As a global issue, gender problems

As a global issue, gender problems exist not only in developing nations, but also in highly developed countries such as western nations. A Southeast Asian developing country, Cambodia, deeply rooted in restrictive and hierarchical culture, is rife with gender issues. Since the two– decade–long civil war ended, the government has been trying to develop the country in all fields, but it has paid little attention to mounting gender problems in the society. Today, gender inequality, simply described as the unfair and inequitable treatment between men and women, is seen in many aspects of Cambodian society, for example education and health care, social status, and political power and decision making.
Gender issues in education
It is a fact that in Cambodia women outnumber men; however, the illiteracy rate of women is higher than that of men; the school enrollment rate of female students is lower than that of male students. According to the statistics of the Ministry of Women’s Affairs, 71% of women compared to 50% of men are functionally illiterate. Only 12% of women over the age of 25 have more than a primary level of education. Although school enrolment is increasing for girls (an increase of 3% between 1998 and 2002), most do not complete basic education, and the gender gap grows greater at the upper secondary level.
There are many reasons behind the wide gap between males and females in terms of access to education. First, it is the traditionally–based parental notion (stereotype) towards sons and daughters. Customarily, parents consider boys more important than girls in the way that boys can go out to work, while girls have to stay at home and take charge of the household chores. Also, girls, after getting married, are expected to be fed by their husbands so they do not need to do any job. Thus, the majority of parents find it pointless to let their daughters get high education. In the old days, it was also believed that daughters would become very stubborn if they were educated. Moreover, they would know how to write the love letters to men, so in order to prevent disgrace in the family, the girls should not be sent to school. In contrast, the boys are usually the breadwinners or the head of the family in the future; thus getting more knowledge would gain good reputation for their family. As a result, in poor families, if they can afford for only one child to go to school, then it will be the boy who gets the opportunity. Another factor is that girls are needed in the house or at the fields. Most Cambodian families, around 80%, are farmers, so they need a lot of workforce or labor force to assist in the fields because Cambodian farmers are still applying the old traditional ways of farming. Therefore, the girls should stay at home to cook or to work in the fields rather than go to school. In Cambodia, 65% of agricultural labor and 75% of fishery production are in the hands of women, as reported by NGO Forum on Cambodia. Alike, some parents would think that formal education is not that crucial; they would likely let their daughters to learn some skills or go to the city to working as

