The only thing left was a bag of ho

The only thing left was a bag of holding. It flew up and into Meng Hao’s hand. He patted it lightly, then produced a jade slip upon which was inscribed the character “Secret.” He placed it on the table.

“Here is my invitation slip,” he said. The others couldn’t see his expression, as it was hidden by the bamboo hat. They could only hear his raspy voice coming out from underneath it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งเดียวที่เหลือเป็นกระเป๋าถือได้ มันบินขึ้น และมือเมงเฮา โรคกลัวเบา ๆ แล้วเขาผลิตใบหยกตามที่จารึกอักขระ "ลับ" เขาวางไว้บนโต๊ะเขากล่าวว่า "นี่เป็นของฉันส่งคำเชิญ คนอื่นไม่เห็นเขาแสดงออก ตามมันถูกซ่อน ด้วยหมวกไม้ไผ่ นอกจากนี้พวกเขาเท่านั้นจะได้ยินเสียงปารานาของเขาออกมาจากใต้มัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิ่งเดียวที่เหลือเป็นถุงถือ มันบินขึ้นและในมือเม้งเฮาส์ เขาตบเบา ๆ แล้วหยิบใบหยกซึ่งถูกจารึกตัวอักษร "ความลับ." เขาวางไว้บนโต๊ะ. "นี่คือใบคำเชิญของฉัน" เขากล่าวว่า คนอื่น ๆ ที่ไม่สามารถมองเห็นการแสดงออกของเขาขณะที่มันถูกซ่อนไว้โดยหมวกไม้ไผ่ พวกเขาจะสามารถได้ยินเสียงแหบพร่าของเขาออกมาจากข้างใต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งเดียวที่เหลือคือ กระเป๋าถือ มันบินขึ้นและลง เมิ่งฮ่าวมือ เขาลูบหัวมันเบาๆ แล้วผลิตหยกลื่นบนซึ่งสลักอักขระ " ลับ " ที่เขาวางไว้บนโต๊ะ" ที่นี่คือ การจัดส่งคำเชิญของฉัน " เขากล่าว คนอื่นไม่สามารถเห็นสีหน้าของเขาราวกับว่ามันถูกซ่อนอยู่โดยสวมหมวกไผ่ . พวกเขาสามารถได้ยินเสียงเคลื่อนไหวของเขาออกมาจากใต้มัน