Objective: Few studies have examine

Objective: Few studies have examined differential predictors of response to psychotherapy for depression. Greater understanding about the factors associated with therapeutic response may better enable therapists to optimise response by targeting therapy for the individual. The aim of the current exploratory study was to examine patient characteristics associated with response to cognitive behaviour therapy and schema therapy for depression. Methods: Participants were 100 outpatients in a clinical trial randomised to either cognitive behaviour therapy or schema therapy. Potential predictors of response examined included demographic, clinical, functioning, cognitive, personality and neuropsychological variables. Results: Individuals with chronic depression and increased levels of pre-treatment negative automatic thoughts had a poorer response to both cognitive behaviour therapy and schema therapy. A treatment type interaction was found for verbal learning and memory. Lower levels of verbal learning and memory impairment markedly impacted on response to schema therapy. This was not the case for cognitive behaviour therapy, which was more impacted if verbal learning and memory was in the moderate range. Conclusion: Study findings are consistent with the Capitalisation Model suggesting that therapy that focuses on the person’s strengths is more likely to contribute to a better outcome. Limitations were that participants were outpatients in a randomised controlled trial and may not be representative of other depressed samples. Examination of a variety of potential predictors was exploratory and requires replication.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: มีหลายการศึกษาตรวจสอบการพยากรณ์ความแตกต่างของการตอบสนองต่อจิตบำบัดสำหรับภาวะซึมเศร้า การทำความเข้าใจเกี่ยวกับปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการตอบสนองการรักษาดีขึ้นอาจช่วยบำบัดที่จะตอบสนองต่อการเพิ่มประสิทธิภาพโดยการกำหนดเป้าหมายการบำบัดสำหรับบุคคลมากขึ้น จุดมุ่งหมายของการศึกษาสำรวจในปัจจุบันคือการตรวจสอบลักษณะของผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องกับการตอบสนองต่อการรักษาด้วยพฤติกรรมทางปัญญาและการรักษาด้วยคีมาสำหรับภาวะซึมเศร้า วิธีการ: ผู้เข้าร่วม 100 ผู้ป่วยนอกในการทดลองทางคลินิกแบบสุ่มทั้งการบำบัดพฤติกรรมทางปัญญาหรือการรักษาด้วยคีมา พยากรณ์ที่มีศักยภาพของการตอบสนองตรวจสอบการรวมประชากรทางคลินิกการทำงาน, ความรู้ความเข้าใจบุคลิกภาพและตัวแปรวิทยา ผล: บุคคลที่มีภาวะซึมเศร้าเรื้อรังและระดับที่เพิ่มขึ้นของความคิดโดยอัตโนมัติก่อนการรักษาเชิงลบมีการตอบสนองที่ยากจนกว่าทั้งการบำบัดพฤติกรรมทางปัญญาและการรักษาด้วยคีมา ปฏิสัมพันธ์ประเภทการรักษาก็พบว่าสำหรับการเรียนรู้ทางวาจาและหน่วยความจำ ระดับที่ต่ำกว่าของการเรียนรู้ด้วยวาจาและความทรงจำจากการด้อยค่ารับผลกระทบอย่างเห็นได้ชัดในการตอบสนองต่อการรักษาด้วยคีมา กรณีนี้ไม่ได้สำหรับการบำบัดพฤติกรรมทางปัญญาซึ่งได้รับผลกระทบมากขึ้นหากการเรียนรู้ทางวาจาและหน่วยความจำอยู่ในช่วงปานกลาง สรุป: ผลการศึกษาสอดคล้องกับทุนรุ่นบอกว่าการรักษาด้วยการที่มุ่งเน้นจุดแข็งของบุคคลนั้นมีแนวโน้มที่จะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ดีกว่า ข้อ จำกัด