been marked throughout Southeast As

been marked throughout Southeast Asia, there is some patchiness to the severity of the losses, again with Laos havingsuffered some of the steepest declines. This comparison is instructive because the country retains large tracts of habitat suitable for these species, has a relatively low human population density, and is unlikely to have used environment-contaminating chemicals athigh levels across the ancestral vulture range. Laos did, however, lose most of its open-country wild ungulates during the second half of the twentieth century (through hunting), and it probably experienced significant changes in livestock husbandry (Duckworth et al. 1999). Cambodia, the core area for the relict
Gyps populations of Southeast Asia, differs from the rest of Indochina. A relatively large open-country landscape has until recently remained sparsely settled (because of the Khmer Rouge and other security concerns), wild ungulate populations persist locally, and the villages in and abutting this area still practice extensive free-ranging of domestic bovids during the dry season (Timmins & Ou Ratanak 2001). The remnant Gyps populations in adjacent Laos and Vietnam are unlikely
to be viable under current conditions without this Cambodian vulture population.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รับหมายทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มีบาง patchiness กับความรุนแรงของการสูญเสีย อีกครั้งกับ havingsuffered ลาวปฏิเสธความชันอย่างใดอย่างหนึ่ง การเปรียบเทียบนี้เป็น instructive เนื่องจากยังคงมีขนาดใหญ่ซึ่งอยู่อาศัยที่เหมาะสำหรับสายพันธุ์เหล่านี้ มีความหนาแน่นของประชากรมนุษย์ที่ค่อนข้างต่ำ และไม่น่าจะใช้สิ่งแวดล้อมขยะสารเคมี athigh ระดับช่วงแร้งของบรรพบุรุษ ลาวอย่างไรก็ตาม ได้ เสียส่วนใหญ่ของประเทศเปิดป่า ungulates ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษยี่สิบ (ผ่านล่าสัตว์), และมันอาจจะมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในสัตว์เลี้ยง (Duckworth et al. 1999) กัมพูชา พื้นที่หลักสำหรับการ relictGyps ประชากรของทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ แตกต่างจากส่วนเหลือของอินโดจีน ทิวทัศน์ประเทศเปิดค่อนข้างใหญ่ได้จน กระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ ยังคงจ่ายเบาบาง (เนื่องจากเขมรแดงและความกังวลด้านความปลอดภัยอื่น ๆ), ประชากร ungulate ป่ายืนยันภายใน หมู่บ้านและ abutting บริเวณนี้ยังคงปฏิบัติอย่างละเอียดฟรีหลากหลายของ bovids ในประเทศช่วงฤดูแล้ง (Timmins & Ou ห้อง 2001) ประชากร Gyps เหลืออยู่ติดกับลาวและเวียดนามไม่น่าจะทำงานได้ภายใต้เงื่อนไขปัจจุบันโดยประชากรแร้งกัมพูชานี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ถูกทำเครื่องหมายทั่วทั้งภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีบาง patchiness กับความรุนแรงของการสูญเสียอีกครั้งกับลาว havingsuffered บางส่วนของการลดลงชัน การเปรียบเทียบนี้เป็นบทเรียนเพราะประเทศยังคงขุดเจาะขนาดใหญ่ของที่อยู่อาศัยที่เหมาะสมสำหรับสายพันธุ์นี้มีค่อนข้างต่ำความหนาแน่นของประชากรมนุษย์และไม่น่าจะมีการใช้สารเคมีที่ปนเปื้อนในสิ่งแวดล้อม athigh ระดับในช่วงอีแร้งบรรพบุรุษ ลาวได้ แต่สูญเสียมากที่สุดของการเปิดประเทศกีบป่าในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ (ผ่านการล่าสัตว์) และมันอาจจะมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการเลี้ยงปศุสัตว์ (Duckworth et al. 1999) กัมพูชาพื้นที่หลักสำหรับแม่ม่าย
ประชากร Gyps ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีความแตกต่างจากส่วนที่เหลือของอินโดจีน ค่อนข้างใหญ่ภูมิทัศน์เปิดประเทศได้จนกว่าจะยังคงอยู่เมื่อเร็ว ๆ นี้เบาบางลง (เพราะของเขมรแดงและความกังวลด้านความปลอดภัยอื่น ๆ ) ประชากรที่มีกีบเท้าป่ายังคงมีอยู่ในท้องถิ่นและหมู่บ้านในและจดบริเวณนี้ยังคงปฏิบัติอย่างกว้างขวางฟรีตั้งแต่ของ bovids ภายในประเทศในช่วง ฤดูแล้ง (มินและ Ou Ratanak 2001) ประชากรที่เหลืออยู่ใน Gyps อยู่ติดลาวและเวียดนามจะมีโอกาส
ที่จะทำงานภายใต้สภาวะปัจจุบันโดยไม่ต้องประชากรอีแร้งนี้กัมพูชา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถูกทำเครื่องหมายไว้ทั่วทั้งภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มี patchiness กับระดับความรุนแรงของการสูญเสียอีกครั้งกับลาว havingsuffered บางส่วนของการลดลงสูงชัน . การเปรียบเทียบนี้จะเป็นประโยชน์มากเพราะประเทศมีขนาดใหญ่จำนวนมากของที่อยู่อาศัย เหมาะสำหรับชนิดเหล่านี้มีความหนาแน่นของประชากรมนุษย์ค่อนข้างต่ำ และไม่น่าจะมีการปนเปื้อนสารเคมีที่ใช้สภาพแวดล้อมอยู่ในระดับข้ามช่วงแร้งของบรรพบุรุษ ลาวได้ แต่สูญเสียมากที่สุดของพันธะเคมีป่าประเทศเปิดในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบ ( ผ่านล่า ) , และมันอาจมีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการเลี้ยงปศุสัตว์ ดักเวิร์ธ ( et al . 1999 ) กัมพูชา พื้นที่หลัก ของซากพืชหรือสัตว์gyps ประชากรของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่แตกต่างจากส่วนที่เหลือของภูมิภาคอินโดจีน ภูมิทัศน์ของประเทศที่ค่อนข้างใหญ่ มีเปิดจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ยังคงเบาบางแล้ว ( เพราะของเขมรแดงและความกังวลการรักษาความปลอดภัยอื่น ๆ ) , ป่าสัตว์ที่มีกีบเท้ามีคงอยู่ภายใน และหมู่บ้านในพื้นที่นี้ และ abutting ยังคงปฏิบัติอย่างละเอียดฟรีตั้งแต่ของ bovids ภายในประเทศในช่วงหน้าแล้ง ( Timmins & OU ระตานาค 2001 ) ส่วนที่เหลือ gyps ประชากรในลาวและเวียดนามก็อยู่ติดกันได้ภายใต้เงื่อนไขโดยในปัจจุบันนี้เขมรแร้งประชากร