมือนว่ายังมีโอกาสน้อยมากที่จะทำให้เกิดพัฒนาการล่าช้าเมื่อเทียบกับ TTTS แต่ตราบใดที่ฝาแฝดจะส่งมอบไม่ครบและโดยเฉพาะอย่างยิ่งก่อนที่จะมี 26 สัปดาห์ที่ผ่านมาประมาณ 20% ของคู่ที่มีการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันจะคืบหน้าไป TTTS ในความเป็นจริงการวินิจฉัยของการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันสามารถทำได้ในการหวนกลับเมื่อการตั้งครรภ์แฝดมาถึงจุดสิ้นสุด: ทั้งที่เกิดหรือในกรณีที่มีการตายของทารกในครรภ์ของหนึ่งหรือฝาแฝดทั้งสอง ในปัจจุบันไม่มีเครื่องหมายที่ดีที่จะแยกความแตกต่างการตั้งครรภ์ที่จะยังคงอยู่เพียงแค่การเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันจากผู้ที่จะคืบหน้าไป TTTS ดังนั้นการเฝ้าระวังยังคงระมัดระวังในการตั้งครรภ์ที่ระบุทั้งหมดมีการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกัน.
ดูเหมือนจะมีสองรูปแบบของการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันบางแห่งฝาแฝด monochorionic หนึ่งคือในช่วงต้นของการโจมตีและนำเสนอในที่หรือก่อน 20 สัปดาห์ อื่น ๆ ที่เป็นสายในการโจมตีและนำเสนอหลังจาก 26 สัปดาห์ แต่ได้รับการวินิจฉัยมักจะมีเพียงในช่วงเวลาของการเกิด ตามที่คาดไว้ในช่วงต้นที่เริ่มมีอาการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันดำเนินการตายที่สูงที่สุด (ประมาณ 15%) และมักจะมีรูปแบบที่ต่ำผิดปกติฉในหลอดเลือดสายสะดือของคู่ที่มีขนาดเล็ก รกของคู่แฝดต้นการโจมตีการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันมักจะใช้ร่วมกันอย่างไม่มีที่เปรียบกับการทำอย่างละเอียด intertwin การไหลเวียนและหลอดเลือดแดงที่มีขนาดใหญ่ไปยังหลอดเลือดแดง anastomosis ในทางตรงกันข้ามการตายของสายที่เริ่มมีอาการไม่ปรองดองกันการเจริญเติบโตที่ต่ำกว่ามาก (ประมาณ 4%) และมักจะสแกน Doppler สะดือ-หลอดเลือดเป็นปกติตลอดการตั้งครรภ์ ในหนึ่งในสามของการตั้งครรภ์ที่มีปลายที่เริ่มมีอาการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกัน, ปลายความไม่สมดุลของการถ่าย intertwin รองรับการเจริญเติบโตของความบาดหมางกัน (TAPS) ซึ่งมักจะนำเสนอที่มีอาการรุนแรง intertwin discordances ฮีโมโกล รกเหล่านี้มักจะใช้ร่วมกันอย่างเท่าเทียมกันมีเพียงไม่กี่ขนาดเล็กและทิศทางเดียวส่วนใหญ่ anastomoses.
ถัดไปการจำแนกประเภทนี้ขึ้นอยู่กับเวลาของงานนำเสนอ, การเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันการตั้งครรภ์แฝด monochorionic นอกจากนี้ยังสามารถจัดกลุ่มตามรูปแบบการไหลในหลอดเลือดสายสะดือ ในการตั้งครรภ์แฝด monochorionic, สะดือ-หลอดเลือดรูปคลื่น Doppler ไม่เพียง แต่สะท้อนให้เห็นถึงความต้านทานของหลอดเลือดปลายน้ำรก แต่ยังไหลเวียนของเลือดทั่ว anastomoses ถ้าสะดือ-หลอดเลือดรูปแบบดอปเลอร์เป็นปกติ (ประเภท I) ผลโดยทั่วไปดี ในกรณีเหล่านี้ร่วมกันเป็นรกอย่างอ่อนโยนไม่เท่ากันและมีขนาดใหญ่ anastomoses หลอดเลือดต่อหลอดเลือดแดงมักจะนำเสนอ น้อยมักจะต่ำฉ end-diastolic อาจจะขาดหรือเสมอกลับ (ประเภทสอง) กรณีเหล่านี้ behavesimilar การเจริญเติบโตที่ จำกัด การตั้งครรภ์เดี่ยวและขาดหรือกลับแบบคลื่นของ venosus ductus มักจะแสดงให้เห็นการตายของทารกในครรภ์ใกล้เข้ามา Type II รกที่ใช้ร่วมกันมากขึ้นอย่างไม่มีที่เปรียบกว่าชนิดที่รก แต่โดยทั่วไป lylack หลอดเลือดแดงขนาดใหญ่เพื่อหลอดเลือด anastomoses ชนิดที่สองกรณีที่มีการพยากรณ์โรคที่เลวร้ายที่สุดถึง 90% ก็จะแสดงสัญญาณของการเสื่อมสภาพและการตายใกล้เข้ามา สุดท้ายในประเภทที่สามซึ่งเป็นที่พบมากที่สุดในช่วงต้นปีที่เริ่มมีอาการไม่ปรองดองกันการเจริญเติบโตของการไหลแบบ end-diastolic เป็นระยะ ๆ ขาดหรือย้อนกลับในหลอดเลือดแดงสะดือของคู่ที่มีขนาดเล็กเพราะ anastomosis.Type หลอดเลือดขนาดใหญ่เพื่อหลอดเลือดแดงที่สามกรณีที่มี ฉัน ntermediate การพยากรณ์โรค แต่ themost คาดเดาไม่ได้ แบ่งปันรกเป็นที่ไม่เท่ากันอย่างไม่มีการลดและเกือบทั้งหมดมีขนาดใหญ่หลอดเลือดต่อหลอดเลือดแดง anastomoses เพราะเหล่านี้ anastomoses หลอดเลือดต่อหลอดเลือดแดงขนาดใหญ่ตายที่ไม่คาดคิดโดยไม่มีสัญญาณใด ๆ ของการเสื่อมสภาพเกิดขึ้นในประมาณ 15% และครึ่งหนึ่งของเหล่านี้เป็น demises สอง.
