ย้อนไปเมื่อ 3 ปีก่อน เมื่อผมอายุ 17 ปี ผมอยู่ที่โรงเรียน ผมได้เเสดงหนังสั้น บทของผมคือเพื่อนของพระเอก. ผมทำให้ทุกคนตลกเเละสนุกสนาน ทุกอย่างกำลังไปได้สวยเเต่ก็ต้องหยุดลงทุกอย่างอยู่ในความเงียบ เพราะผมลืมบทพูด. ผมคิด"ผมจะต้องพูดว่าอะไรต่อ?". ทุกสายตามองมาที่ผม. มันทำให้ผมรู้สึกอายมากๆ. จนกระทั่งเพื่อนเดินมาพูดเบาๆว่า"คุณต้องเล่าเรื่องตลก". ผมยืนนึ่งไปสักพัก เริ่มนึกถึงเรื่องที่ผมจะต้องเล่า
began to think I would have to tell.