Finally, Albert rose, wiped the tea

Finally, Albert rose, wiped the tears from his cheeks and said, “No, brother. I cannot go to Nuremberg. It is too late for me. Look what four years in the mines have done to my hands! The bones in every finger have been smashed, and lately I have been suffering from arthritis so badly in my right hand that I cannot make delicate lines on parchment or canvas with a pen or a brush. No, brother, for me it is too late.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด อัลเบิร์ตกุหลาบ เช็ดน้ำตาที่จากแก้มของเขา และกล่าว ว่า "ไม่มี พี่ชาย ฉันไม่ไปที่นูเรมเบิร์ก มันสายเกินไปสำหรับฉัน ลักษณะ 4 ปีในเหมืองแร่ได้ทำกับมือของฉัน มีการทุบกระดูกในนิ้วทุก และเมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้ทรมานจากโรคไขข้ออักเสบลุ่ยในขวามือว่า ผมไม่สามารถทำให้เส้นอ่อนบนกระดาษหรือผืนผ้า ด้วยปากกาหรือแปรง ไม่ พี่ชาย สำหรับฉัน มันไม่ดี"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายอัลเบิร์เพิ่มขึ้นเช็ดน้ำตาจากแก้มของเขาและกล่าวว่า "ไม่มีพี่ชาย ฉันไม่สามารถไปที่นูเรมเบิร์ก มันจะสายเกินไปสำหรับฉัน ดูสิ่งที่สี่ปีในการทำเหมืองแร่ได้กระทำอะไรกับมือของฉัน! กระดูกในทุกนิ้วได้รับการทุบและเมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้รับทุกข์ทรมานจากโรคข้ออักเสบจึงไม่ดีในมือข้างขวาของฉันที่ฉันไม่สามารถทำให้เส้นที่ละเอียดอ่อนบนกระดาษหรือผ้าใบด้วยปากกาหรือแปรง ไม่มีพี่ชายสำหรับฉันมันจะสายเกินไป. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด , อัลเบิร์ต กุหลาบเช็ดน้ำตาจากแก้มของเขาและกล่าวว่า " ไม่ พี่ชาย ผมไม่สามารถไปฮ่องกง . มันสายเกินไปสำหรับฉัน ดูสิว่าสี่ปีในเหมืองแร่ ทำให้มือของฉัน ! กระดูกทุกนิ้วถูกทุบ และเมื่อเร็ว ๆนี้ฉันได้รับทุกข์ทรมานจากโรคไขข้ออักเสบมาก ในมือข้างขวาของฉันที่ฉันสามารถสร้างบรรทัดที่ละเอียดอ่อนบนกระดาษหรือผ้าใบด้วยปากกาหรือแปรง ไม่ ท่านพี่ สำหรับผมมันสายเกินไป "