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นปัญหาที่ทั่วโลก ปัญหาเพศอยู่ไม่เฉพาะ ในประเทศกำลังพัฒนา แต่ยังอยู่ ในประเทศพัฒนาแล้วมากเช่นชาติตะวันตก เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศกำลังพัฒนา ประเทศกัมพูชา รากลึกในวัฒนธรรมที่เข้มงวด และลำดับชั้น เป็น rife กับเรื่องเพศ ตั้งแต่สิ้นสุดสงครามกลางเมืองสอง – ทศวรรษ – ลอง รัฐบาลพยายามพัฒนาประเทศเขตข้อมูลทั้งหมด แต่ก็มีจ่ายความสนใจน้อยในการติดตั้งปัญหาเพศในสังคม วันนี้ ความไม่เท่าเทียมกันของเพศ เพียงแค่อธิบายว่า การรักษาไม่เป็นธรรม และ inequitable ระหว่างชายและหญิง เห็นแง่สังคมกัมพูชา ตัวอย่างการศึกษา และสุขภาพ สถานะทางสังคม และอำนาจทางการเมือง และตัดสินใจเรื่องเพศในการศึกษามันเป็นความจริงที่ว่า ในกัมพูชา ผู้หญิงมีจำนวนมากกว่าผู้ชาย อย่างไรก็ตาม อัตรา illiteracy ของผู้หญิงจะสูงกว่าของผู้ชาย อัตราการลงทะเบียนเรียนของนักเรียนหญิงจะต่ำกว่าของนักเรียนชาย ตามสถิติของกระทรวงสตรีกิจการ 71% เมื่อเทียบกับ 50% ของผู้ชายผู้หญิงจะมีฟังก์ชัน illiterate เพียง 12% ของผู้หญิงช่วงอายุ 25 มีมากกว่าระดับประถมศึกษา แม้ว่าการเล่าเรียนในโรงเรียนเพิ่มขึ้นสำหรับหญิง (เพิ่มขึ้น 3% ระหว่างปี 1998 และ 2002), ส่วนใหญ่ทำการศึกษาขั้นพื้นฐาน และช่องว่างเพศขยายมากกว่าที่ชั้นรองมีสาเหตุหลายประการที่อยู่เบื้องหลังช่องว่างทั้งระหว่างชายและหญิงในการเข้าถึงการศึกษา ครั้งแรก มันเป็นตามประเพณีโดยผู้ปกครองความ (เหมารวม) บุตรและธิดา Customarily ผู้ปกครองพิจารณาเด็กผู้ชายสำคัญกว่าผู้หญิงในแบบที่เด็กผู้ชายสามารถออกไปทำงาน ในขณะที่ผู้หญิง ต้องอยู่บ้านดูแลงานบ้าน ยัง หญิง หลังจากการแต่งงาน คาดว่าสามีจะเลี้ยงเพื่อที่พวกเขาต้องการทำงานใด ๆ ดังนั้น ส่วนใหญ่ของผู้ปกครองพบว่าประเด็นให้ลูกสาวของพวกเขาได้รับการศึกษาสูง ในโบราณ นอกจากนี้ยังถือว่าว่า ลูกสาวจะเป็นปากแข็งมากถ้าพวกเขาได้รับการศึกษา นอกจากนี้ พวกเขาจะรู้วิธีการเขียนจดหมายรักชาย ดังนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้ขายหน้าในครอบครัว หญิงควรไม่ส่งไปโรงเรียน ในทางตรงกันข้าม เด็กผู้ชายมักจะ breadwinners หรือหัวหน้าครอบครัวในอนาคต จึง ได้รับความรู้เพิ่มเติมจะได้รับชื่อเสียงที่ดีสำหรับครอบครัวของพวกเขา ดังนั้น ในครอบครัวที่ยากจน ถ้าพวกเขาสามารถจ่ายสำหรับลูกเดียวจะไปโรงเรียน จะมีเด็กที่ได้รับโอกาส ปัจจัยอื่นคือ ว่า ผู้หญิงมีความจำเป็น ในบ้าน หรือ ในฟิลด์ กัมพูชาส่วนใหญ่ครอบครัว ประมาณ 80% เป็นเกษตรกร ดังนั้นพวกเขาต้องการมากของกำลังแรงงานหรือแรงงานให้ความช่วยเหลือในเขตข้อมูลเนื่องจากเกษตรกรกัมพูชายังคงใช้วิธีแบบเก่าของนา ดังนั้น หญิงควรพักที่บ้าน ทำอาหาร หรือการทำงานในฟิลด์ มากกว่าที่ไปโรงเรียน ในประเทศกัมพูชา 65% ของแรงงานเกษตรและ 75% ของการผลิตประมงอยู่ในมือของผู้หญิง รายงานของ NGO Forum ในกัมพูชา เหมือน บางครอบครัวคิดว่า ไม่ที่สำคัญ การศึกษาทาง พวกเขาอาจจะให้ลูกสาวของพวกเขาเพื่อเรียนรู้ทักษะบางอย่าง