3. Establishing agroforestry and bi

3. Establishing agroforestry and bioenergy systems by ‘joint implementation’
This headline is meant to be ambiguous: First of all it shall be repeated, that land-use planning and energy policy should be designed in close cooperation. But secondly the headline refers to the actual political efforts to reduce greenhouse gas emissions. At the Third Conference of the Parties (COP III) held in Kyoto, Japan, December 1–10, 1997, a protocol to the United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCC) was signed, which made ‘joint implementation’ (JI) a generally accepted political instrument. Thismechanism allows companies from the industrialised nations to generate emission credits by investing in projects to reduce, avoid or sequester greenhouse gas emissions in developing countries in a cost-effective manner. In a pilot phase, internationally referred to as ‘Activities Implemented Jointly’ (AIJ) several countries already began projects, some of which dealt with forestry, agroforestry, and biomass energy. Australia, e.g., just in November 1997, created its ‘International Greenhouse Partnerships’ (IGP) Program in order to find ways to use JI for a cost-effective fullfilment of its greenhouse gas emission target. Another objective of the program is to enhance Australian trade and investment links in environmental technology and services areas in the energy and other relevant sectors, mainly focused in the Asia–Pacific region. Host countries will benefit by gaining access to technology that will build the infrastructure required to meet their development needs while also benefiting the global climate. Accordingly, a large big German company decided in spring 1998 to invest DM 30 Mio in a forestry CO2 mitigation project. This demonstrates well that after Kyoto there are much better chances to receive funds for agroforestry and fuelwood projects by the mechanism of JI. It has been demonstrated by scientific calculations (see Table 2; Swisher, 1991) and practical experiences from many pilot projects since 1989, there is a great potential for greenhouse gas mitigation by agroforestry. The increasing use of biomass and its conversion efficiency for producing heat, electricity, and liquid fuels can become a significant factor in the global management of atmospheric CO2 over the next century (Sampson et al., 1993). Consequently these opportunities should be used intensively in the interest of a sustainable development, especially in tropical countries.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. สร้างระบบการทำวนเกษตรและพลังงานชีวภาพ 'ร่วมงาน'หัวนี้มีความหมายจะไม่ชัดเจน: ครั้งแรกมันจะทำซ้ำ ใช้ที่ดินการวางแผนและพลังนโยบายนั้นควรออกแบบชิดกัน แต่ประการที่สอง พาดหัวหมายถึงความพยายามทางการเมืองจริงในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ที่สามของภาคี (COP III) ในเกียวโต ญี่ปุ่น 1-10 ธันวาคม ปี 1997 โพรโทคอการอนุสัญญาสหประชาชาติในการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (UNFCC) เซ็น ซึ่งทำ 'ร่วมงาน' (จิ) ที่ยอมรับโดยทั่วไปตราสารทางการเมือง Thismechanism ช่วยให้บริษัทจากประเทศอุตสาหกรรมเพื่อสร้างเครดิตปล่อย โดยการลงทุนในโครงการการลด การหลีกเลี่ยง หรือ sequester ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในประเทศกำลังพัฒนาในลักษณะมีประสิทธิภาพ ในระยะนำร่อง สากลเรียกว่า 'กิจกรรมใช้ร่วมกัน' (AIJ) หลายประเทศได้เริ่มโครงการ ที่จัดการกับป่าไม้ พื้นที่ และชีวมวลพลังงาน ออสเตรเลีย เช่น เพียง 2540 พฤศจิกายน สร้างโปรแกรมของ 'นานาเรือนกระจกร่วม' (เส้นทาง IGP) เพื่อหาวิธีการใช้จิ fullfilment คุ้มค่าแก่เป้าหมายการปล่อยก๊าซเรือนกระจก