1. IntroductionVietnam’s urban plan

1. Introduction
Vietnam’s urban planning regime was originally based
on the doctrines and practices of the former Soviet
Union; thus, it followed the basic structure of the
Russian model that was designed for application under
a centrally based economic framework (JBIC, 1999).
As Vietnam’s economy rapidly transitions from a
socialist to an open market economy, urban development
activities have diversified from being state-run initiatives
to private enterprises, activities bankrolled with foreign
capital or other nongovernmental initiatives. This
transformation paved the way for the obsolescence of the
then urban planning regime and its inappropriateness to
Vietnam’s economic realities (GTZ, 2003).
The Vietnamese government has constantly
readjusted to these realities as seen by the constant
issuances of relevant laws and regulations highlighted by
the promulgation of the Law on Urban Planning in 2009.
The Law on Urban Planning, which contains several
institutional improvements, was made distinct with the
introduction of zoning plans as intermediate spatial
plans between general plans and detailed plans. To
avoid misunderstanding, it should be noted that ‘zoning’ does not mean division into zones, but the middle of the
hierarchical urban planning area. From hereon, that law
has institutionalized the precept that zoning plans play
a critical role in urban land management to supplement
general plans and detailed plans so far.
For the first time in Vietnam a definitive zoning plan
was strictly applied in the expanded central business
district (CBD) (930 ha) in Ho Chi Minh City (HCMC),
the largest city in Vietnam. However, the seeming
incompleteness and underdevelopment of many aspects
of the new planning regime have forced competent
municipal authorities in HCMC to carry out zoning
planning in their own way through exceptional means.
On the other hand, China, which is also transitioning
into a market economy like Vietnam, has a similar urban
planning regime. In China, the basic framework of urban
planning was formed by enacting its City Planning Act
in 1989, which was followed by a series of legislation
and institution for urban planning, including the Town
and Country Planning Law issued in 2007 to replace the
City Planning Act and bring about marked improvements
in spatial planning. Although the urban planning system
in China has not always been applied effectively due to similar reasons observed in Vietnam, it is noteworthy
that in some major cities, such as Beijing and Shanghai,
municipal authorities have adopted the planning
regime flexibly to suit their individual socio-economic
situations. In addition, this approach to planning has
been shared with experts belonging to local planning