หรือไปที่เมืองเพื่อทำงานเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นปัญหาระดับโลก, ปัญหาทางเพศที่มีอยู่ไม่เพียง แต่ในประเทศกำลังพัฒนา แต่ยังอยู่ในประเทศที่พัฒนาสูงเช่นประเทศตะวันตก เป็นประเทศที่กำลังพัฒนาในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้กัมพูชาที่ฝังรากลึกในวัฒนธรรมที่เข้มงวดและลำดับชั้นคืออุดมไปด้วยปัญหาทางเพศ ตั้งแต่สงครามกลางเมืองนานกว่าหนึ่งทศวรรษสองสิ้นสุดวันที่รัฐบาลได้พยายามที่จะพัฒนาประเทศในทุกสาขา แต่มันได้ให้ความสนใจเพียงเล็กน้อยที่จะติดตั้งปัญหาทางเพศในสังคม วันนี้ความไม่เท่าเทียมกันทางเพศอธิบายง่าย ๆ ว่าการรักษาที่ไม่เป็นธรรมและความไม่เท่าเทียมกันระหว่างชายและหญิงมีให้เห็นในหลายแง่มุมของสังคมเขมรเพื่อการศึกษาตัวอย่างและการดูแลสุขภาพสถานะทางสังคมและอำนาจทางการเมืองและการตัดสินใจ. ปัญหาเพศในการศึกษามันเป็นความจริงที่ว่าผู้หญิงในประเทศกัมพูชามีจำนวนมากกว่าผู้ชาย แต่อัตราการไม่รู้หนังสือของผู้หญิงที่สูงกว่าของคน; อัตราการลงทะเบียนเรียนของนักศึกษาหญิงที่ต่ำกว่าของนักเรียนชาย ตามสถิติของกระทรวงกิจการสตรี 71% ของผู้หญิงเมื่อเทียบกับ 50% ของผู้ชายมีการศึกษาการทำงาน เพียง 12% ของผู้หญิงที่มีอายุเกินกว่า 25 มีมากกว่าระดับประถมศึกษา แม้ว่าจะลงทะเบียนเรียนเพิ่มขึ้นสำหรับสาว (เพิ่มขึ้นจาก 3% ระหว่างปี 1998 และ 2002) ส่วนใหญ่ไม่สำเร็จการศึกษาขั้นพื้นฐานและช่องว่างทางเพศที่เติบโตมากขึ้นในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย. มีหลายเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังช่องว่างกว้างระหว่างเพศชายและเพศหญิงมี ในแง่ของการเข้าถึงการศึกษา ครั้งแรกเป็นความคิดของผู้ปกครองแบบดั้งเดิมที่ใช้ (ต้นแบบ) ที่มีต่อลูกชายและลูกสาว ปรกติพ่อแม่ของเด็กชายพิจารณาที่สำคัญมากกว่าเด็กผู้หญิงในทางที่ชายสามารถออกไปทำงานในขณะที่สาว ๆ ต้องอยู่ที่บ้านและใช้ค่าใช้จ่ายในการทำงานบ้าน นอกจากนี้สาว ๆ หลังจากแต่งงานที่คาดว่าจะได้รับการเลี้ยงดูจากสามีของพวกเขาดังนั้นพวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องทำงานใด ๆ ดังนั้นส่วนใหญ่ของผู้ปกครองพบว่ามันไม่มีจุดหมายที่จะให้ลูกสาวของพวกเขาได้รับการศึกษาสูง ในสมัยก่อนมันก็ยังเชื่อว่าลูกสาวจะกลายเป็นปากแข็งมากถ้าพวกเขาได้รับการศึกษา นอกจากนี้พวกเขาจะได้รู้ว่าวิธีการเขียนจดหมายรักให้กับคนอื่น ๆ เพื่อป้องกันไม่ให้อับอายขายหน้าในครอบครัวสาว ๆ ไม่ควรที่จะส่งไปยังโรงเรียน ในทางตรงกันข้ามเด็กมักจะหาเลี้ยงครอบครัวหรือหัวหน้าครอบครัวในอนาคตนั้น จึงได้รับความรู้มากขึ้นจะได้รับชื่อเสียงที่ดีสำหรับครอบครัวของพวกเขา เป็นผลให้ในครอบครัวที่ยากจนถ้าพวกเขาสามารถจ่ายได้ในราคาเพียงเด็กคนหนึ่งที่จะไปโรงเรียนแล้วมันจะเป็นเด็กผู้ชายที่ได้รับโอกาส ปัจจัยอีกประการหนึ่งคือการที่สาว ๆ ที่มีความจำเป็นในบ้านหรือที่ทุ่งนา ส่วนใหญ่ครอบครัวกัมพูชาประมาณ 80% เป็นเกษตรกรเพื่อให้พวกเขาต้องการมากของแรงงานหรือแรงงานให้ความช่วยเหลือในด้านเพราะเกษตรกรกัมพูชายังคงใช้วิธีการดั้งเดิมเก่าของการทำฟาร์ม ดังนั้นสาว ๆ ควรจะอยู่ที่บ้านในการปรุงอาหารหรือการทำงานในสาขาที่มากกว่าการไปโรงเรียน ในประเทศกัมพูชา 65% ของแรงงานภาคเกษตรและ 75% ของการผลิตประมงอยู่ในมือของผู้หญิงขณะที่รายงานจากองค์กรพัฒนาเอกชนที่ฟอรั่มในกัมพูชา