วัตถุประสงค์อื่นของโปรแกรมคือการ เพิ่มการค้าออสเตรเลีย และเชื่อมโยงเทคโนโลยีสิ่งแวดล้อมในการลงทุน และบริการในพลังงานและภาคอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง เน้นในภูมิภาคเอเชีย – Pacific ประเทศจะผลประโยชน์ โดยการเข้าถึงเทคโนโลยีที่จะสร้างโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นตามความต้องการพัฒนาในขณะที่ benefiting นอกจากนี้สภาพภูมิอากาศโลก ตาม บริษัทเยอรมันใหญ่ใหญ่ตัดสินในฤดูใบไม้ผลิปี 1998 ลงทุน DM 30 Mio ในโครงการลด CO2 ป่าไม้ นี้อธิบายได้ดีว่า หลังจากเกียวโต มีมากโอกาสที่ดีในการรับทุนสำหรับโครงการทำวนเกษตรและ fuelwood โดยกลไกของจิ มันได้ถูกแสดงให้เห็น โดยการคำนวณ scientific (ดูตารางที่ 2 Swisher, 1991) และประสบการณ์จริงจากหลายโครงการนำร่องตั้งแต่ปี 1989 มีศักยภาพดีสำหรับการลดก๊าซเรือนกระจกโดยการทำวนเกษตร ใช้ชีวมวลและ efficiency การแปลงสำหรับการผลิต และความร้อน ไฟฟ้า เชื้อเพลิงเหลวสามารถกลายเป็น ตัวคูณงมากในการจัดการส่วนกลางของบรรยากาศ CO2 กว่าศตวรรษถัดไป (Sampson et al. 1993) ดังนั้น โอกาสเหล่านี้ควรใช้เข้มเพื่อพัฒนาอย่างยั่งยืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศเขตร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3. การจัดตั้งวนเกษตรและพลังงานชีวภาพระบบโดย 'ดำเนินการร่วมกัน'
พาดหัวนี้มีขึ้นเพื่อเป็นที่คลุมเครือ: ครั้งแรกของทั้งหมดก็จะได้ซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าการวางแผนการใช้ที่ดินและนโยบายพลังงานควรจะออกแบบในความร่วมมืออย่างใกล้ชิด ประการที่สอง แต่พาดหัวหมายถึงความพยายามทางการเมืองที่เกิดขึ้นจริงเพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ในการประชุมที่สามของภาคี (COP III) ที่จัดขึ้นในเกียวโต, ญี่ปุ่น, 01-10 ธันวาคม 1997 ซึ่งเป็นโปรโตคอลกรอบอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ (UNFCC) ได้ลงนามซึ่งทำให้ 'ดำเนินการร่วมกัน (JI) เป็นเครื่องมือทางการเมืองที่ยอมรับโดยทั่วไป Thismechanism ช่วยให้ บริษัท จากประเทศอุตสาหกรรมที่จะสร้างเครดิตปล่อยก๊าซเรือนกระจกโดยการลงทุนในโครงการที่จะลดหรือหลีกเลี่ยงการยึดทรัพย์ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในประเทศกำลังพัฒนาในลักษณะที่มีประสิทธิภาพ ในขั้นตอนการนำร่องในระดับสากลเรียกว่ากิจกรรมการดำเนินการร่วมกัน (AIJ) หลายประเทศเริ่มแล้วโครงการบางส่วนของซึ่งเกี่ยวข้องกับป่าไม้วนเกษตรและพลังงานชีวมวล ออสเตรเลียเช่นเพียงแค่ในเดือนพฤศจิกายนปี 1997 ที่สร้างขึ้นของ 'ความร่วมมือระหว่างประเทศเรือนกระจก (IGP) โปรแกรมเพื่อวิธี Fi ND ใช้ JI สำหรับค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพ Fi เต็ม lment เป้าหมายปล่อยก๊าซเรือนกระจกของตน วัตถุประสงค์ของโครงการก็คือการขยายการค้าและการลงทุนของออสเตรเลียในการเชื่อมโยงเทคโนโลยีสิ่งแวดล้อมและการให้บริการพื้นที่ในการใช้พลังงานและภาคอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องส่วนใหญ่เน้นในเอเชีย Paci Fi C ภูมิภาค ประเทศเจ้าบ้านจะ Bene Fi T โดยการเข้าถึงเทคโนโลยีที่จะสร้างโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นในการตอบสนองความต้องการพัฒนาของพวกเขาในขณะที่ยัง Bene Fi Ting สภาพภูมิอากาศโลก ดังนั้นการที่มีขนาดใหญ่ บริษัท เยอรมันใหญ่ตัดสินใจในฤดูใบไม้ผลิปี 1998 ที่จะลงทุน DM 30 มิโอในป่าไม้ CO2 โครงการบรรเทาผลกระทบ นี้แสดงให้เห็นเป็นอย่างดีว่าหลังจากที่เกียวโตมีโอกาสที่ดีมากที่จะได้รับเงินทุนสำหรับวนเกษตรและไม้ฟืนโครงการโดยกลไกของจี มันได้รับการแสดงให้เห็นโดยการคำนวณทางวิทยาศาสตร์ Fi C (ดูตารางที่ 2; Swisher, 1991) และประสบการณ์จริงจากโครงการนำร่องจำนวนมากตั้งแต่ปี 1989 มีศักยภาพที่ดีสำหรับการบรรเทาผลกระทบก๊าซเรือนกระจกโดยวนเกษตร การใช้งานที่เพิ่มขึ้นของชีวมวลและการแปลง EF ciency Fi สำหรับการผลิตความร้อนไฟฟ้าและเชื้อเพลิงเหลวสามารถกลายเป็นปัจจัย Fi ลาดเทมีนัยสำคัญในการบริหารจัดการระดับโลกของ CO2 ในบรรยากาศกว่าศตวรรษถัดไป (จอห์น et al., 1993) ดังนั้นโอกาสเหล่านี้ควรจะใช้อย่างอยู่ในความสนใจของการพัฒนาอย่างยั่งยืนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศในเขตร้อน