The overriding finding of the LUCID

The overriding finding of the LUCID land use changes analyses is how rapidly farming and agro-pastoral systems have changed.
Small-scale farmers and pastoralists have changed their entire system several times since the 1950's.
New land uses have been developed, and existing land uses have been transformed.
In sum, the most significant land use changes have been:
1.an expansion of cropping into grazing areas, particularly in the semi-arid to sub-humid areas,
2.an expansion of rainfed and irrigated agriculture in wetlands or along streams especially in semi-arid areas,
3.a reduction in size of many woodland and forests on land that is not protected
4.an intensification of land use in areas already under crops in the more humid areas, and
5.the maintenance of natural vegetation in most protected areas.
these changes have allowed many more people to live on the land as farmers and agro-pastoralists, and the systems have shown flexibility and adaptability in face of changing international and national economic and political structures.
farm income, has been a critical means for households to reduce their risk in face of these changes.
Diversification, towards a mixture of crops and livestock, cash and food crops, and farm and non-
Amid the complexity of socio-economic and environmental driving forces of the land use changes across space and time, six factors appear to explain a large part of the dynamics of land use change in East Africa:
1. Government policy , laws and regulations
2. Economic factors
3. Population growth and migration
4. Changes in land tenure arrangements
5. Access to markets
6. Environmental conditions
Despite the rapid evolution of systems responding to these forces, rural poverty is common and key environmental resources are becoming increasingly scarce, contested and/or degraded.
The LUCID team found that poverty, poor land management and land degradation are much more common and persistent in marginal environments, especially, the remote, semi-arid zones.
Even in the most productive, highly managed zones, however, the variation between households in levels of soil management and productivity is important.
A common pattern emerged of how the lack of household resources affects investment on the land.
Poorer households make significantly fewer investments due to the lack of labour and capital, and fewer farm and non-farm resources.
The variability between households is closely related to the number of adults in the household and the gender of the acting head of household.
Gender disparities reinforce the already precarious situation of poverty.
The apparent spiral relationship between poverty and degradation is, however, not irreversible.
Over time, as the agricultural sector becomes more profitable and other conditions more favourable, farmers increasingly invest in soil management.
Policies and programs may have a large impact during this transition period, when returns to investment in the soil may be met in the short to medium term.
In the more marginal, semi-arid zones, herding systems have experienced multiple chronic pressures to alter land use.
These have resulted in reduced access by herders to vital grazing and water resources, and competition over resources between herders, farmers and wildlife.
Livelihood systems for many herders have become less sustainable.
The relative profitability of cropping has resulted in many herders settling and diversifying into farming.
Herd size and composition have altered, towards smaller herds with a higher proportion of shoats(shoals).
In general, herders who have successfully diversified manage risk better and have become wealthier those that have not.
Under both pastoralism and agro-pastoralism, patterns of land use have changed with implications for grazing intensity, fire practices, native plant species composition, and the number and distribution of wildlife.
Many of the rainfed crops in the drier zone are not intensely cultivated, however, due to low returns.
The crops are often of low value, and risks of drought and pests are high.
The semi-arid zones are in danger of worsening soil degradation and poverty due to the expansion of cropping into environmentally fragile and climatically risky areas.
Indeed, there are signs of farmers switching to crops more tolerant of degraded soils, and the rate of expansion of cropping into semi-arid zones has slowed in the Kenyan and Tanzanian study sites.
The contraction of grazing orbits and concentration of livestock occurring in some areas could also lead to a degradation of pasture and soil, continued shrinking of family herd sizes and poverty for those without alternative income sources.
Out-migration is common among men of the poorest families.
The situation is thus critical in semi-arid areas --- where the marginality and vulnerability of the human and environmental systems overlap and are currently in the processes of worsening.
Among the policy implications provide in this report’s conclusion is that there is a great potential for more effective communication and dialogue between scientists, and between scientists and policy-makers.
Much could be gained, for example, by the sharing of land use change findings by researchers working in different regions of a country, perhaps during seminars organized by universities or national environmental agencies.
Policy has been an important driver of land use change, but the analyses demonstrated that unintended outcomes often later emerge as policy effects reverberate through the system.
This suggests that policy-making effectiveness would be enhanced by the adoption of a comprehensive framework and a multi-sectoral discussion of policy objectives, design and strategy.
