Abstract. The production of edible

Abstract. The production of edible cooking made from the pectin of papaya skin with cassava and glycerol adition had been studied. The usage of pectin of papaya skin was one way to use papaya skin waste in order to raise its economic value. The aim of this study was to study the effect of cassava starch and glycerol concentration on the product qualities and to determine the best treatment in making a good quality adible film and acceptable by the consumer. This research used completely randomized design in factorial patern with two factors. The first factor was cassava starch concentration (25%, 35% and 45%) and the second factor was glycerol concentration (20 %, 15% and 10). The data were analyzed by Analysis of Variance (Anova) and Duncan's Multiple Range Test to detect the difference between the treatment. The best treatment was 25% cassava starch addition and 10% glycerol concentration which produced edible film which had moisture content of 21.16%, thickness of 0.023 mm, tensile strength of N, elasticity of 14.223%, and vapor transmission rate of 116.963 g/m²/24 hours. So the production of edible film from papaya skin pectin was potential to be developed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นามธรรม. การผลิตของกินการปรุงอาหารที่ทำจากเพคตินของมะละกอผิวมันสำปะหลังและกลีเซอรอลเติมได้รับการศึกษา การใช้งานของเพคตินของผิวมะละกอเป็นวิธีหนึ่งที่จะใช้มะละกอเสียผิวเพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจของ จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบของแป้งมันสำปะหลังและกลีเซอรอลความเข้มข้นต่อคุณภาพของผลิตภัณฑ์และเพื่อตรวจสอบการรักษาที่ดีที่สุดในการทำภาพยนตร์ที่มีคุณภาพดี adible และเป็นที่ยอมรับจากผู้บริโภค การวิจัยครั้งนี้ใช้แบบสุ่มสมบูรณ์ใน patern ปัจจัยที่มีสองปัจจัย ปัจจัยแรกคือความเข้มข้นของแป้งมันสำปะหลัง (25%, 35% และ 45%) และปัจจัยที่สองความเข้มข้นของกลีเซอรีนเป็น (20%, 15% และ 10) วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์ความแปรปรวน (Anova) และการทดสอบช่วงของดันแคนหลายในการตรวจสอบความแตกต่างระหว่างการรักษา การรักษาที่ดีที่สุดคือ 25% นอกจากแป้งมันสำปะหลังและความเข้มข้นของกลีเซอรีน 10% ซึ่งผลิตฟิล์มกินที่มีความชื้น 21.16%, ความหนาของ 0.023 มิลลิเมตรความต้านทานแรงดึงของ N, ความยืดหยุ่นของ 14.223% และอัตราการส่งไอ 116.963 กรัม / ตารางเมตร /24 ชั่วโมง. ดังนั้นการผลิตภาพยนตร์ที่กินได้จากเพคตินผิวมะละกอก็มีศักยภาพที่จะได้รับการพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นามธรรม การผลิตของการทำอาหารที่กินได้ทำจากเพกทินของผิวมะละกอกับมันสำปะหลังและกลีเซอร adition ได้รับการศึกษา. การใช้งานของผิวมะละกอเป็นวิธีหนึ่งในการใช้ของเสียผิวมะละกอเพื่อเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจ. จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการศึกษาผลของแป้งมันสำปะหลังและความเข้มข้นของกลีเซอรในคุณภาพของผลิตภัณฑ์และเพื่อตรวจสอบการรักษาที่ดีที่สุดในการทำฟิล์มที่มีคุณภาพดีและยอมรับโดยผู้บริโภค งานวิจัยนี้ใช้การออกแบบสุ่มอย่างสมบูรณ์ในของแฟกทอเรียลที่มีสองปัจจัย. ปัจจัยแรกคือความเข้มข้นของแป้งมันสำปะหลัง (25%, ๓๕% และ๔๕%) และปัจจัยที่สองคือความเข้มข้นของกลีเซอรอล (20%, 15% และ 10) ข้อมูลได้รับการวิเคราะห์โดยการวิเคราะห์ความแปรปรวน (Anova) และการทดสอบหลายช่วงของ Duncan เพื่อตรวจหาความแตกต่างระหว่างการรักษา การรักษาที่ดีที่สุดคือ25% แป้งมันสำปะหลังและ10% ความเข้มข้นของกลีเซอรอลและผลิตฟิล์มกินซึ่งมีปริมาณความชื้น๒๑.๑๖%, ความหนาของ๐.๐๒๓ mm, ความแรงของแรงดึงของ N, ความยืดหยุ่นของ๑๔.๒๒๓%, และอัตราการส่งผ่านของ๑๑๖.๙๖๓ g/m ²/24 ชั่วโมง. ดังนั้นการผลิตภาพยนตร์ที่กินจากผิวมะละกอมีศักยภาพที่จะได้รับการพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่เป็นนามธรรม การใช้เพคตินมะละกอเป็นวัตถุดิบและใช้มันสำปะหลังและกลีเซอรีนเป็นวัตถุดิบในการศึกษา การใช้เพคตินจากเปลือกมะละกอเป็นหนึ่งในวิธีที่จะเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจโดยการใช้ของเสียจากเปลือกมะละกอ ผลของความเข้มข้นของแป้งมันสำปะหลังและกลีเซอรีนต่อคุณภาพของผลิตภัณฑ์ที่ศึกษาวิธีที่ดีที่สุดในการเตรียมฟิล์มที่มีคุณภาพดีและเป็นที่ยอมรับของผู้บริโภค การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกแบบสุ่มอย่างสมบูรณ์ ปัจจัยแรกคือความเข้มข้นของแป้งมันสำปะหลังและปัจจัยที่สองคือความเข้มข้นของกลีเซอรีน ความแตกต่างในประสิทธิภาพของทั้งสองวิธีวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์ความแปรปรวนและการทดสอบดันแคนหลายขั้นตอน เงื่อนไขที่ดีที่สุดสำหรับการรักษาคือการเพิ่มแป้งมันสําปะหลังและ 10-10 เปอร์เซ็นต์ของกลีเซอรีนเพื่อเตรียมปริมาณน้ำ 21.16 เปอร์เซ็นต์ความหนา 0.023m M แรงดึงยืดหยุ่น 14.223 เปอร์เซ็นต์ 116.96g ฟิล์มกินได้ชั่วโมง m2-24 ดังนั้นการใช้เพคตินมะละกอเพื่อเตรียมฟิล์มกินได้มีการพัฒนากว้างโอกาส