love is an expression of productive

love is an expression of productiveness and implies care, respect, responsibility and
knowledge. It is not an "affect" in the sense of being affected by somebody, but an
active striving for the growth and happiness of the loved person, rooted in one's own
capacity to love.
To love somebody is the actualization and concentration of the power to love. The
basic affirmation contained in love is directed toward the beloved person as an
incarnation of essentially human qualities. Love of one person implies love of man as
such. The kind of "division of labor," as William James calls it, by which one loves
one's family but is without feeling for the "stranger," is a sign of a basic inability to
love. Love of man is not, as is frequently supposed, an abstraction coming after the
love for a specific person, but it is its premise, although genetically it is acquired in
loving specific individuals.
From this it follows that my own self must be as much an object of my love as
another person. The affirmation of one's own life, happiness, growth, freedom is
rooted in one's capacity to love, i.e., in care, respect, responsibility, and knowledge. If
an individual is able to love productively, he loves himself too; if he can love only
others, he cannot love at all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความรักคือ การแสดงของ productiveness และหมายถึงการดูแล ความเคารพ ความรับผิดชอบ และความรู้ ไม่มี "ผล" ในความรู้สึกของการได้รับผลกระทบโดยใครสักคน แต่การมุ่งใช้สำหรับการเจริญเติบโตและความสุขของคนรัก รากในตัวเองความรักจะรักใครสักคนคือ actualization และความเข้มข้นของพลังรัก การนำภาพพื้นฐานที่อยู่ในความรักต่อคนรักเป็นการชาติของมนุษย์คุณภาพเป็นหลัก ความรักของคนคนหนึ่งหมายถึงความรักของคนเป็นดังกล่าว ชนิดของ "ส่วนของแรงงาน เป็น William James เรียกมัน ที่หนึ่งรักของครอบครัวแต่เป็นโดยไม่รู้สึกตัว "stranger สำหรับเป็นสัญญาณของการไม่มีพื้นฐานรัก ความรักของคนไม่ได้ เป็นบ่อยควร เป็นนามธรรมที่มาหลังจากความรักสำหรับบุคคล แต่มันเป็นของมิส แม้พันธุกรรม ซื้อมาในรักบุคคลจากนี้ ดังนั้นที่ตัวฉันเองต้องมีวัตถุมากที่สุดของความรักของฉันเป็นบุคคลอื่น อิสระภาพของชีวิตตัวเอง ความสุข เติบโต เป็นรากฐานของความรัก เช่น การดูแล ความเคารพ ความรับผิดชอบ และความรู้ ถ้าบุคคลจะได้รักได้อย่างมีประสิทธิผล เขารักตัวเองมากเกินไป ถ้าเขาสามารถรักเท่านั้นอื่น ๆ เขาไม่รักเลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรักคือการแสดงออกของความงอกงามและหมายถึงการดูแลความเคารพความรับผิดชอบและ
ความรู้ มันไม่ได้เป็น "ส่งผลกระทบต่อ" ในความรู้สึกของการถูกผลกระทบจากใครสักคน แต่
มุ่งมั่นที่ใช้งานสำหรับการเจริญเติบโตและความสุขของคนรักฝังรากอยู่ในตัวเองหนึ่ง
ความสามารถที่จะรัก.
การได้รักใครสักคนที่เป็น actualization และความเข้มข้นของอำนาจในการ ความรัก.
ยืนยันขั้นพื้นฐานที่มีอยู่ในความรักที่มีต่อการเป็นผู้กำกับคนที่รักเป็น
อวตารของคุณภาพของมนุษย์เป็นหลัก ความรักของคนคนหนึ่งที่แสดงถึงความรักของผู้ชายคนหนึ่งเป็น
เช่น ชนิดของการ "แบ่งงาน" ขณะที่วิลเลียมเจมส์เรียกมันโดยที่หนึ่งรัก
ครอบครัวหนึ่ง แต่ไม่รู้สึกสำหรับ "คนแปลกหน้า" เป็นสัญลักษณ์ของความไร้ความสามารถพื้นฐานในการ
รัก ความรักของคนที่ไม่ได้เป็นที่ควรบ่อยเป็นนามธรรมมาหลังจากที่
ความรักสำหรับคนที่ต้องการ แต่มันเป็นหลักฐานแม้ว่าพันธุกรรมก็จะได้รับใน
ความรักเฉพาะบุคคล.
จากนี้มันตามที่ตัวเองของตัวเองจะต้องเป็นมาก วัตถุของความรักของฉันเป็น
บุคคลอื่น ยืนยันตัวเองของชีวิต, ความสุข, การเจริญเติบโตของเสรีภาพเป็นหนึ่งของ
หยั่งรากลึกในความสามารถของคนที่จะรักเช่นในการดูแลความเคารพความรับผิดชอบและความรู้ ถ้า
แต่ละคนมีความสามารถที่จะรักงอกงามเขารักตัวเองเกินไป ถ้าเขาสามารถรักเธอคนเดียว
คนอื่น ๆ เขาไม่สามารถรักที่ทุกคน