In addition to improved technical approaches to land management and cross-sectoral policies, it is clear that local questions concerning changing access to land and water resources, competition over resources, and the poverty/ degradation relationship also need to be targeted in a participatory, long-term sustainable land management process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ค้นหาต้องเอาชนะของวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดิน LUCID เป็นเกษตรวิธีรวดเร็ว และมีการเปลี่ยนแปลงระบบการเกษตร pastoral ปริญญาบัตรระบุเกษตรกรและ pastoralists มีการเปลี่ยนแปลงระบบทั้งหมดของพวกเขาหลายครั้งตั้งแต่ 1950'sได้รับการพัฒนาใช้ที่ดินใหม่ และการใช้ที่ดินที่มีอยู่อย่างหลากหลายแล้วในผล เปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินที่สำคัญได้รับ:1.การขยายตัวของการปลูกพืชในพื้นที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกึ่งแห้งแล้งพื้นที่ย่อยชื้น grazing2.ขยาย rainfed และเกษตรยาม ในพื้นที่ชุ่มน้ำ หรือ ตามกระแสโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่กึ่งแห้งแล้ง3.a การลดขนาดของป่าและป่าบนบกที่ไม่มีป้องกันมาก4.อันแรงใช้ที่ดินในพื้นที่แล้วพืชในพื้นที่ชื้นมากขึ้น และ5.การบำรุงรักษาพืชพรรณธรรมชาติในพื้นที่ป้องกันสูงสุดเปลี่ยนแปลงเหล่านี้มีได้หลายคนอยู่บนบกเป็นเกษตรกรและเกษตร pastoralists และระบบการได้แสดงความยืดหยุ่นและหลากหลาย in face of เปลี่ยนต่างชาติ และเศรษฐกิจ และการเมืองโครงสร้างฟาร์มรายได้ มีวิธีการสำคัญในครัวเรือนเพื่อลดความเสี่ยง in face of เปลี่ยนแปลงเหล่านี้วิสาหกิจ ต่อส่วนผสมของพืชผล และปศุสัตว์ เงินสด และพืชอาหาร และฟาร์มและ -ท่ามกลางความซับซ้อนของสังคมเศรษฐกิจ และสิ่งแวดล้อมขับรถกำลังเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินพื้นที่และเวลา ปัจจัยที่หกปรากฏอธิบายส่วนใหญ่ของของการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินในแอฟริกาตะวันออก:1. รัฐบาล กฎหมาย และระเบียบข้อบังคับ2. ปัจจัยที่เศรษฐกิจ3. อัตราการเติบโตและย้าย4. การเปลี่ยนแปลงในการจัดการที่ดินอายุงาน5. การเข้าถึงตลาด6. สิ่งแวดล้อมเงื่อนไขแม้ มีวิวัฒนาการอย่างรวดเร็วของระบบที่ตอบสนองเพื่อกองกำลังเหล่านี้ ความยากจนชนบทอยู่ทั่วไป และทรัพยากรสิ่งแวดล้อมที่สำคัญจะกลายเป็นมากขึ้นขาดแคลน ระหว่าง และ/หรือเสื่อมโทรม ทีม LUCID พบว่า ความยากจน จัดการที่ดินต่ำ และย่อยสลายที่ดินมีมากทั่วไป และแบบในสภาพแวดล้อมส่วนเพิ่ม โดยเฉพาะ ระยะไกล กึ่งแห้งแล้งโซนแม้ในเขตพื้นที่มากที่สุด มีการจัดการอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ความผันแปรระหว่างครัวเรือนในระดับของการจัดการดินและผลผลิตมีความสำคัญ เกิดรูปแบบทั่วไปของการลงทุนในที่ดินกระทบการขาดทรัพยากรในครัวเรือนครัวเรือนย่อมทำอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าการลงทุนเนื่องจากขาดแรงงาน และ ทุน น้อยฟาร์ม และทรัพยากรการเกษตรความแปรผันระหว่างครัวเรือนสัมพันธ์กับจำนวนของผู้ใหญ่ในครัวเรือนและเพศของหัวหน้าทำหน้าที่ในครัวเรือนเพศความแตกต่างเสริมสร้างสถานการณ์ล่อแหลมแล้วความยากจนเกลียวชัดความสัมพันธ์ระหว่างความยากจนและการลดประสิทธิภาพ อย่างไรก็ตาม จะให้ไม่ช่วงเวลา เป็นภาคการเกษตรกลายเป็น มากขึ้นมีกำไร และอื่น