Land use change and the intensifica

Land use change and the intensification of farming practices
are recognised as important contributors to a range of environmental
problems. In many parts of New Zealand economic drivers
continue to encourage a shift from dry stock to dairy farming.
This is particularly evident for the provinces of Otago and Southland
in southern New Zealand, where dairy cow numbers have
increased from 315,000 in the 1999/2000 season to more than
657,000 in 2009/2010 (LIC, 2010). This change in land use has
raised concerns about the environmental impacts of a growing
dairy industry. Effects on ground and surface water bodies are
issues that are of immediate concern to local regulatory agencies,
whilst potential increases in the emissions of greenhouse gases
such as nitrous oxide are of concern at a national level. Monitoring
by Environment Southland, a local regulatory agency, indicates
that N concentrations in rivers and in 36% of the region’s aquifer
monitoring sites are increasing, in some instances to levels close
to or above maximum permissible concentrations for safe drinking
water (Environment Southland, 2010). Unfortunately our quantitative
understanding of the relative importance of different farming
practices is poor, both when considering contrasting land use activities,
such as sheep v. dairy, and when comparing losses from
different components within a farm system. Dairy cow wintergrazing
on forage crops is one example of a farm system component
that could have a relatively large environmental footprint (e.g.
Smith et al., 2008), despite usually representing only a small part of
total farm area. This animal management practice normally occurs
over a 10 week period during winter and is seen as a cost-effective
strategy for providing required amounts of winter feed and avoiding
animal treading damage to soils and pastures during wet and
cool winters in southern New Zealand. Winter-grazed forage crops
such as swedes (Brassica napus) or kale (Brassica oleracea) may
account for between 10 to 20% of the total dairy farm area and
are typically sown in late spring following cultivation of old pastures
that are in need of renovation. Crops are then break-fed daily