ซึ่งผู้บริหารที่ดีที่สุดของการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันในการตั้งครรภ์แฝด monochorionic ยังไม่ได้ที่ดีขึ้น ในใจกลางของเราเราทำตามกรณีที่มีการโจมตีในช่วงต้นการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันด้วยการสแกนอัลตราซาวนด์รายสัปดาห์ในการตรวจสอบความคืบหน้าในการ TTTS หรือสัญญาณใด ๆ ของการเสื่อมสภาพ จาก 28 สัปดาห์เป็นต้นไปและชนิด II และ III เราตรวจสอบทุกวันและส่งมอบ electively 32-33 สัปดาห์หลังจากที่การบริหารงานของเตียรอยด์ เรามีการแข็งตัวของเลเซอร์ anastomoses หลอดเลือดในกรณีที่มีการพัฒนาไปสู่ ​​TTTS บนมืออื่น ๆ ที่เรานำเสนอการทำแท้งเลือกคู่ที่มีขนาดเล็กโดยการแข็งตัวของสายสะดือในประเภท II และ III กรณีหากมีแทรกซ้อนคุณสมบัติก่อนที่จะมีชีวิตเช่นเมื่อคู่ขนาดเล็กพัฒนา anhydramnios, เสมอไหลขาดหรือกลับ venosus ductus หรือ การจับกุมของการเจริญเติบโตในช่วงระยะเวลา 3 สัปดาห์ ด้วยนโยบายในการเฝ้าระวังระวังนี้คลอดก่อนกำหนดและเลือกทำแท้งเลือกเฉพาะกรณีที่มีความซับซ้อนอัตราการรอดตายสำหรับต้นการโจมตีที่แยกการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันเป็น 85% บทบาทของการแข็งตัวของเลเซอร์ในการบริหารจัดการของการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันที่แยกยังคงเป็นที่ถกเถียงกัน แบ่งปันรกไม่เท่ากันมีอยู่บ่อยประเภท lyin เฉพาะกรณีที่สามและที่นี่แยกเลเซอร์อาจจะออกจากดินแดนรกน้อยเกินไปสำหรับคู่ขนาดเล็กที่จะช่วยให้อยู่รอดเหมือนเดิม ในขณะที่คนอื่น ๆ จะช่วยป้องกันการแยกคู่ขนาดใหญ่ที่ดีขึ้นในกรณีที่มีการตายโดยธรรมชาติของคู่ร่วมการเจริญเติบโตที่ จำกัด ของมัน เพื่อให้ห่างไกลชุดกรณีที่มีขนาดเล็กจะยังไม่ได้แสดงให้เห็นถึงประโยชน์ของการแยกเลเซอร์ในกรณีเหล่านี้ สำหรับสายการโจมตีการเจริญเติบโตไม่ปรองดองกันเฝ้าระวังของหลอดเลือดแดงในสมองกลางความเร็วสูงสุด systolic (MCA-PSV) อาจมีบทบาทสำคัญในการตรวจสอบกรณีที่มีก๊อก การวิจัยในอนาคตความต้องการที่จะอยู่พยากรณ์ดีกว่าที่จะแยกแยะระหว่างฝาแฝดไม่ปรองดองกันการเจริญเติบโตที่มีผลดีและผู้ที่มีความเสี่ยงสูงของ TTTS, การตายของทารกในครรภ์หรือระยะยาวเจ็บป่วยทางระบบประสาทที่อาจได้รับประโยชน์จากการรักษาฝากครรภ์รุกราน.
การตั้งครรภ์แฝด Monochorionic ยังสามารถปรองดองกันใน การปรากฏตัวของความผิดปกติ แต่กำเนิดซึ่งมีอยู่มากในฝาแฝด monochorionic อาจเป็นเพราะผลทำให้ทารกอวัยวะพิการของทารกในครรภ์หรือความแตกแยกเนื่องจากภาวะแทรกซ้อนของการไหลเวียนที่ใช้ร่วมกัน เช่นข้อบกพร่อง แต่กำเนิดที่สำคัญที่พบในประมาณ 6% ของการตั้งครรภ์และมักจะมีเพียงหนึ่งคู่ได้รับผลกระทบ ความผิดปกติของหัวใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่แพร่หลายในหมู่ฝาแฝด monochorionic ดังนั้นฝาแฝด monochorionic ทุกคนควรจะได้รับประโยชน์จาก sonographic รายละเอียดติดตามโดย experienc