ๆ สภาพดีมาก เกษตรกรมากขึ้นลงทุนในการจัดการดินนโยบายและโปรแกรมอาจมีผลกระทบขนาดใหญ่ในช่วงเวลาที่ใช้ในการเปลี่ยนนี้ เมื่อผลตอบแทนการลงทุนในดินอาจจะพบกันในระยะสั้นถึงระยะปานกลางในเขตกึ่งแห้งแล้ง กำไรมาก herding ระบบมีประสบการณ์กดดันเรื้อรังหลายเพื่อเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดิน เหล่านี้มีผลในทางลดลง herders grazing สำคัญทรัพยากรน้ำ และการแข่งขันผ่านทรัพยากรระหว่าง herders เกษตรกร และสัตว์ป่า ระบบชีวะหลาย herders ได้กลายเป็นน้อยอย่างยั่งยืนผลกำไรสัมพัทธ์ของครอบมีผลในหลาย herders ชำ และกระจายลงในนาฝูงขนาดและองค์ประกอบมีการเปลี่ยนแปลง ต่อฝูงขนาดเล็กมีสัดส่วนสูงของ shoats(shoals)ทั่วไป herders ที่ประสบความสำเร็จมีความหลากหลายจัดการความเสี่ยงดีกว่า และได้กลายเป็น wealthier ที่มีไม่ภายใต้ pastoralism ทั้ง pastoralism เกษตร รูปแบบการใช้ที่ดินมีการเปลี่ยนแปลง มีผลสำหรับ grazing ความเข้ม ไฟปฏิบัติ องค์ ประกอบของชนิดพืชพื้นเมือง และหมายเลข และการกระจายของสัตว์ป่าของพืช rainfed ในโซนแห้งไม่ปลูกเจี๊ยบ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากผลตอบแทนต่ำพืชมักมีมูลค่าต่ำ และความเสี่ยงของภัยแล้งและศัตรูพืชได้สูงเขตกึ่งแห้งแล้งอยู่ในอันตรายของการกำเริบลดประสิทธิภาพของดินและความยากจนเนื่องจากการขยายตัวของการปลูกพืชในพื้นที่เปราะบางต่อสิ่งแวดล้อม และมีความเสี่ยง climaticallyแน่นอน มีสัญญาณของการสลับไปยังพืชมากทนกับดินเนื้อปูนเสื่อมโทรมเกษตรกร และอัตราการขยายตัวของการปลูกพืชในเขตกึ่งแห้งแล้งมีการชะลอตัวในเคนยา และ Tanzanian ศึกษาการหดตัวของ grazing วงโคจร และความเข้มข้นของปศุสัตว์เกิดขึ้นในบางพื้นที่อาจยังทำการย่อยสลายของพาสเจอร์และดิน ยังคงหดตัวขนาดฝูงครอบครัวและความยากจนที่ไม่มีแหล่งรายได้อื่นย้าย out-อยู่ทั่วไปในหมู่คนของครอบครัวที่ยากจนที่สุดสถานการณ์จึงสำคัญในพื้นที่กึ่งแห้งแล้งที่ marginality และช่องโหว่ของระบบมนุษย์ และสิ่งแวดล้อมทับซ้อน และกำลังอยู่ในกระบวนการของการกำเริบระหว่างนโยบายผลกระทบให้ในรายงานนี้สรุปว่า มีศักยภาพดีมีประสิทธิภาพและติดต่อสื่อสารสนทนา ระหว่างนักวิทยาศาสตร์ และระหว่างนักวิทยาศาสตร์ policy-makersมากสามารถรับ เช่น โดยใช้ที่ดิน ใช้เปลี่ยนผลการวิจัย โดยนักวิจัยที่ทำงานในภูมิภาคต่าง ๆ ของประเทศ บางทีในระหว่างการสัมมนาที่จัด โดยมหาวิทยาลัยหรือหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อมแห่งชาตินโยบายได้รับโปรแกรมควบคุมที่สำคัญที่ดินใช้เปลี่ยนแปลง แต่การวิเคราะห์แสดงว่า ตั้งใจผลบ่อยภายหลังเกิดเป็นนโยบายผลกระทบระลอกผ่านระบบแนะนำว่า ต้องเพิ่มประสิทธิภาพ policy-making กรอบครอบคลุมเป็นที่ยอมรับและการสนทนาหลายรายสาขาของนโยบายวัตถุประสงค์ ออกแบบ และกลยุทธ์นอกจากปรับปรุงเทคนิควิธีการจัดการที่ดินและนโยบายรายสาขาข้าม เป็นที่ชัดเจนว่า คำถามเฉพาะที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนเข้าถึงทรัพยากรที่ดินและน้ำ แข่งขันผ่านทรัพยากร และความยากจนการ / ความสัมพันธ์ย่อยสลายยังจำเป็นต้องมีการกำหนดเป้าหมายในกระบวนการบริหารจัดการที่ดินอย่างยั่งยืนแบบมีส่วนร่วม ระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การค้นพบที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดิน LUCID วิเคราะห์เป็นวิธีการอย่างรวดเร็วการเกษตรและระบบเกษตรอภิบาลมีการเปลี่ยนแปลง.