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ที่ดินเปลี่ยนแปลงและแรงปฏิบัติการทำฟาร์มยังเป็นผู้ให้การสนับสนุนสำคัญถึงสิ่งแวดล้อมปัญหา ในหลายส่วนของโปรแกรมควบคุมเศรษฐกิจของนิวซีแลนด์ยังสนับสนุนให้กะจากหุ้นแห้งการทำฟาร์มโคนมนี้จะเห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในต่างจังหวัดของโอตาโกและเซาท์แลนด์รีซอร์ซในประเทศนิวซีแลนด์ ที่มีหมายเลขวัวนมเพิ่มขึ้นจาก 315,000 ในฤดูกาล 1999/2000 จะมากกว่า657,000 ในปี 2009/2010 (LIC, 2010) มีการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินยกความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมของการเจริญเติบโตอุตสาหกรรมนม มีลักษณะพิเศษบนพื้นดินและแหล่งน้ำผิวปัญหาที่เป็นของหน่วยงานกำกับดูแลท้องถิ่น กังวลทันทีในขณะที่เพิ่มศักยภาพในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกเช่นไนตรัสออกไซด์มีคือสิ่งที่ชาติระดับ การตรวจสอบโดยสภาพแวดล้อมเซาท์แลนด์รีซอร์ซ เป็นหน่วยกำกับดูแลท้องถิ่น บ่งชี้ความเข้มข้น N ที่ ในแม่น้ำ และ 36% ของ aquifer ของภูมิภาคตรวจสอบเว็บไซต์เพิ่มขึ้น ในบางกรณีระดับปิดการ หรือสูง กว่าความเข้มข้นสูงสุดที่อนุญาตสำหรับการดื่มที่ปลอดภัยน้ำ (สิ่งแวดล้อมเซาท์แลนด์รีซอร์ซ 2010) แต่ของเราเชิงปริมาณเข้าใจความสำคัญของการเลี้ยงที่แตกต่างกันปฏิบัติไม่ดี ทั้งเมื่อพิจารณาห้องที่ดินใช้กิจกรรมเช่นแกะ v. นม และ เมื่อเปรียบเทียบความสูญเสียจากส่วนประกอบต่าง ๆ ภายในระบบฟาร์ม วัวนม wintergrazingพืชอาหารสัตว์เป็นตัวอย่างหนึ่งของคอมโพเนนต์ระบบฟาร์มที่มีรอยเท้าสิ่งแวดล้อมค่อนข้างมาก (เช่นSmith et al., 2008), แม้จะแสดงเพียงส่วนเล็ก ๆ ของพื้นที่ฟาร์มทั้งหมด แบบฝึกหัดการจัดการสัตว์ป่านี้มักเกิดขึ้นช่วงระยะเวลา 10 สัปดาห์ในช่วงฤดูหนาว และถูกมองว่าเป็นการคุ้มค่ากลยุทธ์ในการให้ต้องหนาวอาหารและหลีกเลี่ยงสัตว์ที่ treading เสีย pastures และดินเนื้อปูนขณะเปียก และหนาวเย็นในประเทศนิวซีแลนด์ พืชอาหารสัตว์ grazed หนาวเช่นอาจ swedes (ผัก napus) หรือผัก (ผักตื่นสาย)บัญชีระหว่าง 10-20% ของพื้นที่ฟาร์มเลี้ยงโคนมทั้งหมด และโดยทั่วไปจะหว่านในฤดูใบไม้ผลิสายเพาะปลูกต่อไปนี้ของ pasturesที่จะต้องปรับปรุง พืชจะแล้วแบ่งเลี้ยงทุกวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินและแรงขึ้นของการปฏิบัติการเกษตรที่
ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้มีส่วนร่วมสำคัญในการช่วงของสิ่งแวดล้อม
ปัญหา ในหลายส่วนของไดรเวอร์เศรษฐกิจนิวซีแลนด์
อย่างต่อเนื่องเพื่อกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนแปลงจากหุ้นแห้งเพื่อการเลี้ยงโคนม.
นี้เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งจังหวัดโอทาโกและนักรบผิวดำ
ในภาคใต้ของนิวซีแลนด์ที่ตัวเลขโคนมได้
เพิ่มขึ้นจาก 315,000 ในฤดูกาล 1999/2000 ให้มากขึ้นกว่า
657,000 ในปี 2009/2010 (LIC 2010) การเปลี่ยนแปลงในการใช้ประโยชน์ที่ดินได้
ยกความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของการเจริญเติบโตของ
อุตสาหกรรมนม ผลกระทบบนพื้นดินและแหล่งน้ำผิวดินเป็น
ปัญหาที่มีความกังวลในทันทีเพื่อหน่วยงานกำกับดูแลท้องถิ่น
ในขณะที่การเพิ่มขึ้นที่มีศักยภาพในการปล่อยก๊าซเรือนกระจก
เช่นก๊าซไนตรัสออกไซด์มีความกังวลในระดับชาติ ตรวจสอบ
โดยสิ่งแวดล้อมเซาท์แลนด์ซึ่งเป็นหน่วยงานกำกับดูแลท้องถิ่นแสดงให้เห็น
ว่ามีความเข้มข้นอยู่ในแม่น้ำและใน 36% ของภูมิภาคน้ำแข็ง
เว็บไซต์ตรวจสอบจะเพิ่มขึ้นในบางกรณีให้อยู่ในระดับใกล้เคียง
หรือสูงกว่าความเข้มข้นสูงสุดที่อนุญาตสำหรับดื่มที่ปลอดภัย
น้ำ (สิ่งแวดล้อมเซาท์แลนด์ 2010 ) แต่น่าเสียดายที่ปริมาณของเรา
เข้าใจในความสำคัญของการเลี้ยงที่แตกต่างกัน
การปฏิบัติที่ไม่ดีทั้งเมื่อพิจารณาตัดกันกิจกรรมการใช้ประโยชน์ที่ดิน
เช่นแกะ v. นมและเมื่อเปรียบเทียบกับความเสียหายที่เกิดจาก
องค์ประกอบที่แตกต่างในระบบฟาร์ม โคนม wintergrazing
ในพืชอาหารสัตว์เป็นตัวอย่างหนึ่งขององค์ประกอบระบบฟาร์ม
ที่อาจมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่ค่อนข้างใหญ่ (เช่น
สมิ ธ et al., 2008) แม้จะมีมักจะเป็นตัวแทนเพียงส่วนเล็ก ๆ ของ
พื้นที่การเกษตรทั้งหมด การจัดการสัตว์ตัวนี้เกิดขึ้นตามปกติ
ในช่วงระยะเวลา 10 สัปดาห์ในช่วงฤดูหนาวและถูกมองว่าเป็นค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพ
กลยุทธ์สำหรับการให้เงินที่จำเป็นของอาหารในช่วงฤดูหนาวและหลีกเลี่ยง
ความเสียหาย Treading สัตว์ดินและทุ่งหญ้าในช่วงเปียกและ
ฤดูหนาวที่หนาวเย็นในภาคใต้ของประเทศนิวซีแลนด์ พืชอาหารสัตว์หญ้าฤดูหนาว
เช่นสวีเดน (Brassica napus) หรือผักคะน้า (Brassica oleracea) อาจ
บัญชีสำหรับระหว่าง 10 ถึง 20% ของพื้นที่ฟาร์มโคนมทั้งหมดและ
หว่านโดยทั่วไปในปลายฤดูใบไม้ผลิต่อไปนี้การเพาะปลูกของทุ่งหญ้าเก่า
ที่อยู่ในความต้องการของการปรับปรุง . พืชจะถูกทำลายที่กินเป็นประจำทุกวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินและการทำฟาร์มแบบประณีตปฏิบัติ
ได้รับการยอมรับเป็นผู้สนับสนุนสำคัญสำหรับช่วงของปัญหาสิ่งแวดล้อม