institutes and universities for their information.
In this article, the urban planning regime formulated
in Vietnam is summarized by analyzing the zoning plan
initiated in HCMC juxtaposed with the urban planning
regime implemented in major cities in China to get
helpful and instructive methods that would improve the
present urban planning regime in Vietnam

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำของเวียดนามเมืองวางระบอบการปกครองเดิมขึ้นอยู่กับอยู่และปฏิบัติของโซเวียตในอดีตสหภาพ ดังนั้น มันตามโครงสร้างพื้นฐานของการรุ่นรัสเซียที่ออกแบบมาสำหรับใช้งานภายใต้ตามศูนย์กลางเศรษฐกิจกรอบ (JBIC, 1999)เป็นของเวียดนามเศรษฐกิจเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วจากการสังคมนิยมเป็นการเปิดตลาดเศรษฐกิจ เมืองพัฒนากิจกรรมมีหลากหลายจากการริเริ่มของรัฐไปยังบริษัทเอกชน กิจกรรม bankrolled กับต่างประเทศทุนหรือริเริ่มอื่น ๆ เอกชน นี้การปูทางสำหรับ obsolescence ของแล้วการวางผังเมืองระบอบและ inappropriateness ของการเวียดนามเศรษฐกิจจริง (GTZ, 2003)รัฐบาลเวียดนามได้ตลอดเวลาreadjusted กับความเป็นจริงเหล่านี้เป็นค่าคงที่เห็นissuances กฎหมายและกฎระเบียบที่เน้นpromulgation กฎหมายว่าด้วยการผังเมืองในปี 2552กฎหมายว่าด้วยการผังเมือง ซึ่งประกอบด้วยหลายปรับปรุงสถาบัน ทำแตกต่างกับการแนะนำแผนกำหนดเขตเป็นกลางพื้นที่แผนระหว่างแผนทั่วไปและแผนรายละเอียด ถึงหลีกเลี่ยงการเข้าใจผิด ควรสังเกตที่ 'กำหนดเขต' ไม่หมายความว่า แบ่งเป็นโซน แต่ตรงกลางของการพื้นที่เมืองวางแผนตามลำดับชั้น จาก hereon ตัว เลือกที่กฎหมายมี institutionalized precept ว่า โซนแผนการเล่นบทบาทสำคัญในการจัดการที่ดินเมืองเสริมแผนทั่วไปและแผนรายละเอียดเพื่อให้ห่างไกลสำหรับครั้งแรกเวลาในเวียดนามวางแผนจัดโซนทั่วไปนำมาใช้ในธุรกิจที่ขยายอย่างเคร่งครัดอำเภอ (CBD) (930 ฮา) ในโฮจิมินห์ซิตี้ (เล็ก),เมืองที่ใหญ่ที่สุดในเวียดนาม อย่างไรก็ตาม ด้วยการเกอเดลและ underdevelopment หลายด้านของระบบการปกครองวางแผนใหม่ได้บังคับให้พนักงานเจ้าหน้าที่เจ้าหน้าที่เทศบาลเล็กเพื่อดำเนินการจัดโซนการวางแผนในแบบของตนเองโดยวิธีพิเศษในทางกลับกัน จีน ซึ่งยังเปลี่ยนเข้าสู่เศรษฐกิจแบบตลาดเช่นเวียดนาม มีคล้ายเมืองวางระบอบการปกครอง ในประเทศจีน กรอบพื้นฐานของเมืองการวางแผนก่อตั้งขึ้น โดยปฏิบัติการกระทำการวางแผนเมืองในปี 1989 ซึ่งด้วยชุดของกฎหมายและสถาบันการเมืองการวางแผน รวมถึงเมืองและประเทศวางแผนกฎหมายออกใช้ใน 2007 การแทนกระทำการวางแผนเมือง และนำการปรับปรุงที่ทำเครื่องหมายในการวางแผนพื้นที่การ แม้ว่าระบบการวางแผนเมืองในประเทศจีนยังไม่เสมอถูกใช้อย่างมีประสิทธิภาพเนื่องจากสาเหตุคล้ายกันในเวียดนาม เป็นที่น่าสังเกตซึ่งในบางเมือง ปักกิ่งและเซี่ยงไฮ้เจ้าหน้าที่เทศบาลได้นำมาใช้การวางแผนระบอบการปกครองยังให้เหมาะกับแต่ละคนของสังคมเศรษฐกิจสถานการณ์ นอกจากนี้ วิธีการนี้เพื่อการวางแผนได้การใช้ร่วมกับผู้เชี่ยวชาญของการวางแผนท้องถิ่นสถาบันและมหาวิทยาลัยสำหรับข้อมูลในบทความนี้ ระบบการวางแผนปกครองเมืองสูตรในเวียดนามมีสรุป โดยการวิเคราะห์แผนการจัดโซนเริ่มต้นกับการวางแผนเมืองความหรูหราอันน่าอร่อยดีระบอบการปกครองในเมืองจีนจะได้รับประโยชน์ และให้คำแนะนำวิธีที่จะปรับปรุงการปัจจุบันเมืองวางระบอบการปกครองในเวียดนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำระบอบการปกครองการวางผังเมืองของเวียดนามเป็นไปตามเดิมในคำสอนและการปฏิบัติของอดีตสหภาพโซเวียตสหภาพ; จึงใช้โครงสร้างพื้นฐานของรูปแบบรัสเซียที่ถูกออกแบบมาสำหรับการใช้งานภายใต้กรอบเศรษฐกิจตามส่วนกลาง(JBIC, 1999). ขณะที่เศรษฐกิจของเวียดนามอย่างรวดเร็วเปลี่ยนจากสังคมนิยมเศรษฐกิจตลาดเปิดการพัฒนาเมืองกิจกรรมมีความหลากหลายจากการเป็นรัฐความคิดริเริ่ม -run เพื่อประกอบการภาคเอกชนกิจกรรม bankrolled กับต่างประเทศทุนหรือความคิดริเริ่มพัฒนาเอกชนอื่น ๆ นี้การเปลี่ยนแปลงปูทางสำหรับสินค้าเก่าของระบอบการปกครองการวางผังเมืองแล้วและไม่เหมาะสมที่จะเป็นจริงทางเศรษฐกิจของเวียดนาม(GTZ, 2003). รัฐบาลเวียดนามได้อย่างต่อเนื่องปรับกับความเป็นจริงเหล่านี้เท่าที่เห็นโดยคงการออกกฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องโดยเน้นประกาศใช้กฎหมายว่าด้วยการผังเมืองในปี 2009 กฎหมายเกี่ยวกับการวางผังเมืองซึ่งมีหลายการปรับปรุงสถาบันได้ทำที่แตกต่างกันกับการแนะนำของการแบ่งเขตเป็นแผนเชิงพื้นที่กลางแผนระหว่างแผนทั่วไปและรายละเอียดแผนการ เพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดก็ควรจะตั้งข้อสังเกตว่าการแบ่งเขต 'ไม่ได้หมายความว่าการแบ่งเป็นโซน แต่ตรงกลางของพื้นที่การวางผังเมืองลำดับชั้น จากจากนี้กฎหมายที่มีสถาบันศีลว่ามีแผนแบ่งเขตเล่นบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในการบริหารจัดการที่ดินในเมืองเพื่อเสริมแผนทั่วไปและรายละเอียดแผนการเพื่อให้ห่างไกล. เป็นครั้งแรกในเวียดนามแผนแบ่งเขตที่ชัดเจนถูกนำมาใช้อย่างเคร่งครัดในศูนย์กลางธุรกิจที่ขยายเมือง( CBD) (930 ฮ่า) ​​ในโฮจิมินห์ซิตี้ (โฮจิมิน) เมืองที่ใหญ่ที่สุดในเวียดนาม อย่างไรก็ตามดูเหมือนไม่สมบูรณ์และล้าหลังของหลาย ๆ ด้านของระบอบการปกครองการวางแผนใหม่ได้บังคับให้อำนาจเจ้าหน้าที่เทศบาลในโฮจิมินที่จะดำเนินการแบ่งเขตการวางแผนในทางของตัวเองด้วยวิธีการพิเศษ. ในทางกลับกันประเทศจีนซึ่งยังก้าวเข้าสู่เศรษฐกิจการตลาดเช่นเวียดนามมีเมืองที่คล้ายระบอบการปกครองการวางแผน ในประเทศจีนกรอบพื้นฐานของเมืองการวางแผนที่ถูกสร้างขึ้นโดยตัวประกันผังเมืองของพระราชบัญญัติในปี1989 ซึ่งตามมาด้วยชุดของกฎหมายและสถาบันการวางผังเมืองรวมเมืองและประเทศกฎหมายการวางแผนออกในปี2007 เพื่อแทนที่ผังเมืองพระราชบัญญัติและนำมาเกี่ยวกับการปรับปรุงการทำเครื่องหมายในการวางแผนเชิงพื้นที่ แม้ว่าระบบการวางผังเมืองในประเทศจีนยังไม่ได้นำไปใช้อย่างมีประสิทธิภาพเสมอเนื่องจากเหตุผลที่คล้ายกันสังเกตในเวียดนามก็เป็นที่น่าสังเกตว่าในเมืองใหญ่บางอย่างเช่นปักกิ่งและเซี่ยงไฮ้เจ้าหน้าที่เทศบาลได้นำการวางแผนระบบการปกครองที่มีความยืดหยุ่นเพื่อให้เหมาะกับแต่ละบุคคลและสังคมของพวกเขาเศรษฐกิจสถานการณ์ นอกจากนี้แนวทางการวางแผนการนี้ได้รับการใช้ร่วมกันกับผู้เชี่ยวชาญที่เป็นของท้องถิ่นวางแผนสถาบันและมหาวิทยาลัยสำหรับข้อมูลของพวกเขา. ในบทความนี้ระบอบการวางผังเมืองสูตรในเวียดนามสรุปโดยการวิเคราะห์แผนแบ่งเขตเริ่มต้นในโฮจิมินวางกับการวางผังเมืองระบอบการปกครองนำมาใช้ในเมืองใหญ่ในประเทศจีนที่จะได้รับวิธีการที่เป็นประโยชน์และให้คำแนะนำที่จะปรับปรุงระบบการปกครองการวางผังเมืองในปัจจุบันในเวียดนาม