เกษตรกรรายย่อยและปศุสัตว์มีการเปลี่ยนแปลงทั้งระบบของพวกเขาหลายครั้งตั้งแต่ปี 1950.
การใช้ที่ดินใหม่ได้รับการพัฒนาที่มีอยู่และการใช้ที่ดิน ได้รับการเปลี่ยน.
ในผลรวมที่ดินที่สำคัญที่สุดการเปลี่ยนแปลงการใช้งานที่ได้รับ:
การขยายตัวของการปลูกพืช 1.an เข้าไปในพื้นที่ทุ่งเลี้ยงสัตว์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่แห้งแล้งกึ่งไปยังพื้นที่ย่อยชื้น
การขยายตัวของน้ำฝน 2.an และการเกษตรในเขตชลประทานในพื้นที่ชุ่มน้ำหรือ พร้อมลำธารโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่กึ่งแห้งแล้ง
ลด 3.A ในขนาดของป่าและป่าไม้จำนวนมากในดินแดนที่ไม่ได้ป้องกัน
แรง 4.an ของการใช้ที่ดินในพื้นที่ที่อยู่ภายใต้การปลูกพืชในพื้นที่ชื้นมากขึ้นและ
การบำรุงรักษา 5. ของ พืชพรรณธรรมชาติในการป้องกันพื้นที่ส่วนใหญ่.
การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้รับอนุญาตให้หลาย ๆ คนมากขึ้นที่จะมีชีวิตอยู่บนที่ดินที่เป็นเกษตรกรและเกษตรปศุสัตว์และระบบได้แสดงให้เห็นความยืดหยุ่นและการปรับตัวในการเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงต่างชาติและโครงสร้างทางเศรษฐกิจและการเมือง.
รายได้เกษตรกรมี เป็นวิธีการที่สำคัญสำหรับผู้ประกอบการเพื่อลดความเสี่ยงของพวกเขาในการเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้.
การกระจายการลงทุนไปสู่ส่วนผสมของพืชผลและปศุสัตว์เงินสดและพืชอาหารและฟาร์มและไม่ใช่
ท่ามกลางความซับซ้อนของแรงผลักดันเศรษฐกิจสังคมและสิ่งแวดล้อมของที่ดิน ใช้การเปลี่ยนแปลงทั่วทั้งพื้นที่และเวลาหกปัจจัยปรากฏที่จะอธิบายส่วนใหญ่ของการเปลี่ยนแปลงของการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินในแอฟริกาตะวันออก:
1 นโยบายของรัฐบาลตามกฎหมายและกฎระเบียบที่
2 ปัจจัยทางเศรษฐกิจ
3 การเติบโตของประชากรและการอพยพ
4 การเปลี่ยนแปลงในการเตรียมการครอบครองที่ดิน
5 การเข้าถึงตลาด
6 สภาพแวดล้อม
แม้จะมีวิวัฒนาการอย่างรวดเร็วของระบบการตอบสนองต่อกองกำลังเหล่านี้ยากจนในชนบทเป็นทรัพยากรสิ่งแวดล้อมที่พบบ่อยและที่สำคัญจะกลายเป็นสิ่งที่หายากมากขึ้น, การประกวดและ / หรือการสลายตัว.