ในหลายส่วนของ
ไดรเวอร์เศรษฐกิจนิวซีแลนด์ยังคงสนับสนุนให้เปลี่ยนจากบริการหุ้นโคนม .
นี้จะเห็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดของนักรบผิวดำนิวซีแลนด์โอทาโก
และภาคใต้ที่โคนมตัวเลข
เพิ่มขึ้นจาก 315000 ในฤดูกาล 1999 / 2000 กว่า
657000 ในปี 2009 / 2010 ( LIC , 2010 ) การเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินได้
ยกความกังวลเกี่ยวกับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมของการปลูก
นมอุตสาหกรรม ผลกระทบต่อแหล่งน้ำผิวดิน และเป็นประเด็นที่สร้างความกังวลทันที

ให้หน่วยงานกำกับดูแลท้องถิ่น ขณะที่ศักยภาพเพิ่มขึ้นในการปล่อยก๊าซเรือนกระจก
เช่น ไนตรัสออกไซด์มีความกังวลในระดับชาติ การตรวจสอบ
โดยของสิ่งแวดล้อม , หน่วยงานกำกับดูแลท้องถิ่นพบว่า ความเข้มข้นของ
แม่น้ำและใน 36 % ของพื้นที่ของชั้นหินอุ้มน้ำ
ตรวจสอบเว็บไซต์จะเพิ่มขึ้น ในบางกรณีระดับปิด
จะขึ้นไปสูงสุดที่อนุญาตสำหรับน้ำดื่มที่ปลอดภัย (
( Southland , สิ่งแวดล้อม 2010 )แต่น่าเสียดายที่ปริมาณ
ของเราความเข้าใจของญาติที่สำคัญของการปฏิบัติการเกษตร
แตกต่างกันเป็นคนยากจน ทั้งเมื่อพิจารณาเปรียบเทียบกิจกรรมการใช้ที่ดิน
เช่นแกะ V นม และเมื่อเปรียบเทียบกับผลขาดทุนจาก
ส่วนประกอบที่แตกต่างกันภายในระบบ ฟาร์ม โคนม wintergrazing
ในพืชอาหารสัตว์เป็นหนึ่งในตัวอย่างของระบบองค์ประกอบ
ฟาร์มที่อาจมีรอยเท้าด้านสิ่งแวดล้อมค่อนข้างมาก ( เช่น
Smith et al . , 2008 ) แม้มักจะเป็นตัวแทนเพียงส่วนเล็ก ๆของ
พื้นที่ฟาร์มทั้งหมด นี้การจัดการสัตว์ฝึกปกติเกิดขึ้น
กว่า 10 สัปดาห์ ในช่วงฤดูหนาว และถูกมองว่าเป็นกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพเพื่อให้ปริมาณของฟีดที่ต้องการ

สัตว์อยู่ในฤดูหนาว และหลีกเลี่ยงความเสียหายและทุ่งหญ้าในดินเปียกและ
ฤดูหนาวที่หนาวเย็นในประเทศนิวซีแลนด์ใต้ ฤดูหนาวถากพืชอาหารสัตว์
เช่นสวีเดน ( ผักกาดก้านขาว ) หรือคะน้า ( Brassica oleracea ) อาจ
บัญชีระหว่าง 10 - 20 % ของพื้นที่ทั้งหมด และฟาร์มโคนม
มักจะหว่านลงในปลายฤดูใบไม้ผลิต่อไปนี้การปลูกเก่าทุ่งหญ้า
ที่ต้องปรับปรุง พืชจะแบ่งให้อาหารทุกวัน