The second explanation lies in the

The second explanation lies in the fact that Thai Sakdina did not create any
institution to nurture entrepreneurial class. Most entrepreneurs working in Thailand at that
time came from Europe and China. Chinese merchants were very active in the Thai economy
in all aspects of life, largely because the Thai Sakdina was always confronted with the
shortage of skilled and unskilled labour. Furthermore, these Chinese traders and unskilled
workers migrated to Thailand to earn money and then send this remittance back to mainland
China. As pointed out rightly by Ingram (1971), the amount of this money seat back to China
was quite substantial and rendered the Thai economy stagnant in terms of capital
accumulation. The third explanation is concerned with the unequal treaty that the British
Empire set up for Thailand since 1855, the so-called Bowring treaty was signed by both
parties. This unequal treaty turned the Thai economy into the regional colonial economy
prohibited the high import duties (maximum 3% of import and export) which domestic
industry could not have been created. The cheap import product substituted local industrial
product easily, while the country was severely weaken by limited government revenue from
the trade tax. Therefore, infrastructure could not be built. The shortage of skilled and
unskilled labour made the elite consent to import Chinese workers to work in public activities.
During the Second World War, the European trading house had been closed down, local
Chinese merchants were cut off from the mainland after the Communist party took the power
in 1949. This critical event rendered the Chinese entrepreneurial class willing to invest their
capital in Thailand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำอธิบายที่สองอยู่ที่ Sakdina ที่ไทยไม่ได้สร้างได้สถาบันผดุงระดับกิจการ ผู้ประกอบการส่วนใหญ่ทำงานในประเทศไทยที่เวลาที่มาจากยุโรปและจีน พ่อค้าจีนถูกใช้งานมากในเศรษฐกิจไทยในทุกด้านของชีวิต ส่วนใหญ่เนื่องจาก Sakdina ไทยได้เผชิญกับเสมอตัวการขาดแคลนแรงงานมีฝีมือ และไร้ฝีมือ นอกจากนี้ ผู้ค้าเหล่านี้จีน และไร้ฝีมือแรงงานอพยพในประเทศไทยจะได้รับเงิน และส่งการชำระเงินผ่านธนาคารนี้กลับไปยังแผ่นดินใหญ่ประเทศจีน ที่ชี้ให้เห็นเรื่อง โดยอิงแกรม (1971), จำนวนเงินนั่งนี้กลับไปประเทศจีนมีภัตตาคาร และแสดงเศรษฐกิจศิลปินในเมืองหลวงสะสม คำอธิบายที่สามเกี่ยวข้องกับสนธิสัญญาที่ไม่เท่ากันที่อังกฤษจักรวรรดิตั้งค่าสำหรับประเทศไทยตั้งแต่โทรทัศน์(เคเบิล) เรียกว่าสนธิสัญญาถูกเซ็นชื่อ โดยทั้งสองฝ่าย สนธิสัญญานี้ไม่เปิดเศรษฐกิจไทยเข้าสู่เศรษฐกิจภูมิภาคโคโลเนียลห้ามภาษีนำเข้าสูง (สูงสุด 3% ของการนำเข้าและส่งออก) ในประเทศใดอุตสาหกรรมไม่มีการสร้าง ท้องถิ่นอุตสาหกรรมทดแทนสินค้านำเข้าราคาถูกผลิตภัณฑ์ง่าย ๆ ในขณะที่ประเทศรุนแรงลดลง โดยรัฐบาลจำกัดรายได้จากภาษีการค้า ดังนั้น โครงสร้างไม่สามารถสร้าง ขาดแคลนมีทักษะ และแรงงานต่างด้าวยินยอมยอดการนำเข้าแรงงานจีนทำงานกิจกรรมสาธารณะได้ในระหว่างสงครามครั้งสองโลก บ้านค้ายุโรปได้ถูกปิด ท้องถิ่นพ่อค้าจีนถูกตัดออกจากแผ่นดินใหญ่หลังจากที่พรรคคอมมิวนิสต์ได้อำนาจใน 1949 เหตุการณ์สำคัญนี้แสดงระดับผู้ประกอบการจีนยินดีที่จะลงทุนของพวกเขาทุนในประเทศไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำอธิบายที่สองอยู่ในความจริงที่ว่าศักดินาไทยไม่ได้สร้างใด ๆ