ทีม LUCID พบความยากจนนั้นการจัดการที่ดินที่ยากจนและความเสื่อมโทรมของที่ดินมีมากร่วมกันและ ถาวรในสภาพแวดล้อมที่ขอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งระยะไกลโซนกึ่งแห้งแล้ง.
แม้ในการผลิตมากที่สุดในโซนที่มีการจัดการอย่างมาก แต่ความแตกต่างระหว่างผู้ประกอบการในระดับของการจัดการดินและผลผลิตเป็นสิ่งสำคัญ.
รูปแบบทั่วไปโผล่ออกมาของวิธีการที่ขาด ทรัพยากรที่ใช้ในครัวเรือนมีผลกระทบต่อการลงทุนในที่ดิน.
ครัวเรือนยากจนทำให้การลงทุนอย่างมีนัยสำคัญน้อยลงเนื่องจากการขาดแรงงานและทุนและฟาร์มน้อยลงและทรัพยากรนอกภาคเกษตร.
แปรปรวนระหว่างผู้ประกอบการมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับจำนวนของผู้ใหญ่ในครัวเรือนและเพศ ของหัวทำหน้าที่ของครัวเรือน.
ความไม่เสมอภาคทางเพศเสริมสร้างสถานการณ์ล่อแหลมอยู่แล้วของความยากจน.
ความสัมพันธ์ที่ชัดเจนระหว่างเกลียวความยากจนและการย่อยสลายเป็น แต่ไม่ได้กลับไม่ได้.
เมื่อเวลาผ่านไปขณะที่ภาคการเกษตรจะกลายเป็นผลกำไรมากและเงื่อนไขอื่น ๆ ที่ดีมากขึ้นเกษตรกรมากขึ้น การลงทุนในการจัดการดิน.
นโยบายและโครงการที่อาจมีผลกระทบอย่างมากในช่วงระยะเวลาการเปลี่ยนแปลงนี้เมื่อผลตอบแทนจากการลงทุนในดินอาจจะพบกันในระยะสั้นถึงปานกลาง.
ในร่อแร่เพิ่มเติมโซนกึ่งแห้งแล้งระบบการเลี้ยงที่มีประสบการณ์หลาย ๆ แรงกดดันเรื้อรังในการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดิน.
เหล่านี้มีผลในการลดการเข้าถึงโดยเลี้ยงไปยังแหล่งข้อมูลที่สำคัญและทุ่งเลี้ยงสัตว์น้ำและการแข่งขันที่เหนือทรัพยากรระหว่างเลี้ยงเกษตรกรและสัตว์ป่า.
ระบบการทำมาหากินเพื่อเลี้ยงจำนวนมากได้กลายยั่งยืนน้อย.
ในการทำกำไรของญาติของการปลูกพืชที่มีผล ในหลายปักหลักเลี้ยงและกระจายเข้าไปในการเกษตร.
ขนาดฝูงและองค์ประกอบที่มีการเปลี่ยนแปลงไปทางฝูงขนาดเล็กที่มีสัดส่วนของ shoats (สันดอน).
โดยทั่วไปเลี้ยงที่มีการบริหารความเสี่ยงที่มีความหลากหลายที่ประสบความสำเร็จที่ดีขึ้นและได้กลายเป็นที่ร่ำรวยเหล่านั้นที่มีไม่ได้.
ภายใต้ ทั้ง pastoralism และเกษตร pastoralism รูปแบบของการใช้ที่ดินที่มีการเปลี่ยนแปลงที่มีผลกระทบต่อความเข้มทุ่งเลี้ยงสัตว์, การปฏิบัติที่ไฟไหม้, องค์ประกอบของชนิดพันธุ์พืชพื้นเมืองและจำนวนและการกระจายของสัตว์ป่า.
หลายของพืชน้ำฝนในเขตแห้งจะไม่ได้รับการปลูกฝังอย่างเข้มข้น แต่ เนื่องจากผลตอบแทนที่ต่ำ.
พืชมักจะมีมูลค่าต่ำและความเสี่ยงของภัยแล้งและศัตรูพืชที่สูง.