อยู่ว่าผู้เข้าร่วมเป็นผู้ป่วยนอกในการทดลองแบบสุ่มควบคุมและไม่อาจเป็นตัวแทนของกลุ่มตัวอย่างที่มีภาวะซึมเศร้าอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: การศึกษาน้อยได้ตรวจสอบความแตกต่างทำนายของการตอบสนองต่อการบำบัดโรคซึมเศร้า. ความเข้าใจที่ดีขึ้นเกี่ยวกับปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการตอบสนองต่อการรักษาอาจทำให้นักบำบัดสามารถเพิ่มประสิทธิภาพการตอบสนองโดยการกำหนดเป้าหมายการรักษาสำหรับแต่ละบุคคล จุดมุ่งหมายของการศึกษาสำรวจปัจจุบันคือการตรวจสอบลักษณะผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องกับการตอบสนองต่อการรักษาพฤติกรรมทางปัญญาและการรักษาแบบแผนสำหรับภาวะซึมเศร้า. วิธีการ: ผู้เข้าร่วมได้รับ๑๐๐ outpatients ในการทดลองทางคลินิกแบบสุ่มการรักษาพฤติกรรมความรู้ความเข้าใจหรือการรักษาแบบแผน. มีศักยภาพทำนายของการตรวจสอบการตอบสนองรวมประชากร, คลินิก, การทำงาน, องค์ความรู้, บุคลิกภาพและตัวแปรประสาทจิตวิทยา. ผลลัพธ์: บุคคลที่มีภาวะซึมเศร้าเรื้อรังและระดับที่เพิ่มขึ้นของการรักษาความคิดอัตโนมัติเชิงลบมีการตอบสนองที่ยากจนทั้งการรักษาพฤติกรรมทางปัญญาและการรักษาแบบแผน. พบการโต้ตอบชนิดการรักษาสำหรับการเรียนรู้และหน่วยความจำด้วยวาจา ระดับที่ต่ำกว่าของการเรียนรู้วาจาและหน่วยความจำด้อยค่าได้รับผลกระทบต่อการตอบสนองต่อการรักษาแบบแผน. นี้ไม่ได้เป็นกรณีสำหรับการรักษาด้วยพฤติกรรมทางปัญญา, ซึ่งได้รับผลกระทบมากขึ้นถ้าการเรียนรู้วาจาและหน่วยความจำอยู่ในช่วงปานกลาง. สรุป: ผลการวิจัยสอดคล้องกับอัตรา Model ที่บอกว่าการรักษาที่มุ่งเน้นจุดแข็งของบุคคลมีแนวโน้มที่จะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ดีกว่า ข้อจำกัดคือการที่ผู้เข้าร่วมได้รับความสนใจในการทดลองควบคุมแบบสุ่มและอาจไม่ได้เป็นตัวแทนของตัวอย่างที่หดหู่อื่นๆ การตรวจสอบความหลากหลายของการทำนายที่มีศักยภาพคือการสำรวจและต้องมีการจำลองแบบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยพยากรณ์ที่แตกต่างกันสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้า ความเข้าใจที่ดีขึ้นของปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับปฏิกิริยาการรักษาจะช่วยให้นักบำบัดเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการตอบสนองโดยการรักษาบุคคล การวิจัยเชิงสำรวจในปัจจุบันมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะของผู้ป่วยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการรับรู้และภาวะซึมเศร้า วิธีการหนึ่งในการทดลองทางคลินิกผู้เข้าร่วมเป็นผู้ป่วยนอกร้อยผู้ป่วยสุ่มแบ่งออกเป็นการรับรู้พฤติกรรมการรักษาและรูปแบบการรักษา ปัจจัยพยากรณ์การตอบสนองที่อาจเกิดขึ้นได้แก่ประชากรทางคลินิกฟังก์ชันการรับรู้บุคลิกภาพและตัวแปรทางจิตวิทยา ผลของภาวะซึมเศร้าเรื้อรังและระดับของการคิดเชิงลบก่อนการรักษาอัตโนมัติเพิ่มขึ้นในแต่ละบุคคลมีปฏิกิริยาที่ไม่ดีกับการรักษาพฤติกรรมทางปั ปฏิสัมพันธ์ระหว่างชนิดของการรักษาที่พบในการเรียนรู้การพูดและความจำ ระดับล่างของการเรียนรู้ภาษาและความจำบกพร่องอย่างมีนัยสำคัญมีผลต่อการตอบสนองต่อการรักษาแบบ นี้ไม่ได้เป็นจริงของการรักษาพฤติกรรมทางปัญญาถ้าการเรียนรู้ภาษาและหน่วยความจำอยู่ในช่วงกลางการรับรู้พฤติกรรมบำบัดจะได้รับผลกระทบมากขึ้น สรุปผลการศึกษาสอดคล้องกับรูปแบบของเงินทุนพบว่าการรักษาที่เน้นพลังของมนุษย์มีแนวโน้มที่จะนำไปสู่ผลลัพธ์ที่ดีกว่า ข้อจำกัดคือว่าผู้เข้าร่วมเป็นผู้ป่วยนอกที่มีการควบคุมแบบสุ่มและอาจไม่ได้เป็นตัวแทนของตัวอย่างอื่นๆของภาวะซึมเศร้า การตรวจสอบปัจจัยพยากรณ์ที่อาจเกิดขึ้นต่างๆมีการสำรวจและต้องทำซ้ำ