เหมือนกันพ่อแม่บางคนจะคิดว่าการศึกษาอย่างเป็นทางการไม่ได้ที่สำคัญ; พวกเขามีแนวโน้มที่จะให้ลูกสาวของพวกเขาที่จะเรียนรู้ทักษะบางอย่างหรือไปที่เมืองที่จะทำงานเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นปัญหาระดับโลก ปัญหาเพศที่มีอยู่ไม่เพียง แต่ในประเทศ แต่ยังอยู่ในการพัฒนาประเทศ เช่น ประเทศตะวันตก เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ พัฒนาประเทศ กัมพูชา ที่ฝังรากลึกในวัฒนธรรมเข้มงวดและลําดับชั้น เต็มไปด้วยปัญหาทางเพศ ตั้งแต่สองทศวรรษ - ยาวและสงครามกลางเมืองสิ้นสุดลง รัฐบาลได้พยายามที่จะพัฒนาประเทศในเขตข้อมูลทั้งหมดแต่จะให้ความสนใจน้อย ติดเพศ ปัญหาในสังคม วันนี้ , เพศเท่าเทียมกัน เพียงแค่อธิบายว่าไม่เป็นธรรมและการเหลื่อมล้ำระหว่างหญิงและชาย คือเห็นในหลาย ๆด้านของสังคมกัมพูชา เพื่อศึกษาตัวอย่างและการดูแลสุขภาพ สถานะทางสังคม และอำนาจทางการเมือง และการตัดสินใจ เรื่องเพศในการศึกษา

มันเป็นความจริงที่ว่าผู้หญิงมีมากกว่าผู้ชายในกัมพูชา อย่างไรก็ตาม อัตราการไม่รู้หนังสือของผู้หญิงมีมากกว่าผู้ชาย ; โรงเรียนการลงทะเบียนเรียนของนักศึกษาหญิง ซึ่งต่ำกว่าที่ของนักเรียนชาย ตามสถิติของกระทรวงสตรี , 71% ของผู้หญิงเมื่อเทียบกับผู้ชาย โดย 50% ของหนังสือเพียง 12% ของผู้หญิงอายุ 25 มีมากกว่าในระดับประถมศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ แม้ว่าการลงทะเบียนโรงเรียนเพิ่มขึ้นสำหรับผู้หญิง ( เพิ่มขึ้น 3 เปอร์เซ็นต์ระหว่างปี 1998 และ 2002 ) ส่วนใหญ่ไม่สมบูรณ์ การศึกษาขั้นพื้นฐาน และเพศ ช่องว่างที่เติบโตมากขึ้นในระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย .
มีหลายเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังกว้างช่องว่างระหว่างชายและหญิงในแง่ของการเข้าถึงการศึกษา ครั้งแรกมันเป็นประเพณีและความคิดจากผู้ปกครอง ( ตายตัว ) ที่มีต่อบุตรชายและบุตรสาวหลายคน ตามปรกติ ผู้ปกครองพิจารณาผู้ชายสำคัญกว่าผู้หญิงในแบบที่ผู้ชายไปทำงาน ส่วนผู้หญิงต้องอยู่บ้านดูแลบ้านทำงานบ้าน นอกจากนี้ สาวๆ หลังแต่งงาน ที่คาดว่าจะได้รับจากสามีของพวกเขาดังนั้นพวกเขาไม่ต้องทำงานใด ๆ ดังนั้นส่วนใหญ่ของผู้ปกครองพบว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะให้ลูกสาวของพวกเขาได้รับการศึกษาสูง ในสมัยโบราณ นอกจากนี้ยังเชื่อว่า ลูกสาวจะกลายเป็นคนดื้อ ถ้าพวกเขามีการศึกษา นอกจากนี้ พวกเขาจะรู้วิธีเขียนจดหมายรักถึงผู้ชาย ดังนั้นเพื่อป้องกันไม่ให้เสื่อมเสียในครอบครัว ผู้หญิงไม่ควรถูกส่งไปโรงเรียน ในทางตรงกันข้ามเด็กๆ มักจะเป็นหลัก หรือหัวของครอบครัวในอนาคต จึงได้รับความรู้เพิ่มเติม จะได้รับชื่อเสียงที่ดีสำหรับครอบครัวของพวกเขา ผล ในครอบครัวที่ยากจน ถ้าพวกเขาสามารถ เพียง หนึ่ง ลูกไปโรงเรียนแล้วจะเป็นเด็กที่ได้รับโอกาส ปัจจัยอื่นคือ ผู้หญิงจะต้องอยู่ในบ้าน หรือในเขตข้อมูล ครอบครัวชาวกัมพูชาส่วนใหญ่ ประมาณ 80 %เป็นเกษตรกร ดังนั้นพวกเขาต้องการมากของแรงงานหรือแรงงาน เพื่อช่วยเหลือเกษตรกรในด้าน เพราะเขมรยังใช้วิธีแบบเก่าในการทำไร่ ดังนั้นผู้หญิงควรอยู่บ้าน ทำอาหาร หรือทำงานในสาขา แทนที่จะไปโรงเรียน ในประเทศกัมพูชา , 65% ของจำนวนแรงงานเกษตร และ 75% ของการผลิตประมงอยู่ในมือของผู้หญิงรายงานโดย NGO Forum ในกัมพูชา เหมือนกัน พ่อแม่บางคนอาจคิดว่า การศึกษาที่ไม่สําคัญ พวกเขาอาจจะให้ลูกสาวของพวกเขาที่จะเรียนรู้ทักษะบางอย่าง หรือไปทำงานตามเมือง