โซนกึ่งแห้งแล้งอยู่ในอันตรายจากการย่อยสลายของดินที่เลวร้ายและความยากจนอันเนื่องมาจากการขยายตัวของการปลูกพืชในพื้นที่สิ่งแวดล้อมที่เปราะบางและมีความเสี่ยงภูมิประเทศ .
อันที่จริงมีสัญญาณของเกษตรกรเปลี่ยนไปปลูกพืชใจกว้างมากขึ้นของดินเสื่อมโทรมและอัตราการขยายตัวของการปลูกพืชเป็นโซนกึ่งแห้งแล้งมีการชะลอตัวในเคนยาและแทนซาเนียเว็บไซต์การศึกษา.
การหดตัวของวงโคจรที่ทุ่งเลี้ยงสัตว์และความเข้มข้นของที่เกิดขึ้นในการเลี้ยงปศุสัตว์ บางพื้นที่ยังอาจนำไปสู่การสลายตัวของทุ่งหญ้าและดินยังคงหดตัวขนาดฝูงครอบครัวและความยากจนสำหรับผู้ที่ไม่มีแหล่งรายได้ทางเลือก.
ถิ่นออกเป็นเรื่องธรรมดาในหมู่มนุษย์ในครอบครัวที่ยากจนที่สุด.
สถานการณ์จึงเป็นสิ่งสำคัญในพื้นที่กึ่งแห้งแล้ง --- ที่ขอบเขตและความเปราะบางของระบบมนุษย์และสิ่งแวดล้อมที่ทับซ้อนกันและกำลังอยู่ในกระบวนการของการถดถอย.
ท่ามกลางผลกระทบนโยบายให้ในการสรุปรายงานนี้คือว่ามีศักยภาพที่ดีสำหรับการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและการสนทนาระหว่างนักวิทยาศาสตร์และ ระหว่างนักวิทยาศาสตร์และผู้กำหนดนโยบาย.
มากอาจจะได้รับเช่นโดยการใช้งานร่วมกันของผลการวิจัยการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินโดยนักวิจัยที่ทำงานในภูมิภาคต่าง ๆ ของประเทศอาจจะเป็นในระหว่างการสัมมนาที่จัดโดยมหาวิทยาลัยหรือหน่วยงานสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ.
นโยบายที่ได้รับการควบคุมที่สำคัญ ของการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดิน แต่การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าผลที่ไม่ได้ตั้งใจมักจะต่อมาปรากฏว่ามีผลกระทบต่อนโยบายการสั่นสะเทือนผ่านระบบ.
นี้แสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพในการกำหนดนโยบายจะได้รับการปรับปรุงโดยการยอมรับของกรอบที่ครอบคลุมและการอภิปรายหลายภาคของวัตถุประสงค์นโยบาย ออกแบบและกลยุทธ์.
นอกเหนือจากวิธีการทางเทคนิคที่ดีขึ้นในการจัดการที่ดินและนโยบายข้ามภาคก็เป็นที่ชัดเจนว่าคำถามในท้องถิ่นเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงการเข้าถึงทรัพยากรที่ดินและน้ำการแข่งขันในการใช้ทรัพยากรและความยากจน / ความสัมพันธ์การย่อยสลายยังจะต้องมีการกำหนดเป้าหมายในการ มีส่วนร่วมในกระบวนการการจัดการที่ดินอย่างยั่งยืนในระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิเคราะห์นโยบายการหาของการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินที่ชัดเจนคือวิธีการอย่างรวดเร็วการอภิบาลระบบเกษตรที่มีการเปลี่ยนแปลง .
เกษตรกรขนาดเล็กและ pastoralists ต้องเปลี่ยนระบบทั้งหมดของพวกเขาหลายครั้งตั้งแต่ปี 1950
ใหม่ การใช้ประโยชน์ที่ดินที่ได้รับการพัฒนา และการใช้ที่ดินที่มีอยู่ได้ถูกเปลี่ยน .