สถาบันการศึกษาที่จะรักษาระดับของผู้ประกอบการ
ประกอบการส่วนใหญ่ที่ทำงานในประเทศไทยที่ว่าเวลาที่มาจากยุโรปและจีน พ่อค้าชาวจีนที่ถูกใช้งานมากในเศรษฐกิจไทยในทุกด้านของชีวิตส่วนใหญ่เพราะศักดินาไทยกำลังเผชิญหน้าเสมอกับปัญหาการขาดแคลนที่มีฝีมือและไร้ฝีมือแรงงาน นอกจากนี้เหล่านี้ผู้ประกอบการค้าจีนและไร้ฝีมือแรงงานอพยพเข้ามาในประเทศไทยจะได้รับเงินแล้วส่งการโอนเงินนี้กลับไปยังแผ่นดินใหญ่จีน เป็นแหลมออกอย่างถูกต้องโดยอินแกรม (1971) จำนวนที่นั่งเงินนี้กลับไปยังประเทศจีนเป็นเรื่องที่สำคัญและกลายเป็นเศรษฐกิจไทยซบเซาในแง่ของเงินทุนสะสม คำอธิบายที่สามเกี่ยวข้องกับสนธิสัญญาไม่เท่ากันว่าอังกฤษเอ็มไพร์ตั้งค่าสำหรับประเทศไทยตั้งแต่ปี 1855 ที่เรียกว่าสนธิสัญญาบาวริ่งลงนามโดยทั้งสองฝ่าย สนธิสัญญานี้ไม่เท่ากันหันเศรษฐกิจไทยเป็นเศรษฐกิจอาณานิคมในภูมิภาคต้องห้ามอากรขาเข้าสูง (สูงสุด 3% ของการนำเข้าและส่งออก) ซึ่งในประเทศอุตสาหกรรมอาจจะไม่ได้รับการสร้างขึ้น สินค้านำเข้าราคาถูกแทนอุตสาหกรรมท้องถิ่นสินค้าได้อย่างง่ายดายในขณะที่ประเทศที่ได้รับการลดลงอย่างรุนแรงโดยรัฐบาลมีรายได้ที่ จำกัด จากภาษีการค้า ดังนั้นโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่สามารถสร้างขึ้น ขาดแคลนที่มีฝีมือและแรงงานไร้ฝีมือทำให้ได้รับความยินยอมที่ยอดเยี่ยมที่จะนำเข้าคนงานชาวจีนที่จะทำงานในกิจกรรมสาธารณะ. ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองในการซื้อขายบ้านยุโรปได้รับการปิดตัวลงในท้องถิ่นพ่อค้าชาวจีนถูกตัดออกจากแผ่นดินใหญ่หลังจากที่พรรคคอมมิวนิสต์เอาอำนาจในปี 1949 ที่สำคัญเหตุการณ์นี้กลายเป็นระดับผู้ประกอบการจีนยินดีที่จะลงทุนของพวกเขาทุนในประเทศไทย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำอธิบายที่สองที่อยู่ในความจริงที่ว่าไทยศักดินาไม่ได้สร้างใด ๆที่จะดูแลชั้นเรียน
สถาบันผู้ประกอบการ ผู้ประกอบการส่วนใหญ่ทำงานในไทยที่
เวลามาจากยุโรป และจีน พ่อค้าชาวจีนที่ถูกใช้งานมากในไทย
ในทุกด้านของชีวิต ส่วนใหญ่เพราะไทยศักดินามักจะเผชิญกับ
ขาดแคลนแรงงานที่มีฝีมือและไร้ฝีมือ .นอกจากนี้ ผู้ค้าชาวจีนเหล่านี้ และแรงงานไร้ฝีมือ
ย้ายไปประเทศไทยจะได้รับเงิน และส่งเงินกลับไปแผ่นดินใหญ่
จีน เป็นแหลมออกอย่างถูกต้องโดยอิงแกรม ( 1971 ) , เงินที่นั่งกลับประเทศจีน
ค่อนข้างมากและทำให้เศรษฐกิจไทยที่ซบเซาในแง่ของการสะสมทุน

คำอธิบายที่สามเกี่ยวข้องกับสนธิสัญญาไม่เท่ากันที่จักรวรรดิอังกฤษ
ตั้งค่าสำหรับประเทศไทยตั้งแต่ 1855 , ที่เรียกว่าสนธิสัญญาเบาว์ริงถูกลงนามโดยทั้ง
ปาร์ตี้ สนธิสัญญาไม่เท่ากัน นี้ทำให้เศรษฐกิจไทยเป็นเศรษฐกิจในภูมิภาค
ห้ามอากรขาเข้าสูง ( สูงสุด 3 % ของการนำเข้าและส่งออก ) ซึ่งอุตสาหกรรมภายในประเทศ
ไม่สามารถถูกสร้างขึ้นสินค้านําเข้าราคาถูกทดแทนผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม
ในท้องถิ่นได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่ประเทศกำลังอ่อนตัวลงอย่างรุนแรง โดยรัฐบาลมีรายได้จากภาษี
จำกัดการค้า ดังนั้น โครงสร้างพื้นฐานที่ไม่สามารถสร้าง ปัญหาการขาดแคลนแรงงานฝีมือที่มีทักษะและ
ายินยอม ยอดนำเข้าแรงงานจีนทำงานในกิจกรรมสาธารณะ
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองบ้านยุโรปเทรดได้ถูกปิดลง พ่อค้าชาวจีนท้องถิ่น
ถูกตัดขาดจากแผ่นดินใหญ่ หลังจากพรรคคอมมิวนิสต์ยึดอำนาจ
ในปี 1949 งานนี้มีการแสดงจีนผู้ประกอบการระดับเต็มใจลงทุนเงินทุน
ในประเทศไทย