have a significant masking effect o

have a significant masking effect on bitterness, while ethanol
showed an enhancing impact. This is remarkable, as both sugar
and ethanol content varied only to a small extent among the experimental
wines (Table 7).
Fructose was significantly correlated to lower bitter intensity
and shorter bitter persistency evaluated by DA. Ethanol yielded a
positive correlation to bitter Imax during TI recording in case of
the data set which excluded the wine fermented on skins. This
amplification of bitterness elicited by ethanol is in agreement with
Fischer and Noble (1994) where an increase of 3% vol. ethanol from
8% to 11% and 11% to 14% v/v enhanced bitterness more than an
increase in catechin from 100 to 1500 mg/L recorded by DA
(Fischer & Noble, 1994). Similar results were measured by TI,
where time to maximum, intensity at maximum, duration and area
under the curve significantly increased bitterness due to increments
of 6 and 7% v/v ethanol data in white model wines using
the phenolic stimuli catechin or tannic acid (Arnold & Noble, 1978).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการกำบังความขมขื่นในขณะที่เอทานอลแสดงให้เห็นว่าผลกระทบการเสริมสร้าง
นี้เป็นที่โดดเด่นเป็นทั้งน้ำตาลและเนื้อหาที่แตกต่างกันเพียงเอทานอลในระดับเล็ก ๆ ในหมู่ทดลองไวน์(ตารางที่ 7). ฟรุคโตอย่างมีนัยสำคัญความสัมพันธ์ที่จะลดความเข้มขมและรสขม persistency สั้นประเมินโดย DA เอทานอลให้ผลความสัมพันธ์เชิงบวกที่จะขมไอแมกซ์ในระหว่างการบันทึก TI ในกรณีของข้อมูลชุดที่ได้รับการยกเว้นไวน์หมักบนผิวหนัง ซึ่งการขยายของความขมขื่นที่เกิดจากเอทานอลที่อยู่ในข้อตกลงกับฟิสเชอร์และโนเบิล(1994) ที่เพิ่มขึ้น 3% โดยปริมาตร เอทานอลจาก8% เป็น 11% และ 11% เป็น 14% ปริมาตร / ปริมาตรความขมขื่นที่เพิ่มขึ้นมากกว่าการเพิ่มขึ้นของcatechin 100-1,500 มิลลิกรัม / ลิตรบันทึกโดย DA (ฟิชเชอร์ & Noble, 1994) ผลที่คล้ายกันถูกวัดโดย TI, ที่เวลาที่จะสูงสุดที่ความเข้มสูงสุดระยะเวลาและพื้นที่ใต้เส้นโค้งความขมขื่นที่เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการเพิ่มขึ้นของการที่6 และ 7% ปริมาตร / ปริมาตรข้อมูลเอทานอลในไวน์รุ่นสีขาวโดยใช้สิ่งเร้าฟีนอลcatechin หรือกรดแทนนิค (อาร์โนล & Noble, 1978)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีความสัมพันธ์กาวต่อความขมขื่น ในขณะที่เอทานอล
แสดงเพิ่มผลกระทบ นี่มันน่าประทับใจมาก เพราะทั้งน้ำตาลและเอทานอลมีค่า
เนื้อหาในขอบเขตที่เล็กของไวน์ทดลอง
( ตารางที่ 7 ) .
ฟรักโทส มีความสัมพันธ์กับความเข้มและขม ขมกว่า
สั้นเรื่อยไปประเมินโดยต้า เอทานอลจาก
ความสัมพันธ์กับขมไอแมกซ์ใน Ti บันทึกในกรณีที่
ชุดข้อมูลซึ่งไม่รวมไวน์ หมักไว้บนผิวหนัง นี้
แบบขมขื่นโดยใช้เอทานอลอยู่ในข้อตกลงกับ
ฟิชเชอร์และโนเบิล ( 1994 ) ที่เพิ่มขึ้นของเอทานอล เล่มที่ 3 %
8 % ถึง 11% และ 11 % เป็น 14 % v / v เพิ่มความขมมากกว่า
เพิ่ม Catechin จาก 100 ถึง 1500 mg / l
บันทึกโดยดา( ฟิสเชอร์&โนเบิล , 1994 ) ผลที่คล้ายกันถูกวัดโดย TI
ที่เวลาสูงสุดที่ความเข้มสูงสุด ระยะเวลาและพื้นที่ใต้เส้นโค้งเพิ่มขึ้น

ของความขมขื่นจากการเพิ่มขึ้น 6 และ 7 % v / v ข้อมูล เอทานอล ในรูปแบบการใช้ไวน์ขาว
กระตุ้นฟีน Catechin หรือกรดแทนนิก ( อาร์โนลด์ &โนเบิล , 1978 )