ในผลรวม , การเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินที่สำคัญที่สุด ได้รับ :
1การขยายตัวของการปลูกพืชในพื้นที่ปศุสัตว์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่กึ่งแห้งแล้งเพื่อย่อยชื้น
2.an เกษตรชลประทานและการขยายตัวของน้ำในพื้นที่ชุ่มน้ำ หรือ ตามกระแส โดยเฉพาะในพื้นที่กึ่งแห้งแล้ง -
3 . การลดขนาดของป่าและป่าหลาย บนที่ดินที่ไม่คุ้ม
4.an แรงของการใช้ที่ดินในพื้นที่แล้วในพืช ในพื้นที่มีความชื้นและ
5รักษาด้วยพืชธรรมชาติ ส่วนใหญ่ป้องกันพื้นที่ การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ได้รับอนุญาต
หลายคนมากกว่าที่จะอยู่ในที่ดินของเกษตรกรและ pastoralists เกษตรและระบบแสดงความยืดหยุ่นและการปรับตัวในหน้าของการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างทางเศรษฐกิจและการเมืองระดับชาติและนานาชาติ .
รายได้เกษตรกร ได้รับหมายถึงอย่างครัวเรือน เพื่อลดความเสี่ยงของพวกเขา ในหน้าของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้
วิสาหกิจ ที่มีส่วนผสมของพืชและปศุสัตว์ เงินสด และพืชอาหาร และฟาร์ม และไม่ใช่ -
ท่ามกลางความซับซ้อนของสังคม และ สิ่งแวดล้อม แรงขับเคลื่อนของการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินในพื้นที่และเวลา หกปัจจัยที่ปรากฏขึ้นเพื่ออธิบายส่วนใหญ่ของพลวัตของการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินในแอฟริกา :
1 นโยบายของรัฐบาล กฎหมาย และข้อบังคับ
2 ปัจจัยทางเศรษฐกิจ
3การเติบโตของประชากรและการอพยพ
4 การเปลี่ยนแปลงการถือครองที่ดินจัด
5 การเข้าถึงตลาด
6 สภาพสิ่งแวดล้อม
แม้จะวิวัฒนาการอย่างรวดเร็วของระบบการตอบสนองการบังคับนี้ ความยากจนในชนบททั่วไป และที่สำคัญทรัพยากรสิ่งแวดล้อมจะกลายเป็นหายากยิ่งขึ้น โต้แย้ง และ / หรือการสลายตัว
ทีมชัดเจนพบว่า ความยากจนการจัดการที่ดินที่ไม่ดีและความเสื่อมโทรมของที่ดินทั่วไปมากขึ้นและถาวรในสภาพแวดล้อม โดยเฉพาะ รีโมท แห้งแล้งโซน .
แม้ในการผลิตมากที่สุด จัดการพื้นที่สูง อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงระหว่างครัวเรือนในระดับของการจัดการดินและผลผลิตเป็นสำคัญ
รูปแบบทั่วไปที่ออกมาว่าขาดทรัพยากรในครัวเรือนมีผลต่อการลงทุนในที่ดิน
ครัวเรือนยากจนทำให้การลงทุนอย่างมีนัยสำคัญน้อยลงเนื่องจากการขาดทุน และแรงงาน และฟาร์มที่น้อยลงและไม่ทรัพยากรฟาร์ม .
ความแปรปรวนระหว่างครัวเรือนที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับจำนวนของผู้ใหญ่ในครัวเรือนและเพศของหัวหน้าครัวเรือน
ความแตกต่างเพศเสริมแล้วล่อแหลมสถานการณ์ความยากจน .
ส่วนเกลียวความสัมพันธ์ระหว่างความยากจนและการย่อยสลายเป็น อย่างไรก็ตาม ไม่สนับสนุน
ตลอดเวลา ขณะที่ภาคเกษตรจะกลายเป็นผลกำไรมากขึ้นและเงื่อนไขอื่น ๆดีขึ้น เกษตรกรลงทุนมากขึ้นในการจัดการดิน
นโยบายและแผนงานอาจมีผลกระทบขนาดใหญ่ในช่วงระยะเวลาการเปลี่ยนแปลงนี้ เมื่อกลับไปที่การลงทุนในดินอาจจะพบใน ในระยะสั้นระยะปานกลาง
ในส่วนเพิ่มเติมเขตแห้งแล้ง , ต้อนระบบมีประสบการณ์หลายเรื้อรังกดดันให้เปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดิน
เหล่านี้มีผลในการลดลงโดยคนเลี้ยงคัญกินหญ้าและแหล่งน้ำ และการแข่งขันมากกว่าทรัพยากรระหว่างผู้เลี้ยง เกษตรกร และสัตว์ป่า
ของระบบหลายคนเลี้ยงได้เป็นอย่างน้อย
ขนาดญาติของพืชมีผลในหลาย herders ตกตะกอนและความหลากหลายในการทำนา และมีการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบ
ขนาดฝูงต่อฝูงขนาดเล็กที่มีสัดส่วนที่สูงของ shoats ( สันดอน ) .
โดยทั่วไป ผู้เลี้ยงที่ได้หลากหลายจัดการความเสี่ยงที่ดี และได้กลายมาเป็น ซึ่งผู้ที่ไม่ได้ .
2 pastoralism และอุตสาหกรรมเกษตร pastoralism ,รูปแบบการใช้ที่ดินมีการเปลี่ยนแปลงที่มีความหมายสำหรับการแทะเล็มความเข้ม , ไฟ , พื้นเมืองพืชองค์ประกอบและจำนวนและการกระจายของสัตว์ป่า
หลายของพืชในเขตอาศัยน้ำฝนแห้งไม่ได้เพาะปลูก , อย่างเข้มข้นแต่เนื่องจากผลตอบแทนต่ำ
พืชมักจะมีค่าต่ำและความเสี่ยงจากภัยแล้ง และ
ศัตรูพืชสูงโซนแห้งแล้งอยู่ในอันตรายของการลดความยากจน และความเสื่อมโทรมของดินเนื่องจากการขยายตัวของการปลูกพืชในพื้นที่ที่เปราะบางและเสี่ยงต่อ climatically .
แน่นอน มีป้ายของเกษตรกรเปลี่ยนไปปลูกพืชมากกว่าใจกว้างของดินเสื่อมโทรม และอัตราการขยายตัวของการปลูกพืชในเขตกึ่งแห้งแล้งมีการชะลอตัวในเคนยา และแทนซาเนีย เว็บไซต์การศึกษา .
การหดตัวของโคจรและความเข้มข้นของสัตว์ที่เกิดขึ้นในบางพื้นที่ยังอาจนำไปสู่การแทะเล็มหญ้าและดิน ต่อการหดตัวของขนาดฝูงครอบครัวยากจนและสำหรับผู้ที่ไม่มีแหล่งรายได้อื่น
การย้ายถิ่นออก เป็นเรื่องธรรมดาของคน ของครอบครัวที่ยากจนที่สุด .
สถานการณ์จึงเป็นวิกฤติในพื้นที่กึ่งแห้งแล้ง - --- ที่อย่างมีขอบเขตและความอ่อนแอของมนุษย์และสิ่งแวดล้อมระบบทับซ้อนกันและอยู่ในกระบวนการของการถดถอย .
ของนโยบายให้สรุปของรายงานนี้คือ ว่า มีศักยภาพที่ดีสำหรับการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น และการสนทนาระหว่างนักวิทยาศาสตร์ และระหว่างนักวิทยาศาสตร์และจัด .
มากอาจจะได้รับ เช่น การแบ่งปัน การเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินพบโดยนักวิจัยทำงานในภูมิภาคต่างๆของประเทศ บางทีในระหว่างการสัมมนาที่จัดโดยมหาวิทยาลัย หรือหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ .
นโยบายได้รับไดรเวอร์ที่สำคัญของการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินแต่การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าผลที่ไม่ได้ตั้งใจภายหลังมักจะออกมาเป็นนโยบายผลก้องกังวานผ่านระบบ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการสร้างประสิทธิผล
จะได้รับการปรับปรุงโดยการยอมรับของกรอบที่ครอบคลุมหลายสาขาและการอภิปรายของวัตถุประสงค์ นโยบาย และกลยุทธ์
ออกแบบ .นอกจากแนวทางด้านเทคนิคการปรับปรุงและนโยบายการจัดการที่ดินข้ามภาค มันเป็นที่ชัดเจนว่าคำถามท้องถิ่น เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงการเข้าถึงทรัพยากรที่ดินและน้ำ การแข่งขันแย่งชิงทรัพยากร และความยากจน / การย่อยสลายความสัมพันธ์ยังต้องเป็นเป้าหมายในการมีส่วนร่วมในกระบวนการการจัดการที่ดินอย่างยั่งยืนในระยะยาว